Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-11 13:16

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-11 13:16

Nikka schreef:
Bij mijn vader mocht de hond ook mee het hospice in. Ik moest dan ook meteen een rondje langs de meeste andere patiënten maken. Ik vond het hospice erg prettig omdat je alle praktische taken niet meer hebt en er gewoon kan zijn. Je kan de kamer inrichten zoals je het wil, ik had schilderijen en de tv opgehaald en nog wat dingetjes.
Wat betreft de prognose omtrent meningitis carcinomatosa, dat is gewoon altijd erg moeilijk. Ieder mens is verschillend. Het is een zeldzame maar wel bekende complicatie bij borstkanker. Ze is nu in goede handen en maak zo goed mogelijk gebruik van de tijd die je nog hebt. Dat zal je later tot troost kunnen zijn.

Hallo Nikka, fijn dat jullie hond ook mee mocht. Bij ons ook. Mag ik vragen hoe je dit alles weet over meningitis car-wat een naam... Wij wisten de orginele naam ook niet. Toen de artsen het vertelden, leken ze ook een beetje... sprakeloos. Alsof ze niet wisten wat ze nu moesten doen.

Zonet belde het hospice op. Mijn vader een hart aanval... ik stikte bijna in mijn broodje. -_-
Of we het kunstgebit van mama even konden meenemen vanmiddag.
Had mama om gevraagd! lol :')

**Geplaatst**: 17-09-11 13:17

Geplaatst: 17-09-11 13:17

Ik heb geen woorden op het moment om je te steunen omdat het bij mijzelf nog allemaal te vers is...
Maar wil je wel laten weten dat ik aan jullie denk en meeleef!
Heel veel sterkte meid je doet het super!

**Geplaatst**: 17-09-11 13:38

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-09-11 13:38

ja naja lijkt me voor je meoder handig als ze haar tanden heeft.

Wel fijn dat ze daar zo op haar plek is, ik hoop echt dat je nog wat tijd krijgt om met haar te praten.

**Geplaatst**: 17-09-11 15:55

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-09-11 15:55

haha je mams heeft nog wel humor met kunstgebid..
Wat leuk dat de hond mee mag.. hoop dat je ma even wakker wordt.
Ik begrijp goed dat het moeilijk was, paardrijden op Tango en autorijden,.. In je hoofd blijf je maar denken aan je ma..
Hele dikke knuffel vanaf hier!

**Geplaatst**: 17-09-11 16:35

Geplaatst: 17-09-11 16:35

Ik zit al een poosje, stilletjes mee te lezen.....

Ik wil jullie heel veel kracht en sterkte toewensen. :(:)

**Geplaatst**: 17-09-11 16:44

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-09-11 16:44

ik wens jullie vanaf hier heel veel sterkte toe,zo hoor je ja alles is prima en pats boem,kanker en niets kan helpen.

pff heb er geen woorden voor,elke leeftijd is te jong om je mama te moeten verliezen.

Voor steun en/of uitlaadklep mag je me altijd een PB sturen hoor!

**Geplaatst**: 17-09-11 16:49

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-09-11 16:49

Geen woorden voor, wat verschrikkelijk wat jullie mee moeten maken.
Ontzettend veel sterkte en kracht gewenst :(:)

**Geplaatst**: 17-09-11 18:43

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-09-11 18:43

Zo wat een heftig verhaal en alles gaat in zo'n sneltreinvaart, wat moet dat lastig zijn voor jullie om te verwerken zeg... Woorden schieten te kort, maar ik wil jullie ontzettend veel sterkte wensen, en blijf hier vooral posten om het van je af te schrijven, dat zal echt een heel stuk schelen...

**Geplaatst**: 17-09-11 18:46

Geplaatst: 17-09-11 18:46

wat een verhaal veel stekte de komende tijd

**Geplaatst**: 17-09-11 19:14

Geplaatst: 17-09-11 19:14

Charica schreef:
Hallo Nikka, fijn dat jullie hond ook mee mocht. Bij ons ook. Mag ik vragen hoe je dit alles weet over meningitis car-wat een naam... Wij wisten de orginele naam ook niet. Toen de artsen het vertelden, leken ze ook een beetje... sprakeloos. Alsof ze niet wisten wat ze nu moesten doen.

Ik had toen een pup erbij en die heeft heerlijk in mijn vaders armen geslapen in het hospice. Nog altijd spijt dat ik er geen foto van heb gemaakt.

Ik ken de naam en de aandoening omdat ik zowel tijdens mijn co-schappen als later in mijn werk een keer iemand heb meegemaakt die het had.

**Geplaatst**: 17-09-11 19:20

Geplaatst: 17-09-11 19:20

Heel veel sterkte en kracht toegewenst! Zeg haar alles wat je haar nog wilt zeggen en wees veel bij haar. Als ze wakker is, wees dankbaar voor elke minuut die je nog met haar kan doorbrengen. Probeer jezelf vol te laden met energie van die momenten zodat je meer vrede kan hebben op het moment dat ze er niet meer is.

Eigenlijk is alles wat anderen zeggen loze lege woorden maar denk eraan dat je niet alleen staat, er zijn veel mensen die met je meeleven. Dikke knuffel voor jou! En veel sterkte ook voor je moeder gewenst.

**Geplaatst**: 17-09-11 19:26

Geplaatst: 17-09-11 19:26

Bah, ik krijg helemaal kippenvel

Ik wil jou en je familie heel veel kracht en sterkte wensen, geniet van je moeder zolang ze er nog is.

**Geplaatst**: 17-09-11 19:54

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-09-11 19:54

Wat fijn dat ze nu in een hospice is.
Dat haar wens vervuld is.

Ze is omringd door lieve mensen.
Je bent een fantastische dochter.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-11 19:55

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-11 19:55

Nikka schreef:
Charica schreef:
Hallo Nikka, fijn dat jullie hond ook mee mocht. Bij ons ook. Mag ik vragen hoe je dit alles weet over meningitis car-wat een naam... Wij wisten de orginele naam ook niet. Toen de artsen het vertelden, leken ze ook een beetje... sprakeloos. Alsof ze niet wisten wat ze nu moesten doen.

Ik had toen een pup erbij en die heeft heerlijk in mijn vaders armen geslapen in het hospice. Nog altijd spijt dat ik er geen foto van heb gemaakt.

Ik ken de naam en de aandoening omdat ik zowel tijdens mijn co-schappen als later in mijn werk een keer iemand heb meegemaakt die het had.

Maar het komt niet vaak voor he?

Ik wou dat mijn moeder iets anders had...
Morgen gaan we de hond meenemen naar mama. http://94.100.120.212/1285550001-1285600000/1285559401-1285559500/1285559429_5_an4G_1.jpeg

Vanmiddag zijn papa, mijn zus en ik naar mama geweest in het hospice. Mama was wakker! Ik was blij. Ze lachte naar me. En ze maakte een grapje over de noodbel... Daar moesten we even op drukken, omdat mama uit bed wou. Zodat ik het bed kon verschonen met eigen beddengoed. Dit vond ze heel mooi.

Ze heeft het goed daar. Daar ben ik blij om. Ze heeft alle zorg dat ze nodig heeft. En dat zei ze ook. Nu zitten pa en ik alleen thuis. Wat voelt dat k*t...

**Geplaatst**: 17-09-11 20:49

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-09-11 20:49

Dat zal wel een heel leeg gevoel zijn... Wetende dat ze niet meer terug komt.
Maar voor mama is het fijn, ze is in goede handen, in een mooie omgeving, bij professionele mensen.
Heeft een belletje om op te duwen als er iets is, jullie kunnen altijd op bezoek.
Volgens mij was je mama bang dat haar thuis iets 'overkwam' en dat jij of papa haar zo moesten vinden.
Denk dat ze dat niet gewild had en daarom mss ook iedere 15min uit bed kwam om te plassen.
Voor jullie is het nu een harde tijd. Gewoon wetende dat het huis altijd zo 'leeg' blijft. En dat mama haar
bed niet meer beslapen word. Wat is afscheid nemen hard...

**Geplaatst**: 17-09-11 20:56

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-09-11 20:56

Nogmaals veel sterkte, je moeder is in goeie handen en k hoop dat jullie zo ook een beetje tot rust komen, iig weer goed slapen...
Dikke knuffel

**Geplaatst**: 17-09-11 21:47

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-09-11 21:47

Wat een geweldig hondje...wij hebben er ook zoeen gehad en nu snap ik helemaal dat je mama werd afgelikt door de hond, want die zijn zo gevoelig !
En wat kan ik me het voorstellen dat je vader zich rotschrok toen ze belden en dat het gelukkig om het kunstgebit ging en wat heerlijk dat ze even wakker was en naar je glimlachte en dan dat over de noodbel...wat moeten dit heerlijke momenten voor jullie zijn, geniet ervan !
Liefs

**Geplaatst**: 17-09-11 21:55

Geplaatst: 17-09-11 21:55

Fijn dat je moeder's wens m.b.t. het hospice vervuld is, hopelijk geeft het jullie wat rust. Al zal het wel heel raar en moeilijk zijn nu ze uit huis is... de gedachte dat ze daar niet meer terug komt.. Wat vreselijk verdrietig :(:)

Maar wat ben jij sterk, je zorgt zo goed voor haar en voor je vader.. Nogmaals veel sterkte.

**Geplaatst**: 17-09-11 22:08

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 17-09-11 22:08

Wat vreselijk zeg.. heel erg veel sterkte!

**Geplaatst**: 17-09-11 22:23

Geplaatst: 17-09-11 22:23

Wat een verhaal meid.. fijn dat je hier je verhaal een beetje lijkt kwijt te kunnen :(:)

Ik vind dat je het heel goed doet, super dat je ondanks je verdriet nog zo zorgzaam bent voor je vader..!
Wil je nogmaals superveel sterkte wensen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-09-11 08:52

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst door de TopicStarter : 18-09-11 08:52

Mijn mama is altijd heel zorgzaam. Het is echt het type van zich zelf weg cijferen. (Alles draait om mama en haar wensen! Alles voor haar!)
Ze weet heel goed dat we ontzettend veel verdriet hebben. En als haar wat thuis gebeurde, dan konden wij dat niet trekken. Of dat als ze dood gaat in dit huis, dat wij er dan niet meer wilden wonen.

Ik was ook vergeten te vertellen dat mama gisteren wel 3 beschuiten had gegeten, en halve kop melk!! Ik stond versteld!! o_O Ze had al 5 dagen niet meer gegeten...

**Geplaatst**: 18-09-11 09:28

Geplaatst: 18-09-11 09:28

Ik heb je hele topic gelezen en heb erg veel bewondering voor jou.
Ik kan je alleen maar aanraden ( eigen ervaring) om zolang het nog kan veel te genieten van je moeder!
Ze is in goede handen.
Heel veel sterkte voor jullie hoor.

**Geplaatst**: 18-09-11 09:45

Geplaatst: 18-09-11 09:45

Meid ik zit met tranen in m'n ogen je topic te lezen.
Wat een vreselijke nachtmerrie, en wat ben jij ongelooflijk sterk zeg.
Wat jij voor je moeder doet en gedaan hebt , diep respect hoor

.

Geniet van de mooie momenten die je nog hebt met je moeder, maak nog leuke foto's van jullie samen
en ik hoop van harte dat je nog even kan genieten van je moeder :(:)

.

Heel veel sterkte met alles, ik denk aan je :(:)

**Geplaatst**: 18-09-11 13:16

Geplaatst: 18-09-11 13:16

Wat slaan jullie je knap doorheen zeg, ik vind het bewonderenswaardig! $_/-\o_$ Maar denken jullie ook even aan jezelf? Kleine momentjes die niemand je meer af kan nemen en de scherpe kantjes er vanaf halen?
Nu ik net je beginpost nog eens las (ik volg je al de hele 15 pagina's) viel het me op dat dit allemaal in zó'n korte tijd gebeurt, dat het zó overweldigend zal zijn, dat je nog niet eens aan jezelf denkt.

Geniet van de momenten samen, en heel veel sterkte nogmaals.

**Geplaatst**: 18-09-11 13:49

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 18-09-11 13:49

Wat ben je sterk, en wat fijn om te horen dat je moeder nu rustig is. Heel veel sterkte