Bokt.nl

Suzanne F. schreef:

Heb je het artikel mogen zien voor publicatie? Ik vind dat je bent weggezet als de zielige vrouw die verhaal komt halen. Terwijl je juist een hele sterke vrouw bent die enorm goed voorbereid en deskundig daar voor de tuchtrechter stond. Ik merk dat ik echt een allergie heb voor journalisten, die zijn alleen maar uit op emotie en sensatie. Je mag ontzettend trots op jezelf zijn. Het lijkt mij duidelijk dat er hier mensen nalatig zijn geweest en het zou mij verbazen als de tuchtrechter dit anders ziet.

secricible schreef:

vooral dat, ik had me hier niet echt op ingesteld.

Het is zeker geen vreemd verhaal, hij is op straat in elkaar gezakt dus het hele dorp was er bij betrokken. Reacties naar mij zijn absoluut positief gelukkig. De onvrede over de praktijk bestaat hier al heel lang, dus mensen zijn heel blij dat ik aan de bel ben gaan trekken. In dat opzicht niets dan steun.

Het artikel zelf... ik kan daar niet goed objectief naar kijken merk ik. Zij willen een neutraal stuk schrijven, dat snap ik heel goed. Voor mij zijn er essentiele dingen die ik er liever in had gehad, maar ik snap dat het voor de leek ook heel anders is dan voor mij of een arts. Dus ik probeer het een beetje los te laten.

xLoki schreef:

Secricible, ik vind je ontzettend dapper dat je dit doet. Het moet ontzettend veel van je vragen, je zou bijna vergeten door jouw sterke houding dat je ook weduwe bent met een kapot gezin.

W.b.t. het medisch tuchtrecht en hoe dit voor zorgverleners voelt, kan ik me wel vinden in de dubbele gevoelens die iemand eerder al in dit topic schreef. Mijn beroep valt ook onder het tuchtrecht en ik heb een paar jaar terug meegemaakt dat een collega een tuchtklacht kreeg. De klacht was volledig ongegrond en sloeg nergens op, maar de stress die mijn collega doormaakte om een verweer te moeten schrijven, om op te moeten draven bij het tuchtcollege en ook de cliënt dus direct moest onderbrengen bij een andere collega (die daar ook niet echt om zaten te springen, want die waren bang dat zij óók een tuchtklacht aan hun broek zouden krijgen) was vreselijk. Daarbij werd mijn collega door vakgenoten toch in de tussenliggende periode wat met de nek aangekeken, want 'waar rook is, is vuur' was een beetje het sentiment.

Dit voorbeeld is niet om goed te praten wat de huisartsen van TS haar man hebben gedaan (of beter gezegd: niet hebben gedaan), want dat is verwijtbaar handelen en daarbij vind ik het alleen maar terecht dat TS naar het tuchtcollege is gestapt. Maar in veel andere zaken is de gang naar het tuchtcollege mijns inziens erg 'makkelijk', en zou wat mij betreft het passender zijn als alle 'kleinere' (niet-calamiteiten) klachten eerst verplicht via de klachtencommissie van de betreffende instelling zouden gaan. Het stuk van de NOS is een nogal beroerde beknopte versie van het artikel van Medisch Contact, wat de moeite is om te lezen: https://www.medischcontact.nl/actueel/l ... ium=coosto

Petpa schreef:

Bij een volledig onterechte klacht hoeft de zorgverlener niet op te komen draven bij het tuchtcollege.
Dit soort klachten doet het tuchtcollege af met een raadkamerbeslssing.
In dit soort gevallen zal een kort verweer van de zorgverlener al voldoende zijn.
En dit mag geen stress bij een zorgverlener opleveren.
Het incasseren + de omgang met klachten / moeilijke patiënten zou tot de professionele bagage van iedere zorgverlener moeten behoren.

Blacky94 schreef:

Verder ben ik het o.a. met Cupcakes eens. Wat ik heel mooi vind aan dit proces van TS, is dat ze op zoek lijkt te zijn naar verbetering. Het maakt het verlies van haar man en de fouten die gemaakt zijn absoluut niet beter, maar de focus lijkt meer te liggen op "laat dit een les zijn voor de toekomst, dat dit niet nog een keer gebeurt", dan dat er specifiek een schuldige aangewezen moet worden.
Maar mijn ervaring is ook dat de meeste mensen vooral op zoek zijn naar een zondebok. Iemand op wie ze de schuld kunnen schuiven, of dat nu wel of niet terecht was.

Suzanne F. schreef:

Blacky94 schreef:

Verder ben ik het o.a. met Cupcakes eens. Wat ik heel mooi vind aan dit proces van TS, is dat ze op zoek lijkt te zijn naar verbetering. Het maakt het verlies van haar man en de fouten die gemaakt zijn absoluut niet beter, maar de focus lijkt meer te liggen op "laat dit een les zijn voor de toekomst, dat dit niet nog een keer gebeurt", dan dat er specifiek een schuldige aangewezen moet worden.
Maar mijn ervaring is ook dat de meeste mensen vooral op zoek zijn naar een zondebok. Iemand op wie ze de schuld kunnen schuiven, of dat nu wel of niet terecht was.

Dit ja. Ik ken ook iemand die deze weg bewandelt maar alleen maar uit wrok. Je verandert niks meer aan de situatie (ze is gehandicapt in rolstoel nu). Maar zij is boos en wil een schadevergoeding. TS wil dat hiervan geleerd wordt en dat er verantwoordelijkheid wordt genomen voor het niet goed verlopen proces.

Petpa schreef:

xLoki schreef:

Secricible, ik vind je ontzettend dapper dat je dit doet. Het moet ontzettend veel van je vragen, je zou bijna vergeten door jouw sterke houding dat je ook weduwe bent met een kapot gezin.

W.b.t. het medisch tuchtrecht en hoe dit voor zorgverleners voelt, kan ik me wel vinden in de dubbele gevoelens die iemand eerder al in dit topic schreef. Mijn beroep valt ook onder het tuchtrecht en ik heb een paar jaar terug meegemaakt dat een collega een tuchtklacht kreeg. De klacht was volledig ongegrond en sloeg nergens op, maar de stress die mijn collega doormaakte om een verweer te moeten schrijven, om op te moeten draven bij het tuchtcollege en ook de cliënt dus direct moest onderbrengen bij een andere collega (die daar ook niet echt om zaten te springen, want die waren bang dat zij óók een tuchtklacht aan hun broek zouden krijgen) was vreselijk. Daarbij werd mijn collega door vakgenoten toch in de tussenliggende periode wat met de nek aangekeken, want 'waar rook is, is vuur' was een beetje het sentiment.

Dit voorbeeld is niet om goed te praten wat de huisartsen van TS haar man hebben gedaan (of beter gezegd: niet hebben gedaan), want dat is verwijtbaar handelen en daarbij vind ik het alleen maar terecht dat TS naar het tuchtcollege is gestapt. Maar in veel andere zaken is de gang naar het tuchtcollege mijns inziens erg 'makkelijk', en zou wat mij betreft het passender zijn als alle 'kleinere' (niet-calamiteiten) klachten eerst verplicht via de klachtencommissie van de betreffende instelling zouden gaan. Het stuk van de NOS is een nogal beroerde beknopte versie van het artikel van Medisch Contact, wat de moeite is om te lezen: https://www.medischcontact.nl/actueel/l ... ium=coosto

Bij een volledig onterechte klacht hoeft de zorgverlener niet op te komen draven bij het tuchtcollege.
Dit soort klachten doet het tuchtcollege af met een raadkamerbeslssing.
In dit soort gevallen zal een kort verweer van de zorgverlener al voldoende zijn.
En dit mag geen stress bij een zorgverlener opleveren.
Het incasseren + de omgang met klachten / moeilijke patiënten zou tot de professionele bagage van iedere zorgverlener moeten behoren.

Apple schreef:

Wat een mooi verslag heb je geschreven over de zitting

Wat fijn dat je zo serieus bent genomen

Ik ben benieuwd naar de uitspraak.

Helaas kan ik het stuk in de Gelderlander niet lezen, maar ik kan mij inderdaad voorstellen dat dit in een klein dorp nogal wat ophef veroorzaakt.

Jet schreef:

Apple schreef:

Wat een mooi verslag heb je geschreven over de zitting

Wat fijn dat je zo serieus bent genomen

Ik ben benieuwd naar de uitspraak.

Helaas kan ik het stuk in de Gelderlander niet lezen, maar ik kan mij inderdaad voorstellen dat dit in een klein dorp nogal wat ophef veroorzaakt.

Lukt het lezen van het artikel ook niet in de tweede link die TS in dezelfde post plaatst?

Ook ik ben heel benieuwd naar de uitspraak!