Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
DeMolenhoek schreef:Dat ik zo vast zit in mijn hoofd en overal op onbegrip stuit. Dat ik een zwaar jeugdtrauma heb is te verwaarlozen. Dat is toch allemaal al lang geleden en ach, het zijn mijn ouders, die vergeef je toch gewoon de jarenlange mishandeling.
En mijn job? Niets mis mee toch. Ook al haat je die, dan zoek je toch gewoon wat anders? Ware het niet dat ik zelfs nergens nog op gesprek wordt uitgenodigd sinds ik een kind heb.
Eenzaam? Maar je hebt jou vriend toch? Dat ik van ‘s ochtend tot ‘s avond alleen zit met een kind, buiten het werk om is toch leuk?
Niemand wil het gewoon snappen. Voor mij hoeft het allemaal niet meer. Heel mijn leven stelt niets meer voor.
Seventje schreef:@ lapluche - overdag krijgt ze brokken van royal Canin en s avonds rauw vlees. De DA adviseerde me juist dat ik juist het dieet 80% brokken moest houden.
Castilja schreef:Mee eens.@ DeMolenhoek: Het is voor heel veel mensen ontzettend moeilijk om empatisch (genoeg) te reageren op een situatie die ze zelf nooit mee hebben gemaakt. Als je alleen die mensen tegen blijft komen word je eenzamer en eenzamer, terwijl het 90% van de tijd onkunde is in plaats van 'het niet belangrijk genoeg vinden'. Ik zou ook een professioneel iemand zoeken om mee te praten, anders blijf je in de vicieuze cirkel rondhangen dat je je eigen hoofd niet uit komt en ook de overtuiging hebt dat niemand je begrijpt. Sterkte
LaPluche schreef:Seventje schreef:@ lapluche - overdag krijgt ze brokken van royal Canin en s avonds rauw vlees. De DA adviseerde me juist dat ik juist het dieet 80% brokken moest houden.
Brokken en rauw combineren is niet geheel gewenst, aangezien ze beiden een andere ph in de maag nodig zou hebben.
Dierenartsen willen altijd graag dat ze op dieetbrokken gaan, maar dat is een andere discussie.
Ik zou proberen om over te gaan op alleen vers.
En gewoon even bellen met de DA.
DeMolenhoek schreef:Dat ik zo vast zit in mijn hoofd en overal op onbegrip stuit. Dat ik een zwaar jeugdtrauma heb is te verwaarlozen. Dat is toch allemaal al lang geleden en ach, het zijn mijn ouders, die vergeef je toch gewoon de jarenlange mishandeling.
En mijn job? Niets mis mee toch. Ook al haat je die, dan zoek je toch gewoon wat anders? Ware het niet dat ik zelfs nergens nog op gesprek wordt uitgenodigd sinds ik een kind heb.
Eenzaam? Maar je hebt jou vriend toch? Dat ik van ‘s ochtend tot ‘s avond alleen zit met een kind, buiten het werk om is toch leuk?
Niemand wil het gewoon snappen. Voor mij hoeft het allemaal niet meer. Heel mijn leven stelt niets meer voor.
_Nancy schreef:DeMolenhoek schreef:Dat ik zo vast zit in mijn hoofd en overal op onbegrip stuit. Dat ik een zwaar jeugdtrauma heb is te verwaarlozen. Dat is toch allemaal al lang geleden en ach, het zijn mijn ouders, die vergeef je toch gewoon de jarenlange mishandeling.
En mijn job? Niets mis mee toch. Ook al haat je die, dan zoek je toch gewoon wat anders? Ware het niet dat ik zelfs nergens nog op gesprek wordt uitgenodigd sinds ik een kind heb.
Eenzaam? Maar je hebt jou vriend toch? Dat ik van ‘s ochtend tot ‘s avond alleen zit met een kind, buiten het werk om is toch leuk?
Niemand wil het gewoon snappen. Voor mij hoeft het allemaal niet meer. Heel mijn leven stelt niets meer voor.
Ik weet niet zo goed hoe hier op te reageren, maar ik wil je wel even een virtuele knuffel geven
Het is heel lastig als je zo vast zit..
Ik erger me aan het weer.. Regen wind regen wind regen wind..
Kinderen heel de dag binnen en die willen alleen maar computer, wii, playstation, switch...