Bokt.nl

bigone schreef:

Zulke paniekaanvallen zijn wel herkenbaar maar ook gedrag dat dodelijk is voor een relatie. Het lijkt er op dat je vriend het allemaal wel weer goed vind en jouw onzekerheid hem afstoot . Ga zelf een leven buiten je vriend opbouwen i.p.v. op de bank op hem te wachten is de enigste tip en dan mag je hopen dat hij jou gaat missen. Ik vind dit gedrag geen haarscheurtjes maar een redelijke barst.

SophievdV schreef:

Ik herken dit van mijn vorige relatie Janine. Het brak me op. Ik kon niet op hem bouwen. Ik vertrouwde hem op het end ook niet meer. Hij zei vaak A en deed B. Ik behoorde niet tot zijn prioriteiten.

Het gevoel van paniek gaf mij een wanhopig gevoel. Dan sliep ik hele nachten niet. Vreselijk. En hij ging gewoon zn gang en hield dus echt geen rekening met me.

Ben erg blij dat ik hier van af ben!!

Janine1997 schreef:

Hoi!

Niet zo zeer een breakup hier.. maar wel iets wat ik heel graag van me af zou willen schrijven.
Ik weet ook dat het iets is waar veel mensen bij voorbaat al een mening over hebben.

Mijn vriend en ik hebben een tussen pauze gehad van 3,5/4 jaar. Maar in al die tijd hebben we elkaar altijd gemist. Ik had er in het begin veel last van maar begon in te zien dat ik beter af was zonder hem. Hij had daarin tegen in het begin er totaal geen moeite mee maar later wel heel veel. Op een gegeven moment kwamen we opstap weer aan de praat met elkaar en hielden dan enkele dagen contact via whatsapp. Daarnaast hadden we beide een nieuwe relatie waarin ik dacht dat ik gelukkig was met mijn nieuwe vriend. Op een gegeven moment begon het zo aan mij te trekken dat ik mijn ex ontiegelijk erg miste en hem terug wou. Hij had het zelfde, we hebben stiekem afgesproken om te zien of het niet gewoon een opwelling was van ons beide.. helaas werd het gevoel van ons beide sterker en sterker en hebben we dus besloten beide onze relatie te beëindigen en weer voor elkaar te kiezen (opzich super romantisch maar niet helemaal eerlijk tegenover onze exen van nu) ik heb hier ook echt wel een enorm schuldgevoel over gehad.

Zo houdt het ook in dat je beide niet blanco in een relatie stapt.. en gewoontes en verlangens vergelijkt met je ex en huidige situatie. Maar het ging goed ! ik was soms enkel onzeker wanneer hij opstap ging omdat het in voorgaande relatie een beetje vreemd is geëindigd. Hij ging namelijk gelijk met een ander meisje nadat het uit was tussen ons. (heeft toen spijt betoogd en geprobeerd weer terug te komen bij me maar ik was er toen echt helemaal klaar mee)

We zijn inmiddels weer een dik halfjaar verder en het wordt alweer een beetje gewoonte omdat er ergens eigenlijk ook niet veel veranderd in je leven. We zijn lekker met zijn 2en op vakantie geweest en hebben ons enorm vermaakt! goed teken dus

Nu komen enkel de eerste haarscheurtjes weer een beetje op spelen. Hij is een enorm harde werker en is altijd bezig. Dit waardeer ik en zal ik ook nooit over klagen. Het enigste wat mij momenteel zwaar valt is dat hij er voor kiest om op vrije avonden bij zn vrienden te gaan bierdrinken ipv lekker met zijn vriendin op de bank.. of dat die op zn. vrije avond zegt optijd te komen en vervolgens alsnog om 10/11 uur s 'avonds aan komen kakken omdat er nog iemand kwam of iets. Ook zit het erbij hem niet in om even een berichtje te doen overdag ofzoiets want hij belt liever... nouja klaar daar geef ik me maar bij neer.

Echter.... nu vind hij dat ik altijd zeur, want ik geef aan dat ik zijn keuze niet altijd snap dat die bij zn vrienden gaat zitten of opstap gaat. hierdoor is zijn zin een beetje afgenomen om bij me te zijn/komen omdat die denkt dat ik al een min zin heb. (ergens snap ik dat, maar ik zou me afvragen wat ik er aan kan doen om het te voorkomen) ook weet ik dat ik ergens zeur en me te druk maak om dingen terwijl er niets aan de hand is.. want hij wil wel weer graag uiteten of even mee naar de paarden..

Is er iemand die dit paniekerige gevoel kent? Ik had vrijdag echt een aanval.. hij belde me 8 uur in de avond op om te vragen of ik al thuis was want dan kwam die. ik zei nog niet maar ben met een kwartier thuis. vervolgens was het 10 uur en was die er nog niet.. in slaap gevallen... ik heb hem 100x gebeld en uiteindelijk kwaad naar hem toe gereden... ik voel me dan zo k*t en kan het niet loslaten... ik kan er zo het hele weekend over door zeuren.. hij heeft me de laatste kans gegeven om te leren los laten en te geloven dat hij er echt meer om zal denken...

Wat doen jullie in zulke paniekerige aanvallen? en is het onzekerheid? of maak ik me echt druk om niets? als we samen zijn hebben we het echt super leuk. Hij heeft ook een huis gekocht en wil ook graag dat ik met hem mee ga. (ben meer met zijn huis inrichting bezig dan hemzelf maar dat zal wel mannen eigen zijn)


sorry misschien een beetje een vaag verhaal.. aan de ene kant weet ik dat ik me te druk maak en geen klagen heb. Maar ergens heb ik ook verwachtingen vooraf, en kan dat niet zo snel omschakelen als het anders is of loopt

Resistance schreef:

Janine1997 schreef:

Hoi!

Niet zo zeer een breakup hier.. maar wel iets wat ik heel graag van me af zou willen schrijven.
Ik weet ook dat het iets is waar veel mensen bij voorbaat al een mening over hebben.

Mijn vriend en ik hebben een tussen pauze gehad van 3,5/4 jaar. Maar in al die tijd hebben we elkaar altijd gemist. Ik had er in het begin veel last van maar begon in te zien dat ik beter af was zonder hem. Hij had daarin tegen in het begin er totaal geen moeite mee maar later wel heel veel. Op een gegeven moment kwamen we opstap weer aan de praat met elkaar en hielden dan enkele dagen contact via whatsapp. Daarnaast hadden we beide een nieuwe relatie waarin ik dacht dat ik gelukkig was met mijn nieuwe vriend. Op een gegeven moment begon het zo aan mij te trekken dat ik mijn ex ontiegelijk erg miste en hem terug wou. Hij had het zelfde, we hebben stiekem afgesproken om te zien of het niet gewoon een opwelling was van ons beide.. helaas werd het gevoel van ons beide sterker en sterker en hebben we dus besloten beide onze relatie te beëindigen en weer voor elkaar te kiezen (opzich super romantisch maar niet helemaal eerlijk tegenover onze exen van nu) ik heb hier ook echt wel een enorm schuldgevoel over gehad.

Zo houdt het ook in dat je beide niet blanco in een relatie stapt.. en gewoontes en verlangens vergelijkt met je ex en huidige situatie. Maar het ging goed ! ik was soms enkel onzeker wanneer hij opstap ging omdat het in voorgaande relatie een beetje vreemd is geëindigd. Hij ging namelijk gelijk met een ander meisje nadat het uit was tussen ons. (heeft toen spijt betoogd en geprobeerd weer terug te komen bij me maar ik was er toen echt helemaal klaar mee)

We zijn inmiddels weer een dik halfjaar verder en het wordt alweer een beetje gewoonte omdat er ergens eigenlijk ook niet veel veranderd in je leven. We zijn lekker met zijn 2en op vakantie geweest en hebben ons enorm vermaakt! goed teken dus

Nu komen enkel de eerste haarscheurtjes weer een beetje op spelen. Hij is een enorm harde werker en is altijd bezig. Dit waardeer ik en zal ik ook nooit over klagen. Het enigste wat mij momenteel zwaar valt is dat hij er voor kiest om op vrije avonden bij zn vrienden te gaan bierdrinken ipv lekker met zijn vriendin op de bank.. of dat die op zn. vrije avond zegt optijd te komen en vervolgens alsnog om 10/11 uur s 'avonds aan komen kakken omdat er nog iemand kwam of iets. Ook zit het erbij hem niet in om even een berichtje te doen overdag ofzoiets want hij belt liever... nouja klaar daar geef ik me maar bij neer.

Echter.... nu vind hij dat ik altijd zeur, want ik geef aan dat ik zijn keuze niet altijd snap dat die bij zn vrienden gaat zitten of opstap gaat. hierdoor is zijn zin een beetje afgenomen om bij me te zijn/komen omdat die denkt dat ik al een min zin heb. (ergens snap ik dat, maar ik zou me afvragen wat ik er aan kan doen om het te voorkomen) ook weet ik dat ik ergens zeur en me te druk maak om dingen terwijl er niets aan de hand is.. want hij wil wel weer graag uiteten of even mee naar de paarden..

Is er iemand die dit paniekerige gevoel kent? Ik had vrijdag echt een aanval.. hij belde me 8 uur in de avond op om te vragen of ik al thuis was want dan kwam die. ik zei nog niet maar ben met een kwartier thuis. vervolgens was het 10 uur en was die er nog niet.. in slaap gevallen... ik heb hem 100x gebeld en uiteindelijk kwaad naar hem toe gereden... ik voel me dan zo k*t en kan het niet loslaten... ik kan er zo het hele weekend over door zeuren.. hij heeft me de laatste kans gegeven om te leren los laten en te geloven dat hij er echt meer om zal denken...

Wat doen jullie in zulke paniekerige aanvallen? en is het onzekerheid? of maak ik me echt druk om niets? als we samen zijn hebben we het echt super leuk. Hij heeft ook een huis gekocht en wil ook graag dat ik met hem mee ga. (ben meer met zijn huis inrichting bezig dan hemzelf maar dat zal wel mannen eigen zijn)


sorry misschien een beetje een vaag verhaal.. aan de ene kant weet ik dat ik me te druk maak en geen klagen heb. Maar ergens heb ik ook verwachtingen vooraf, en kan dat niet zo snel omschakelen als het anders is of loopt

Ik ken je gevoel heel goed. Ik zat mezelf constant gek te maken, en in mijn hoofd was de situatie al veel erger dan dat het eigenlijk was.

Ik heb op den duur bij een psycholoog cognitieve gedragstherapie gevolgd. Niet omdat er vanalles mis met me was of voor de ander, maar voor mijn eigen gemoedsrust. Voor mezelf. Je leert dan heel goed een ander zijn keuzes en gedrag relatieveren, en het vervolgens los te laten.

Want dat loslaten moet je echt gaan doen. Kan je er iets aan veranderen? Nee. Wordt het erger als je er mee gaat zitten? Ja. Word je er gelukkiger van als je er zo mee zit? Nee. Kan je nogmaals iets aan de ander zijn gedrag aanpassen? Nee.

Loslaten, en je tijd vullen met leuke dingen. Met dingen voor jezelf. Soms lost het probleem zich dan vanzelf op, soms niet. In beide gevallen heb je duidelijkheid.

bigone schreef:

Hij claimt je net zo goed, wanneer jij een opmerking maakt dan zeur je en ben je eens zonder hem uit dan zeurt hij je de oren van je hoofd of je nog komt en waar je bent. Laat je mobiel gewoon uit de volgende keer, iets met koekje en eigen deeg!!

Janine1997 schreef:

Resistance schreef:

Ik ken je gevoel heel goed. Ik zat mezelf constant gek te maken, en in mijn hoofd was de situatie al veel erger dan dat het eigenlijk was.

Ik heb op den duur bij een psycholoog cognitieve gedragstherapie gevolgd. Niet omdat er vanalles mis met me was of voor de ander, maar voor mijn eigen gemoedsrust. Voor mezelf. Je leert dan heel goed een ander zijn keuzes en gedrag relatieveren, en het vervolgens los te laten.

Want dat loslaten moet je echt gaan doen. Kan je er iets aan veranderen? Nee. Wordt het erger als je er mee gaat zitten? Ja. Word je er gelukkiger van als je er zo mee zit? Nee. Kan je nogmaals iets aan de ander zijn gedrag aanpassen? Nee.

Loslaten, en je tijd vullen met leuke dingen. Met dingen voor jezelf. Soms lost het probleem zich dan vanzelf op, soms niet. In beide gevallen heb je duidelijkheid.

Dankjewel. Ik zat er inderdaad ook al aan te denken. Dingen lijken erg en je denkt jezelf nog gekker dan dat het is.. en het is niet zo dat het alleen in mijn relatie is maar voor school kan ik mij ook helemaal opvreten. + dat je bepaalde situaties gaat uitdenken en dit dan ook echt gebeurd dan wordt ik nog gekker.

Heb je veel aan die cursussen gehad?

Snorlex schreef:

Wij zijn er overigs wel uitgekomen maar juist door van dat laatste heel bewust te zijn.

Ik heb het ook wel gemerkt hoor. Afgesproken rond 8 uur bij hem te zijn maar met vriendinnen nog even gezellig zitten, en dan een appje sturen “kom er aan hoor, ben iets later”. En dan dik een uur later aankomen. Nu bedenk ik mij “hoe vind ik het als hij zoiets bij mij doet”?

xJolien schreef:

Janine, heb je al een écht goed met je vriend hierover gepraat? Hem verteld hoe jij je hierbij voelt? Geen verwijten naar hem, maar volledig als reflecterend van jezelf? En niet "even tussendoor", maar gewoon echt een samen op de bank een goed gesprek voeren. Klinkt alsof jullie nu al weer langs elkaar heen denderen, hij heeft zijn leven weer op de rails met jou, en weet dat ie alles kan doen en laten. Jij ziet alweer hetzelfde gedrag aankomen als eerder, en schiet daardoor waarschijnlijk nog sneller in de paniek... Hopelijk komen jullie eruit. Als je na zo'n lange tijd weer bij elkaar komt, is dat niet voor niets

Janine1997 schreef:

Hoi!

Niet zo zeer een breakup hier.. maar wel iets wat ik heel graag van me af zou willen schrijven.
Ik weet ook dat het iets is waar veel mensen bij voorbaat al een mening over hebben.

..... knip.....

Wat doen jullie in zulke paniekerige aanvallen? en is het onzekerheid? of maak ik me echt druk om niets? als we samen zijn hebben we het echt super leuk. Hij heeft ook een huis gekocht en wil ook graag dat ik met hem mee ga. (ben meer met zijn huis inrichting bezig dan hemzelf maar dat zal wel mannen eigen zijn)


sorry misschien een beetje een vaag verhaal.. aan de ene kant weet ik dat ik me te druk maak en geen klagen heb. Maar ergens heb ik ook verwachtingen vooraf, en kan dat niet zo snel omschakelen als het anders is of loopt

Daphara schreef:

Janine1997 schreef:

Hoi!

Niet zo zeer een breakup hier.. maar wel iets wat ik heel graag van me af zou willen schrijven.
Ik weet ook dat het iets is waar veel mensen bij voorbaat al een mening over hebben.

..... knip.....

Wat doen jullie in zulke paniekerige aanvallen? en is het onzekerheid? of maak ik me echt druk om niets? als we samen zijn hebben we het echt super leuk. Hij heeft ook een huis gekocht en wil ook graag dat ik met hem mee ga. (ben meer met zijn huis inrichting bezig dan hemzelf maar dat zal wel mannen eigen zijn)


sorry misschien een beetje een vaag verhaal.. aan de ene kant weet ik dat ik me te druk maak en geen klagen heb. Maar ergens heb ik ook verwachtingen vooraf, en kan dat niet zo snel omschakelen als het anders is of loopt

Ik heb getwijfeld of ik zou reageren, omdat ik er heel anders in zit dan de meeste reacties die je gekregen hebt.

Ik snap je vriend eigenlijk heel erg goed, waarmee ik niet wil zeggen dat hij gelijk heeft of dat wat hij doet goed is. Ik vind het juist gezond in een relatie dat ieders hun eigen ding heeft, hun eigen vrienden, hun eigen vermaak en hun eigen leven apart van elkaar. Jouw vriend kan niet verantwoordelijk zijn voor jouw geluk en ik denk dat jij eerst je eigen geluk bij jezelf moet vinden, voordat je die in een relatie kunt vinden.

Je komt op mij heel onzeker over, daardoor heb je waarschijnlijk ook de paniek aanvallen als hij niet reageert of op komt dagen op de afgesproken tijd.
Wie ben jij, wat vind jij leuk om te doen, als je vrijgezel zou zijn, hoe ziet je avond er dan uit? Er is niets zo aantrekkelijk voor een man als een zelfstandige vrouw en niets zo gemakkelijk voor een man als een afhankelijke vrouw die toch wel op hem wacht.

In plaats van boos worden of in paniek schieten als hij niet komt opdagen, zou ik gewoon wat voor mezelf gaan doen. Ga naar vrienden, ga naar je paard, ga de stad in, ga uit, heb een leven buiten hem. Hij is er niet op de afgeproken tijd, dan ben jij er niet als hij veel later toch komt opdagen. Daarmee dwing je respect af, niet met drama of paniek.

Heb je een leuke avond uit zonder hem (en blijft hij appen), app dan terug dat je een geweldige tijd hebt, dat je hem wel weer appt als je thuis bent en dat je hem mist, maar nu even tijd met je vriendinnen door brengt. Laat hem weten dat je een leven zonder hem hebt en dat je ook graag bij hem bent, maar laat je niet verleiden door de halve avond met hem te appen. Hoe zelfstandiger jij bent en hoe minder jij hem nodig hebt voor jouw geluk, hoe meer hij bij je zal willen zijn. Dat is geen spel, maar dat is gewoon hoe mannen in elkaar steken. En eerlijk, zolang jij niet zonder hem gelukkig kunt zijn, zul he het nooit met hem zijn.

Ik wordt altijd kriegel van mensen die willen dat zij op de eerste plaatst staan in het leven van hun partner, bull sh*t wat mij betreft. Je eigen geluk moet op de eerste plaatst staan, je partner kan nooit verantwoordelijk zijn voor jouw geluk, want dan is er iets schreef in de relatie.

Mijn ex-date wilde ook constant bij elkaar zijn, continu contact hebben en dat hij op de eerste plek in mijn leven stond, dat benauwde mij al heel erg snel. Ik had het gevoel dat hij buiten mij bijna geen eigen leven (in zijn vrije tijd) en eigen geluk had en ik wilde niet verantwoordelijk zijn voor zijn geluk.

Door zijn paniek reactie toen ik even niet bereikbaar was, heb ik besloten er een punt achter te zetten. Ik kon daar echt niet mee omgaan, wat dat betreft was de verhouding net tegenovergesteld van jou en je vriend. Niet dat jij te vergelijken bent met mijn gestoorde ex-date, maar wel in sommige reacties en behoeften.

Meis, laat los, geef hem ruimte! Hoe meer jij je vast klampt aan hem, hoe meer hij het benauwd krijgt en afstand zal nemen. Wees eerst zeker van jezelf, zoek hulp in hoe om te gaan met de onzekerheid. Zolang je alleen niet gelukkig bent, zul je het in een ander ook niet gaan vinden.

Daphara schreef:

Je komt op mij heel onzeker over, daardoor heb je waarschijnlijk ook de paniek aanvallen als hij niet reageert of op komt dagen op de afgesproken tijd.
...
In plaats van boos worden of in paniek schieten als hij niet komt opdagen, zou ik gewoon wat voor mezelf gaan doen. Ga naar vrienden, ga naar je paard, ga de stad in, ga uit, heb een leven buiten hem. Hij is er niet op de afgeproken tijd, dan ben jij er niet als hij veel later toch komt opdagen. Daarmee dwing je respect af, niet met drama of paniek.

Anoniem schreef:

Daphara schreef:

Je komt op mij heel onzeker over, daardoor heb je waarschijnlijk ook de paniek aanvallen als hij niet reageert of op komt dagen op de afgesproken tijd.
...
In plaats van boos worden of in paniek schieten als hij niet komt opdagen, zou ik gewoon wat voor mezelf gaan doen. Ga naar vrienden, ga naar je paard, ga de stad in, ga uit, heb een leven buiten hem. Hij is er niet op de afgeproken tijd, dan ben jij er niet als hij veel later toch komt opdagen. Daarmee dwing je respect af, niet met drama of paniek.

Hier ben ik het niet mee eens. Als je zo gaat denken kan je beter geen relatie beginnen. "Hij doet dat dus dan doe ik het ook", heel kinderachtig in mijn ogen en niet hoe je een serieuze relatie kan hebben... Respect dwing je ook niet af, dat vind ik zo ontzettend naar om te zeggen. Respect verdien je, wederzijds.

Zelf raak ik ook "in paniek" als iemand er niet op de afgesproken tijd is, maar dat heb ik bij iedereen. Ik ben zelf heel punctueel en heb echt een heeeeekel aan mensen die te laat komen, maar daardoor ga ik er ook snel van uit dat er wat gebeurd is als iemand te laat is. Mocht het voorkomen dat ik toch te laat kom heb ik al 10 excuusberichtjes gestuurd. Ik zou er heel slecht tegen kunnen als iemand zo met afspraken omgaat. 20:00 is 20:00, kom je later laat je het op z'n minst weten en met een goede reden.

Daphara schreef:

Ik bedoel het meer zo....


Weet je, als jij toch wel op hem wacht, hoeft hij geen moeite te doen voor jou. Laat hem ook eens diegene zijn die zegt “wanneer zie ik je weer?” “Wanneer heb je tijd voor mij?” Door te gaan afwachten heb je alleen jezelf ermee. Jij raakt nog onzekerder en schiet in paniek.

Dus hebben jullie iets afgesproken en hij komt niet opdagen zonder bericht of goede reden, stuur dan hem een bericht in de trand van...

Ik had je graag nog even gezien, maar het is al laat, dus ik ga nu gezellig naar puntje puntje toe, hoop dat je een fijne tijd hebt en zie je een andere dag wel weer. X


Niets vragend, niets eisend, gewoon luchtig. Hiermee geef je aan dat je graag bij hem had willen zijn, maar je geeft ook jou standaard aan, nl. dat je niet zielig thuis op hem gaat zitten wachten, je geeft aan dat je een leven buiten hem hebt, je valt hem niet af en neemt hem niet direct iets kwalijk.
Hij weet de volgende keer wel dat als hij niets van zich laat horen, jij niet op hem gaat zitten wachten en dat zijn kans voor die dag dan verkeken is.


En dan niet 100x je telefoon checken of hij gereageerd heeft en je niet laten verleiden alsnog die avond tijd voor hem te maken.
Hoe minder emotie je er in kunt leggen, hoe beter de message over komt. Niet totaal ongeïnteresseerd, maar gewoon duidelijk.