Vanmiddag na het werk weer naar mama gegaan. Vanuit het werk naar het hospice gelopen. Eenmaal aangekomen, zegt mama gelijk dat ze moet poepen. Dat ze in de stoel moet. Ik begrijp haar niet goed. Ze zegt vijfmaal : stoel, stoel, stoel, stoel, stoel sorry. Ik loop snel naar de zusters toe, om te vragen om te helpen. Weer terug gekomen, was het eenmaal al te laat. Cadeautje. De verpleegkundige en de vrijwilligster verschonen haar kleding en het onderlaken. Mama oogt slechter. Heb amper met haar gesproken. Papa kwam ook langs, die heeft nog geprobeerd te praten. 
Ik heb haar een kus gegeven, en zijn toen maar weg gegaan. Mama viel snel in slaap. Niet zo'n goede dag dus... Zag wel dat mama een flesje nutridrink bijna op had!