Luxorvalkje schreef:Vriendin die klaagt dat ze zo weinig met ons heeft kunnen praten tijdens een high tea.
Zij had als enige haar kruisgespuis van een paar maanden oud mee genomen en geeft nog borstvoeding, ook op verzoek.
Ben ik dan de enige die denkt: Dat had je toch kunnen zien aankomen?
Het was best gezellig, maar we hebben geen enkel gesprek af kunnen maken omdat die kleine begon te krijsen.
Dit heb ik laatst ondervonden bij een hele aangename baby, die niet huilde en niet de borst kreeg.
Maar het gesprek werd door de aanwezigheid van de baby alsnog constant onderbroken. Heel ongezellig vond ik dat. Het scheelde volgens mij ook wel dat we bij hen thuis waren, waar alles voorhanden is voor de baby. Als zij bij ons over de vloer komen (met de baby) ervaar ik hun gezelschap veel gemoedelijker, volgens mij omdat ze hier niet thuis zijn en dus niet 100x over en weer kunnen lopen om een ander stuk speelgoed of wat dan ook te gaan halen voor de baby. Hier werd het kind gewoon te slapen gelegd, 1x een luier verschoond en 1x een papfles opgewarmd.
Daar moesten er 100 speelgoedjes gehaald worden, en natte doekjes, en fopspenen, en papflessen, fruitpapjes, enzoverder. Na een uur dacht ik "was ik maar thuis gebleven, had veel gezelliger geweest"
Ommenduur begin je maar stomme, korte gesprekken te voeren over het weer oid, omdat een langer gesprek toch telkens onderbroken wordt.
Onderweg naar huis maakte ik er een opmerking over tegen mijn vriend. "Was niet zo gezellig he?"
Hij had zoiets van "ik ben ZO blij dat jij hetzelfde voelt"
Hij zei ook nog "wel fijn dat het kind niet echt huilt he". En ik had zoiets van... wanneer had ze dan moeten huilen? Ze zijn er de godganse tijd mee bezig geweest