Niobe schreef:Ik snap dat het een gevoelige vraag kan zijn. Maar het is uiteindelijk toch gewoon een vraag waar je NEE op kunt antwoorden?
Ik vind het vervelend om in een samenleving te zitten waarin we niks meer aan elkaar kunnen vragen. Ik ben sociaal ook niet heel handig en zou zoiets best kunnen vragen. Omdat kerk en geaardheid niet altijd even vreedzaam samenleven, althans dat is het beeld. Help dan de onwetenden wetend te worden door gewoon vragen te beantwoorden.
En nee, dat moet niet, als je dat niet wilt, dan doe je het gewoon niet.
Dus ik snap de ergernis er over wel, ik vind alleen de reacties er op eng.
Wat nou als ik iets vraag wat gevoelig ligt en dan heel begrijpend Nederland over me heenvalt?
Dat is iets wat me al langer dwars zit
Maar vergeet niet dat je niet de enige bent die dit soort vragen stelt en op een gegeven moment wordt dat gewoon doodvermoeiend als het mensen zijn die er eigenlijk niets mee te maken hebben, en vooral dat laatste is een belangrijk punt. Ben je erover in gesprek met iemand, komt het ter sprake en vraag je dan hoe iemands familie reageerde, dan is het alweer heel anders imo en als je dan wat sociaal onhandig bent, ook dikke prima, want dat ben ik ook.

Het is wat dat aangaat een beetje hetzelfde als de vragen en opmerkingen over het niet krijgen van kinderen van mensen die er geen donder mee te maken hebben: vaak (maar dus niet altijd) gaat het niet eens om interesse, maar verpakken mensen eigenlijk hun eigen mening of aannames als vraag.
Het is ook lastig omschrijven zo droogjes in tekst, want ik ben IRL ook helemaal niet lichtgeraakt als iemand oprecht geïnteresseerd is, maar op een gegeven moment ben je er wel klaar mee dat mensen die nog op het randje van vreemde en verre kennis staan, denken dat ze gewoon maar naar allerlei gevoelige informatie mogen vissen omdat je toevallig niet in het heteronormatieve plaatje past, daarbij het liefst ook nog allemaal aannames doen en die eventuele "nee" ook niet accepteren, zelfs niet als het om gevoelige kwesties gaat. Het is dan meer een soort aapjes kijken dan dat ze je echt willen steunen of iets willen bijleren en dat is gewoon niet chill.

Dat gebeurt vaker dan je denkt. Niet alleen over hoe je familie erop reageert, maar ook stomme dingen als "hoe komt het dat je zo geworden bent?" tot behoorlijk creepy dingen of mensen die ongevraagd hun goedkeuring gaan geven, "je mag van mij zijn wie je bent." Nou, thanks, Herman, hoef ik mezelf vanavond niet op te knopen omdat jij het er niet mee eens bent dat ik gay ben. Dat is alweer één geruststelling

Maar jij mag alles vragen.
