Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-08-16 18:39

Geplaatst: 18-08-16 18:39

Dreamy schreef:
Even van me afschrijven..
____
Ik weet niet goed hoe ik dit moet beschrijven, maar ik laat het maar gaan zoals het eruit komt.
Iedereen denkt dat ik altijd vrolijk ben, want ik sta er bijna altijd met een big smile, maak altijd wel gezellig een praatje en ben altijd even vriendelijk naar iedereen. Ja, ik sta over het algemeen positief in het leven en dat straal ik vaak ook uit. Maar ook ik zit er wel eens doorheen. Ik laat het niet snel merken, ik wil sterk zijn. Want als iemand mij op zo'n moment vraagt wat er is, dan weet ik dat ik breek en er een waterval aan tranen en woorden uit gaat komen. En dat ik me achteraf zal schamen en bang ben dat mensen anders over mij denken. Maar ergens denk ik, ik ben ook maar een mens en sterk zijn is ook je zwakte durven tonen.. toch?

Ik doe alsof ik "happy single" ben en als ik iemand leuk begin te vinden dan probeer ik het tegen te houden. Want het gaat toch vast weer mis. Maar als diegene in dusverre interesse toont laat ik mijn gevoelens toch weer op de vrije loop, om vervolgens (voor mijn gevoel) keer op keer van een koude kermis thuis te komen. En ik zeg dan wel stoer "Ach, het is/was leuk voor zo lang het leuk is", maar stiekem wil ik iemand waarmee het voor altijd leuk is en die ook echt voor mij gaat. Ik wil geen energie en gedachtes in iemand steken die interesse toont, mij vervolgens laat wachten en vervolgens langzaamaan weer naar de achtergrond sluipt. Voor de zoveelste keer lijk ik er nu weer in te trappen en ik word er moe van. Het slurpt energie welke ik graag in iets anders zou willen steken, in mezelf. Of in iemand die het wel waard is. Maar ik begin te geloven dat die niet bestaat. Dat liefde tegenwoordig sowieso niks meer voorstelt. Ik word er verdrietig van dat ik zo over liefde ben gaan denken, want ik wil zo graag positief blijven. Maar soms lukt dat niet meer. Nu lukt dat niet meer. Ik ben er zo moe van en helemaal klaar mee.
Al zal dat vast niet lang duren, want mij kennende trap ik er denk ik snel weer in. Op naar de volgende teleurstelling..

____

Wow, deze komt heel hard binnen. Dikke knuffel :(:)

**Geplaatst**: 18-08-16 18:42

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 18-08-16 18:42

Nu snap ik waarom ik geen vrienden heb, de vrienden die ik ooit gehad heb zijn geen echte vrienden maar neppe vrienden. Ik ga geen moeite meer doen om vriendschappen te onderhouden, ik ga wel in m'n eentje dood

**Geplaatst**: 18-08-16 18:48

Geplaatst: 18-08-16 18:48

Ik denk teveel aan je, zoek redenen om met je in contact te komen.ik ben verliefd ♡♡♡♡♡♡♡♡

**Geplaatst**: 18-08-16 18:57

Geplaatst: 18-08-16 18:57

Praten mag ik er niet over, ik kan er ook met niemand over praten.
Dat doet pijn.
Ik heb geen vrienden/vriendinnen, de enige die ik vertrouw en waar ik me fijn bij voel zijn de dieren, maar soms zou ik ook weleens willen dat er iemand echt naar mij luistert en mij troost zonder dat ze over zichzelf beginnen.

Ook wil ik je zeggen W. dat ik je mis.. Het is nu ruim 5 jaar geleden dat jij een einde aan je leven hebt gemaakt en ik mis je.. Ik wil gewoon nog 1x met je praten, met je lachen en met je huilen. Ik praat wel tegen je als ik bij je graf ben, ik lach en huil dan ook, maar je praat niet terug en dat vind ik zo moeilijk

.

M. jou mis ik ook, ook jij zag het leven niet meer zitten. Jij bent er ook uitgestapt. Of je het echt wilde ben ik nog steeds niet over uit, maar ik krijg er ook nooit een antwoord op.
Ik weet de dag nog.. Ik heb je gedag gezegd de dag voor je het leven verliet, ik heb je gezegd dat we elkaar snel weer zouden zien en spreken, maar dat is helaas nooit meer gebeurd.

Ik mis je.

Ik voel me eenzaam en alleen, en ik raap mezelf echt iedere keer wel weer bij elkaar hoor. Ik ben al bijna 2 jaar thuis zonder dat ik er volledig doorheen ben gestort, maar het voelt alsof ik op mijn tenen loop.
Toch probeer ik het vol te houden. Ik vind het moeilijk, ik kan helaas nooit functioneren zoals de meesten dat wel kunnen.
Ik zal altijd 's middags een paar uur moeten slapen om de rest van de dag nog door te komen.
Ik zal me altijd aan moeten passen aan mezelf. Ik wil teveel, maar ik kan het niet.
Het voelt dagelijks alsof ik faal in alles wat ik doe.

Ik baal gewoon eventjes van mezelf.

Laatst bijgewerkt door EarthFocus op 18-08-16 18:59, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-08-16 18:59

Geplaatst: 18-08-16 18:59

purny schreef:
Nu snap ik waarom ik geen vrienden heb, de vrienden die ik ooit gehad heb zijn geen echte vrienden maar neppe vrienden. Ik ga geen moeite meer doen om vriendschappen te onderhouden, ik ga wel in m'n eentje dood

Juist! Zo denk ik er ook over!

**Geplaatst**: 21-08-16 13:07

Geplaatst: 21-08-16 13:07

Lieve, lieve, lieve -,
Ik ken je nu drie jaar en dit wordt het derde jaar dat we elkaar kennen. Altijd al vriendinnen geweest maar ik heb nog nooit zo’n ontzettend goede vriendin als dit afgelopen jaar gehad. De eerste twee jaren heb ik al mijn gevoelens en gedachtes voor me gehouden, omdat ik geen van mijn vriendinnen of wie dan ook met mijn toch-niet-belangrijke-problemen op wilde schepen. Tot dit jaar, toen ik als het ware de kans kreeg om eindelijk er uit te gooien wat er al die tijd al zat, tot de persoon die tussen ons inzat verdween. Je schrok je dood, sorry. Soms denk ik nog wel eens dat het beter was om het niet te vertellen, maar dan zou ik hier niet meer zijn. Jij bent degene die mij uit de put hebt gehaald en mij door dik en dun hebt gesteund, nog steeds gaat het niet helemaal lekker maar ik weet dat jij er voor mij bent, je moet weten dat ik er ook voor jou was, ben en zal zijn. Altijd. Het doet me zo ontzettend veel pijn om te zien dat de mooiste, beste, liefste vriendin in de wereld zoveel moeite heeft met haarzelf te accepteren. Ik weet als geen ander hoe het is om te denken dat automutilatie, zelfmoord, kotsen en allerlei andere oliebol een hele goede optie is om de stemmen in je hoofd weg te krijgen, om te denken dat dan de eindeloze stemmen en gedachtes verdwijnen. Maar lieve schat, we weten allebei heel goed dat dit niet het geval is. Je moet weten dat je zo model zou kunnen zijn, dat dat buikje echt niet uit maakt, dat jezelf snijden geen ene flikker helpt, dat je jezelf nooit van het leven moet beroven. Dan zou ik ten eerste niet weten wat ik met mezelf aan zou moeten, dan zou ik ten tweede de beste vriendin ooit kwijt zijn, dan ten derde zouden je ouders de mooiste dochter ooit kwijtraken, dan ten vierde zou je broertje de liefste zus ooit niet meer hebben en dan ten vijfde raken je vrienden de allerleukste vriendin ooit kwijt. Lieverd, je bent goed zoals je bent. Er is niks mis met je, wanneer ga je het nou eindelijk in zien?
En dan wil ik ook nog even zeggen dat ik heel veel van je houdt, al die tijd ben je er voor me geweest en nu nog steeds. God, ik zou niet weten wat ik zonder jou moet.
Lieve -, je bent fantastisch. Je kan dit. Je gaat deze strijd winnen, met of zonder je ouders, met of zonder hulp, met of zonder mij. Ik weet dat jij dit kan, je bent zo ongelooflijk sterk. Je kan het. Je gaat het maken. Je gaat het gewoon doen.
Ik hou van je (en je weet zelf ook dat dit allemaal in vriendschappelijk wijze is, ook al worden we als lesbisch koppel aangezien <'3), heel veel. xo me

**Geplaatst**: 21-08-16 14:52

Geplaatst: 21-08-16 14:52

Lief,

Wat ben ik trots op je. Op hoe je de afgelopen jaren, maanden en dagen hebt doorstaan. Hoe jij je keer op keer door de donkere momenten heen hebt geslagen en hoe je vanochtend je ogen en vervolgens de gordijnen open deed omdat je de zon erachter voelde stralen.

Wat ben ik trots op je, op hoe goed je voor jezelf kunt zorgen terwijl je dacht dat je dat niet kon, op hoe goed je naar jezelf hebt leren luisteren en hoe je steeds beter leert om ook dat te doen wat je nodig hebt. Wat ben ik trots op hoe je alleen durft te zijn, alleen met jezelf en de ruimte die er dan om je heen is te vullen met liefde, alleen maar liefde, alleen maar voor jezelf.

Want jeetje, wat houd ik van je. Ik heb het de laatste tijd niet vaak genoeg gezegd of het je laten voelen en dat spijt me. Ik beloof dat ik beter voor je ga zorgen, dat ik eerder naar je zal luisteren, dat ik nog meer mijn best zal doen om je te laten stralen, om je blij en gelukkig te laten zijn, kortom; ‘practice what I preach’.

Ik ben zo trots op wie je bent geworden, op wie je bent en hoe je steeds beter weet wie je nog zou willen zijn. Wat ben ik trots op hoe ver je bent gekomen en hoe ver je nog wilt gaan, ik ben zo trots op wat je allemaal nog wilt bereiken. Waar je allemaal nog van durft te dromen, hoe je durft toe te geven dat je geen idee hebt hoe maar er wel volledig op vertrouwt dát het een keer gaat gebeuren.

Ik ben zo trots op hoe je durft te zijn, zo volledig en compleet jezelf dat het anderen inspireert om ook volledig en compleet zichzelf te zijn. Wat ben ik trots op hoe je dat gedaan hebt, hoe je dat geleerd hebt en hoe je probeert om die lessen door te geven. Wat ben ik er trots op dat je hebt geleerd dat je zelf volledig en compleet bent, dat je niemand nodig hebt om je af te maken en dat iedereen die je toelaat alleen complimenteert wie jij al bent.

Dankbaar, ik ben zo dankbaar dat je precies bent wie ik nodig heb op de momenten dat ik iemand nodig heb en dat je ook precies weet en doet wat ik nodig heb wanneer ik zelf eventjes niet oplet. Ik ben zo dankbaar dat ik op je kan vertrouwen, dat je er altijd voor me bent en dat ik altijd op je terug kan vallen. Ik ben zo dankbaar dat je me altijd vangt wanneer ik val en hoe je me vleugels geeft wanneer ik weer klaar ben om te vliegen.

Je bent er altijd, tenzij je liever even weg wil rennen voor alles wat je wilt en doet en voelt. Ik laat je lekker rennen en wacht op je, altijd precies daar waar jij uitkomt. Want ik wist allang dat je daar naartoe zou gaan en zette er de thee en koekjes al voor je klaar. Ik ben zo dankbaar dat je er altijd voor me bent, dat je altijd bij me bent. Nog dankbaarder ben ik voor het feit dat jij nu dankbaar bent voor alles wat jou is overkomen en dat je dankbaar bent omdat het jou heeft gemaakt tot wie je bent.

Ik zeg het niet vaak genoeg, lief, en ik vergeet het ook nogal eens te voelen. Wat is het fijn om er eventjes bij stil te staan, vind je niet, even samen te kijken naar wat ons zo één maakt. Wat ben ik trots op je, wat houd ik van je en wat ben ik blij dat je er bent. Wat ben ik trots dat ik de jouwe ben.

**Geplaatst**: 22-08-16 02:03

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 22-08-16 02:03

Het is me al vaker in dit topic opgevallen Ailill maar wat kun jij fijn schrijven zeg! Komt echt binnen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-08-16 02:28

Geplaatst door de TopicStarter : 22-08-16 02:28

Smee__ schreef:
Het is me al vaker in dit topic opgevallen Ailill maar wat kun jij fijn schrijven zeg! Komt echt binnen

Viel mij ook al op

**Geplaatst**: 23-08-16 02:10

Geplaatst: 23-08-16 02:10

purny schreef:
Nu snap ik waarom ik geen vrienden heb, de vrienden die ik ooit gehad heb zijn geen echte vrienden maar neppe vrienden. Ik ga geen moeite meer doen om vriendschappen te onderhouden, ik ga wel in m'n eentje dood

PB staat open..

**Geplaatst**: 23-08-16 06:06

Geplaatst: 23-08-16 06:06

Meteen mocht ik je toen ik jou ontmoette, en die "klik" was wederzijds. Vrij snel vertrouwde je me en luchtte je je hart. Uren heb ik geluisterd, veel hebben we gepraat.
Toen verwaterde ons contact. Maar ach, je had inmiddels een fijne vriend waarmee je je passie voor de paarden kon delen en samen waren jullie je nieuwe huisje aan het renoveren...
Gisteren vernam ik van een vriendin dat je overleden was. Het zal toch niet ... ? Jawel, toch wel, je wilde niet meer verder, het leven viel je te zwaar.
Lieve meid, je laat zo velen verbijsterd achter, zelfs je naasten hadden dit niet verwacht. Waarom toch? Waarom ben je niet opnieuw komen praten?

Je laatste woorden aan me waren : "hopelijk tot gauw x x x" en ik word zo intriest wanneer ik dat smsje voor de zoveelste keer herlees ... Vaarwel lieve meid, ik hoop dat je rust in je hoofd vind.

**Geplaatst**: 23-08-16 09:32

Geplaatst: 23-08-16 09:32

Ik zie heel veel berichten waarvan ik hoop dat ze uiteindelijk toch terecht komen bij de personen waar ze voor geschreven zijn. Ik denk dat heel veel berichten heel waardevol kunnen zijn voor de andere kant.

Verder een dikke knuffel :(:)

**Geplaatst**: 23-08-16 10:03

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 23-08-16 10:03

Lieve lana,
Ook al ben je maar een paard maar voor mij ben je zoveel meer. Jij bent m'n maatje, m'n klankbord en nog zoveel. Nooit in m'n leven had ik gedacht zoveel vertrouwen te vinden en te hebben in een dier. Want sommige mensen zeggen het is toch maar een dier? Jij bent het mooiste lieve zwarte paard die ik ooit heb ontmoet. Ik hoop dat ik je nog lang als maatje en leider mag aanschouwen.

.

**Geplaatst**: 23-08-16 22:13

Geplaatst: 23-08-16 22:13

Lieve N,

Het spijt me. Het spijt me voor alles. Voor alle keren dat ik niet reageerde op je berichten, voor de keren dat je je zorgen heb moeten maken over mij. Je staat dichtbij, misschien wel te dichtbij. Daarom duw ik je elke keer weg. Misschien wel omdat ik weet dat je altijd terug komt.
Ik wil zeggen dat ik je dankbaar ben, dat je ondanks alles er nog altijd voor mij bent.

**Geplaatst**: 23-08-16 22:44

Geplaatst: 23-08-16 22:44

Smee__ schreef:
Het is me al vaker in dit topic opgevallen Ailill maar wat kun jij fijn schrijven zeg! Komt echt binnen

Dreamy schreef:
Viel mij ook al op

Super fijn om te lezen, dank jullie wel! Ik ben ook echt trots

**Geplaatst**: 24-08-16 00:07

Geplaatst: 24-08-16 00:07

Beste "Ex"

Woorden schieten te kort en ik heb te weinig tijd om te vertellen hoeveel ik je haat.
Het begon allemaal heel goed, leuk en gezellig. Ik was verliefd, en voor het eerst in mijn leven hield er een man van mij.

Langzaam verslechterde alles, waaronder jouwn gedrag. Jij wist alles zo te draaien en zo te vervormen dat ik al je leugens geloofde, ik zonk in jouw zee van negativiteit mee. Ik verzoop langzaam, en raakte al mijn normen en waarden kwijt. Woordenwisselingen werden stompen, stompen werden vuistslagen en vuistslagen werden trappen. Ik kon het niet meer aan en maakte een stomme fout.

Je hebt mij die dag vermorzeld, verpletterd, gebroken.
Ik was eindelijk van jou verlost, maar leefde vanaf toen in angst. Ik kon niet alleen thuis zijn, durfde niet naar buiten, ik was gebroken.
Ik heb gevochten, geknokt en gestreden. En ik ben trots op wie ik nu ben.
4 jaar later ben ik niet meer bang, en ik ben zelfs weer verliefd. En nu mag jij 3 x keer raden..
Precies! Hij is alles wat jij nooit zult zijn.

Groetjes!

**Geplaatst**: 31-08-16 22:33

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 31-08-16 22:33

Sorry sorry...ik had het nooit zover mogen laten komen. Ik had mezelf nooit zo opzij moeten zetten...nu probeer ik mezelf terug te vinden, maar ten koste van ons...ik heb niet het lef om je te confronteren, je de kans te geven er iets aan te doen. Diep in mn hart ben ik ervan overtuigd dat het niet zou helpen. Wil ik nog wel dat er iets veranderd of is het te laat. Ik denk het wel, voor ons allebei

**Geplaatst**: 31-08-16 22:50

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 31-08-16 22:50

Je hebt me zoveel geleerd over het leven en de paarden, jouw woorden zullen voor altijd in m'n hoofd blijven. Immer mit der Ruhe, you'll never walk alone, houd toch eens op met dat "getokkel" altijd. Ik zal je nooit vergeten, rust zacht Y;(

**Geplaatst**: 01-09-16 09:03

Geplaatst: 01-09-16 09:03

jij....
Je dacht echt dat je me kapot zou krijgen he?
Je dacht echt dat ik kapot zou gaan van verdriet en alleen zou achterblijven.

Ja je hebt me veel pijn gedaan
Ja ik zal nooit iemand zo haten als ik jou doe.

Maar toen ik jou weer mocht ontmoette na al die jaren ,zag ik maar een ding.

Jij voelt je schuldig
jij moet leven met wat je mij hebt aangedaan.

Jij bent degene die kapot is

**Geplaatst**: 01-09-16 09:08

Geplaatst: 01-09-16 09:08

Dreamy schreef:
Even van me afschrijven..
____
Ik weet niet goed hoe ik dit moet beschrijven, maar ik laat het maar gaan zoals het eruit komt.
Iedereen denkt dat ik altijd vrolijk ben, want ik sta er bijna altijd met een big smile, maak altijd wel gezellig een praatje en ben altijd even vriendelijk naar iedereen. Ja, ik sta over het algemeen positief in het leven en dat straal ik vaak ook uit. Maar ook ik zit er wel eens doorheen. Ik laat het niet snel merken, ik wil sterk zijn. Want als iemand mij op zo'n moment vraagt wat er is, dan weet ik dat ik breek en er een waterval aan tranen en woorden uit gaat komen. En dat ik me achteraf zal schamen en bang ben dat mensen anders over mij denken. Maar ergens denk ik, ik ben ook maar een mens en sterk zijn is ook je zwakte durven tonen.. toch?

Ik doe alsof ik "happy single" ben en als ik iemand leuk begin te vinden dan probeer ik het tegen te houden. Want het gaat toch vast weer mis. Maar als diegene in dusverre interesse toont laat ik mijn gevoelens toch weer op de vrije loop, om vervolgens (voor mijn gevoel) keer op keer van een koude kermis thuis te komen. En ik zeg dan wel stoer "Ach, het is/was leuk voor zo lang het leuk is", maar stiekem wil ik iemand waarmee het voor altijd leuk is en die ook echt voor mij gaat. Ik wil geen energie en gedachtes in iemand steken die interesse toont, mij vervolgens laat wachten en vervolgens langzaamaan weer naar de achtergrond sluipt. Voor de zoveelste keer lijk ik er nu weer in te trappen en ik word er moe van. Het slurpt energie welke ik graag in iets anders zou willen steken, in mezelf. Of in iemand die het wel waard is. Maar ik begin te geloven dat die niet bestaat. Dat liefde tegenwoordig sowieso niks meer voorstelt. Ik word er verdrietig van dat ik zo over liefde ben gaan denken, want ik wil zo graag positief blijven. Maar soms lukt dat niet meer. Nu lukt dat niet meer. Ik ben er zo moe van en helemaal klaar mee.
Al zal dat vast niet lang duren, want mij kennende trap ik er denk ik snel weer in. Op naar de volgende teleurstelling..

____

Dit had ik geschreven kunnen hebben -O-

het is lastig om te blijven denken dat die stomme liefde mij wel gegund is. -O-

**Geplaatst**: 20-09-16 22:41

Geplaatst: 20-09-16 22:41

Soms zit je vast, vast in een heel groot doolhof.
Een doolhof met paden die doodlopen en wanneer je dan eindelijk op het goede pad zit, zijn er obstakels op je weg.
Je mag niet verder, je kan niet meer verder.
Ik wil teruglopen, terug naar het begin en dan zien we wel weer.
Maar teruggaan is geen optie.
Opgeven daar doen we niet aan.
Vechten... Strong like a fighter...

Doolhof na doolhof, ingang na uitgang. Het leven is 1 groot doolhof en ik ben pas net begonnen..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-09-16 22:46

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst door de TopicStarter : 21-09-16 22:46

Ik zou je dit zo graag willen sturen, maar ik durf niet. Ik wil zoveel zeggen, want waarom inhouden? Straks gebeurd er iets, denkende aan ons oud collega (nog maar 20 jaar) die overleden is, en krijg ik spijt dat ik het niet tegen je heb kunnen zeggen. Maar aan de andere kant, wat wil ik hiermee bereiken? Je weet het al en het veranderd helemaal niks. Ik denk nog steeds te veel aan je, hoe erg ik het ook probeer te stoppen. Hoe erg ik het ook probeer los te laten..
Ik mis je..

**Geplaatst**: 21-09-16 22:50

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 21-09-16 22:50

I am reborn; clean for a week, though the urge is there but not so much.
I just need to tell you that, even though you never knew that I was drowning, I survived.

**Geplaatst**: 24-09-16 21:00

Geplaatst: 24-09-16 21:00

Spijt is iets waar ik later ben achtergekomen. Sinds onze wegen zijn gescheiden wil ik je alleen maar terug maar kan het niet. De enige mogelijkheid is om je te kopen maar qua financien red ik dat niet. Helaas is het achteraf een domme fout geweest en had ik je nooit moeten verlaten. Van plezier op het paard naar paardloos thuis. Spijt is iets wat gevelen volgen heeft waar ik dus ben achtergekomen

**Geplaatst**: 24-09-16 21:03

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 24-09-16 21:03

Ik zal er alles aan doen, ik geef niet op. Nooit.