Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-06-13 18:22

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 24-06-13 18:22

Gohya ik krijg kippenvel van je verhaal.. Bah wat heftig :(:)

**Geplaatst**: 24-06-13 18:35

Geplaatst: 24-06-13 18:35

Annelien92 heb je vragen aan je vader? Ja dan zou ik gaan en je vragen stellen.. Dan heb je in ieder geval je best gedaan om antwoorden van hem persoonlijk te krijgen. Maar wil je hem zien om te zien lijden.. of wil je hem zeggen hoe erg je hem veracht , doe het dan niet. Verlaag je niet tot zijn niveau. Wat ik niet kan begrijpen is dat je broer dus wel contact heeft met hem en jij niet. Heel banketstaaf en hard gezegd maar ben je wel zijn dochter? Heb je daar wel eens aan gedacht? Ik wens je in iedergeval vreselijk veel kracht en wijsheid om je beslissing te nemen. Haast je want straks ben je te laat als je besluit om het wel te doen. Antwoorden die door de morfine niet helemaal goed zijn zit je ook niet op te wachten. :(:)

**Geplaatst**: 24-06-13 18:49

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 24-06-13 18:49

K_im
Toen mijn moeder op sterven lag heb ik álle tranen gehuild die er waren,daarna heb ik nóóit meer kunnen huilen.Nu nog steeds niet,ze willen wel komen maar opeens stopt het,en das nu alweer 20 jaar.
Mijn zusje lag op de I.C. met een longontsteking die ze erbij had gekregen.Ik ben er toen 1 keer geweest,daarna niet meer.Bij haar ben ik wel naar het Morturarium geweest waar ze lag opgebaard.
Bij mijn moeder niet,die zag ik toen in het ziekenhuis al dood liggen.Ik woon in Ermelo en de familie in Eindhoven,ik moest er steeds met de trein heen.Mijn moeder heeft echt gewacht met sterven tot ik er was.Want 15min. later stierf ze!en toen zei ik tegen iedereen die erbij was:ze is dood.Ik kon geen traan laten,maar vond het wel héél erg,maar de tranen waren gewoon op.
Ik ben ook niet naar de begrafenis van mijn zusje geweest,ik kon het allemaal niet meer aan.Ook bij haar overlijden kon ik niet huilen.
Na mijn moeders dood is er bij mij ook PTSS uit gekomen.
Mijn vaders dood boeit me niet,er is teveel gebeurd.Toen ik hoorde dat hij overleden was,werd ik boos,angstig,verdrietig,kwaad,teleurgesteld,allemaal in 1 keer.

Hoe ik er dus mee omging? men moest me met rust laten,ik heb ook geen rouw gehad,ik wist niet hoe dat moest.

**Geplaatst**: 24-06-13 18:54

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 24-06-13 18:54

Jeetje Gohya wat heftig verhaal zeg! wat me het meest raakt is dat je niet huilen kunt..

**Geplaatst**: 24-06-13 19:39

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 24-06-13 19:39

Ik vind het raar dat de tranen wel opkomen,maar dan opeens zijn ze weer weg.Net of ze zeggen,jij mag niet huilen.
Ik had ook totaal geen gevoelens of emotie's bij mensen,wel bij dieren.Het hoort bij PTSS denk ik of het komt omdat ik niet heb kunnen rouwen? Gevoelens en emotie's beginnen nu zeer langzaam terug te komen! ben ik wel blij mee,want iedereen vond mij van beton,ik toonde geen verdriet,ik was veel te hard voor mensen.Dat was ook wel zo,maar ik kon er niets aan doen.
In ieder geval kreeg ik dit na de dood van mijn moeder.Het is nog lang niet helemaal terug,maar het begin is er.

**Geplaatst**: 24-06-13 23:36

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 24-06-13 23:36

Iedereen heel veel sterkte..

**Geplaatst**: 25-06-13 01:01

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 25-06-13 01:01

Iedereen bedank voor de lieve reacties.
Mijn broer heeft vandaag gebelt. Hij heeft gezegd dat hij niet wil dat ik alleen ga en hij moet eerst met mijn vader praten. Dat doet hij morgen. Mijn vader schijnt al heel ver weggekwijnd te zijn. Een plotseling opdagen van mij zou het proces kunnen versnellen. dit zou té emotioneel voor hem kunnen zijn. Hij is vandaag nogmaals bestraald om de pijn in zijn arm te verminderen. Zijn linkerarm zit vol met kanker. Net als de rest van zijn lichaam. Hij wil naar huis, maar dit is waarschijnlijk niet mogelijk.

Over het erfelijkheidsonderzoek, ik ga, z.s.m.
Mijn moeder had o.a. borstkanker en een zeldzame mengvorm in haar buik. Deze soorten zijn beide overdraagbaar. Mijn vader heeft nu alvleesklierkanker, ook deze is erfelijk en dit gen kan o.a. huidkanker veroorzaken. Ik heb al zonneallergie, voor mij is dit dus moeilijk te onderscheiden.
En verder zit er in mijn familie darmkanker, Ook een erfelijke vorm dus.
en ja, als er dan uit komt dat ik 90% kans heb op borstkanker, dan moeten ze eraf, klaar. Dan maar protheses. Ik heb zoveel ellende gezien door deze ziekte. Eerst mijn moeder, toen mijn neef, mijn twee tantes en mijn oom. (laatste 4 zijn alle dit en vorig jaar overleden) Ik wil er helemaal, maar dan ook helemaal niks van weten.

Zijn er trouwens mensen onder ons, die met kanker te maken hebben gehad, die ontzettend boos waren op vriendinnen die toen niet om die inenting tegen baarmoederhalskanker zijn gegaan? Ik was te oud en mocht niet, na heel wat gedonder toch voor elkaar gekregen, maar moest wel zelf voor de kosten opdraaien. Een hoop van mijn vriendinnen gingen niet, omdat je er ziek van zou worden. Of ze waren bang voor een prikje. Na eens goed uitgelegd te hebben hoe blij mijn moeder wel niet geweest zou zijn met zo'n prik en te vertellen dat ze, wanneer ze kanker krijgen, alleen maar meer prikken zouden krijgen, toch 3 nog zo ver gekregen.

**Geplaatst**: 25-06-13 18:42

Geplaatst: 25-06-13 18:42

K_im schreef:
Aan de bokkers die hun ouders zijn verloren aan kanker.. Hoe denken jullie over een erfelijkheidsonderzoek?

Ik ben erfelijk belast met Li-Fraumeni én het BRCA-gen.
Heb zelf inmiddels 2x kanker gehad (borsten en bijnier) en zit nu in het natraject van de borstkanker.
De kans dat ik weer kanker krijg is >90% en de kans dat een kind LFS krijgt is 50%.
Hier komen dan ook geen kinderen.

Gelukkig heeft mijn zusje een andere vader, waardoor zij geen LFS heeft en wat weer gunstig uitpakt ivm haar zoontje.

**Geplaatst**: 25-06-13 18:52

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 25-06-13 18:52

Pff.. wat hectic ook weer! Heb jij je laten testen voor of nadat je ziek werd?

**Geplaatst**: 25-06-13 20:56

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 25-06-13 20:56

Er tussen in zegmaar.
De bijnierkanker heb ik in m'n babytijd gehad en rond die tijd kwam er al uit dat het wel eens erfelijk zou kunnen zijn.
Zo'n 10-12 jaar later heb ik een buisje bloed afgestaan voor gen-onderzoek en daar kwam de LFS uit.
Toen ik borstkanker kreeg (zomer '10), kreeg ik te horen dat LFS en BRCA in relatie staan tot elkaar.

**Geplaatst**: 25-06-13 21:01

Geplaatst: 25-06-13 21:01

Annelien92 schreef:
Iedereen bedank voor de lieve reacties.
Mijn broer heeft vandaag gebelt. Hij heeft gezegd dat hij niet wil dat ik alleen ga en hij moet eerst met mijn vader praten. Dat doet hij morgen. Mijn vader schijnt al heel ver weggekwijnd te zijn. Een plotseling opdagen van mij zou het proces kunnen versnellen. dit zou té emotioneel voor hem kunnen zijn. Hij is vandaag nogmaals bestraald om de pijn in zijn arm te verminderen. Zijn linkerarm zit vol met kanker. Net als de rest van zijn lichaam. Hij wil naar huis, maar dit is waarschijnlijk niet mogelijk.

Over het erfelijkheidsonderzoek, ik ga, z.s.m.
Mijn moeder had o.a. borstkanker en een zeldzame mengvorm in haar buik. Deze soorten zijn beide overdraagbaar. Mijn vader heeft nu alvleesklierkanker, ook deze is erfelijk en dit gen kan o.a. huidkanker veroorzaken. Ik heb al zonneallergie, voor mij is dit dus moeilijk te onderscheiden.
En verder zit er in mijn familie darmkanker, Ook een erfelijke vorm dus.
en ja, als er dan uit komt dat ik 90% kans heb op borstkanker, dan moeten ze eraf, klaar. Dan maar protheses. Ik heb zoveel ellende gezien door deze ziekte. Eerst mijn moeder, toen mijn neef, mijn twee tantes en mijn oom. (laatste 4 zijn alle dit en vorig jaar overleden) Ik wil er helemaal, maar dan ook helemaal niks van weten.

Zijn er trouwens mensen onder ons, die met kanker te maken hebben gehad, die ontzettend boos waren op vriendinnen die toen niet om die inenting tegen baarmoederhalskanker zijn gegaan? Ik was te oud en mocht niet, na heel wat gedonder toch voor elkaar gekregen, maar moest wel zelf voor de kosten opdraaien. Een hoop van mijn vriendinnen gingen niet, omdat je er ziek van zou worden. Of ze waren bang voor een prikje. Na eens goed uitgelegd te hebben hoe blij mijn moeder wel niet geweest zou zijn met zo'n prik en te vertellen dat ze, wanneer ze kanker krijgen, alleen maar meer prikken zouden krijgen, toch 3 nog zo ver gekregen.

Ik ben mijn moeder verloren aan kanker en heb de prik ook niet gehaald. Had 't misschien beter wel kunnen doen, maar mijn moeder stond toen achter die keuze en kan hem inmiddels niet meer halen.
Voor de rest, sterkte! Lijkt me enorm zwaar dat je je vader misschien niet meer kunt zien

**Geplaatst**: 25-06-13 21:13

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 25-06-13 21:13

Jeetje wat heftig lor1_1984...

Ik ben benieuwd wat je vader gaat zeggen annelien..

**Geplaatst**: 25-06-13 21:16

Geplaatst: 25-06-13 21:16

_Annemiek schreef:
hebben jullie ook dat niet accepterende gevoel?
mn papa is nu 2 maanden overleden maar ik heb het gevoel dat hij er gewoon nog is,in mn hoofd zie ik hem heel vaak en voel iets om mee heen.

ze zeggen dat dit de fase in je rouw is dat je je er voor afsluit....

2 maanden is nog erg kort, maar heb je je vader dood gezien? Schijnt wel te helpen om het te geloven. Mijn vader was van de een op de andere dag weg, dusja dan is het ook heel moeilijk te bevatten. Hij is thuis opgebaard en ik vond het super moeilijk maar heb toch gekeken. Ook omdat ik nog nooit een dood iemand had gezien en dan meteen mn vader $:\$ Maar ik denk wel dat het geholpen heeft..

**Geplaatst**: 25-06-13 21:17

Geplaatst: 25-06-13 21:17

Annelien92 schreef:
Zijn er trouwens mensen onder ons, die met kanker te maken hebben gehad, die ontzettend boos waren op vriendinnen die toen niet om die inenting tegen baarmoederhalskanker zijn gegaan? Ik was te oud en mocht niet, na heel wat gedonder toch voor elkaar gekregen, maar moest wel zelf voor de kosten opdraaien. Een hoop van mijn vriendinnen gingen niet, omdat je er ziek van zou worden. Of ze waren bang voor een prikje. Na eens goed uitgelegd te hebben hoe blij mijn moeder wel niet geweest zou zijn met zo'n prik en te vertellen dat ze, wanneer ze kanker krijgen, alleen maar meer prikken zouden krijgen, toch 3 nog zo ver gekregen.

Ik ben ook niet gegaan voor de BHK inenting geweest. gewoon omdat het ook van die inenting niet bekend was over of het daadwerkelijk wel werkte. en ik betwijfel het nu nog, je hoord er zo weinig meer over..
Toen had papa trouwens geen kanker nog, dus de situatie was wel anders denk ik..

**Geplaatst**: 25-06-13 21:22

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 25-06-13 21:22

Uhm, ik heb nog nooit van die inenting gehoord eerlijk gezegd, ik ben daar niet zo mee bezig en wist er nog niet van, en ga er zelf ook niet naar op zoek of er al weer zoiets nieuws is. Kan me iig niet herinneren dat ik daar iets van gehoord had dat ik die zou moeten halen? :o?

Ik kan ook niet boos worden om andere mensen die bepaalde voorzorgsmaatregelen niet zouden nemen, kan me voorstellen dat je er niet zo mee bezig bent als je er niemand aan hebt verloren, plus iedereen moet die keuze toch voor zichzelf maken vind ik. Vaak is een injectie ook geen garantie dat je iets niet krijgt, en hoewel ik hem zelf wel zou nemen waarschijnlijk als ik een oproep zou krijgen (onder het mom van, als ik er een oproep voor krijg zal het wel nuttig zijn, want anders zouden ze me niet aanraden het te nemen, ofzo) vind ik het ook prima als anderen dat niet doen hoor, dat is hun goed recht. Helemaal als ze bv slechte ervaringen hebben met prikken, daar reageert ook iedereen weer anders op. Zelf heb ik gelukkig nog nooit last van ziekte e.d. door injecties gehad.

**Geplaatst**: 25-06-13 21:44

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 25-06-13 21:44

Ik heb mijn vader idd zien doodgaan, ik wou er bij zijn.. en wat was dat fijn!
Mijn vader heeft daarns 5 dagen lang opgebaard gelegen midden in de woonkamer,
Ik zag hem dus de hele dag door, dood. Klinkt heel raar, maar vond het prettig,
Nog even naar hem kijken, ze hand vast houden, tegen hem praten, bij hem zitten,
Ik heb hem zelf gewassen toen hij net overleden was, zelf aangekleed
Ze verzorging gedaan toen hij opgebaard lag,
Meegeholpen in de kist leggen, de kist zelf dicht gemaakt,
Kortom, alles.. maar voor het "bessef" is het wel goed denk..

**Geplaatst**: 25-06-13 22:12

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 25-06-13 22:12

Ja, dat zal misschien ook helpen met het accepteren dat het 'echt' is... Ik was er ook bij toen mijn vader dood ging.

**Geplaatst**: 25-06-13 22:15

Geplaatst: 25-06-13 22:15

Vorig jaar mei mn vader, was 20 jaar. Avond ervoor was die met de voetbal nog weggeweest. 's ochtend ( 4 uur ) moest die naar zn werk. Hij was chauffeur en was wat vergeten, hard naar huis gefietst naar boven gerent en toen viel die '' neer '' .. Als een gek proberen te reanimeren samen met mn moeder, mocht helaas niet baten...

**Geplaatst**: 25-06-13 22:16

Geplaatst: 25-06-13 22:16

Mijn moeder heeft aan mijn broer en mij gevraagd of we haar thuis wilde hebben. Wij wilden dit beide niet. Mama zou dan dood zijn en ik wilde geen dode mama zien.
ik ben de dag voor de begrafenis nog wezen kijken. Mijn oom was bij me en ik ben blij dat ik alsnog gegaan ben. De begrafenis zelf was een drama, ik heb constant heen en weer gelopen en zag als die mensen me zuchtend aankijken. hoorde af en toe mompelen "Arm kind". en daar ging ik weer rennend naar mijn moeder.
Ik raakte volledig in paniek toen de kist dichtgedraaid werd. Vanaf dat moment heb ik als een zombie voor me uitgestaard, pas toen de kist de grond in ging, toonde ik weer enig teken van leven. Had namelijk weer een paniek aanval.
Die hele dag is een grote blurr..

Over die enting, bij ons werd er veel reclame voor gemaakt, en ookal was het niet duidelijk of het daadwerkelijk werkte, kwaad kon het niet. Wat niet baat, wat niet schaad.

**Geplaatst**: 25-06-13 22:18

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 25-06-13 22:18

En me vriend ( 23 ) heeft 1,5 maand geleden zijn vader verloren, maar die had die al vanaf zijn 3e niet gezien, maar blijft erg..

**Geplaatst**: 25-06-13 22:25

Geplaatst: 25-06-13 22:25

K_im schreef:
Aan de bokkers die hun ouders zijn verloren aan kanker.. Hoe denken jullie over een erfelijkheidsonderzoek?

Ik heb zelf het idee dat mijn risico op (borst)kanker erg hoog is. Mijn beide oma's en mijn moeder hebben borstkanker gehad. Twee (moeder en oma aan vaders kant) daarvan in combinatie met anderen vormen en/of uitzaaiingen en zijn er ook aan overleden. Mijn oma aan moeder kant leeft nog steeds en is al jaren schoon. Tot slot is er nog een oom van mij aan moeders kant overleden aan darmkanker. Nou is en was mijn familie niet heel groot, helemaal de vrouwelijke kant van de familie niet.

Ik zit er steeds vaker aan te denken.. Als je naar die achtergrond kijkt, zou je bijna gaan denken dat het erfelijk is en dat mijn kansen erop zeer groot zijn. In het ergste geval worden mijn gedachten zwart op wit gezet, in het beste geval valt het allemaal wel mee. Mocht de kans nou zeer groot zijn dat ik ziek wordt, kan ik in ieder geval de juiste maatregelen nemen (in welke vorm dan ook..).

Denken jullie hier ook wel eens overna?

Hier kom je met een heel gevoelig onderwerp naar boven.

Via mijn mama's kant zit er ook veel (borst)kanker in de familie, langs mijn vaders kant komt dit minder voor (naar mijn weten, want ik heb heel weinig contact met die kant).
Mijn mama ligt sinds zaterdag ook terug in het ziekenhuis en ik vrees ervoor dat ze niet meer naar huis zal komen. De laatste 2 weken serieus achteruit gegaan en ze doet niets anders dan slapen. Pijn heeft ze gelukkig niet. Dit is de tweede keer dat ze tegen kanker vecht en deze keer zal ze het niet overwinnen...

Ze heeft een paar weken geleden aangegeven dat mijn zus en ik ons geregeld moeten laten testen op kanker, voornamelijk borstkanker. Ze had het ook over preventief wegnemen van de borsten, wat nu opeens een heel actueel onderwerp is geworden in de media. Haar opmerking heeft me hard aan het denken gezet... ik ben nog maar 21 jaar, maar ik ben er hard voor aan het twijfelen om later mijn beide borsten te laten amputeren. Vrij hard misschien, maar als ik zie hoe hard dat mijn mama afziet, dit wens ik niemand toe... Vooraleer ik deze beslissing neem ga ik ook eerst testen laten uitvoeren om te zien of het erfelijk is.

**Geplaatst**: 25-06-13 23:15

Geplaatst: 25-06-13 23:15

gohya schreef:
Ik vind het raar dat de tranen wel opkomen,maar dan opeens zijn ze weer weg.Net of ze zeggen,jij mag niet huilen.
Ik had ook totaal geen gevoelens of emotie's bij mensen,wel bij dieren.Het hoort bij PTSS denk ik of het komt omdat ik niet heb kunnen rouwen? Gevoelens en emotie's beginnen nu zeer langzaam terug te komen! ben ik wel blij mee,want iedereen vond mij van beton,ik toonde geen verdriet,ik was veel te hard voor mensen.Dat was ook wel zo,maar ik kon er niets aan doen.
In ieder geval kreeg ik dit na de dood van mijn moeder.Het is nog lang niet helemaal terug,maar het begin is er.

Ik ken dit. ik was jong toen mijn vader overleed. ander halfjaar later pleegde m`n zus zelfmoord. Ik heb nooit gehuild. Iedereen in mijn omgeving heeft zich hier toen zorgen om lopen maken en ben toen bij een verwerkingspersoon (achter de regenboog) geweest. Hier heb ik enkele jaren gelopen maar deze vrouw wist op het laatst niet meer wat ze met me aan moest. Ik kon haar alles zo in detail vertellen zonder enige traan. Hoe m`n vader neer viel op de grond, hoe die er uit zag in de kist, hoe de kist zakte, hoe het was dat m`n zus vermist is geweest.
Het enige waar ze haar mening over kon geven was dat ik verlatingsangst had.
M`n moeder zag dat ik daar ook niet vooruit ging dus ze is daar maar mee gestopt. Zelf heeft ze ook van alles geprobeerd maar hoe ouder ik werd hoe geslotener en zonder emotie.
Nu 17 jaar later komen de tranen pas...

**Geplaatst**: 25-06-13 23:20

Geplaatst: 25-06-13 23:20

cluedoke schreef:
maar als ik zie hoe hard dat mijn mama afziet, dit wens ik niemand toe... Vooraleer ik deze beslissing neem ga ik ook eerst testen laten uitvoeren om te zien of het erfelijk is.

Hier ga ik in mee, ik heb iemand zo erg zien lijden, dan moeten ze er maar af als de kans groot is dat ik het krijg.

**Geplaatst**: 26-06-13 00:57

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 26-06-13 00:57

Een schrale troost:
Als je je borsten laat afzetten omdat je erfelijk belast bent of borstkanker hebt, wordt een reconstructie volledig vergoed.

Dit omdat het een medische oorzaak heeft en niet om cosmetische redenen wordt uitgevoerd.
Geloof dat je implantaten mag kiezen t/m cup D, daarboven wordt het niet vergoedt (of maar gedeeltelijk).

**Geplaatst**: 26-06-13 10:42

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 26-06-13 10:42

Mijn moeders moeder is maar 50 geworden en mijn moeder 53, en ik denk te weten dat ik ook niet oud zal worden...