Geplaatst Goed, we hebben dat gesprek 19 augustus gehad. Ik wist totaal niet wat ik ervan kon verwachten. Eerst wilde de huisarts wat weten van mijn ouders, ik weet al niet eens meer wat, en daarna vroeg hij mij om in het bijzijn van mijn ouders nog één keer mijn verhaal te vertellen vanaf het allereerste begin. Dat heb ik gedaan. Heel eng, dat doe ik nooit meer. Daarna moest ik de brieven aan mijn vader laten lezen en het was overduidelijk aan zijn gezicht te zien dat hij echt geen idee had gehad van hoe de situatie werkelijk was. De huisarts vroeg hem daarna of hij wat aspecten uit mijn verhaal kon bevestigen en/of verder toelichten en daarna mocht mijn moeder spreken. Al na twee zinnen ben ik weggegaan en in de wachtkamer gaan zitten, want ik kon haar even niet meer verdragen. Ze zei dat mijn vader en ik onder een hoedje speelden en dat ik loog om haar te dwarsbomen en blabla. Anyway, de rest van het gesprek heb ik niet meer bijgewoond. Ik weet dus niet wat er verder besproken is en dat hoef ik ook niet meer weten. Het belangrijkste is dat mijn moeder een doorverwijzing heeft gekregen naar een psychiater hier in het ziekenhuis. Ze is daar inmiddels al op een eerste bezoek geweest samen met mijn vader erbij. Ik geloof dat er de komende afspraak/afspraken alleen nog maar ingegaan wordt op haar problemen en levensgeschiedenis om uiteindelijk een verklaring te kunnen vinden voor haar gedrag...
Hier wilde ik het denk ik even bij laten, want meer weet ik op dit moment ook niet te vertellen. Duizendmaal sorry voor het lange wachten in ieder geval (ik had niet verwacht dat jullie zo ongerust zouden worden
) en nogmaals bedankt voor alle succeswensingen en steun, echt heel lief. 
Ik hoop dat het vanaf nu beetje bij beetje beter gaat in jullie gezinnetje. 
