Geplaatst: 20-08-17 12:02 Toen de jongste zijn ogen voor de eerste keer opensloeg stond mijn hart van schrik eventjes stil. Voorzichtig bracht ik de baby naar het licht om te kijken wat ik nu eigenlijk zag, want ik kon mijn ogen niet geloven. De pupil daar was aan de ene kant een klein kruisje in te zien als een soort sleutelgat en aan de andere kant leek er een zwart eitje onder te hangen. Zichtbaar was wel dat de pupil groter en kleiner werd naarmate de lichtinval. Dat leek me een goed iets.
Zonder iemand iets te zeggen heb ik de baby later in zijn wiegje gelegd om op een apart plekje mijn vader die zuigelingen bureau deed te bellen. Mijn moeder hart voelde zeer zwaar aan. Mijn vader wis gelijk wat het was http://overogen.nl/oogziekten/coloboom/ met dit verhaal erbij. Na intensief onderzoek bleek dat alleen het regenboogvlies aan de voorkant van het oog ontbrak maar wel aan de achterkant was aangelegd. Dus kind zou hooguit last hebben van strooilicht en er was verder weinig aan de hand (gelukkig). Deze uitslag klopte precies. Mijn zoon heeft hier geen last van en ook niet gehad, alleen moet hij een zonnebril dragen als de zon schijnt en hij wilt auto rijden.
Tijdens de baby tijd had onze jongste enorm last van slijmvorming (luier zat met ontlasting altijd vol met slijm) veel snot en cara achtige verschijnselen in samenwerking met veel eczeem (https://www.huidziekten.nl/folders/nede ... uwworm.htm ) . Zo zielig.
Kindje kreeg net als de andere lang borstvoeding, zelfde enting programma als broertje met dat verschil dat hij meer huisarts bezoek kende vanwege zijn luchtwegproblemen en eczeem.
Toen we op vakantie waren in Zeeland kreeg het manneke last van een heuse hoestziekte. Wouw wat ging hij tekeer. Maar hij was er niet ernstig ziek van. Dus kleintje bij mam in bed zodat ik elke nacht zo nodig hem kon helpen met hoesten door hem overeind te houden. Voor niemand was dit belastend, want hij was zo tierig als het maar zijn kond. Omdat het hoesten zo aanhield en we niet wisten of kindje na de vakantie naar de creche mocht zijn we met hem langs de huisarts gegaan. Gelukkig kreeg hij daar een heuse hoestaanval waardoor de diagnose gesteld kon worden. De HA was er 100% van overtuigd dat hier sprake was van kinkhoest. OK dit was het dus. Maar omdat hij allang niet meer besmettelijk zou wezen mocht hij gewoon naar de crèche. Tot onze grote verbazing was nadat deze langdurige kinkhoest helemaal verdwenen was (ik denk wel dat we een half jaar zoet mee waren, maar nogmaals het was helemaal niet ernstig laat staan bedreigend!) zijn dauwworm verdwenen net als zijn CARA klachten. Ze zijn ook nooit meer terug gekomen. Bizar vond ik dit, maar wat was ik gelukkig hiermee.
Kindje doorliep alle fases goed van rollen, kruipen, lopen, spreken. Wat een opluchting na onze middelste zoon. Kind hield van de kleuterschool en het sprookje met 3 gezonde kinderen was compleet.
Op de lagere school kregen we totaal onverwacht al vrij snel een slecht nieuwsgesprek. Kind bleef enorm achter met de lesstof en verder onderzoek was noodzakelijk. Dus die volgden en de uitslag was toen verpletterend eerlijk gezegd: kindje had zware vorm van dyslexie en dyscalculie. Daarnaast was zijn intelligentie laag gemiddeld. Dit betekende zo werd ons verteld zeer serieuze leerproblemen die nooit over zouden gaan. Ik bespaar jullie het traject, maar werkelijk alles hebben we aan extra begeleiding uit de kast gehaald van regulier tot alternatief. Maar inderdaad zoals verspeld kan dit kind tot op de dag van vandaag niet goed lezen, schrijven en rekenen. Alhoewel het lezen wel leuker voor hem is geworden als het om onderwerpen gaat die hem echt interesseren. Deze vorm komt gewoon nooit goed. De lichtere vormen met hoog intelligentie daar valt nog wel eens aan te sleutelen, maar dit dus niet.
Hoe verder was de vraag: speciaal onderwijs? Vrije School onderwijs? Op advies van het test bureau hebben we hem op de Vrije School gelaten in overleg met de school. Dit onderwijs werd zo goed gegeven in die stad dat het bureau het zonde vond om dit kind weg te halen. Hij vond het ook een fijne school ook al vond hij het leren heel zwaar.
Een leuke anekdote was dat een leraar van speciaal onderwijs wegens de ziekte de klas overnam van de leerkracht. Bij het voorstelrondje (kind was 7 jaar) zei mijn zoon: dag mijnheer, ik heet T., het is belangrijk dat u weet dat ik misschien een dom jongetje lijk, maar dat ben ik niet, maar ik heb dyslexie op taal en rekenen dus is leren voor mij heel moeilijk maar niet onmogelijk. De leraar was plaatsvervangend trots op het manneke en zijn ouders die van zo'n serieus probleem zo iets licht hadden gemaakt voor het kind.
Op een dag stortte onze wereld voor de 2de keer in. We hadden alles weer opgebouwd en vol vertrouwen waren we met dit kind. De leerkracht gaf aan dat ze het idee had dat het kind slechthorend was. Met spoed volgde onderzoek en inderdaad had dit kind een zeldzame gehoorafwijking die met name plaatsvond als er sprake was van ruis en geluid om hem heen. Dus een speciaal gehoor apparaat volgde dat kind in de klas verbond met juf. Knappe juffrouw zijn ze op het auditief centrum want normaal wordt deze gehoorafwijking niet opgemerkt daar met de normale tests deze kinderen alles kunnen horen. Paar jaar heeft dit kind met dit gehoorapparaat in de klas gezeten totdat het auditieve centrum aangaf dat raar maar waar dit kind spontaan weer normaal kon horen. Iets wat de juf al aangegeven had waardoor nieuw intensief onderzoek volgde. In de klas van deze juf zaten zeven "kneusjes" zoals wij als ouders onze kinderen liefdevol noemden. De juf had geregeld dat al het extra rugzakjes geld aangewend werd om deze kinderen gezamenlijk bij te spijkeren op taal en rekenen. Dit gebeurde tijdens de Engelsen lessen, want dat was toch veel te hoog gegrepen voor dit groepje. Hierdoor mochten al deze kinderen op de Vrije School blijven want met de gewone lessen kon van dat geld een onderwijsassistente betaald worden die deze kinderen extra hielp, zodat de slimmeriken niet te weinig aandacht kregen of te veel werden opgehouden door de kneusjes en v.v.
Tja hoe verder met dit manneke? Bovenbouw was natuurlijk geen sprake van, dat wisten wij ook wel. Dat was een hard gelag want ook dit kind had erg veel vriendjes van de Vrije School (tot op de dag van vandaag). Op advies van school zijn we gaan praten met de directeur van de Lagere Tuin en Landbouw school. Deze man spiegelde ons een ooie toekomst voor en wist ons op alle fronten gerust te stellen. Eerlijk gaf hij toe, dat hij zo graag Vrije School kinderen had want waren zo'n fijne gemotiveerde leerlingen en zo sociaal sterk. Zijn school kende nogal wat kinderen uit achterstandsgezinnen, maar hij zou goed bewaken dat onze zoon e.a. kinderen hier niet negatief door geraakt zou worden.
Om een lang verhaal kort te maken, ons kind heeft een middeleeuwse school weg bewandeld en is een fantastische slager geworden. Hij is van knecht leerling, leerling geworden, en zo langzaam maar zeker opgeklommen. Hij was en is altijd een mens geweest waar iedereen heel erg gek op is want hij is "wijs" mens. Hij maakt mensen enorm blij met zijn vakbekwaamheid als het gaat om barbecues doen en dwingt respect af met zijn professionaliteit. Hij kan heel hard werken, is zelfstandig, heeft zijn eigen huis en doet het sociaal en economisch fantastisch.
Dus tot alle ouders met "kneusjes" wil ik zeggen: "ga er voor, maar weet dat ook deze kinderen op een totaal andere manier heel goed terecht kunnen komen". Mijn zoon heeft slagersvakopleiding gedaan en heeft dus ook al zijn diploma's. Hij heeft lieve broer en zus + ouders die als er hulp nodig is bij contracten of schrijven van brieven dat voor hem doen op zo'n manier dat hij volledig daarin tot zijn recht komt zoals hij werkelijk is. Of anders gezegd, als gezin stonden we als een hechte kring rondom dit kind en mijn dochter als orthopedagoog nu heeft hem als "eerste klantje" geadopteerd. Daar kwam ik niet tussen. Met eindeloos geduld heeft ze hem altijd geholpen
, zo mooi om te zien. Dus eind goed al goed. 
Ik neem aan dat de dokter daar ook wel mee bekend was toch zeker en niet zo heel erg verbaasd was dat de CARA klachten weg waren na de Kinkhoest? 
. Als we die hadden gezien dan is en was het echt feest. Nu zijn het al echte mannen van 13 jaar die het liefst de hele dag op hun rug met de telefoon in de hand op de bank liggen 
. MAAR als ze bij opa en oma zijn, dan moeten we met de hele familie op "safari" 's avonds van hen 
. Dat geven wij ze dan mee, want opa en oma zijn nog een beetje ouderwets en ook al hebben we zelf ook smartfoons en appen als een gek en zijn actief op Social Media, wij vinden natuur, cultuur en het lezen van een goed boek erg belangrijk. En voor kinderen vooral dat ze veel, echt heel erg veel, bewegen en spelen en leren hun telefoon weg te leggen.
). Je krijgt hem het best rustig door in de tuin rondjes te gaan wandelen of met hem het bos in te gaan. Wr hebben net weer een heerlijk rondje bos gedaan, met dit prachtige weer:
