Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-06-13 10:39

Geplaatst: 05-06-13 10:39

spatter schreef:
ukkiepuk ik had hem weggehaald bij de gordijnen en met zijn eigen speelgoed een stukje verder gezet, maar eerlijk, hier hingen ze al niet in de gordijnen want dat hoort niet, gordijnen zijn geen speelgoed
wel had ik er voor gezorgd dat het kind voor het bezoek even uitgebreid aandacht had gehad en uitgelegd dat er zo bezoek zou komen voor mama en hij even lief moet gaan spelen
nou heb ik kinderen die zich altijd heel goed zelf konden vermaken

Dus dezelfde oplossing zonder straf, dat wat de andere moeder deed zie ik als vrije opvoeding en geen grens aangeven. Dat is niet wat wij bedoelen met opvoeden zonder straf.

Onze dochter heeft nog nooit aan gordijnen getrokken en zal dat ook niet doen omdat het niet in haar opkomt om daar aan te zitten niet omdat ik heb gezegd dat het niet hoort. Ze heeft heel leuk speelgoed en kan zich prima alleen vermaken.

**Geplaatst**: 05-06-13 10:40

Geplaatst: 05-06-13 10:40

Wat een leuke discussie! Ik heb zelf nog geen kinderen of kinderwens, maar vind het wel razend interessant wat hier besproken wordt.

Als ik het goed begrijp, vinden de 'praters' zelf ontdekken en emoties mogen uiten erg belangrijk. Ik vind dat allebei best lastige punten.

Zelf ontdekken heeft regelmatig vervelende dingen tot gevolg denk ik, van rotzooi tot kapotte spullen tot zelfs gevaarlijke situaties (handen bij de oven). Als je op zo'n moment alleen praten en afleiden tot je beschikking hebt om dit te voorkomen, kan ik me voorstellen dat er toch iets vaker iets stuk gaat. Vooral met gevaarlijke situaties denk ik dat de schrik van een heftige reactie van mam uit (bijv. een tik op de vingers) effectiever kan zijn. Dan blijft er daarna, of wanneer ze groter zijn, altijd nog ruimte om te begrijpen waarom ze niet aan de oven mogen komen

.

Qua emoties vind ik het lastig, omdat ik persoonlijk helemaal niet vind dat je altijd maar al je emoties mag uiten. Bij opgroeien hoort ook een bepaalde mate van controle over je gevoelens, als ik op werk m'n zin niet krijg is het ook niet de bedoeling dat ik dan een driftbui krijg en dat mijn baas mij dan een knuffel komt geven en vertelt dat hij begrijpt dat ik boos ben, maar dat we het toch zo moeten doen

. De vraag is vanaf welke leeftijd je met dat leerproces moet beginnen, maar ik zou persoonlijk veel moeite hebben met lief doen tegen een kind (in mijn ogen belonen) terwijl dat kind een naar mijn mening buitensporige emotionele reactie geeft.

Daarnaast denk ik dat de manier van praten, uitleggen en afleiden erg goed kan werken, maar het vraagt volgens mij wel een flinke betrokkenheid, aandacht en geduld van de ouders. Ik kan me niet voorstellen dat iedereen dit altijd kan opbrengen of daar de mogelijkheid toe heeft? Hoe doen de werkende moeders onder jullie dat?

En hoe gaan jullie kinderen om met andere volwassenen die niet altijd dit geduld of deze praattechniek zullen gebruiken? Kunnen ze dan een 'nee' als 'nee' accepteren?

**Geplaatst**: 05-06-13 10:41

Geplaatst: 05-06-13 10:41

Sofy schreef:
Wat een leuke discussie! Ik heb zelf nog geen kinderen of kinderwens, maar vind het wel razend interessant wat hier besproken wordt.

Als ik het goed begrijp, vinden de 'praters' zelf ontdekken en emoties mogen uiten erg belangrijk. Ik vind dat allebei best lastige punten.

Zelf ontdekken heeft regelmatig vervelende dingen tot gevolg denk ik, van rotzooi tot kapotte spullen tot zelfs gevaarlijke situaties (handen bij de oven). Als je op zo'n moment alleen praten en afleiden tot je beschikking hebt om dit te voorkomen, kan ik me voorstellen dat er toch iets vaker iets stuk gaat. Vooral met gevaarlijke situaties denk ik dat de schrik van een heftige reactie van mam uit (bijv. een tik op de vingers) effectiever kan zijn. Dan blijft er daarna, of wanneer ze groter zijn, altijd nog ruimte om te begrijpen waarom ze niet aan de oven mogen komen .

Qua emoties vind ik het lastig, omdat ik persoonlijk helemaal niet vind dat je altijd maar al je emoties mag uiten. Bij opgroeien hoort ook een bepaalde mate van controle over je gevoelens, als ik op werk m'n zin niet krijg is het ook niet de bedoeling dat ik dan een driftbui krijg en dat mijn baas mij dan een knuffel komt geven en vertelt dat hij begrijpt dat ik boos ben, maar dat we het toch zo moeten doen . De vraag is vanaf welke leeftijd je met dat leerproces moet beginnen, maar ik zou persoonlijk veel moeite hebben met lief doen tegen een kind (in mijn ogen belonen) terwijl dat kind een naar mijn mening buitensporige emotionele reactie geeft.

Daarnaast denk ik dat de manier van praten, uitleggen en afleiden erg goed kan werken, maar het vraagt volgens mij wel een flinke betrokkenheid, aandacht en geduld van de ouders. Ik kan me niet voorstellen dat iedereen dit altijd kan opbrengen of daar de mogelijkheid toe heeft? Hoe doen de werkende moeders onder jullie dat?

En hoe gaan jullie kinderen om met andere volwassenen die niet altijd dit geduld of deze praattechniek zullen gebruiken? Kunnen ze dan een 'nee' als 'nee' accepteren?

Hier is nog nooit iets kapot gegaan en ze heeft zich nog nooit aan iets verbrand/van de trap gevallen noem maar op.

kinderen kunnen nog niet nuanceren in het uiten van emoties, dat gebeurt in het proces tot volwassen worden. De vergelijking op het werk gaat niet op omdat je dan inmiddels zelf geleerd hebt te nuanceren.

Ik werk 32 uur en mijn partner 40 uur geen belemmering hier.

Laatst bijgewerkt door ukkiepuk op 05-06-13 10:43, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-06-13 10:43

Re: Hoe straffen jullie je kind(eren)?

Geplaatst: 05-06-13 10:43

Maar hoe kan dat dan? Je kind zal toch niet altijd ophouden met iets uitproberen omdat je het vraagt? En wat gebeurt er in een onbewaakt ogenblik als jij even niet de tijd hebt om een afleiding aan te bieden? Dan kan er toch alsnog iets fout gaan?

**Geplaatst**: 05-06-13 10:46

Geplaatst: 05-06-13 10:46

Sofy schreef:
Maar hoe kan dat dan? Je kind zal toch niet altijd ophouden met iets uitproberen omdat je het vraagt? En wat gebeurt er in een onbewaakt ogenblik als jij even niet de tijd hebt om een afleiding aan te bieden? Dan kan er toch alsnog iets fout gaan?

Ze houdt er ook niet mee op omdat ik het vraag, ze houdt er mee op omdat het anders zeer doet of omdat iets stuk gaat. Intrensieke motivatie.

In een onbewaakt ogenblik gebeurt er niets omdat ze weet dat het zeer doet of omdat iets stuk gaat :Y)

Laatst bijgewerkt door ukkiepuk op 05-06-13 10:46, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-06-13 10:46

Geplaatst: 05-06-13 10:46

Sofy schreef:
Daarnaast denk ik dat de manier van praten, uitleggen en afleiden erg goed kan werken, maar het vraagt volgens mij wel een flinke betrokkenheid, aandacht en geduld van de ouders. Ik kan me niet voorstellen dat iedereen dit altijd kan opbrengen of daar de mogelijkheid toe heeft? Hoe doen de werkende moeders onder jullie dat?

En hoe gaan jullie kinderen om met andere volwassenen die niet altijd dit geduld of deze praattechniek zullen gebruiken? Kunnen ze dan een 'nee' als 'nee' accepteren?

Tsja, ik heb geen kind(eren) gekregen om het mezelf makkelijk te maken inderdaad. Wist van te voren dat betrokkenheid, aandacht en geduld basiszaken zijn om kinderen op te voeden. Dat is toch juist je eigen keuze als je kinderen wilt? Is er iemand die kinderen krijgt en denkt dat die zich de hele dag als engeltjes op de bank zitten met hun handjes over elkaar en dat ze vanzelf groot worden?

Ik werk full time zelfs, 4 dagen van 9 uur, plus 3 uur reistijd per dag. Daarnaast een eigen zaak, een studie Psychologie (Kinderen en Jeugd - hechting en ontwikkeling

), een studie voor mijn vrijwilligerswerk en een huishouden met huisdieren en paard.

Mijn kind gaat 2 dagen per week naar het kinderdagverblijf en wordt geprezen om zijn gedrag. Om zijn begrip. Om zijn sociale zijn. En hij is echt niet anders geboren dan andere kindjes in de groep. Nee, ik heb geen makkelijk kind. Ik heb een kind. Net als alle anderen. Maar opvoeding doet wel heel veel ja, daar ben ik van overtuigd, anders deed i het niet zo.

Laatst bijgewerkt door Chubby op 05-06-13 10:47, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 10:46

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 10:46

Chubby schreef:
anneliesdj schreef:
Het slechte in een kind?? Wat een bizarre uitspraak! Hoe kom je daar nu bij?
Ik heb het over een jong kind waarvan de motoriek gewoon nog niet goed is. Natuurlijk wil zo'n kind geen brokken maken en alleen maar alles wat los en vast zit onderzoeken, maar zo handig zijn ze nu eenmaal niet.
En bij het ouder worden, zie je kinderen ook uit 'onderzoek' wel met dingen slaan, stukmaken ed, dus dat hoort er ook gewoon bij. Niet als moedwillig, maar wel als deel van dat onderzoeken.

Je bent er toch zelf bij als ouder om je dure servies te beschermen? Slaan, stukmaken, etc is helemaal niet iets wat bij onderzoekgedrag hoort, dat hoort bij ongepast gedrag. Dat heb je je kind al eerder duidelijk kunnen maken met een uitleg en van nature is een kind cooperatief en niet van zins anderen verdriet te doen.

Ik heb het toch niet over slaan, ik heb het over een kleintje wat zo'n prachtige vaas ziet staan wat zo mooi glimt en die graag vast wil pakken... Maar te klungelig en onhandig is daarvoor.
En nee, ik ga dus geen dingen wegzetten zodat ze er niet bij kunnen, ze moeten maar leren dat sommige dingen alleen om naar te kijken zijn.

Ik vind de reactie van Spatter nogal overtrokken, zeker zijn er ook vervelende kinderen, maar over het algemeen zijn die ouder en geen 2 meer.

**Geplaatst**: 05-06-13 10:48

Geplaatst: 05-06-13 10:48

anneliesdj schreef:
Ik heb het toch niet over slaan, ik heb het over een kleintje wat zo'n prachtige vaas ziet staan wat zo mooi glimt en die graag vast wil pakken... Maar te klungelig en onhandig is daarvoor.
En nee, ik ga dus geen dingen wegzetten zodat ze er niet bij kunnen, ze moeten maar leren dat sommige dingen alleen om naar te kijken zijn.

Maar de vraag is krijgt dat kindje dan straf als de vaas kapot gaat?

Hier namelijk absoluut niet.

**Geplaatst**: 05-06-13 10:49

Geplaatst: 05-06-13 10:49

anneliesdj schreef:
Ik heb het toch niet over slaan, ik heb het over een kleintje wat zo'n prachtige vaas ziet staan wat zo mooi glimt en die graag vast wil pakken... Maar te klungelig en onhandig is daarvoor.
En nee, ik ga dus geen dingen wegzetten zodat ze er niet bij kunnen, ze moeten maar leren dat sommige dingen alleen om naar te kijken zijn.

Ik zet ook niets weg, in zoverre dat echt dure dingen niet voor het grijpen staan, wel of geen kind in de buurt. Ben het met je eens dat kinderen moeten leren dat je kijkt met je oogjes en niet met je handjes. Dit topic gaat over of je dat je kind leert door het te straffen of door het uit te leggen? Ik zeg door het uit te leggen. Jij - of iemand anders - wellicht door het te straffen? Al bij voorbaat dan? Of moet er eerst iets sneuvelen? Ik zie dat niet helemaal...

**Geplaatst**: 05-06-13 10:51

Geplaatst: 05-06-13 10:51

Sofy: Dat kan dus wel

Het bij voorbaat denken dat iets niet kan betekend niet dat het echt niet kan. En kinderen worden vaak onderschat. Onze dochter van 1,5 heeft ook nog nooit wat kapot gemaak, is heel hard gevallen of verwond.
Het is niet dat als je ze laat ontdekken dat ze helemaal geen toezicht hebben.

Voorbeeldje: Mijn dochter is gek op traplopen en wil dus naar boven klimmen. Nu kan ik telkens zeggen dat ze dat niet mag of haar zelfs een tik geven als ze het wel doet. Of ik leer haar langzaam aan hoe ze de trap op kan klimmen. Ze klimt nu samen met mij de trap op.

Dat ze vrijheid krijgen betekend niet dat ze alles maar mogen en er niet op ze wordt gelet. Alleen de reactie en manier van omgaan is imo anders

**Geplaatst**: 05-06-13 10:53

Geplaatst: 05-06-13 10:53

Ik geloof dat ik nogal vooringenomen ben overgekomen, maar dat was m'n bedoeling absoluut niet. Ik wil het alleen begrijpen, ik krijg m'n hoofd nog niet helemaal om de praktische implementatie. Vooral omdat ik me niet kan voorstellen dat ik zo'n geduld en betrokkenheid zou kunnen opbrengen, en ik het dus ook moeilijk vind om te begrijpen dat iemand anders dat wel kan

.

Intrinsieke motivatie is mooi, maar gaat er wel van uit dat je met uitleggen die intrinsieke motivatie kunt triggeren. Ik vraag me af of dat in de allerkleinsten kan. Oorzaak/gevolg is dan nog niet zo duidelijk, en het geheugen kort

. Snappen ze dit allemaal vanaf het begin?

En heel fijn dat je kind zich zo goed gedraagt en geprezen wordt, maar ik blijf wel nieuwsgierig. Hoe gaan jullie kinderen om met mensen die zich niet aan jullie manier van opvoeden houden? Hoe reageren ze daar op? Dat ze braaf zijn geloof ik, maar wat doen ze als ze ergens op aan gesproken worden? Het zijn idd geen engeltjes dus ze zullen af en toe toch een correctie nodig hebben, is dat dan niet gek voor het kind?

**Geplaatst**: 05-06-13 10:54

Geplaatst: 05-06-13 10:54

Salsa schreef:
Sofy: Dat kan dus wel
Het bij voorbaat denken dat iets niet kan betekend niet dat het echt niet kan. En kinderen worden vaak onderschat. Onze dochter van 1,5 heeft ook nog nooit wat kapot gemaak, is heel hard gevallen of verwond.
Het is niet dat als je ze laat ontdekken dat ze helemaal geen toezicht hebben.

Voorbeeldje: Mijn dochter is gek op traplopen en wil dus naar boven klimmen. Nu kan ik telkens zeggen dat ze dat niet mag of haar zelfs een tik geven als ze het wel doet. Of ik leer haar langzaam aan hoe ze de trap op kan klimmen. Ze klimt nu samen met mij de trap op.
Dat ze vrijheid krijgen betekend niet dat ze alles maar mogen en er niet op ze wordt gelet. Alleen de reactie en manier van omgaan is imo anders

Hier net zo idd, wij hebben geen traphekjes gebruikt. Onze dochter klimt zelf de trap op en af en doet dit op een veilige manier. Ze wijst mij aan dat ik aan de kant van de muur moet lopen, omdat daar de brede treden zijn

Vanmorgen wees ze aan dat ik eerst moest lopen en vervolgens klimt ze achter mij aan de trap af.

**Geplaatst**: 05-06-13 10:55

Geplaatst: 05-06-13 10:55

Salsa: dat is inderdaad een hele mooie oplossing! Maar dan moet je dus wel op dat moment tijd vrijmaken om met je kind te gaan oefenen met trapklimmen. Geen slechte investering, absoluut niet zelfs, maar ik kan me voorstellen dat ik daar zelf op zo'n moment niet altijd tijd/aandacht voor zou hebben. En dan zou ik het dus wel erg fijn vinden als m'n kind op dat moment even af kan met alleen een 'nee' en dan zelf iets anders vindt om te doen. Maar misschien overschat ik een kind daarmee juist

.
Ik heb met die vrijheid dus eerder het idee dat jullie er meer bovenop zitten dan dat ik zou kunnen dan andersom

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 10:57

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 10:57

ukkiepuk schreef:
Ze houdt er ook niet mee op omdat ik het vraag, ze houdt er mee op omdat het anders zeer doet of omdat iets stuk gaat. Intrensieke motivatie.

In een onbewaakt ogenblik gebeurt er niets omdat ze weet dat het zeer doet of omdat iets stuk gaat

Waarom gaat iets stuk als je kind eraan zit? Nog nooit gehoord; Maar ik doe héél voorzichtig mama!?

**Geplaatst**: 05-06-13 10:58

Geplaatst: 05-06-13 10:58

Sofy schreef:
En heel fijn dat je kind zich zo goed gedraagt en geprezen wordt, maar ik blijf wel nieuwsgierig. Hoe gaan jullie kinderen om met mensen die zich niet aan jullie manier van opvoeden houden? Hoe reageren ze daar op? Dat ze braaf zijn geloof ik, maar wat doen ze als ze ergens op aan gesproken worden? Het zijn idd geen engeltjes dus ze zullen af en toe toch een correctie nodig hebben, is dat dan niet gek voor het kind?

Mijn kind wordt niet geprezen, zijn gedrag wordt geprezen naar mij. Mijn kind doet van zichzelf graag een ander plezier en dat hoeft dus ook niet beloond te worden.

Hij is éénmaal gestraft door een juf of het KDV. Anderhalf jaar jong heeft hij in de hoek moeten staan. Belachelijk. Hij snapt dat niet, is daar veel te jong voor. De reden: hij knoeide met zijn water, gaat ook nergens over, dat is zijn motoriek inderdaad. Hij begrijpt de reden niet en begrijpt de straf niet. Heeft dus ook 0 indruk gemaakt.

Je kunt hem zéker aanspreken op gedrag. Juist. Dat is hij ook zo gewend. Hij wordt niet grenzeloos opgevoed ofzo?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 11:00

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 11:00

Valt me nu wel op dat de 'praat' ouders allemaal flink wat uren maken en de ouders die wel een vorm van straf gebruiken meer thuis zijn. Ik had net wel even een aha- momentje

**Geplaatst**: 05-06-13 11:00

Geplaatst: 05-06-13 11:00

Ik kan me vinden in verschillende opinies hier, maar ben er rotsvast van overtuigd dat niet alle kinderen op dezelfde manier opgevoed kunnen worden.
Sommige kinderen zijn nu eenmaal roekelozer en ondernemender dan andere, hebben een grotere mond of zijn wat eigenwijzer. Daar moet je dan ook strenger en op een andere manier op reageren dan bij een doodbraaf kind.
Dat geldt net zo voor volwassenen, sommigen kunnen na 100 boetes nog hun lesje niet geleerd hebben, terwijl anderen er zelf nooit op zouden komen om een overtreding te plegen.

Ik heb jaren gewerkt met kinderen en ben er dus vanuit die ervaring achter gekomen dat sommige kinderen andere grenzen en regels nodig hebben.

Dus de aanpak van Ukkiepuk kan wel werken voor haar kinderen maar misschien niet voor die van Anneliesjed, én omgekeerd.

De mens is een ingewikkeld wezen, na duizenden jaren bestaat er nog steeds geen gebruiksaanwijzing voor jonge ouders.

**Geplaatst**: 05-06-13 11:00

Geplaatst: 05-06-13 11:00

Sofy schreef:
Geen slechte investering, absoluut niet zelfs, maar ik kan me voorstellen dat ik daar zelf op zo'n moment niet altijd tijd/aandacht voor zou hebben.

Kinderen krijgen ís investeren. Als je dat bij voorbaat niet wilt, kun je beter niet aan kinderen willen beginnen hoor.

Natuurlijk kan niet altijd alles op het moment dat een kind dat wilt. Waarom zou dat niet oké zijn? Je maakt dan wel op een ander moment tijd voor je kind en om het dingen te leren.

Je kind leren traplopen scheelt op de lange termijn veel gesjouw en een boel tijd. Juist dat richten op de lange termijn is iets wat je in je achterhoofd houdt. Nú investeren is stráks een zelfstandig kind.

**Geplaatst**: 05-06-13 11:01

Geplaatst: 05-06-13 11:01

anneliesdj schreef:
Valt me nu wel op dat de 'praat' ouders allemaal flink wat uren maken en de ouders die wel een vorm van straf gebruiken meer thuis zijn. Ik had net wel even een aha- momentje

Er waren 2 mama's die je hebben gezegd hoeveel ze werken

**Geplaatst**: 05-06-13 11:02

Geplaatst: 05-06-13 11:02

moeshie schreef:
Dat geldt net zo voor volwassenen, sommigen kunnen na 100 boetes nog hun lesje niet geleerd hebben, terwijl anderen er zelf nooit op zouden komen om een overtreding te plegen.

Even hoor, maar je geeft hier heel mooi aan dat juist straffen niet persé zoden aan de dijk zet qua leergedrag.

**Geplaatst**: 05-06-13 11:03

Geplaatst: 05-06-13 11:03

Interessante discussies hier! Ik heb (nog) niet het hele topic gelezen (dus weet ook niet zeker of het misschien al eerder is genoemd), maar even een reactie op het 'mijn kind weet dat hete thee 'au' is' enzo. Ik heb laatst een lezing van een dame van de Brandwondenstichting bijgewoond, en dat was nogal een eyeopener. Kinderen kunnen misschien wel al heel jong leren dat 'heet' 'au' is, maar dat is dan puur napraten. Ze kunnen nog niet de gevolgen overzien (puur hersentechnisch gezien), van 'heet' is 'au', dus thee over je heen betekent verbranden. En denk niet te snel dat het wel is geland; ze koppelen een 'gebod/verbod' aan de persoon en de situatie, dus als mama even naar de keuken loopt of naar de wc is, geldt die 'au, heet' opeens niet meer. Blijf dus áltijd alert met hete dranken! Ook verbranden kinderen zich al bij 45 graden, terwijl volwassenen dat pas bij 60 graden doen. Dus een kopje thee dat al 20 minuten staat is nog steeds gevaarlijk. En nog een enge - kinderen hebben nog niet de reflex van hun handje wegtrekken als ze zich verbranden, dus een handje aan een te hete verwarming levert heel hard huilen op, maar dat handje blijft daar gewoon liggen...

**Geplaatst**: 05-06-13 11:03

Geplaatst: 05-06-13 11:03

Sofy schreef:
Salsa: dat is inderdaad een hele mooie oplossing! Maar dan moet je dus wel op dat moment tijd vrijmaken om met je kind te gaan oefenen met trapklimmen. Geen slechte investering, absoluut niet zelfs, maar ik kan me voorstellen dat ik daar zelf op zo'n moment niet altijd tijd/aandacht voor zou hebben. En dan zou ik het dus wel erg fijn vinden als m'n kind op dat moment even af kan met alleen een 'nee' en dan zelf iets anders vindt om te doen. Maar misschien overschat ik een kind daarmee juist .
Ik heb met die vrijheid dus eerder het idee dat jullie er meer bovenop zitten dan dat ik zou kunnen dan andersom .

Hihi dat is imo de reden waarom sommige mensen (nog) niet toe zijn aan kinderen. Als ik met carlijn thuis ben ben ik ook met haar bezig. Dus als zij wil leren traplopen help ik haar daarbij. En tuurlijk kan ik ook wat voor mezelf doen als ze lekker aan het spelen is of haar slaapje doet. Ik loop niet de hele dag achter haar aan. Inmiddels snapt ze ook het concept wachten een beetje. Als ik dan net nog ergens mee bezig is vraag ik haar even te wachten. Dit moet, gezien haar leeftijd, geen minuten duren maar ze kan het al best.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 11:04

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 11:04

ukkiepuk schreef:
anneliesdj schreef:
Ik heb het toch niet over slaan, ik heb het over een kleintje wat zo'n prachtige vaas ziet staan wat zo mooi glimt en die graag vast wil pakken... Maar te klungelig en onhandig is daarvoor.
En nee, ik ga dus geen dingen wegzetten zodat ze er niet bij kunnen, ze moeten maar leren dat sommige dingen alleen om naar te kijken zijn.

Maar de vraag is krijgt dat kindje dan straf als de vaas kapot gaat?

Hier namelijk absoluut niet.

Eh, ik heb het over een kind van 1-1,5 dus nee, die krijgt geen straf.
Pas wanneer ik merk dat ze echt moedwillig na herhaaldelijk waarschuwen tóch aan die vaas blijven zitten, ja dan komen ze wel even op een stoeltje of in de hoek te staan. Maar dan heb je het over een kind van minimaal 3,5 denk ik.

Maar mijn eerste vraag was; gaat er bij praat-ouders niet vaker wat stuk? Of halen jullie je kinderen op een gegeven moment erbij weg, ook als het terug blijft lopen of wat? En als je op dat moment ergens mee bezig was wat niet kan wachten?
Ik kan me daar moeilijk een beeld van vormen nml.

**Geplaatst**: 05-06-13 11:05

Geplaatst: 05-06-13 11:05

Ik kan me zo niets bedenken wat er bij ons door toedoen van Floris is stukgegaan.

**Geplaatst**: 05-06-13 11:05

Geplaatst: 05-06-13 11:05

Sofy schreef:
Ik geloof dat ik nogal vooringenomen ben overgekomen, maar dat was m'n bedoeling absoluut niet. Ik wil het alleen begrijpen, ik krijg m'n hoofd nog niet helemaal om de praktische implementatie. Vooral omdat ik me niet kan voorstellen dat ik zo'n geduld en betrokkenheid zou kunnen opbrengen, en ik het dus ook moeilijk vind om te begrijpen dat iemand anders dat wel kan .

Intrinsieke motivatie is mooi, maar gaat er wel van uit dat je met uitleggen die intrinsieke motivatie kunt triggeren. Ik vraag me af of dat in de allerkleinsten kan. Oorzaak/gevolg is dan nog niet zo duidelijk, en het geheugen kort . Snappen ze dit allemaal vanaf het begin?

En heel fijn dat je kind zich zo goed gedraagt en geprezen wordt, maar ik blijf wel nieuwsgierig. Hoe gaan jullie kinderen om met mensen die zich niet aan jullie manier van opvoeden houden? Hoe reageren ze daar op? Dat ze braaf zijn geloof ik, maar wat doen ze als ze ergens op aan gesproken worden? Het zijn idd geen engeltjes dus ze zullen af en toe toch een correctie nodig hebben, is dat dan niet gek voor het kind?

Oorzaak-gevolg is bij een 2 jarige ook nog niet aan de orde, dat komt pas op veel latere leeftijd. Vanaf het moment dat zij ging ondekken (met 11 maanden tijgeren) ben ik gaan uitleggen, dat snapte ze héél snel.

Onze dochter gaat 3 dgn naar kdv en wij hebben angegeven dat we niet van de time-out en kindjes in de hoek e.d. zijn. Tot nu toe is het nooit in ze opgekomen om dit bij haar te doen. Toen ik haar laatst ging halen duwde ze een kindje, kindje viel om en begon te huilen. Onze dochter schrok van het huilen dus ik heb daar gelijk op ingehaakt door haar bij de hand te nemen en te zeggen dat het kindje nu pijn aan zijn billen had omdat het was gevallen omdat zij had geduwd. Ze wees naar het kindje en zei "au biele" (biele is billen

) en ik zei "ja, dat komt omdat ze is gevallen omdat jij haar duwde" Ze zei "oh, oh au biele" Ze stapt op het kindje af (die ik uiteraard bij me had genomen om te troosten) en wrijft over haar zere billen. Ik leg aan het kindje uit dat onze dochter haar geen pijn wilde doen maar dat ze nog niet wist dat je een ander kindje verdrietig maakt door te duwen. Ze pakte het handje van one dochter en ze gingen verder met spelen.

Ik had haar ook met uitleg op een stoutstoeltje kunnen zetten, maar dan had ik haar uit de situatie gehaald> ik wil juist dat ze oorzaak en gevolg ondekt, dus ik duw een kindje en die moet vervolgens huilen en heeft pijn. Niet ik duw een kindje en ik krijg straf van mama.