DL_ schreef:Met proveceren is in mijn ogen niets mis, grenzen verleggen kan af en toe heel bevrijdend werken.
Dat wil echter niet zeggen dat ik niet in rok zou gaan om te provoceren! Dat wil ik daar niet mee zeggen, laten we dat even voorop stellen. Persoonlijk zou ik niet in rok gaan omdat dat tegen mijn principes is, respect voor een ander dient er toch wel te zijn, mét of zonder rok! Bovendien vragen we een islamiet ook niet haar hoofddoek af te zetten als ze op een niet-islamitische school komt, en vragen ze andersom ook niet of wij een hoofddoek opzetten.
@Whiterose: ik wil niet zeggen dat mijn wereld de echte wereld is, maar er is wel een wereld voorbij de rokken. Al die regels, worden jullie daar nou nooit moe van? Je leven is je gegeven om te leven, niet om je te houden aan regels. Regels en grenzen bestaan alleen in je hoofd. Uiteindelijk moet jij tevreden zijn met wie jij bent, niet een ander. Bovendien hoef je alleen verantwoording af te leggen aan jezelf en aan niemand anders.
Als je je hele leven leeft voor een ander en in de geest van de regels/grenzen van een ander heb je je leven imo vergooit.
En volgens mij hebben we hier de kern van het verhaal...
Je tekst is een paradox in zichzelf. Ieder mens moet gelukkig zijn om en voor zichzelf - maar de manier waarop je schrijft geeft aan dat jij refo's die ruimte niet geeft. Als iemand in haar eigen wereld gelukkig is in een rok, zou jij daar wel provocerend op afgaan. Waarom geef je een refo de ruimte niet om gelukkig te zijn zoals ze is? Waarom zou het niet kunnen dat iemand gelukkig is in een leven mét regels?
Mijn ervaring leert dat de hele wereld zich zorgen maakt om de regels die het woord "refo" met zich meebrengen. Dat iedereen dat zielig, benauwend, beperkend of anderzins vervelend vindt. Wonderlijk genoeg zonder dat zij zichzelf eens onder zulke regels geplaatst hebben, met al het andere dat ervoor terugkomt.
Voor mij geld, dat ik ondanks veel wat niet kon of mocht, een eindeloos vrije jeugd heb gehad - ik was toch al "anders", dus ik kon mezelf zijn. Bij ons thuis kon en kan álles, en zonder tv mis je niets... Maar de allergrootste vrijheid kwam vanuit de les dat wij een keuze maakten, en dat anderen diezelfde vrijheid om andere keuzes te maken zouden moeten hebben. Bij deze dus 
Overigens: jij ziet regels of grenzen als dusdanig beperkend dat je een leven vergooit. Ik vind dat dat niet aan mij is om te oordelen - ieder persoonlijk zal aan het einde van het leven zelf gelukkig moeten kunnen zijn, of dat nu via regels of grenzeloos geweest is. Ik acht mezelf niet groot genoeg om de zin van het leven en ieders persoonlijke invulling daaraan te beoordelen.
Laatst bijgewerkt door WhiteRose op 03-11-09 14:39, in het totaal 1 keer bewerkt
Geplaatst: 03-11-09 14:15 
Ik heb nog een paardrijbroek aan, daar zal ik eens wat aan gaan doen 
