Nikass schreef:
Ik kan je verhaal niet helemaal volgen en kan er daarom niet goed inhoudelijk op reageren. Met je conclusie ben ik het niet eens; je vormt je persoonlijkheid namelijk maar één keer. Dit kan je later niet nog eens over doen of herstellen. Een stoornis in de persoonlijkheid is daarom niet te genezen als zodanig.
Een persoonlijkheidsstoornis gaat overigens niet alleen over borderline.
Dat mensen onheus bejegend worden en dat er verkeerde diagnoses worden gesteld staat daar los van.
Ik heb borderline

En ik geloof dat ik echt wel kan genezen van mijn stoornis. Waarom? Omdat ik al van veel gedragingen ben genezen. Heb sinds twee jaar therapie en ben er nog lang niet, maar er zijn al veel dingen in mijn gedrag aangepaste en mijn gedachten zijn daarmee mee gegaan, waardoor mijn persoonlijkheid veranderd is.
Voorbeeld: Ik ervaar extreme emoties, extremer dan de gemiddelde mens. Alles bij mij voelt erg vergroot, verdriet, woede etc. Ik uitte ze ook erg vergroot. Als een vriend kortaf reageerde dan dacht ik meteen
Ow nee, die zal wel boos op me zijn, ik heb iets gedaan. Wat heb ik gedaan? Is hij boos omdat ik een opmerking maakte dat zijn trui niet mooi is? Nou, als hij daarom al boos is, dat is belachelijk zeg. Pfft, belachelijk dat hij boos op me is. Prima. Hij boos, ik boos, die rotzak. En dus reageer ik kattig terug naar die vriend, die niet weet wat hem overkomt, want die heeft geen idee waarom ik boos ben. Hij reageerde gewoon kortaf omdat hij even druk was met zijn moeder die hem smste met iets belangrijks of wat dan ook.
Ik heb in therapie geleerd instrumenten geleerd om daarmee om te gaan. Dat ging zo. Een vriend reageert kortaf. Mijn gedachte:
Ow nee, die zal wel boos op me zijn, ik heb iets gedaan, wat heb ik gedaan, is hij boos omdat ik een opmerking maakte dat zijn trui niet mooi is? Nou, als hij daarom al boos is, pfft belachelijk. Hij boos, ik boos! Die rotzak... Maar wacht eens even, nee.. Wat heb je geleerd? Wat doet hij; hij reageert kortaf. Hoe voelt dat; vervelend, pijnlijk. Waarom voelt dat zo; omdat ik onzeker ben over mezelf en bang dat hij mij of onze vriendschap niet meer leuk vind. Is dat een realistische gedachte? Nee, niet echt. Kan er een andere reden zijn dat hij kortaf reageert? Ja.. Is het dan rechtvaardig om boos op hem te zijn, als je de reden niet weet? Nee... Dus? Dan moet ik er naar vragen waarom hij kortaf reageert of het laten gaan (als ik dat kan), want de kortafheid gaat niet om mij.Na een jaar therapie werd die gedachte gang steeds eerder onderbroken door 'wacht eens even' totdat die wacht eens even niet meer eens ter sprake kwam en is de gedachte geworden..
Ow, een vriend reageert kortaf... Ow, nouja, zal wel iets anders zijn, prima. Dat vind ik 'genezen'. Als in een aangeleerde manier van gedrag en denken (dus je persoonlijkheid) is met behulp van therapie gewijzigd.
Nog niet alles, soms voel ik nog extreem en heb ik geleerd eerst te denken, te analyseren en dan pas te handelen, dus handel nog zeer weinig naar mijn emotie (soms nog wel), maar gezien de vooruitgang denk ik dat ik daar best van kan genezen. Eerst voel je het nog wel, maar gedraag je je anders.. En op den duur zorgt het nieuwe gedrag dat je hebt aangeleerd en waar je je naar gedraagt, dat je gevoel, je manier van denken, erin meegaat... En je manier van denken dus word aangepast.
Geloof dan ook zeker wel dat een persoonlijkheidsstoornis te genezen is en niet alleen mee te leren leven is. Heb nog wel een lange weg te gaan en nu is het vooral dat ik leer om ermee te leven.. Maar als ik kijk naar hoeveel gedragingen van mij al veranderd zijn en hoeveel gedachten van mij daarin zijn mee gegaan en hoe mijn persoonlijkheid daardoor ten goede is veranderd, dan geloof ik toch echt wel in genezing. Ik was jaren geleden echt een heel ander persoon met een heel andere manier van denken en doen, dan dat ik nu ben. Ik geloof dan ook echt wel dat persoonlijkheid kan veranderen en dat dit niet iets is van 1x 'samenstellen'. Je doet zoveel indrukken op in je leven, dingen die impact kunnen hebben op jouw als persoon, en dingen die je kunnen doen veranderen. Je persoonlijkheid veranderd en groeit met je leven.
Daarnaast kan ik wel zelfreflecteren. Juist daardoor kan ik inzien wat ik fout en goed doe en ervan leren.. Leren om bepaalde dingen niet te doen.. En ik ben ook niet antisociaal

. Integendeel juist. Ik zal toegeven dat er ook genoeg mensen zijn met een persoonlijkheidsstoornis, borderline of iets anders,die niet kunnen zelfreflecteren en antisociaal zijn (mijn moeder bijvoorbeeld), maar scheer alles aub niet over één kam.