Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-06-08 18:07

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 06-06-08 18:07

ik denk dat ik wel kan begrijpen hoe jij je voelde,ik heb hetzelfe gehad(en soms nog een beetje)

**Geplaatst**: 10-06-08 10:18

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 10-06-08 10:18

Zelfmoord, ik dacht altijd dat het een ver-van-mijn-bed-show was. Dat overkwam mij niet, en ik zou iedereen wel bij me houden totdat diegene vanzelf doodging. Te naief gedacht, blijkbaar.

Laten we zeggen, nu ongeveer een jaar geleden heeft 'n oom van me zelfmoord gepleegd. Oom kwam veel bij ons, wij hebben thuis boerderij en hij hielp elk moment dat hij kon helpen. Bij ons thuis staan ook de paarden, dus wanneer er met de paarden werd gereden, was hij er ook. Ik, en vele anderen hadden ook nooit gedacht dat hij het heeft gedaan. Hij speelde mooi weer blijkbaar, was altijd bereid iedereen te helpen. Helaas hielp hij zichzelf niet, waardoor hij door geldproblemen en misschien ook andere redenen geen uitweg meer zag. Vrij heftig, ook wanneer een buurvrouw een week ervoor is begraven nadat ze de strijd tegen kanker niet had kunnen winnen.

Qua gevoelens is het raar. Je weet absoluut niet wat je moet doen. Ik zat ver weg van huis, toen het gebeurde. 's morgens vroeg word je opgebeld door je vader... Ik dacht dat hij wilde weten hoe ik het had in het verre Friesland, zat in Oenkerk voor 'n praktijkweek. En dan vertelt hij dat. Ongeloof, verbijstering, huilen, kop er niet meer bij, blijven in oenkerk omdat 3 uur in de trein zitten niet goed zal gaan... En je praat je zelf ook een schuldgevoel aan. Dat je nooit wat in de gaten hebt gehad, dat je niet hebt gezien dat hij niet gelukkig was...

Op zich, nu gaat het super met me. Alles is weer rustig geworden: ik voel me prima, het is mooi weer, thuis op de boerderij gaat alles naar wens (ook al is het druk), mijn studie gaat ook z'n gangetje, heb genoeg leuke mensen om me heen.
Maar op momenten wanneer je dingen hoort over zelfmoord, komt het toch weer een beetje terug. En vooral vorige maand, toen het precies een jaar ná was, was het extreem moeilijk.

Maar het enige wat ik weet, ondanks dat ik zelf niet echt een prater ben, dat er gepraat moet worden wanneer er iets aan de hand is. Dat is mijn grote les geweest.