Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly
miramii schreef:Het lastigste wat ik vind van autisme, maar ook met ADHD of ADD is dat het een soort alles-in-een-noemer is geworden. Vroeger werden alleen de ergste gevallen (h)erkend, waardoor veel mensen dát als autisme herkennen. Tegenwoordig is het begrip autisme velen malen breder, dus zegt de diagnose ‘autisme’ mij veel minder. Enerzijds positief dat het herkend wordt, zodat de juiste uitleg, begeleiding, behandeling of medicatie gegeven kan worden. Vaak kan psycho-educatie al enorm helpend zijn. Anderzijds lastig, doordat het niet direct duidelijk is waar de diagnose ‘autisme’ op duid.
Shiloh schreef:miramii schreef:Het lastigste wat ik vind van autisme, maar ook met ADHD of ADD is dat het een soort alles-in-een-noemer is geworden. Vroeger werden alleen de ergste gevallen (h)erkend, waardoor veel mensen dát als autisme herkennen. Tegenwoordig is het begrip autisme velen malen breder, dus zegt de diagnose ‘autisme’ mij veel minder. Enerzijds positief dat het herkend wordt, zodat de juiste uitleg, begeleiding, behandeling of medicatie gegeven kan worden. Vaak kan psycho-educatie al enorm helpend zijn. Anderzijds lastig, doordat het niet direct duidelijk is waar de diagnose ‘autisme’ op duid.
Ik denk dat uiteindelijk meer zegt over de druk en eisen van een steeds sneller en veeleisender wordende samenleving, dan van een "versoepelde diagnose standaard". Steeds meer mensen lopen gewoon tegen hun grenzen aan.
Shiloh schreef:waxmeltsenzo schreef:Het lijkt wel hip om autistisch te zijn. Als je het niet hebt hoor je er niet bij.
Was dat maar zo. Dan waren "wij" de "normalen"
miramii schreef:Tsja, dat is natuurlijk oorzaak en gevolg. De eisen liggen hoger, dus meer mensen vallen ‘buiten de boot’ of vallen op bij wijze van spreken. Neemt echter niet weg dat de diagnose ‘autisme’ voor mij daardoor minder duidelijk is. Uiteraard is het anders wanneer je iemand al kent en het dan hoort.. maar als ik het in mijn werk hoor, is het niet altijd duidelijk of ik met iemand te maken krijg die prima meekomt in de maatschappij of iemand die veel begeleiding nodig heeft. Dat maakt het voor mij dus wel lastig en maakt ook dat ik geen duidelijk beeld heb als ik hoor dat iemand autisme heeft (ofwel, dat is dus mijn persoonlijke antwoord op de vraag)
Daar moet ik overigens wel bij vermelden dat ik van mening ben dat iemand zichzelf moet kunnen zijn, ongeacht wat hij voor diagnoses heeft. In mijn opinie ‘bewijst’ iemand zich dan juist door zijn houding en gedrag. Als diegene laat zien open te staan en zijn best te doen, ga ik anders met hem om dan wanneer hij dat niet doet. Ik vind dat persoonlijk juist heel zichtbaar, wanneer iemand ‘gewoon een schoft is’ of wanneer iemand iets niet goed begrepen/niet door heeft.
waxmeltsenzo schreef:
Shiloh schreef:Was dat maar zo. Dan waren "wij" de "normalen"
Daarom dat ik ook zet lijkt.
Omdat je het zo vaak hoort.
Vroeger werd er pas over autisme gesproken als iemand aardig beperkt was. Dan had je ook nog moeilijk opvoedbare daar zijn inmiddels ook al jaren andere termen als add en adhd etc voor. Voor alles is wel een naam en veel is weer een zusje of broertje van autisme en veel valt ook binnen dat spectrum. Maar het woord autisme wordt nog altijd gezien als iets raars. Terwijl als iemand zegt dat hij of zij add of borderline heeft of een andere vorm wordt er vaak al anders tegenaan gekeken. Autisme is zo ongelofelijk breed en er zijn echt veel mensen met iets in dat spectrum. Ook mensen die juist hoog opgeleid zijn en wel degelijk op hun werk goed presteren. We leven in een wereld waar kennelijk overal een label op moet.
miramii schreef:Tsja, dat is natuurlijk oorzaak en gevolg. De eisen liggen hoger, dus meer mensen vallen ‘buiten de boot’ of vallen op bij wijze van spreken. Neemt echter niet weg dat de diagnose ‘autisme’ voor mij daardoor minder duidelijk is. Uiteraard is het anders wanneer je iemand al kent en het dan hoort.. maar als ik het in mijn werk hoor, is het niet altijd duidelijk of ik met iemand te maken krijg die prima meekomt in de maatschappij of iemand die veel begeleiding nodig heeft. Dat maakt het voor mij dus wel lastig en maakt ook dat ik geen duidelijk beeld heb als ik hoor dat iemand autisme heeft (ofwel, dat is dus mijn persoonlijke antwoord op de vraag)
Daar moet ik overigens wel bij vermelden dat ik van mening ben dat iemand zichzelf moet kunnen zijn, ongeacht wat hij voor diagnoses heeft. In mijn opinie ‘bewijst’ iemand zich dan juist door zijn houding en gedrag. Als diegene laat zien open te staan en zijn best te doen, ga ik anders met hem om dan wanneer hij dat niet doet. Ik vind dat persoonlijk juist heel zichtbaar, wanneer iemand ‘gewoon een schoft is’ of wanneer iemand iets niet goed begrepen/niet door heeft.
Siesjuh schreef:Ik vind de grenzen sowieso vaag bij het stellen van een diagnose. Er zijn een aantal criteria waaraan je moet voldoen, maar er lopen ook heel veel mensen rond die wel wat trekjes hebben, maar geen diagnose krijgen. Maar ook mensen die wel aan voldoende criteria voldoen, maar er veel minder 'last' van hebben dan die persoon die maar aan een paar criteria voldoet.
Ik denk dan ook dat steeds meer mensen tegen de maatschappelijke druk aanlopen en problemen krijgen, met een zonder autisme.
Wat ik overigens zelf ook merk, is dat er veel onwetendheid is mbt ass. Het oude idee leeft nog heel erg, terwijl er zoveel verschillende vormen en mogelijkheden zijn. En dat dingen zeker niet zo zwart wit zijn als altijd gedacht is.
waxmeltsenzo schreef:We leven in een wereld waar kennelijk overal een label op moet.
Kahawa schreef:Omdat jij het niet erg genoeg vindt, mogen mensen met bepaalde problematiek geen hulp vinden? Dat is namelijk de voornaamste functie van zo'n label. Als er een diagnose is gesteld (dus oorzaak vastgesteld) kan er veel effectiever worden omgegaan met de oorzaak van de problematiek.
Kahawa schreef:Tsja, dat is natuurlijk oorzaak en gevolg. De eisen liggen hoger, dus meer mensen vallen ‘buiten de boot’ of vallen op bij wijze van spreken. Neemt echter niet weg dat de diagnose ‘autisme’ voor mij daardoor minder duidelijk is. Uiteraard is het anders wanneer je iemand al kent en het dan hoort.. maar als ik het in mijn werk hoor, is het niet altijd duidelijk of ik met iemand te maken krijg die prima meekomt in de maatschappij of iemand die veel begeleiding nodig heeft. Dat maakt het voor mij dus wel lastig en maakt ook dat ik geen duidelijk beeld heb als ik hoor dat iemand autisme heeft (ofwel, dat is dus mijn persoonlijke antwoord op de vraag)
Daar moet ik overigens wel bij vermelden dat ik van mening ben dat iemand zichzelf moet kunnen zijn, ongeacht wat hij voor diagnoses heeft. In mijn opinie ‘bewijst’ iemand zich dan juist door zijn houding en gedrag. Als diegene laat zien open te staan en zijn best te doen, ga ik anders met hem om dan wanneer hij dat niet doet. Ik vind dat persoonlijk juist heel zichtbaar, wanneer iemand ‘gewoon een schoft is’ of wanneer iemand iets niet goed begrepen/niet door heeft.
Het autistisch spectrum overlapt net zo goed met het 'normale mensen' spectrum, dus er is ook geen harde scheidslijn. De graadmeter daarbij is of iemand beperkingen ervaart of heeft ervaren in zijn/haar functioneren. Het weten van de oorzaak (in dit geval dus autisme) van bepaalde problematiek kan ervoor zorgen dat je eindelijk jezelf leert begrijpen en er effectiever mee om kan gaan.
En ik denk dat het bij iedereen waarmee je samenwerkt wel goed is om te kijken waar zijn/haar behoeften, kwaliteiten en valkuilen liggen en andersom.
Daarom dat ik ook zet lijkt.
Omdat je het zo vaak hoort.
Vroeger werd er pas over autisme gesproken als iemand aardig beperkt was. Dan had je ook nog moeilijk opvoedbare daar zijn inmiddels ook al jaren andere termen als add en adhd etc voor. Voor alles is wel een naam en veel is weer een zusje of broertje van autisme en veel valt ook binnen dat spectrum. Maar het woord autisme wordt nog altijd gezien als iets raars. Terwijl als iemand zegt dat hij of zij add of borderline heeft of een andere vorm wordt er vaak al anders tegenaan gekeken. Autisme is zo ongelofelijk breed en er zijn echt veel mensen met iets in dat spectrum. Ook mensen die juist hoog opgeleid zijn en wel degelijk op hun werk goed presteren. We leven in een wereld waar kennelijk overal een label op moet.
Omdat jij het niet erg genoeg vindt, mogen mensen met bepaalde problematiek geen hulp vinden? Dat is namelijk de voornaamste functie van zo'n label. Als er een diagnose is gesteld (dus oorzaak vastgesteld) kan er veel effectiever worden omgegaan met de oorzaak van de problematiek.
edit: Ik vind het wel degelijk een goede vraag of er niet teveel van mensen gevraagd wordt in onze maatschappij als een toenemend deel beperkingen ervaart in hun functioneren (dus ook depressies, burn-outs). Ligt de lat dan niet te hoog?
Anoniem schreef:Het verschil tussen autistische trekjes hebben en autisme hebben is dat wij het niet uit kunnen zetten. Het is een heel leven anders.
Siesjuh schreef:Wat ik overigens zelf ook merk, is dat er veel onwetendheid is mbt ass. Het oude idee leeft nog heel erg, terwijl er zoveel verschillende vormen en mogelijkheden zijn. En dat dingen zeker niet zo zwart wit zijn als altijd gedacht is.
waxmeltsenzo schreef:Maar waar lees jij dat dat niet mag?
Het is goed dat er hulp is. En dat mensen hulp kunnen krijgen.
Het is alleen zo jammer dat het nog altijd op één grote hoop gegooid wordt.
Anoniem schreef:Siesjuh schreef:Ik vind de grenzen sowieso vaag bij het stellen van een diagnose. Er zijn een aantal criteria waaraan je moet voldoen, maar er lopen ook heel veel mensen rond die wel wat trekjes hebben, maar geen diagnose krijgen. Maar ook mensen die wel aan voldoende criteria voldoen, maar er veel minder 'last' van hebben dan die persoon die maar aan een paar criteria voldoet.
Ik denk dan ook dat steeds meer mensen tegen de maatschappelijke druk aanlopen en problemen krijgen, met een zonder autisme.
Wat ik overigens zelf ook merk, is dat er veel onwetendheid is mbt ass. Het oude idee leeft nog heel erg, terwijl er zoveel verschillende vormen en mogelijkheden zijn. En dat dingen zeker niet zo zwart wit zijn als altijd gedacht is.
Het verschil tussen autistische trekjes hebben en autisme hebben is dat wij het niet uit kunnen zetten. Het is een heel leven anders.
waxmeltsenzo schreef:Het is alleen zo jammer dat het nog altijd op één grote hoop gegooid wordt.
Edit quote verkloot.