Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-09-16 10:27

Geplaatst: 15-09-16 10:27

Cer schreef:
Maar hoe onwetend is onwetend tegenwoordig? TS is een jonge vrouw met social media, vrienden (althans, die had ze), een opleiding etc... Dan heb je toch ervaring genoeg met wat wel en niet normaal is? Je leeft toch niet onder een steen ofzo??

Als je dan bewust kiest om je te laten beperken, wellicht omdat je je er goed bij voelt (lekker makkelijk, je weet waar je aan toe bent etc) dan moet je dat toch zelf weten?

Goh, ik heb een bachelor waarin ik een OPLEIDING heb gehad om om te gaan met dit soort gevallen

. Ik heb de schrijnende verhalen in de klas gehoord van hulpverleners en ervaringsdeskundigen. Ik heb het gewoon helemaal geleerd hoe het in elkaar zit. Ik heb gedacht goh, maar goed dat ik een opgeleide vrijgevochten vrouw ben uit een warm nest, ik doorprik zulke dingen onmiddellijk, ik hoef daar niet bang voor te zijn zo te eindigen....

...3 jaar later was ik zelf iemand geworden die altijd maar beter haar best moest doen en altijd maar minder banden moest hebben met anderen om te voldoen aan het eisenpakket

. Vond ik dat ook normaal want ik was er gewoon ingegroeid zonder dat ik het doorhad. En toen toch de druppel kwam (en daar zijn veel verbale, fysieke én seksuele aggressies aan vooraf gegaan), toen àchteraf een jaar erna kijk ik terug en denk ik jezus, waar zàt je in hemelsnaam met je verstand!

Dus nee, je kiest er niet altijd bewust voor

. Ik kan het nog altijd niet uitleggen hoe het hem ooit gelukt is, ik denk maar je moet het zelf eens meemaken om te weten hoe zo'n proces verloopt (of ja liever niet, de wereld is toch mooier als je denkt dat overkomt mij nooit hoor

)

**Geplaatst**: 15-09-16 10:28

Geplaatst: 15-09-16 10:28

Ik snap het wel, moeilijk als je heel verliefd bent.
Maar ga je nog achter je eis aan om die uitleg te krijgen die je gisteren vroeg en verdiende

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-09-16 10:30

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst door de TopicStarter : 15-09-16 10:30

Ik laat vandaag niks meer van mij horen, kan hij nadenken over mijn bericht en als hij mij wil spreken moet ik toch eerst een duidelijk uitleg hebben op mijn vragen.

**Geplaatst**: 15-09-16 10:33

Geplaatst: 15-09-16 10:33

linnie050 schreef:
Als ik het zo lees wil jij je bekeren tot de islam.

Dan weet je ook dat je nu haram bezig bent.
En als jouw vriend echt serieus is met jou en zijn geloof dan gaan jullie trouwen en het vertellen aan zijn ouders.
Jullie kunnen eigenlijk niet beide moslim zijn en de ene na de andere zonde begaan.

Trouwens moslim mannen mogen met een niet moslim vrouw trouwen.

Een moslimvrouw mag niet trouwen met een niet moslim man.

Verdiep je er echt goed in.
Het is echt een levenswijze waar veel bij komt kijken naast hun cultuur natuurlijk.

Succes en heel veel geluk samen.

Een neef van mij, oerhollands, en niet- moslim, is getrouwd met een moslima en ze hebben een kind.

**Geplaatst**: 15-09-16 10:34

Geplaatst: 15-09-16 10:34

Kwanyin schreef:
Goh, ik heb een bachelor waarin ik een OPLEIDING heb gehad om om te gaan met dit soort gevallen . Ik heb de schrijnende verhalen in de klas gehoord van hulpverleners en ervaringsdeskundigen. Ik heb het gewoon helemaal geleerd hoe het in elkaar zit. Ik heb gedacht goh, maar goed dat ik een opgeleide vrijgevochten vrouw ben uit een warm nest, ik doorprik zulke dingen onmiddellijk, ik hoef daar niet bang voor te zijn zo te eindigen....

...3 jaar later was ik zelf iemand geworden die altijd maar beter haar best moest doen en altijd maar minder banden moest hebben met anderen om te voldoen aan het eisenpakket . Vond ik dat ook normaal want ik was er gewoon ingegroeid zonder dat ik het doorhad. En toen toch de druppel kwam (en daar zijn veel verbale, fysieke én seksuele aggressies aan vooraf gegaan), toen àchteraf een jaar erna kijk ik terug en denk ik jezus, waar zàt je in hemelsnaam met je verstand!

Dus nee, je kiest er niet altijd bewust voor . Ik kan het nog altijd niet uitleggen hoe het hem ooit gelukt is, ik denk maar je moet het zelf eens meemaken om te weten hoe zo'n proces verloopt (of ja liever niet, de wereld is toch mooier als je denkt dat overkomt mij nooit hoor )

Maar op het moment dat het gebeurde.. hoe voelde je je er toen bij (niet dat het mij wat aangaat hoor, begrijp me niet verkeerd

)

Is het dan idd niet zo dat de emmer eerst moet overlopen?
En denken 'dat overkomt mij nooit', dat kan je inderdaad niet zeggen als je het nooit aan de hand hebt gehad, dat ben ik zeker met je eens..

**Geplaatst**: 15-09-16 10:35

Geplaatst: 15-09-16 10:35

Kwanyin schreef:
Cer schreef:
Maar hoe onwetend is onwetend tegenwoordig? TS is een jonge vrouw met social media, vrienden (althans, die had ze), een opleiding etc... Dan heb je toch ervaring genoeg met wat wel en niet normaal is? Je leeft toch niet onder een steen ofzo??

Als je dan bewust kiest om je te laten beperken, wellicht omdat je je er goed bij voelt (lekker makkelijk, je weet waar je aan toe bent etc) dan moet je dat toch zelf weten?

Goh, ik heb een bachelor waarin ik een OPLEIDING heb gehad om om te gaan met dit soort gevallen . Ik heb de schrijnende verhalen in de klas gehoord van hulpverleners en ervaringsdeskundigen. Ik heb het gewoon helemaal geleerd hoe het in elkaar zit. Ik heb gedacht goh, maar goed dat ik een opgeleide vrijgevochten vrouw ben uit een warm nest, ik doorprik zulke dingen onmiddellijk, ik hoef daar niet bang voor te zijn zo te eindigen....

...3 jaar later was ik zelf iemand geworden die altijd maar beter haar best moest doen en altijd maar minder banden moest hebben met anderen om te voldoen aan het eisenpakket . Vond ik dat ook normaal want ik was er gewoon ingegroeid zonder dat ik het doorhad. En toen toch de druppel kwam (en daar zijn veel verbale, fysieke én seksuele aggressies aan vooraf gegaan), toen àchteraf een jaar erna kijk ik terug en denk ik jezus, waar zàt je in hemelsnaam met je verstand!

Dus nee, je kiest er niet altijd bewust voor . Ik kan het nog altijd niet uitleggen hoe het hem ooit gelukt is, ik denk maar je moet het zelf eens meemaken om te weten hoe zo'n proces verloopt (of ja liever niet, de wereld is toch mooier als je denkt dat overkomt mij nooit hoor )

Ik lees er ook ontzettend vaak over. Gewoon slimme, sterke en onafhankelijke vrouwen, en toch gebeurt het. Omdat het zo langzaam gaat en omdat je erin groeit.

TS, als een man van je vraagt om zoveel vrijheid in te leveren, sorry, maar dan is het geen leuke man. Wees alsjeblieft heel voorzichtig, want dit is niet waar het ophoudt.

**Geplaatst**: 15-09-16 10:37

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst: 15-09-16 10:37

Als je getrouwd bent, heeft hij nog meer macht.... Dan ben je helemaal zijn bezit.

Verstandig dat je nu wacht op zijn reactie ts

laat hem eerst maar zweten.

**Geplaatst**: 15-09-16 10:41

Geplaatst: 15-09-16 10:41

Cer schreef:
Maar hoe onwetend is onwetend tegenwoordig? TS is een jonge vrouw met social media, vrienden (althans, die had ze), een opleiding etc... Dan heb je toch ervaring genoeg met wat wel en niet normaal is? Je leeft toch niet onder een steen ofzo??

Als je dan bewust kiest om je te laten beperken, wellicht omdat je je er goed bij voelt (lekker makkelijk, je weet waar je aan toe bent etc) dan moet je dat toch zelf weten?

Ik ben het denk ik wel eens met Cer, wie zijn wij om te bepalen of dit wel of niet de manier is voor TS om haar leven en haar relaties te hebben en te onderhouden.

Er zijn mensen echt heel gelukkig in een relatie waar ze verder nergens over na hoeven denken behalve het onderhouden van manlief, en aan zijn elke nood te voorzien op een manier die hij prettig vind.

IK zou het niet kunnen, maar misschien is het voor TS wel heel bevrijdend om nergens over na te hoeven denken.

**Geplaatst**: 15-09-16 10:43

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst: 15-09-16 10:43

Maar dan moet het wel een oprechte keuze zijn van ts zelf, en daar wringt de schoen juist denk ik.

**Geplaatst**: 15-09-16 11:00

Geplaatst: 15-09-16 11:00

Cer schreef:
Kwanyin schreef:
Goh, ik heb een bachelor waarin ik een OPLEIDING heb gehad om om te gaan met dit soort gevallen . Ik heb de schrijnende verhalen in de klas gehoord van hulpverleners en ervaringsdeskundigen. Ik heb het gewoon helemaal geleerd hoe het in elkaar zit. Ik heb gedacht goh, maar goed dat ik een opgeleide vrijgevochten vrouw ben uit een warm nest, ik doorprik zulke dingen onmiddellijk, ik hoef daar niet bang voor te zijn zo te eindigen....

...3 jaar later was ik zelf iemand geworden die altijd maar beter haar best moest doen en altijd maar minder banden moest hebben met anderen om te voldoen aan het eisenpakket . Vond ik dat ook normaal want ik was er gewoon ingegroeid zonder dat ik het doorhad. En toen toch de druppel kwam (en daar zijn veel verbale, fysieke én seksuele aggressies aan vooraf gegaan), toen àchteraf een jaar erna kijk ik terug en denk ik jezus, waar zàt je in hemelsnaam met je verstand!

Dus nee, je kiest er niet altijd bewust voor . Ik kan het nog altijd niet uitleggen hoe het hem ooit gelukt is, ik denk maar je moet het zelf eens meemaken om te weten hoe zo'n proces verloopt (of ja liever niet, de wereld is toch mooier als je denkt dat overkomt mij nooit hoor )

Maar op het moment dat het gebeurde.. hoe voelde je je er toen bij (niet dat het mij wat aangaat hoor, begrijp me niet verkeerd )

Is het dan idd niet zo dat de emmer eerst moet overlopen?
En denken 'dat overkomt mij nooit', dat kan je inderdaad niet zeggen als je het nooit aan de hand hebt gehad, dat ben ik zeker met je eens..

Het is heel moeilijk uit te leggen, vaak is het ook gewoon met grote pieken en grote dalen. Iemand die je alleen maar afkraakt en miskent, daar blijf je al heel wat moeilijker bij. Maar hij kon ook verdomd lieve dingen zeggen, doen. Hij kon mij doen voelen alsof ik het waardevolste in de wereld was. En op die momenten voel je je alsof je relatie beter is dan alle anderen en denk je "jammer dat niet iedereen zo op een voetstuk geplaatst wordt".

Maar daar tegenover dus die enorm zware dalen. En ik ben héél vaak verdrietig geweest in mijn relatie. Ik heb veel geweend, ik heb veel ruzie gemaakt en ik heb veel geroepen "tot hier en niet meer verder! Ik stop!".

En dan word je zo omgepraat en sturen ze je zo totdat je denkt "goh, eigenlijk...als IK nu niet...had IK nu gewoon...ja het ligt aan mij, arme stakker, ik moet meer mijn best doen". En dan kwam het gevoel dat het allemaal wel niet zo erg was, dat het aan mij lag, dat ik nu wel beter zou doen en dan voelde ik me weer veilig en gelukkig. Dan was alles weer normaal, tot het volgende incident natuurlijk.
Mijn vriend heeft mij werkelijk zo ver gekregen om te doen geloven dat alles aan mij lag, dat ik niet in staat was om te communiceren, dat andere mannen nog veel minder zouden accepteren van mijn kuren en dat ik eigenlijk blij mocht zijn dat hij mij altijd vergaf.

Ja tarara, met mijn huidige vriend nu meer dan een jaar samen en raad eens, nog nooit een ruzie, nog nooit traantjes nog nooit misbegrepen geweest

. Lag het uiteindelijk misschien toch niet helemaal aan mij

.

Maar al bij al wat ik erbij voelde achteraf, is vooral het gevoel dat je ook niet wilt erkennen en toegeven dat het fout is. Je bent aangetrokken, hij kàn zo enorm leuk en lief zijn, je wilt gewoon niet voor jezelf accepteren dat er ook een hele andere kant aanzit dus je onderdrukt je twijfels en spijt zoveel mogelijk, want als je maar goed genoeg je best doen zal alle mogelijk worden.

En sommige relaties zijn gebaseerd op het zich veilig voelen wanneer er controle is en een soort van bezig wíllen zijn. Maar je moet echt uitkijken dat het niet escaleert tot iets waarbij de ene persoon alleen maar leeft naar het zichzelf verbeteren voor de anderen en alle foutjes op zich neemt. Soms zijn er relaties die beginnen met gsm controleren en die eindigen met elke avond een verhoor met wat je die dag allemaal gedaan hebt, als het even kan een verbod op werk want je zou maar op de werkvloer iets met een mannelijke collega doen en zo gaat het steeds verder. Die relaties komen vaker voor en je rolt er zo geleidelijk in dat je geen idee hebt dat het foute boel is.
Het is als geslaan worden. Je kan zeggen jamaar je blijft er toch bij, je keurt het toch zelf goed, je vindt het normaal, dus dan is er toch geen probleem? Jawel dat is er wel, namelijk dat je zo gebrainwashed bent dat je het zelf als normaal en veilig ervaart als je man (of vrouw, laten we dat taboe ook maar direct doorprikken) je voor je "fouten" terechtstelt. Je bent alleen te blind om het te zien.

**Geplaatst**: 15-09-16 11:10

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst: 15-09-16 11:10

Hai

Ik heb niet al je berichten gelezen hoor maar wel veel ervan.

Ik heb al 15 jaar een Turks man en ben ook moslim geworden, zijn vader accepteerde mij het eerste jaar ook niet. Maar daar had mijn vriend schijt aan om het effe plat te zeggen. We zijn gaan samen wonen en zijn ouders kwamen gewoon niet bij mij thuis,uiteindelijk kreeg ik mijn eerste dochter en heeft mijn schoonzus haar naar mijn schoonvader gebracht. De volgende dag is hij bij mij op bezoek gekomen, in het begin was het nog heel erg stil tussen ons maar nu ben ik echt Zijn lieveling. En hij heeft ook schoondochters die Turks zijn maar ik sta op nr 1.

Wel wil ik je iets mee geven, ik ben dus ook moslim en de eerste tijd zat ik dus met andere zusters te praten erover. Maar hun waren zo extreem en dat ging echt te ver, als ik een foto plaatste op fb kreeg ik allemaal rare berichten dat ik dat niet moest doen.
Mijn man is echt nog van de oude stempel, en ja we hebben regeltjes. Zo doe ik geen mini rokjes aan( ben 32 heb 4 kids dus geen behoeft aan Haha)
Ik ga niet uit, hij wil dit al vanaf het begin maar daar staat tegen over dat hij ook niet uit mag gaan.
Wat ik wel vaak doe is naar de bios of lekker uit eten met vriendinnen.
Ik hoop alleen dat je niet te extreem gaat worden, ik zie veel bekeerde vrouwen die opeens extreem gaan doen. En ja ik ook in het begin, heb drie jaar een hoofddoek gedragen omdat ik dat graag wou.
Tot dat ik make up ging dragen en strakke kleding aan ging doen. Toen had ik zoiets van als je het doet moet je het goed doen.
Ik zei altijd dat ik het niet voor mijn man deed en ergens is dat ook wel zo, maar denk dat ik het voornamelijk deed voor de buitenwereld inclusief mijn schoonouders. Maar dat had ik op dat moment nog niet door.
Maar ik ben wel heel erg blij dat mijn shop ouders mij hebben leren kennen in de tijd dat ik nog open was en nog geen moslim was. Omdat ze daarom niet echt verwachtingen hebben.

M'n pb staat altijd open dus als je iets wilt weten ect dan hoor ik het wel.

**Geplaatst**: 15-09-16 11:12

Geplaatst: 15-09-16 11:12

Envoler schreef:
Ik laat vandaag niks meer van mij horen, kan hij nadenken over mijn bericht en als hij mij wil spreken moet ik toch eerst een duidelijk uitleg hebben op mijn vragen.

Inderdaad. Ga lekker genieten van t mooie weer en ga iets leuks doen om je gedachten te verzetten. Jij hebt jouw ding gezegd, het is nu zijn beurt.

**Geplaatst**: 15-09-16 11:15

Geplaatst: 15-09-16 11:15

Lieve TS

Waar je het meeste mee zit is dat je niet volwaardig zijn vriendin bent.
Hij doet het stiekum voor zijn ouders en direkte familie, zijn ouders zijn zelfs op zoek naar een geschikte kandidaat waar hij mee moet trouwen.
Blijkbaar durft hij dus totaal niet in gesprek te gaan met zijn ouders over dat hij dingen anders wil.
Een paar familie leden weten wel dat jullie samen zijn en eigenlijk ben ik benieuwd of jullie daar wel gesprekken mee hebben gehad en hoe modern zijn deze mensen ?
Acepteren zij jou wel als echte vriendin van hem en kunnen zij helpen bij de aceptatie naar zijn ouders?
Of zien zij het ook meer als een leuke uitstap voor hem maar straks moet hij toch trouwen met diegene die de familie/ouders goed gekeurd hebben.

Jullie relatie is natuurlijk nog maar een jaar, jullie wonen niet samen en eigenlijk kun je je leven leiden zoals je dat zelf graag wilt.
Zorg dat dat leiden geen lijden wordt.
Geef jezelf niet op voor die ander, durf jezelf te blijven en besef dat hij op jou gevallen is juist omdat je anders was.
Als jij nu net zo'n vrouw wordt als uit zijn omgeving, dan ben je geworden tot een vrouw waar hij juist niet op viel!

Sterkte :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-09-16 11:33

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst door de TopicStarter : 15-09-16 11:33

Sorry bokt maar ik kon het niet laten hem nog een bericht na te sturen :

Ik vind het teleurstellend dat je gisterenavond deed alsof er niks aan de hand was en mij met mijn verdriet laat zitten wanneer ik mijn onzekerheid en angst uitspreek.
Als ik voor mezelf praat dan had ik er alles aan gedaan jou onzekerheid of verdriet weg te nemen, in het geval jij mij zo'n bericht had gestuurd. Ik weet niet of mijn verdriet überhaupt een preoriteit voor je is of dat je maar vind dat ik me aanstel, want dat is wel wat jou gedrag mij zegt.
Toch begin ik dieper te graven, misschien is er een reden dat je hier overheen walst en mij in onzekerheid laat. Misschien weet je dat ik met dat bericht gelijk heb. Ben ik dat Hollandse hapje, heb je al een vrouw of weet je dat je toch met een ander verder gaat, ben je uitgehuwelijkt maar durf je dit gewoon niet te zeggen omdat dan het plezier met mij stopt.
Ga eens in mijn schoenen staan en begrijp waarom ik zulke gedachtes krijg.
Je staat al niet voor ons op in deze wereld, maar ik mag wel verwachten dat, na alles wat ik voor je doe, je mij helpt door deze moeilijke tijd en onzekerheden. Je weet hoeveel verdriet ik heb, laat mij dit niet alleen bevechten, ik heb immers nergens invloed op!
Begrijp dat de dingen die ik gezien heb mij tot het bot kwetsen, ik dan geen gelijkwaardigheid voel omdat ik direct alles verander wat jij niet goed aan mij vind en jij daarin toch maar blijkt te doen waar je zin in hebt en met excuses komt. Ik ben toch wel meer waard? Ik ben toch de 'liefde van je leven'? Nogmaals, je hebt nog niet voor onze liefde gekozen maar laat me wel zien of voelen dat je dit diep van binnen misschien wel wilt, daar hoort mijn onzekerheid wegnemen en uitspreken van elkaars angsten ook bij. Ik vraag je voor de aller aller eerste keer nu om ECHT eerlijk te zijn!

**Geplaatst**: 15-09-16 11:36

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst: 15-09-16 11:36

Ik vind dat je aan de ene kant jezelf te kort doet in jou bericht naar hem.

MAAR, gezien je dit in mijn ogen al doet in jullie relatie vind ik je bericht wel heel goed en duidelijk.
Je komt hierin met zelfvertrouwen over en ik hoop dat je dat ook blijft behouden.

Kies nu voor jezelf dan kies jij automatisch al voor jullie samen.
Hij is nu diegene die voor JULLIE moet kiezen, want dat heeft hij alle tijd alleen voor zichzelf gedaan.

Kom op TS, je kan het!

**Geplaatst**: 15-09-16 11:38

Geplaatst: 15-09-16 11:38

Ik vind dat je goed je gevoelens hebt verwoord in dit bericht, en ben benieuwd naar zijn reactie. Ik mis alleen de uitnodiging om wat af te spreken zodat jullie IRL het gesprek aan kunnen gaan. Het is ook weer niet helemaal een kwestie om via whatsapp te bespreken en ik kan begrijpen als hij niet via een bericht wilt reageren. Echter omdat jullie niet samen wonen is een afspraak maken dan wel noodzakelijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-09-16 11:40

Geplaatst door de TopicStarter : 15-09-16 11:40

We zouden elkaar vanavond zien en hij heeft nu nog meer stof om koppijn van te krijgen en na te denken.
Gelukkig ben ik een dagje moskee met een andere zuster vandaag.

**Geplaatst**: 15-09-16 11:42

Geplaatst: 15-09-16 11:42

Kan me voorstellen dat je hem toch nog een bericht stuurt maar de zin : Omdat ik direct alles verander wat jij niet goed aan mij vind". Dit vind ik zo triest om te lezen, in een goede evenwichtige relatie accepteer je elkaars goede en minder goede kanten en daardoor kun je een volwaardige relatie ontwikkelen. Indien jij alles verandert wat hij niet goed vind zal er van de vrouw die hij blijkbaar leuk vond niets overblijven en ben je straks als vrouw niet meer dezelfde. Stelt hij je heel snel aan zijn ouders voor dan is er nog hoop maar zo niet dan ben ik bang dat alle offers die je brengt tevergeefs zijn. En kun je dat?? Zo veranderen dat er niets van je eigen ik overblijft en dit 40,50 jaar volhouden???

**Geplaatst**: 15-09-16 11:46

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst: 15-09-16 11:46

TS ik vind dat je hele goede stappen hebt gezet...
Heel veel succes vanavond en geniet nog een beetje van het mooi weer...

**Geplaatst**: 15-09-16 12:05

Geplaatst: 15-09-16 12:05

TS, je zegt dat jullie zo ontzettend kunnen praten en alles delen (wat ik betwijfel). Dan vraag ik mij af waarom je ervoor kiest om dit nu zo via berichten te doen. Jouw bericht zit vol verwijten en wantrouwen, al dan wel of niet terecht, geeft dit niet echt een basis voor een goed gesprek. Bespreek dit soort dingen face to face.

En ik moet zeggen dat ik het gevoel van Robert ook heb gehad. Klopt dit verhaal wel? TS haar berichten zitten vol tegenstrijdigheden. Of deze jongen is goed in het manipuleren van zijn vriendin, zo goed dat deze vriendin denkt dat het echt haar keuzes zijn en het echt heel gelijkwaardig is allemaal..... Niet dus en ik vraag mij af of TS daadwerkelijk zo naïef is?
Of er zitten andere bedoelingen achter het openen van dit topic. Maar in dit geval wil ik TS het voordeel van de twijfel geven. Dan ben ik ook maar naïef

**Geplaatst**: 15-09-16 12:14

Geplaatst: 15-09-16 12:14

Pfoe ts ik vind je enorm ontwijkend en vergoeilijkend naar je eigen gevoel toe.
Heb je enig idee waar dat vandaan komt? Hoe zijn je baby jaren, kind jaren en je opvoeding geweest? Wat herken jij bij jezelf in je ouders? Wat geeft deze man jou wat intern iets bevestigd bij jezelf?

Lees dit tussen haakjes eens goed en laat het even bezinken, beschreven vanuit jouw als "ik":
( ik ben niet goed genoeg, man vindt mij niet goed genoeg, ik ga mij intensief "verbeteren", ik moet fanatiek vastbijten aan deze man om maar te proberen je negatieve zelfafwijzing te ontkrachten, mijzelf te bewijzen, maar tegelijk krijg je je afwijzing continue bevestigd.. Want potverdrie ik ben goed genoeg en wij kunnen heeeeel gelukkig zijn, nu de ander nog overtuigen, beter worden. Dat geeft "verslaving", meer vastbijten, enzovoort)

Wie ben jij? Mag jij zijn wie jij bent van jezelf? Mag jij zijn wat je voelt? Of werk jij vanuit negatieve zelfafwijzing (Google maar eens) aan een envolver 2.0 omdat jij (nog) niet goed genoeg bent van jezelf.

Waar alarmbellen gaan rinkelen bij het grootste deel van de bokkers... Is niet voor niets. Schrijven is puur. Tenzij jij een uur lang je teksten gaat herschrijven en herschrijven en herschrijven zijn je posts puur.
Continue daarna verbeteren of terugdraaien of vergoeilijken bevestigen dat veel alarmbellen hier terecht zijn. Jouw gevoel en pieker gedachten spreken in je eersten posts voordat je dingen ging terugdraaien.

Dat laat al zien hoe bevattelijk jij bent. Hoe onvast jij staat ondanks dat je denkt dat je ijzersterk staat, zeker nu je je in een man en in een geloof vastbijt.

Ik meen dit oprecht positief. Ik hoop dat je mijn woorden laat bezinken, en dat je ze leest zonder kritiek. Ga aan de slag met jezelf, kijk wat je interne motivatie is zo te bijten. Waar komt dat vandaan.

Als je op negatieve zelf afwijzing Googled kom je boeken tegen. Wellicht een tip om er eentje te lezen. Liefde is puur en magisch, maar hoe wij mensen handelen en reageren op liefde en of en hoe wij liefde ervaren of denken liefde te voelen is ook voor een enorm groot deel te relativeren. Gestaafd op ervaringen, opvoeding, omgeving, familie voorbeelden. Verdiep je eens in onvoorwaardelijke liefde. Wat is dat. Wanneer is dat.

Hou vast aan je drie maanden eis.
Hou vast aan je "eerst hier over praten anders gaan we niet verder".
Dan ben je sterk.
Mocht je dit laten overwaaien doe jij jezelf te kort. Ernstig tekort. En ben je,ongeacht cultuur, ongeacht geloof en ongeacht hoe fantastisch deze liefde wel niet moet kunnen zijn, jezelf aan het weggooien als een meurend matras op een vuilnisbelt.

En dan een klein beetje eigen ervaring: waar twijfel heerst en de nood om te spuien op fora is er iets niet goed. Echte liefde is als een onvoorwaardelijke (dat lees ik niet terug in dit topic) liefdevolle rust. Ineens is het strijden (wat jij doet) over, en waan je jezelf in kalmte en geluk. Geen strijd, geen twijfel, geen onzekerheid, geen angst. Dan weet je pas: die man die ik nu ontmoet heb, ja dat is toch wel een potentieel langdurig toekomstige medereiziger in het leven.

Be strong!

**Geplaatst**: 15-09-16 12:24

Geplaatst: 15-09-16 12:24

Kwanyin schreef:
Je bent alleen te blind om het te zien.

Maar heb je er dan wel baat bij als mensen zeggen dat het mis gaat? Of ga je dan juist meer je kont tegen de krib gooien?
Ik heb altijd het gevoel dat als je tegen iemand zegt "jees joh hoe kan je nou zo dom zijn !! etc.." dat je dan minder bereikt dan "nou ja als je er gelukkig van wordt? ben je gelukkig?.." of zo'n soort benadering, dat dat misschien beter werkt..
hoewel dat ook weer persoonsafhankelijk is natuurlijk.. lastig hoor -O-

**Geplaatst**: 15-09-16 12:26

Geplaatst: 15-09-16 12:26

@grit, ik heb in precies hetzelfde pakket gezeten met een Nederlandse jongen. Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat TS echt alleen maar naïef is en dat ik niet geloof dat dit gelogen is. Ik herken mezelf volledig in haar, inclusief alle tegenstrijdigheden die naar voren komen. Je wilt namelijk geloven dat de relatie goed is en dat geloof je ook, maar ergens heel diep van binnen weet je ook dat het van geen kant klopt... Dus probeer je jezelf te overtuigen dat het allemaal wel klopt, want hij is immers de perfecte levenspartner (ahum)... Zo krijg je dus de tegenstrijdigheden omdat je weet dat er iets niet klopt, maar je het niet toe wilt geven.

TS je hebt hem een goed bericht gestuurd, als hij hier niet op reageerd, dan weet je waar je staat. Je bent hierin erg duidelijk geweest in hoe je je voelt en wat het met je doet.

Ja, je bent idd wel verwijtend naar hem zoals hier al gezegd bent, maar dat mag ook wel een x na alles wat hij gedaan heeft (of nou ja, wat hij niet gedaan heeft)

Geef hem vanavond anders voorbeelden als hij boos wordt dat je onzeker bent. Bv; heb jij mijn telefoon ook niet gevolgd enzv. Op zijn beurt is hij namelijk ook onzeker geweest omdat hij de westerse wereld niet kende. Jij bent hem daarin ontzettend tegemoet gekomen!! Nu is het zijn beurt om dat voor jou te doen!

**Geplaatst**: 15-09-16 12:28

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst: 15-09-16 12:28

Ts, ik vind het echt goed dat je je gevoel durft uit te spreken naar hem toe

houd vol en geef niet toe!

**Geplaatst**: 15-09-16 12:37

Geplaatst: 15-09-16 12:37

vuurneon schreef:
Ts, ik vind het echt goed dat je je gevoel durft uit te spreken naar hem toe houd vol en geef niet toe!

Ben ik het mee eens!