Hier het langverwachte verhaal.
Het is uit, het is nu inmiddels 2 weken geleden alleen maandag is er echt iets zó onverwachts gebeurd..
2 weken geleden, is het uitgegaan omdat hij zichzelf niet meer was en hij dus dacht dat het beter was als het uit zou zijn zodat hij meer aan zichzelf kon denken, niet meer hoefde te stressen om mij en dus sneller zichzelf kon worden.
Was er natuurlijk kapot van maar hij zei dat het wel goed zou komen, dat hij gewoon zichzelf moest terugvinden en dat hij het daarna zeker wou proberen.
We hebben woensdag nog een leuke fijne dag gehad en we zouden donderdag naar de stad gaan, hij is niet op komen dagen en heeft het via MSN uitgemaakt en uitgelegd waarom, was boos en verdrietig maar ik had nog hoop dat het goed zou komen. Hij zei meteen dat hij niet wou dat ik met 1 ding zat, dat hij me had gebruikt voor de seks, want dat was totaal niet zo (aangezien we het de dag hiervoor nog hadden ‘gedaan’). We hebben elkaar tot dinsdag niet gezien en maandagavond had ik hem gebeld omdat ik iets hoorde van een vriendin van me dat hij bang was dat ik nu met een andere jongen zou gaan enz. hij heeft ook tegen een vriend van me en van hem gezegd dat hij spijt had van deze keuze, dat ik echt een speciaal meisje voor hem blijf en dat hij me zo weer terug zou nemen als hij zichzelf was. Hieruit blijkt toch dat hij nog (veel) voor me voelde, dat hij bang was om me kwijt te raken en er dus alles aan zou gaan doen, als hij zichzelf weer zou zijn. Ik was natuurlijk ook bang dat zijn gevoel voor mij zou verdwijnen, maar hij overtuigde me dat hij niet snel met een ander meisje zou gaan omdat hij eerst over mij heen moest komen, en dat het lang zou duren omdat ik een speciaal meisje voor hem blijf, en dat hij sowieso niet met een ander zou gaan omdat hij zichzelf wou worden en dat op deze manier sowieso niet kon, dit heeft hij letterlijk gezegd. Ook zei hij dat als het echt over zou zijn hij het liefst nog vrienden wilden blijven. Het hoefde niet meteen als ik dat nog niet kon maar hij wou dat wel het liefst. Ik belde hem dus om te vragen of hij echt bang was en hij zei dat hij er bang voor was ja en of ik de volgende dag even naar zijn voetbalclub kon komen om te praten. Ik ben er dinsdag heen gegaan, had hem dus al 6 dagen niet gezien, dus ik was blij hem te zien maar het voelde anders .. nu drong het door dat het uit was, het in zijn bijzijn zijn niet voelde zoals eerst..
Ik heb gehuild die avond, en hij heeft me getroost, maar ik had zoveel tranen dat zelfs hij moest huilen en zichzelf een klootzak vond, nu hij me zo zag, dat hij zag dat ik er zo ontzettend mee zat.. en we hebben gepraat. Hij zei dat hij gewoon echt zichzelf moest worden en dat het allemaal wel goed zou komen. We hebben zelfs die avond nog gezoend, maar of ik daar achteraf blij mee was ..
Donderdagavond kregen we een discussie, wat begon met dat hij van een vriend hoorde dat ik het banketstaaf vond dat hij het via MSN had uitgemaakt liep uit tot een discussie over dat hij spijt had dat we hadden gezoend dinsdag. Omdat hij dacht dat ik al raar over hem dacht over dat hij me had gebruikt enz. we hebben elkaar tot maandag, afgelopen maandag, niet gesproken. Heb hem niet op MSN gezien, niet gesms’t, niet gebeld. Ik wist van zijn zus dat ze afgelopen zaterdag zouden gaan bowlen met z’n 3en. Maar opeens ging er ook een vriendin mee van haar, ik was nieuwsgierig wie dat zou zijn, je bent toch bang dat er wat gebeurd. En vroeg haar dus om wie ze was, hoe oud ze was enz.
Vond het een beetje een rare combinatie: zijn zus en haar man, Pascal en een vriendin van zijn zus.. een oud klasgenootje ofzo.
Die zus vroeg al.. Bang? Dat er wat tussen hun gebeurd? Ik natuurlijk zeggen van niet, maar dat ik het wel banketstaaf zou vinden aangezien hij al die dingen heeft gezegd, en niet alleen tegen mij .. zelfs tegen vrienden van ons. Maandag had ik op MSN een hele discussie gehad met zijn zus. Ze vroeg hoe het ging tussen mij en Pascal maar ik vond dat zo’n domme vraag, aangezien ze samen onder 1 dak wonen dat ik weigerde dit te vertellen, omdat ik het gewoon nutteloos vond. Uiteindelijk kwam het er op neer dat Pascal op MSN kwam, en hij zei dat hij helemaal klaar met me was. Ik snapte er niks van en vroeg hem waarom, omdat ik, als ik iets fouts had gedaan, er sorry voor wou zeggen. Ik deed niks fout zei hij maar hij had totaal geen gevoel meer voor me en, daar komt het .. hij is met die vriendin van zijn zus gegaan, een vrouw van 22! Ik kon het niet geloven .. hoe kon hij dit doen, hoe kon zijn gevoel opeens weg zijn.. zomaar! Ik geloofde het niet, ik dacht eerst dat hij het zei zodat ik hem makkelijker kon loslaten, maar achteraf kan ik me ook niet voorstellen dat hij hierover zou liegen. Of het nou wel of niet gebeurd is ik vind dit zo respectloos, even via MSN zeggen dat zijn gevoel helemaal weg is en dan ook nog met een vrouw, van 22, die hij niet kende, die in Tilburg woont zoenen .. dat ging er bij mij niet in, nog steeds niet. Het is als een hele harde klap in me gezicht gekomen, dit had ik niet van hem verwacht, ik dacht dat hij niet zo zou zijn. Ik ken hem zo ook niet. En maar zeggen dat hij niet zo een jongen is en dat hij dat zou gaan bewijzen, dat hij niet snel over me heen zou zijn omdat ik een speciaal meisje voor hem was en sowieso niet met een ander meisje zou gaan EN dat het wel goed zou komen aangezien hij nog wel wat voor me voelde, en nu dit .. nee kan het nog steeds NIET geloven. Zo respectloos, laf en kinderachtig .. Mij zo in de hoop laten zitten, en dan dit flikken, hoe respectloos kan je wezen. Een bijna 1 jaar-durige relatie, op deze manier weggooien .. niet te geloven!