heb net het hele verhaal zitten lezen en ben best geschokt over alles wat jij hebt moeten doorstaan met je moeder. Jeetje meid wat ben jij vreselijk sterk dat je dit allemaal op deze manier kunt volhouden. ook ik hoop snel te horen hoe het met jou, maar ook hoe het met je moeder gaat.
Ik heb net ook alles gelezen. Ik vind het echt heel knap van TS. En dat ze zich heel volwassen gedraagd voor een 16-jarige. Ik ben ook benieuwd hoe het nu gaat.
Zo hé. Ik heb daarnet het hele verhaal gelezen. Wat zit jij in een lastige situatie en wat knap van je dat je er nog zo nuchter en sterk onder blijft! Ik vind het heel knap dat je ook in bijzijn van je moeder het hele verhaal hebt verteld, dat zal ook wel opluchten. Ik ben blij dat je moeder nu hulp heeft, en ik hoop dat je ooit een normalere situatie thuis hebt! Maar petje af voor jou!
Inmiddels is het alweer meer dan een paar dagen geleden dat ik een attenderend berichtje van een mod kreeg. Door drukte echter neem ik nu pas de tijd om te reageren, sorry daarvoor!
Tja, ik heb weinig te zeggen eigenlijk... Ik geloof dat één van mijn laatste berichten hier was dat mijn moeder een doorverwijzing naar de psychiater gekregen heeft. Helaas/gelukkig (ik weet het niet zo goed) is er uit het psychiatrisch onderzoek niks gekomen. Geen afwijkende of opvallende zaken, geen stoornis, geen trauma('s). De psychiater kon dus verder niks voor mij/haar/ons betekenen. In feite zijn we dus niks opgeschoten, terug bij af.
Meert
Berichten: 3415
Geregistreerd: 25-06-07
Geplaatst: 25-04-09 20:33
Sorry hoor, maar als je moeder zegt dat je van een brug af moet springen of een mes in je keel moet steken, dan zit dat toch echt niet helemaal goed in het hoofd van je moeder. En hoe weet jij wat de psychiater allemaal heeft gezegd over je moeder, zulk soort dingen zijn toch vertrouwelijk?
heb je zelf wel dingen ondernomen?? van hulp ect voor jezelf
ninaricci85
Berichten: 12266
Geregistreerd: 02-02-01
Geplaatst: 25-04-09 21:35
ach jeetje meid, ik heb net je verhaal gelezen ( alleen niet alle reacties ) en ik heb bewondering voor jou hoe je er mee omgaat. echt , er moet wat gebeuren voor jou. ik zou toch dat aanbod van je vriendinnen hun moeder aannemen en eens een tijdje bij je moeder weggaan. hoe hard dat ook zal zijn voor je moeder, jij moet nu aan je zelf denken. ik vind het echt heel vreemd dat er niets uit dat onderzoek is gekomen en jij bent inderdaad terug bij af. ik hoop dat je een verstandige keuze maakt en hulp zoekt. ik ben zelf ook moeder en heb zelf borderline, maar ik zou mijn kinderen nooit of te nimmer zoiets aan doen. ik wens je heel veel sterkte en vooral wijsheid. denk nu op de eerste plaats maar even aan jezelf en dan pas aan haar. en wat ik ook nog even wilde zeggen is dat ik je vader ook niet fair vind. hij steekt dus gewoon zijn kop in t zand. dat vind ik echt niet kunnen. meid. kom op zoek hulp. dat heb je nodig en verdient. xxx lonneke
Jeetje zeg, dus alles toch voor 'niks'. Tuurlijk niet voor niks, maar je bent er niet veel mee opgeschoten.
Ik wens je nog steeds veel succes, en hoop dat er eindelijk wat aan gedaan gaat worden, want dit kan echt niet langer Echt, vind je heel knap dat je dit allemaal volhoud
Ik begrijp niet waarom een psychiater niet ingrijpt terwijl een moeder nagenoeg smeekt om de dood van haar dochter.
Hoe klein is de grens tussen het wensen en het daadwerkelijk zelf doen? Je moet beschermd worden en je moeter moet opgenomen worden. Niets gevonden bij die tests? Vind ik toch enorm vreemd.
Je moeder klinkt sowieso als een paranoide persoon met paranoide wanen. Dat op zich is al een stoornis...
Geschokt heb ik je verhaal gelezen, jeetje is niet niks wat je nu allemaal meemaakt. Je moeder lijkt in mijn ogen een borderliner. Ik ben geen arts dus kan het niet bepalen. Ik heb de site voor je opgezocht, misschien herken je er punten uit. En kan je hier hulp zoeken voor jezelf of je moeder. http://www.stichtingborderline.nl/borderline.html
Heel veel sterkte, en kop op.
ladolcevita
Berichten: 310
Geregistreerd: 18-01-05
Geplaatst: 30-04-09 03:14
Ach meissie toch... Wat een hel bij jou thuis. Dit is echt niet normaal meer. je moeder speelt een spelletje met de psych hoor. Die heeft echt wel diepliggende problemen maar is waarschijnlijk zo geconditioneerd door de jaren dat ze dat mooi verborgen kan houden. Je moet daar echt weg. Zo iets sloopt je en je zal zelf steeds meer en meer gemarkeerd worden door haar gedrag. Alleen al het idee dat je moeder je geen liefde kan geven lijkt me verscheurend maar dan ook nog zulke fratsen er bij... En wat als je wel een vriendje krijgt? gaat ze die dan ook aangeven bij de politie? Zo zal je nooit de kans krijgen op een normaal leven met normale dingen die bij je jeugd horen. Als ik het goed begrijp ben je een jaar of 14/15? Dit doet me denken aan scenes uit de film Carry van Stephan King.....
Veel sterkte, kies voor jezelf. Als je niet uit huis kan moet je toch aan blijven kloppen bij jeugdzorg of whatever. Je moet daar echt weg!