Zo, weer even een berichtje van mij! Of je komt op bokt, verdiept je even snel in de bulletin en komt erachter dat je topic in de bekendheid staat, erg leuk, ik kijk weer uit naar de kaartjes! Ze kunnen nogsteeds naar het adres dat op pagina 1 van dit topic (of iig in de bulletin) staat 
Ik kreeg een aantal pb'tjes met daarin de vraag wat de klachten waren die ik had voor er leukemie werd geconstateerd, daar kan ik heel kort over zijn: eigenlijk nauwelijks. Ik heb zo'n 2,5 geleden pfeiffer gehad en daar is de vermoeidheid en de slechte weerstand altijd door blijven sluimeren dus het is me nooit opgevallen dat ik 'zieker' ben geworden. Wel weten we zeker dat het binnen 'nu' en een halfjaar geleden ontstaan is (vandaar de term acute leukemie) omdat mijn bloed toen nog voor iets anders getest is en goed is bevonden. Het is eigenlijk zo gegaan.. de week voor 11 december had ik een beetje last van buikklachten, erg veel pijn na het eten maar het was alweer een aantal dagen weg tot ik me op maandag weer niet echt lekker voelde en mijn moeder het toch niet vertrouwde, ik was was bleekjes en wat hangerig maar meer ook niet. Helaas was onze eigen huisarts er niet, die zou er pas na woensdag weer zijn. Normaal gaan we nooit naar een vervanger maar dit keer zei mijn moeder 'ga toch maar even', dus zo gezegd en daar dinsdagochtend langs geweest. Wat betreft mijn buik kon hij niets vinden maar hij vond me een beetje een raar bleek kleurtje hebben en wilde graag mijn bloed laten testen. Omdat ik die ochtend al gegeten had en nuchter moest zijn heb ik dit woensdagochtend om 9 uur gedaan. Om half 6 's middags zat ik tv te kijken toen de voorbel ging; mijn eigen huisarts. Op zo'n moment schiet er een hoop door je hoofd, maar dat het iets ernstigs zou zijn kon er nog niet in. Ik direct mijn moeder gebeld want die was nog op haar werk en die was er binnen een kwartiertje. Ja, en toen kwam het nieuws. Direct ook mijn vader gebeld die gelijk kwam en nog wat andere mensen ingelicht en na een onrustige nacht toen donderdag met alsnog aardig wat spoed opgenomen omdat ze zsm de behandeling wilde beginnen.
Vanaf dat moment zijn we in een trein gestapt die nu pas weer een beetje begint af te remmen, ik moet eerlijk zeggen dat ik niet heel veel meer weet van de eerste 2 dagen, dat schijnt een soort afweer van jezelf te zijn. Het besef is er nu des te meer, ik heb al mogen ervaren hoe zwaar het is en ik weet dat het nog veel zwaarder gaat worden, maar zoals ik ook al ergens eerder heb gezegd: Ik ben er nog net zo van overtuigd dat dit een gevecht is dat ik ga winnen. Over 3 maanden ongeveer weten we in welke risicogroep ik zit, en van daaruit word er een verder behandelplan van anderhalf jaar opgezet met allemaal chemo's.
Nu even iets over de afgelopen dagen. Met oud&nieuw ben ik heerlijk thuisgeweest, het was erg vermoeiend en het dreigde aan het begin van de avond even in de soep te lopen omdat ik niet lekker werd maar de medicijnen deden gelukkig hun werk en ik heb kunnen genieten van allerlei prachtig siervuurwerk
1 januari moest ik 's morgens naar het ziekenhuis voor een chemo, dat ging allemaal goed, maar helaas bleek het bloed dat die ochtend werd afgenomen niet goed: een veel te laag HB. Ik kon kiezen, of naar huis en dan de volgende dag terug voor een transfusie of blijven slapen. Ik heb gekozen voor het eerste; thuis is het allerprettigste en die transfusie moest ik evengoed. Dus 2 januari zijn we een dagje extra in het ziekenhuis geweest. Vandaag even een dagje niets en nu moet ik morgen weer heen voor zowiezo een chemo (en pruiken passen
).. morgen blijf ik ook zowiezo een nachtje slapen omdat vrijdagochtend EINDELIJK mijn port-a-cat (oftewel vast infuus) word geplaatst. Mijn armen zijn inmiddels zou blauw, onder de bloeduitstortingen en lek geprikt dat ze morgen mijn chemo in mijn voet moeten doen, dus ik zal blij zijn als ik dat ding heb. Als alles goed gaat mag ik vrijdagavond naar huis maar als ik nog wat last heb van mn (inmiddels alweer 3e in 3 weken) narcose blijven we tot zaterdagochtend. Zaterdag krijgen we weer een nieuwe planning voor de chemo's dus dan weet ik pas weer meer.
Vorige week hebben we een stuk van mijn haar afgeknipt maar dat bevalt totaal niet en omdat mijn ouders willen dat ik me, zolang ik mijn eigen haar nog heb, prettig voel bij wat ik draag, komt er straks een kennis die mij en mijn 2 zussen heerlijk gaat knippen. Mijn haar wordt nog wat korter, gewoon een lekker stoer kapsel.. als het wat is zal ik eens kijken of een foto gaat lukken
Iedereen echt ontzettend bedankt voor alle lieve mailtjes, pb'tjes, berichtjes, kaartjes, álles. Het doet me echt zoveel goed om opbeurende berichtjes te lezen
en post is gewoon geweldig, heb ik nog wat te doen daar in dat ziekenhuisbed!
Als ik tussendoor tijd vind beantwoord ik zo nu en dan wat pb'tjes, mailtjes enzovoorts maar het zijn er teveel om ze allemaal te doen!
Hopelijk kan ik snel weer wat van me laten horen! Mochten er trouwens wat vage zinnen instaan, dat kan kloppen, ik zit onder de medicijnen en niet alles houd je even ehh.. 'bij' zegmaar 
Liefs,
Yellowfish