Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Caira schreef:hagelslag schreef:Dat ik vergeten ben zon anti prikmug stekker te kopen... Nu al 4 stuks dood gemaakt in een half uurtje en een paar x lek geprikt
Hor voor je raam, dat was bij ons echt de oplossing.
Waarom moeten mensen als ze langslopen of fietsen om 03.00 dat altijd zo verdomde luid doen? Is er echt een noodzaak om je levensverhaal te doen op de fiets tussen allemaal woonhuizen op dat tijdstip? ROT OP… morgen om 6.30 kom ik wel even langs je huis!
Gini schreef:Zeker omdat deze je niet loslaat, dat zou voor mij de doorslag geven. Was het een situatie van 'oké, leuk hondje, maar laten we nog even verder kijken,' dan snap ik dat je het niet doet, maar als het dier je zo aanspreekt dat ze in je achterhoofd blijft zitten, zou ik ervoor gaan.Ik kan ook alleen maar zeggen om het te doen, Britta. Je hoeft ook niet telkens een oudere hond te adopteren, emotioneel moet het ook leuk blijven, maar als je zo eens ervoor kan zorgen dat een hond niet in het asiel hoeft te sterven: zeker doen!
Sherivey schreef:Ik zou het zo weer doen, een oudere hond uit her asiel.
Jammer dat mijn vriend zwaar allergisch is voor honden.
maralyn schreef:Hoe ga je daar nu mee om, als zelfs humor niet meer werkt.
Dit is de tweede keer op rij dit jaar, dat mijn vriend zo negatief is, over alles, dat ik denk "niet weer..."
Suïcidale uitspraken, die echt niet waar gemaakt gaan worden, enkel en alleen omdat hij covid heeft gehad.
Nee, geen ziekenhuis bed legerig, maar wel vocht in zn longen.
Zijn conditie is weg en ik begrijp dat het even tegen zit.
Maar van de rest zit niks tegen.
Hij heeft leuk werk, een prima huis, een goede auto, volgens mij is zijn vriendin best wel okey (vaak stront melig, vrolijk en zonnetje in huis) en echt veel in het huishouden hoeft hij niet te doen.
Dat ik zijn opruimrobot ben, is één. Hij laat vaak van alles slingeren, wat ik dan wel weer opruim. Van post, tot gereedschap midden op de eetkamertafel.
Maar dat negatieve gedoe...
Ik zit zelf helemaal niet zo in elkaar.
En toen ik bij hem kwam, zat hij in een zware dip, maar had wel humor.
Maar momenteel? Is alles donker.
Hulp wil hij niet.
Zelfs "sporten" terwijl hij vroeger een sportman was, hoeft niet te worden geopperd. Dan roept hij, "zie je? Je vind me te dik!"
Zucht, nee. Maar juist bewegen onder toezicht en hulp, kan er voor zorgen dat je je echt beter gaat voelen. Je komt onder de mensen, maakt contacten. Heeft helemaal niks met gewicht te maken.
Maar ook andere dingen.
Zitten wat dingen tegen, direct roepen dat de vakantie niks wordt. Kom zeg, het duurt nog drie weken dat we op vakantie gaan. "Ja, maar ik ben afhankelijk van anderen en het gaat niks worden."
Nee, met die instelling zeker niet.
Maar nee, ik mag niet mee denken, want hij weet het allemaal zo goed.
Prima, dan niet.
En dan ben ik niet meer betrokken.
"Wat wil je eigenlijk nu van me?"
Ja, dat weet hij dan ook weer niet.
Wat moet ik hier nou mee...??
Nu zwijgen we de hele ochtend al, maar gaat hij zeggen dat --ik-- een ochtend humeur heb.
Nee, absoluut niet. Maar ik heb geen zin in dat negatieve gedoe!!!
"Ja, zie je al? Daar gaan we weer...!"
Kom op vriend. Spiegel voor je neus. Jij bent degene die al twee weken ktt is. Niet ik!
Sorry voor mijn lange post.
fotolijstje schreef:Hahaha mijn moeder ging mijn haar verven, highlights erin. Was het blijkbaar bleek![]()
ik had dus een gele zebrapad in mijn haar. Eventjes snel verf kopen maar die was ook te licht voor mijn haar
zijn de winkels dicht dus morgen pas verf gaan halen. Vandaag en gisteren moeten werken met lelijk haar