
Klant: 2 kilo goudrenetten.
Ik: Goedemiddag mevrouw.
Klant verbouwereerd: Oh ja, goeienmiddag. Mag ik 2 kilo goudrenetten?
Ik: Natuurlijk mevrouw

Mijn man was er altijd goed in, om als hij wilde pinnen, alleen "pinnen" te zeggen of met zijn pasje te zwaaien. Dat heb ik hem even rap afgeleerd en gezegd dat hij ook gewoon even kon zeggen:"ik wil graag pinnen". Komt toch effe leuker over

Oh en wat ik ook zo irritant vind; mensen die het geld op de toonbak flikkeren en wel verwachten dat jij het retourgeld in hun hand legt. Dat laat ik er dan "per ongeluk" naast vallen. Sorry

Maar het personeel af en toe.
Het meest vreselijke antwoord, wat je kunt krijgen is toch wel: "Als het er niet ligt, dan hebben we het niet". Waarom lopen ze niet even mee om te kijken? Misschien heb ik wel verkeerd gekeken
Of:
Ik: wil je er 15 cent bij?
Cassiere kijkt bedenkelijk en graait in kassa: uh, nee hoor, ik heb het al.
Yeah right, moeilijk hoor, tellen

Of:
Cassiere: ''Met 7,80'' en kwakt en hand geld in mijn hand.
Dan ga ik nog geen stap opzij, voordat ik het heb nageteld
Tel effe netjes terug zeg. Oh nee, dat is moeilijk.
Ik heb zelf in mijn eerste winkel een behoorlijke "opleiding" gehad, waarin duidelijkheid en beleefdheid voorop stonden.
-Spreek de klant aan met u (tenzij het een klein kind is).
-Zeg goedemorgen (of middag/avond) en tot ziens of fijne dag verder/prettig weekend.
-En verdeel het geld over je hand in verschillende muntjes, zodat je het makkelijk terug kunt vinden, om het terug te geven en je niet hoeft te zoeken in je hand met muntjes, naar het goede muntje.
ik denk dat echt iedereen denkt dat wij nooit genoeg losgeld hebben. Zelfs al is het 3,90 zitten er mensen tussen: moet je er 90 cent bij? Maar ik zeg dan ook gewoon: nee hoor we hebben al meer dan genoeg losgeld in de kassa. Dan heb je nog wel de knurften er tussen zitten die vragen: wil je er geld bij? *nee, we hebben al genoeg* 'Ja maar dan ben ik er van af'. DUH vraag dan niet of ik het erbij wil hebben maar GEEF het gewoon



Het was niet druk, dus ik was op het moment dat hij de winkel binnenkwam bezig bij de kleding en hij kwam echt twaalf keer voorbijgelopen, en keek me ondertussen de hele tijd aan. Later kwam hij dus aan de kassa, en weer zo indringend kijken en grijnzen. Dus ik sla de artikelen aan, hij geeft me geld, waarbij ik dus even mijn hand openhield om het te ontvangen, hij strijkt met zijn vingers over mijn handpalm en toen had ik m'n oordeel wel klaar. Dus ik geef snel zijn wisselgeld terug en ik geef hem de bon en zeg 'bedankt, tot ziens.' Die man blijft staan, kijkt naar de bon en zegt: 'Heet jij Ymke?' (er staat natuurlijk onderaan de bon U werd geholpen door *naam*).
'

) eentje te binnen.
.