Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-06-17 17:19

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 04-06-17 17:19

Hoe gaan mensen hier met ingrijpende dingen om? Mijn broer is heel onverwacht overleden in Januari. Hij was gehandicapt en zou ooit wel overlijden, maar nu was het echt uit het niks. Mensen dachten dat ik zou doordraaien, maar ik bleef ijzig koel en ben alles gaan organiseren.
Ik had wel heel veel moeite met concentratie. Dat is al mijn minpunt en nu helemaal. Het is een grote warboel in mn hoofd.

Mijn man en moeder zijn gevoelsmensen en voelen, zijn verdrietig etc. Mijn zoon en ik zijn echte denkers en malen ons helemaal suf.

Natuurlijk zijn er momenten dat ik echt voelde en me kon laten gaan, maar die zijn minimaal terwijl ik helemaal kapot ben eigenlijk. Ik functioneer ook echt slecht.

**Geplaatst**: 05-06-17 09:14

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 05-06-17 09:14

Eerlijk? Gewoon doorgaan :')

. Dat klinkt heel stom, ik weet het, maar toen mijn schoonvader overleed, zat ik net in mijn afstudeerjaar. Ik ben gewoon kei- en keihard doorgegaan, en heb mijn emoties vooral weggestopt. En dat terwijl ik best emotioneel ben van mezelf. In dat jaar heb ik overigens ook nog een enkelblessure opgelopen, hebben we de kat in moeten laten slapen en is mijn vader in het ziekenhuis beland in Frankrijk, waarbij hij de oorzaak maar ternauwernood overleefd heeft. En maar doorgaan, en gewoon netjes alles halen en afstuderen. Ik heb er wel last van dat ik sindsdien bij iedere uitvaart die ik meemaak emotioneler word. Als ik het zo bekijk, ben ik ergens nog steeds alles aan het verwerken. Mijn vriend en ik zitten nu ook in een fase van ons leven waarbij trouwen dichtbij komt, en je toch al na gaat denken over wat je minimaal wilt hebben (qua wonen en financieel gezien, gewoon de basis zegmaar) voor kinderen, en dan is het toch best confronterend dat er toch iemand mist.

Kort gezegd, ik stop alles weg, en het duurt lang voordat alles er uit is. Ik ga gewoon door, zodanig zelfs dat mijn vriend zich er zorgen over maakte.

**Geplaatst**: 05-06-17 09:46

Geplaatst: 05-06-17 09:46

Mijn vader is overleden toen ik 14 was en ik denk dat ik met redelijke zekerheid kan zeggen dat ik te weinig aandacht (heb) besteed aan de emoties die daarbij kwamen/komen kijken. Ik heb toentertijd alles weggestopt of gerationaliseerd en ik denk, objectief gezien, dat ik het volledig verkeerd heb aangepakt (voor zover je dat bewust doet natuurlijk).

**Geplaatst**: 05-06-17 12:46

Geplaatst: 05-06-17 12:46

Ik moet dat soort dingen wel rationaliseren. Als ik dat niet doen dan krijg ik echt een break down en kan ik ook niet meer functioneren. Ik denk dat als een van mijn ouders nu door zeg een auto ongeluk te overlijden zouden komen ik echt wel maanden, al dan niet een jaar de tijd nodig heb om daarvan te herstellen. Maar wetende dat op dit moment mijn opa een hart heeft dat slechter tikt dan een oude koekoeksklok, het eigenlijk al een wonder is dat hij zover is gekomen, en dat ik hem nu echt achteruit zie gaan met alles.. (heel hard) maakt het voor mij makkelijker. Maar zou ook alles doen als ik iets kon doen om dat alles weg te nemen.

Iets ingrijpends is voor mij geen probleem. Maar ik moet er wel echt de voorbereiding voor hebben gehad. Heb ik dat niet dan krijg ik inderdaad een beetje dat doordraaien, paniekaanvallen, veel huilen vooral.

Ook nog iets anders grappigs van mijn moeder gehoord vorige week. Blijkbaar had ik op de basisschool het echt niet naar mijn zin :')

Herinner ik me zelf nou echt niks van. Veel schreeuwen waarom moet ik naar school en ik snapte het allemaal wel etc. Herinner me wel dat ik vaak dingen niet maakte omdat ik er geen zin in had, achteraf idd omdat ik het te makkelijk vond. Maar dat ik echt niet heen wilde kan ik me niet meer herinneren.
Een keer een heel weekend echt niet te genieten geweest, bleek daarna omdat ik vrijdag geen engels had gehad (wat ik echt een heel leuk vak vond). Topotoetsen leerde ik vaak maar minimaal en dan haalde ik een 10. Een keer was ik vergeten dat ik een toets had, dus toen de avond van tevoren alleen nog kunnen leren (bom met stress). Dacht mn moeder; ah dat is misschien ook wel eens goed voor haar. Zien dat niet alles zo makkelijk gaat. Had ze verkeerd gedacht want ik haalde gewoon zoals altijd een 10 de volgende dag :')

. Mijn arme ouders hebben blijkbaar echt met hun handen in het haar gezeten wbt mij :(:)

Ze hebben me na groep 8 naar de havo gestuurd en eigenlijk snap ik pas sinds een toen waarom. Ik was op de basisschool nooit goed voorbereid geweest voor de middelbare. Het niveau van vwo of zelfs gymnasium had best bij me gepast, maar de bakken aan werk die ik dan ineens had moeten verzetten had ik nooit aangekund, was ik namelijk niet gewend. Ze hebben me in groep 8 al 1 dag in de week een programma laten volgen op de middelbare, en ik denk dat ik zonder dat helemaal op mn bek was gegaan.

**Geplaatst**: 05-06-17 18:06

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 05-06-17 18:06

merileth, normaal is dat ook mijn manier. We hebben al veel mensen verloren en dat is altijd gelukt. Maar dit is echt compleet anders. En ik ben nu ouder en veel bewuster aan het leven.

avis, herkenbaar. Ik heb een moeilijke jeugd gehad en daarna ging het ook niet makkelijk. Altijd maar doorgaan en doorgaan. Mensen zeiden; Dan komt het later wel op je bord. Dan lachte ik hard en dacht; bij mij niet. Maar het is echt wel zo. Zeker toen mn zoon ouder werd en vragen had, kwam toch veel naar boven. Het heeft heel veel effect op hoe je bent en doet.

Lara, misschien is dat het bij mij ook wel. Ik kan moeilijk tegen veranderingen. na onze verhuizing van Amsterdam naar Almere, kon ik me erg moeilijk aanpassen op de nieuwe school. Ik zat op een Montessori en moest jaar erop nog een keer van school wisselen, omdat in Stad er ook eentje begon die dan op de fiets bereikbaar was.
Ik werkte nooit en was ook totaal niet voorbereid op de middelbare. De leraren zeiden alleen dat ik goed kon leren. We hadden geen cito, dus ik moest een toelating doen waaruit bleek dat ik naar havo/vwo kon. Dat ging helemaal mis. Wat leraren me vertelde, wist ik meteen en haalde ik ook goede cijfers als dat getoetst werd. Maar ik zag nooit boeken. Zat op de manege of gewoon nog thuis met barbies te spelen of te tekenen etc.

Mijn broer is heel onverwacht in zijn slaap overleden en ik kan dat niet verkroppen. In het begin was ik ijzig cool en ben ik alles gaan regelen. Daarna kreeg ik een dip, maar ben ik ontzettend gaan relativeren en flink houden voor de rest. Maar steeds vaker hoor ik dat ik er slecht uitzie. OOk krijg ik berichten hoe liefdevol ik over mn broer sprak altijd en dat raakte me zo, dat het bommetje in me is ontploft.
Ik liep al weken bij de fysio voor hele erge rugpijnen en dat is na een huilbui wel beduidend minder even.

Normaal ben ik echt van stoer rechtop, doorgaan etc. maar dat gaat nu gewoon niet. Het nadenken van de afgelopen 4 maanden heeft nu wel ruimte gemaakt voor gevoelens. Dat is voor mij nieuw en ik hou er niet van, maar ja

**Geplaatst**: 05-06-17 20:38

Geplaatst: 05-06-17 20:38

Ken je de 5 stappen van rouw? Ik heb zelf het idee dat ik 1 en 2 niet aan doe (ofwel extreem kort), ontkenning en boosheid. Heeft geen nut. Ontkennen van iets wat voor je gebeurd is onzin en boosheid doe ik niet zo snel aan.
Stap 3 is inderdaad controle nemen, doorgaan met waar je mee bezig was "met oogkleppen op". Er niet aan willen denken. Stap 4 is het dal, machteloos staan en kijken naar wat er is gebeurd. Beseffen dat er niks meer te veranderen is en dat de rest van je leven er anders uit zal zien. En daarmee stap 5; acceptatie.

Ik denk dat jij ook 1 en 2 hebt overgeslagen, direct naar 3 bent gegaan door alles voor hem te gaan regelen. Daarom duurt stap 4 wat langer denk ik, of blijf je er een beetje in hangen. En dat is niet erg.
Alle mensen verwerken anders. De een gaat een week lopen malen en dan is het klaar, de ander moet iemand hebben om mee te praten, weer een ander moet alles van zich afschrijven, en weer een ander kan even 1 enorme dip hebben, alles uithuilen en vervolgens verder gaan. Misschien helpt het andere tips op te zoeken.
Misschien is het ook wel gewoon net als pijn; accepteren dat je verdriet hebt kan het beter maken, maar ook het accepteren van geen verdriet hebben. Niet proberen te vechten tegen je gevoel maar dat los laten. En als je het eng vind omdat je niet erover wil praten, dan doe je dat onder de douche en als ze daarna vragen waarom je zulke rode ogen hebt dan vertel je dat je shampoo in je ogen smeerde :')

Ik kan er ook heel slecht over praten, zodra iemand een arm om me heen slaat en zegt t is ook niet leuk of vertellen hoe erg ze het voor me vinden dan ben ik even een uur aan het janken, dat moet je eigenlijk bij mij niet doen.

Wat mij altijd blijft helpen is denken; mij op mn kop laten zitten doordat hij/zij er niet meer is had hij/zij niet gewild. Mijn opa heeft nu al gezegd dat we door moeten gaan. Hij zou ons wel in de gaten houden vanaf boven. Zo typisch haha. Kan ik alleen maar bij glimlachen.

**Geplaatst**: 05-06-17 22:19

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 05-06-17 22:19

Ik schaam me bijna om hier mee te posten. Vind mezelf echt heel normaal.

Ik was namelijk altijd 'de dombo' thuis. De droomster die maar matig presteerde op school.
Met een flink autistische (zeer intelligente) vader en emotioneel zeer labiele (en ook zeker intelligente) moeder was mijn jeugd niet zo makkelijk. Mijn autistische broer deed fluitend atheneum en mijn intelligente zusje deed het ook goed op school.
Nu weet ik dat ik behoorlijk dyslectisch ben en erg snel verveeld. Ik was een echte onderpresteerder.
Momenteel studeer ik flexibel en deeltijd. Gaat me super makkelijk af. Ik lees met name uittreksels; een heel boek hou ik niet vol. Ik sta versteld van mijn eigen kunnen, omdat ik dus altijd de minst presterende binnen de familie was. Ik werk in de zorg met mensen met psychische problemen. Ik ben erg empathisch. Op de groep 24 uursdiensten draaien kan ik echter niet. Dan moet ik me zo lang aan passen (downgraden zeg maar), daar wordt ik echt niet happy van.
Verder fotografisch geheugen en zeer brede algemene ontwikkeling. Ik weet overal wel wat van. En analyseren; dat doe ik hele dagen door en ik zit 9 van de 10 keer goed/extreem dichtbij.
Verder; erg creatief in oplossingen bedenken, maar ook schrijven en tekenen. En zelfstandig ondernemer. Bevalt prima!
Ik heb maar met weinig mensen echt raakvlakken. Small talk kan ik ook niet, dat vind ik zo saai. Ik heb dus ook maar een paar vrienden, maar wel hele fijne.
Al met al heel veel herkenning hier, fijn!

**Geplaatst**: 05-06-17 23:42

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 05-06-17 23:42

Lara.....Ik geloof niet zo snel in standaards. Wij zijn echt al veel mensen verloren en hebben ook veel ellende meegemaakt. Altijd is doorgaan de manier geweest.

Mijn broer was zwaar gehandicapt, maar we hadden wel intensief contact. Hij woonde bij onze moeder van nu 73 die alle zorg zelf deed. Wij waren vaak samen en onze band was erg hecht.

Ik denk dat ik niet per se stappen oversla, maar wel alles door elkaar gooi. Vanaf het telefoontje ben ik rustig gebleven en alles gaan regelen. Ook natuurlijk uit bescherming voor mn moeder en mn zoon. Onze zoon is 20, maar echt met hem opgegroeid en hij is echt gebroken, maar praat vrijwel niet.

Ik ben zelf ziek geweest, heb best veel operaties gehad en als mensen normaal vragen hoe gaat het; zeg ik altijd, ja goed. Nu doe ik dat niet en kan het ook niet. Het gaat gewoon niet goed en ik ga er niet over liegen.

Uit de vele reacties van mensen om ons heen, merk ik ook dat het op heel veel mensen diepe impact heeft gehad zo plotseling. Zijn begrafenis was dan ook druk bezocht.

Omdat hij uiteindelijk wel steeds slechter werd en slechter zou worden met zuurstof, beademing en sonde voeding op het eind, zagen we er wel tegenop. Maar hoe hij nu was, zou dat echt nog jaren weg zijn. Er was niks dat hierop wees.
Mijn man en moeder vinden het echt moeilijk, maar voor hem fijn dat hij zo in zijn slaap is overleden, zonder lijdensweg etc.
Mijn zoon en ik, kunnen dat niet goed. Wij zijn iets egoistischer. Maar wij zijn erge denkers en als ik voor mezelf spreek, moet alles gerelativeerd en gesorteerd worden in mn hoofd.

De boosheid is momenteel wel een beetje de fase waar ik in zit en het huilen. Dan stopt elke realiteit en komt het eruit. Het helpt niet echt, behalve dat ik merk dat mn lijf iets beter is daarna.

De dood is en blijft 1 van de moeilijkste dingen om te begrijpen. Ik ken de theorie en weet wat dood betekent, maar elk verlies is echt anders. Mijn vader bijvoorbeeld was echt erg ziek en dan leef je er naartoe en gun j iemand ook de rust op een gegeven moment.

Maar als je continu de dood an sich wil begrijpen, is dat heel moeilijk.

**Geplaatst**: 16-06-17 12:56

Geplaatst: 16-06-17 12:56

Mag ik eens sparren met jullie.. Ik denk niet dat ik hoogbegaafd ben maar toch lees ik zoveel herkenning in wat jullie schrijven:

- Small talk kan ik niet, het moet bij mij altijd ergens over gaan.
- Ik analyseer me suf.. over mezelf over situaties
- ben bijna autistisch in de hang naar gewoonten, ik kan slecht tegen veranderingen.
- ik ben hoogsensitief
- ik word gek van het feit dat ik altijd maar aan het denken ben. Ik denk over alles.
- ik heb altijd het idee dat ik anders dan een ander ben.
- ik heb last van neerslachtigheid / depressiviteit.

Soms vraag ik me af of het kan dat ik wel hoogbegaafd ben maar dat dat nooit echt gesignaleerd is. Ik heb op de lagere school een klas overgeslagen maar ben op de middelbare school gewoon op het mbo gestrand en door verkeerde keuzes nooit een opleiding afgemaakt. Ik ben inmiddels de 30 gepasseerd, doe werk op MBO niveau maar ondertussen zit ik met een burnout (bore out?) thuis. De gemiddelde intelligentietest wijst een IQ van 120 uit.

Ik ben al jaren onrustig over mezelf, probeer daar de vinger op te leggen en toen kwam ik dit topic tegen.

**Geplaatst**: 16-06-17 13:19

Geplaatst: 16-06-17 13:19

Alles wat je noemt kan op hb wijzen, maar hoeft niet perse.
Er kunnen zoveel factoren meespelen, vanuit het verleden of door de manier waarop je je leven nu leidt.
Als je heel graag wil weten of je hb bent dan zou je een test aan kunnen vragen bij iemand die gespecialiseerd is in het testen van volwassenen.
Het kan je antwoorden geven, misschien handvaten, maar uiteindelijk zal het blijven betekenen dat je wat autistisch bent, hooggevoelig , je anders voelt etc.
Maar als jij denkt dat je baat kunt hebben bij een cijfer/ getal , ' diagnose' of daarmee hulp kan krijgen om om te gaan met jezelf en anderen is het misschien wijsheid om een test te doen.
Houd er wel rekening mee dat je die waarschijnlijk zelf moet betalen.

**Geplaatst**: 16-06-17 15:26

Geplaatst: 16-06-17 15:26

Kan zomaar, en het kan ook dat je door trauma's,burn out, perfectionistisch en faalangst inmiddels niet meer te testen bent. Of immers moeilijk.

**Geplaatst**: 16-06-17 16:42

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 16-06-17 16:42

Het klopt MIrim, het wordt er op zich niet anders van, behalve dat ik met die wetenschap misschien mijn hersenen wat meer zou kunnen gaan inzetten waardoor ik me uiteindelijk beter zal gaan voelen. Het is maar een idee.

@Saskia: O kan dat joh, dat je op enig moment niet meer te testen bent?

**Geplaatst**: 16-06-17 17:03

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 16-06-17 17:03

Nouja,in de zin dat het bij kinderen zo werkt dat hoe meer trauma's ze hebben, hoe minder ze scoren.. geloof ik dat dat bij volwassenen zeker zo werkt. Vroeger moest je maar gewoon normaal doen etc.. ik ben er niet beter op geworden in ieder geval..

**Geplaatst**: 13-10-17 17:08

Geplaatst: 13-10-17 17:08

mirim schreef:
Het zal het zijn als met alle clubs en verenigingen .... de een vind er wat en van de ander hoeft het niet.
Waar mijn kinderen wel veel aan gehad hebben ( iets heel anders als jouw vraag, maar doorgaand op vereniging) waren de kampen van hint.
Ik was zelf begeleider en heb mijn kinderen echt op zien bloeien tijdens zulke kampen.
En voor mijzelf was het ook erg leuk....een heel weekend met ' soortgenoten '

Dat begrijp ik wel. Wat fijn dat je kinderen zo goed gesteund zijn. Dat was 20-30 jaar geleden nog heel anders.
Onderzoek laat ook zien dat Peers belangrijk zijn, en succes/een fijn leven als hoogbegaafde veel te maken heeft met of je de ja of de neen een rolfiguur in je jeugd hebt gehad waar je mee kon spiegelen (dus iemand op hetzelfde niveau/met begrip etc). Of dat nou de buurvrouw of een vader of een sportlerares was, dat maakt niet uit.

Inmiddels heb ik een HB-coach en dat voelt als thuiskomen. Ook heftig ivm toch weer even bij het begin beginnen: kinderjaren, gezin etc. Je duikt toch wel diep jezelf in en de puzzelstukjes die ik tegen kom geven naast aha-momenten ook veel denkstof.
In februari start bij haar (in samenwerking met Oya/Maud van Thiel) dan een "groepstherapie" en daar ben ik wel heel erg benieuwd naar. Hoe zal dat gaan met gelijkgestemden, met 10 man.

Er zijn er hier vast meer die een HB- coach of psycholoog gezocht en gevonden hebben. Om welke reden dan ook.
Wat heeft dat jullie gebracht?

**Geplaatst**: 13-10-17 21:28

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 13-10-17 21:28

Beste Hannanas,

Dat klinkt interessant. Zelf heb ik nooit een coach gehad. In mijn werkende leven kom ik mezelf echter vaak tegen. Werk in kantoortuin vind ik ook echt enorm vermoeiend.

**Geplaatst**: 13-10-17 22:28

Geplaatst: 13-10-17 22:28

Ik heb ook een tijdje coaching en begeleiding gehad van een psychologe. In verband met het persoonlijk vastlopen na een traumatische verlieservaring. Zij kwam er mee dat ik Waarschijnlijk HB zou zijn. Was er zelf echt nooit op gekomen, maar viel wel veel op z'n plaats. Ik was altijd een onderpresteerder. Dat is nu niet meer zo. Omdat ik nu (beter) weet hoe mijn gebruiksaanwijzing werkt.

**Geplaatst**: 13-10-17 22:36

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 13-10-17 22:36

Interessant om te lezen. Mijn kleine nichtje van 8 is ook getest en die hing ook rond de grens van hoogbegaafd. Haar ouders hebben erg veel moeite om haar te laten luisteren. Waren jullie ook moeilijke kinderen?

**Geplaatst**: 13-10-17 22:43

Geplaatst: 13-10-17 22:43

Onze zoon van 9 is net bevestigd hoogbegaafd en hij ziet niet echt het nut van regels. Als hij begrijpt waarom we iets vragen doet hij het vrijwel meteen, maar iets doen omdat het simpelweg moet werkt niet. Ook niet op school en dat wil nog wel eens lastig zijn

Hij is enorm eigenzinnig.

**Geplaatst**: 13-10-17 22:56

Geplaatst: 13-10-17 22:56

Ik was een dromer. School interesseerde me echt niet. Ik was met heel andere dingen bezig. Ondanks dat uiteindelijk wel op mijn sloffen havo gedaan. Maar ik viel niet echt op.Thuissituatie was niet veilig.
Ik ben nooit moeilijk geweest. Ook niet als puber. Maar regels vond ik wel onzinnig, discussie hierover was echter niet aan de orde bij ons thuis en de sancties erg zwaar.

**Geplaatst**: 14-10-17 07:33

Geplaatst: 14-10-17 07:33

Ohh wat een herkenbare verhalen... Hier ook een onderpresteerder..faalangst heeft me de das omgedaan i.c.m hoogsensitief.

Basisscholen alles 8,5 behalve wiskunde ergens heeft dat mij nooit kunnen boeien en dan wil het ook niet mijn kop in.. 549 Cito-Score..maar advies havo van school.. uiteindelijk van 3 havo naar 4 mavo gegaan althans op papier.. ik was er bijna nooit. Toch geslaagd met een 10 voor Duits 9 voor Engels enz doodzonde.. daarna mbo Bewegingsagogisch, patroon herhaalde zich, mijn stage was ik er wel maar op school kwam ik niet, deed groepsopdrachten wel alleen, daarnaast had ik standaard wat paarden om te beleren staan. Uiteindelijk is in de loop van jaren het kwa studie ook allemaal wel goed gekomen, en zit ik nu helemaal op mijn plek wat ik doe.. ( geef paardrijles aan kinderen met een beperking, en ben fotograaf ( zelfstandig).. zie veel herkenbare dingen bij mijn zoontje

**Geplaatst**: 14-10-17 11:01

Geplaatst: 14-10-17 11:01

Tulandro schreef:
Interessant om te lezen. Mijn kleine nichtje van 8 is ook getest en die hing ook rond de grens van hoogbegaafd. Haar ouders hebben erg veel moeite om haar te laten luisteren. Waren jullie ook moeilijke kinderen?

Kinderen die hb zijn kunnen best luisteren.
Maar het gaat allemaal soepeler als ze het nut ervan inzien.
Uitleggen waarom ze moeten luisteren , bijvoorbeeld voor hun eigen veiligheid, wil wel helpen.
Niet op het moment zelf, maar op een rustig moment.
Daarnaast hebben veel hb kinderen hun hoofd bij heel veel zaken tegelijk en is het dus belangrijk om ze voor te bereiden op iets.
Niet terwijl ze aan het spelen zijn plotseling roepen: schoenen aan, we gaan nu boodschappen doen!
Dit zal doorgaans op veel verzet stoten. Dus als je zegt: we gaan over tien minuten boodschappen doen ( en houd je dan ook aan die tijd...of noem geen precieze tijd, anders krijg je daar een discussie over

) zal je zien dat het kind zonder problemen luistert.
En blijf consequent!!
Hb kinderen zijn behalve slim ook zeer confronterend en vergeten niet snel iets

**Geplaatst**: 14-10-17 11:26

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 14-10-17 11:26

IK heb wel flink veel problemen met onderwijzers gehad. De grootste problemen waren wel dat ik op alles doordacht en wilde weten hoe en waarom. Als er een bepaald onderwerp werd besproken, wilden ze daar niet op in gaan of ze wisten eenvoudig de antwoorden niet. Ik verveelde me, begreep na een paar woorden de stof wel en dacht veel teveel na.
Mijn ouders hadden voor MOntessori onderwijs gekozen voor mij sinds de kleuterschool, dus ik kon wel een beetje op eigen tempo werken, maar het was toch vrij beperkt.

Ik las bijv als kleuter al zelf en moest toch van elke kleur x aantal boekjes lezen om verder te mogen naar moeilijkere boeken. Ik las ze snel uit en moest me altijd verantwoorden, dus werd daar wel vervelend van.

Omdat ik slecht voorbereid op het Lyceum kwam, ben ik blijven zitten. Na 1 onvoldoende was ik compleet van slag en heb het hele jaar verknald. Maar ik was heel jong, dus dat werd als reden aangevoerd om me te laten zitten.
In de 3e ben ik naar de Mavo gegaan, want daar zaten vriendinnetjes en die waren heel gezellig in mijn ogen. Daar werd het een probleem dat het tempo stukken lager lag en de uitleg heel langzaam ging en alles wel driedubbel werd verteld.

Dat je je onbegrepen voelt was misschien het grootste probleem. Aan de ene kant zei iedereen; ze kan goed leren en aan de andere kant luisterde niemand echt naar je of bood je uitdagingen aan.

Zelfs toen ik 11 was en hoog scoorde op een test werd er niks mee gedaan en ik had zelf ook geen idee nog.

Mensen zien je toch graag hard werken om iets te bereiken en dat deed ik niet. Ik denk zelf ook dat ze je dan wat links laten liggen.

**Geplaatst**: 14-10-17 16:55

Geplaatst: 14-10-17 16:55

Luxorvalkje schreef:
Beste Hannanas,

Dat klinkt interessant. Zelf heb ik nooit een coach gehad. In mijn werkende leven kom ik mezelf echter vaak tegen. Werk in kantoortuin vind ik ook echt enorm vermoeiend.

Dan kan ik je het zeker aanbevelen!
Het is zo thuiskomen. Ik denk dat het zó ontzettend veel verschil kan betekenen als men kan spuien met een gelijke. Op alle fronten. Levensvragen, werkgerelateerd etc maar ook op psychologisch gebied.

Om écht to the point te komen. We banketstaaf altijd zo goed. Belichten alles van alle hoeken. Dat weten we prima. En als we dat te goed doen dan kun je jezelf helemaal weg redeneren. Wat blijft er dan nog over? Overal zit wel iets van waarheid in. Een gevoel, een emotie, een gedachte. Zie daar dan nog maar eens te blijven of naar terug te gaan.

**Geplaatst**: 14-10-17 20:08

Re: Een nieuw brein alstublieft! Hoogbegaafdheid.

Geplaatst: 14-10-17 20:08

Veel hbers zijn erg autonoom. Dit omdat er vaak dieper nagedacht wordt over de vraagstelling. Waarom moet iets, waarom op die manier,wat gebeurd er als dat toch op een andere manier gebeurd etc. Behoorlijk eigenzinnig,niet te verwarren met brutaal. Wat ik merk dat dat vaak nogal eens door elkaar gehaald wordt.

**Geplaatst**: 15-06-18 21:33

Geplaatst: 15-06-18 21:33

Hebben jullie de monitor gezien?

https://www.uitzendinggemist.net/afleve ... nitor.html