Bokt.nl

anneliesdj schreef:

Valt me nu wel op dat de 'praat' ouders allemaal flink wat uren maken en de ouders die wel een vorm van straf gebruiken meer thuis zijn. Ik had net wel even een aha- momentje

MiraMar schreef:

Interessante discussies hier! Ik heb (nog) niet het hele topic gelezen (dus weet ook niet zeker of het misschien al eerder is genoemd), maar even een reactie op het 'mijn kind weet dat hete thee 'au' is' enzo. Ik heb laatst een lezing van een dame van de Brandwondenstichting bijgewoond, en dat was nogal een eyeopener. Kinderen kunnen misschien wel al heel jong leren dat 'heet' 'au' is, maar dat is dan puur napraten. Ze kunnen nog niet de gevolgen overzien (puur hersentechnisch gezien), van 'heet' is 'au', dus thee over je heen betekent verbranden. En denk niet te snel dat het wel is geland; ze koppelen een 'gebod/verbod' aan de persoon en de situatie, dus als mama even naar de keuken loopt of naar de wc is, geldt die 'au, heet' opeens niet meer. Blijf dus áltijd alert met hete dranken! Ook verbranden kinderen zich al bij 45 graden, terwijl volwassenen dat pas bij 60 graden doen. Dus een kopje thee dat al 20 minuten staat is nog steeds gevaarlijk. En nog een enge - kinderen hebben nog niet de reflex van hun handje wegtrekken als ze zich verbranden, dus een handje aan een te hete verwarming levert heel hard huilen op, maar dat handje blijft daar gewoon liggen...

anneliesdj schreef:

ukkiepuk schreef:

Oorzaak-gevolg is bij een 2 jarige ook nog niet aan de orde, dat komt pas op veel latere leeftijd. Vanaf het moment dat zij ging ondekken (met 11 maanden tijgeren) ben ik gaan uitleggen, dat snapte ze héél snel.

Onze dochter gaat 3 dgn naar kdv en wij hebben angegeven dat we niet van de time-out en kindjes in de hoek e.d. zijn. Tot nu toe is het nooit in ze opgekomen om dit bij haar te doen. Toen ik haar laatst ging halen duwde ze een kindje, kindje viel om en begon te huilen. Onze dochter schrok van het huilen dus ik heb daar gelijk op ingehaakt door haar bij de hand te nemen en te zeggen dat het kindje nu pijn aan zijn billen had omdat het was gevallen omdat zij had geduwd. Ze wees naar het kindje en zei "au biele" (biele is billen ) en ik zei "ja, dat komt omdat ze is gevallen omdat jij haar duwde" Ze zei "oh, oh au biele" Ze stapt op het kindje af (die ik uiteraard bij me had genomen om te troosten) en wrijft over haar zere billen. Ik leg aan het kindje uit dat onze dochter haar geen pijn wilde doen maar dat ze nog niet wist dat je een ander kindje verdrietig maakt door te duwen. Ze pakte het handje van one dochter en ze gingen verder met spelen.

Ik had haar ook met uitleg op een stoutstoeltje kunnen zetten, maar dan had ik haar uit de situatie gehaald> ik wil juist dat ze oorzaak en gevolg ondekt, dus ik duw een kindje en die moet vervolgens huilen en heeft pijn. Niet ik duw een kindje en ik krijg straf van mama.

Maar denk je dan dat ouders die wel straffen hiervoor het kind op een stoeltje of in de hoek zouden zetten? Zouden daar geen stappen aan vooraf gaan?

Chubby schreef:

moeshie schreef:

Dat geldt net zo voor volwassenen, sommigen kunnen na 100 boetes nog hun lesje niet geleerd hebben, terwijl anderen er zelf nooit op zouden komen om een overtreding te plegen.

Even hoor, maar je geeft hier heel mooi aan dat juist straffen niet persé zoden aan de dijk zet qua leergedrag.

Sofy schreef:

Ik kan me gewoon alleen voorstellen dat als je kind gewend is een uitleg te krijgen waarom hij iets niet moet doen (en geen straf krijgt), dat hij dan flink overstuur kan raken als hij wel straf krijgt, het nut idd niet ziet en zich er dus niet aan houdt (als ze wat ouder en minder volgzaam zijn ).

Citaat:

Of dat ze een 'grote mond' teruggeven: 'ja maar ik kon er niks aan doen, ik wil geen straf!', op zich terecht denk ik, maar lastig voor volwassenen die dit niet gewend zijn, het als brutaal zullen interpreteren en dan nog meer straf geven. Lijkt me dan niet fijn voor kind en volwassene?

Sofy schreef:

Maar ook intrinsiek gemotiveerde lieve kinderen zijn wel eens expres stout toch? Zo van, ik ben boos, dus ga ik nu slaan, ook al wil ik normaal gesproken niemand pijn doen? In zo'n situatie vind ik het dan toch wel een beetje gek om alleen maar aan te spreken ('je doet nu iemand pijn, dat wil je toch niet? hou dan eens op') ipv een (milde) straf te geven.

Shadow0 schreef:

Een methode die in het leger veel gebruikt wordt - omdat ze daar willen dat je bevelen opvolgt zonder zelf na te denken, maar voor een vrije samenleving lijkt dat me toch niet de manier.

anneliesdj schreef:

Valt me nu wel op dat de 'praat' ouders allemaal flink wat uren maken en de ouders die wel een vorm van straf gebruiken meer thuis zijn. Ik had net wel even een aha- momentje

Sofy schreef:

ukkiepuk: als oorzaak-gevolg nog niet aan de orde is, hoezo kunnen kinderen het uitleggen dan wel begrijpen? Nu snap ík het niet helemaal meer . Je wilt oorzaak aan gevolg koppelen (mijn kind wil niks stuk maken, en speelt er dus niet mee) maar dat snappen ze op die leeftijd nog niet? Waarom dan wel die uitleg?
Zoals ik het voorbeeld van die duw lees, begreep je dochtertje uiteindelijk misschien niet dat het kindje pijn had omdat zij dat kind geduwd had. Wel dat het kindje pijn had, maar niet de oorzaak. Overigens denk ik dat je gelijk hebt om in zo'n geval ook geen straf te geven, maar ik zou wellicht iets strenger toegesproken hebben. Denk alleen dat je daar ook niet bijster veel mee bereikt, maar dat zou mijn initiële reactie zijn. Dan vind ik jouw oplossing dus ook beter, omdat het niet 'expres' gaat.

Sofy schreef:

soms moet er wel even gewoon geluisterd worden zonder uitleg of tegenspraak.

Sofy schreef:

Nee, ze zou idd geen straf krijgen omdat ze boos is, maar wel als ze dat uit door iemand te slaan. Dan krijgen ze straf omdat ze geslagen hebben terwijl ze weten dat dat pijn doet. Zoiets is dus wel alleen nodig als je al te laat bent met ingrijpen en de initiële reactie afleiden, maar dat gebeurt wel eens toch?

Quellian schreef:

Mijn zoontje gooide eergisteren een tennisbal op de kop van de hond, dan straf ik hem niet, maar ik leg hem uit dat het pijn doet, dat hij dat óók niet fijn zou vinden en dat hij het bést even goed kan maken met de hond. Dan geeft hij een kus op haar kop en zegt 'sorry Mummie'. Dat vriendlief daarna per ongeluk hetzelfde deed en er door zoonlief bij gehaald werd om zijn excuses te maken, betekent voor mij dat hij héél goed begrijpt wat oorzaak - gevolg is zónder straf/onderbreking/uit de situatie halen.

ukkiepuk schreef:

Ik hoop dat ik het iets duidelijker heb gemaakt, maar ben erg slecht in verwoorden. Chubby is daar beter in