Bokt.nl

secricible schreef:

_San87_ schreef:

Wat ik me nog afvraag, misschien is dat al wel verteld, maar krijg je ook een officiële uitspraak zoals bij een normale rechtbank? En dus ook de uitspraak op papier met de daarbij behorende afwegingen, e.d.?

Het is inderdaad gewone rechtspraak, met wat kantvoorwaarden. De voorzitter van het college heeft ook een functie als rechter (gehad).
Ik wist ook dat het formeel zou zijn, maar alsnog maakte het indruk. Een streng beveiligde rechtbank in. Vervolgens melden bij de bode die bij aanvang ons binnenriep ook als "de zaak van <mijn achternaam> VS <achternamen vd artsen>"
Bij binnenkomst zit het voltallige college op een verhoging en de stemming was ook wel echt heel ernstig, officieel. Ik denk dat ik stiekem toch iets meer intercollegiaal-achtige stemming tussen de artsen had verwacht maar daar was absoluut geen sprake van, er was echt een duidelijk verschil in "machtspositie" bij gebrek aan een beter woord. 1 van de aangeklaagde artsen begon redelijk belerend te spreken tegen een lid in het college ("ja, dat weet u toch wel?") En dat werd echt genadeloos afgestraft. ("Ik zou het niet weten, ik heb nog nooit buprenorfinepleisters in gezet bij spierpijn. Leg het me maar uit.")

secricible schreef:

Suzanne F. schreef:

Toevallig las ik net dit artikel over tuchtrecht: https://nos.nl/l/2553770

ik las hem ook toevallig toen ik net met mijn zwager zat te bellen. Ik merk dat ik er een heel dubbel gevoel bij heb.

Enerzijds snap ik het. Ik heb tuchtklachten langs zien komen omdat er een datum verkeerd op een brief stond. Dit vond ik ook een pareltje: https://tuchtrecht.overheid.nl/zoeken/r ... O_2024_110
Een man die klaagde omdat de huisarts hem verdoofde bij het uittrekken van een splinter.

Tussen de regels door lees je al dat dit puur een stuk treiteren is van de patiënt naar de arts. Ook in de psychiatrie hoor je dat vaak, procederen om het procederen. Ik denk echt dat daar iets aan mag gebeuren.

Dit soort klachten worden vrijwel altijd kennelijk ongegrond verklaard. Maar de arts moet daar wel al een verweer voor schrijven e.d.

Anderzijds denk ik ook (ook bij dit soort casussen), je weet toch dat je goed gehandeld hebt en dat het door een hoepeltje springen is? Wat maakt dat het je dan in dat soort casussen ook zou laten raken?

Het feit dat het gevoeld wordt als straffen vind ik bijzonder. De keren dat een arts er echt op gestraft wordt, in de vorm van een geld- of schorsingsstraf is er ook echt serieuze strond aan de knikker. Ik hoor juist vaak dat mensen de simpele waarschuwing of berisping als te min ervaren (aan de patient kant).

Heel diep van binnen vraag ik me af of er niet ook sprake is van aantasting in aanzien. Dat, en daarnaast het feit dat je als arts in essentie wil helpen. Als je een tuchtklacht krijgt raakt dat dus je als persoon. Kun je dat lostrekken en zien op een professionele basis?

secricible schreef:

Achterom schreef:

Goedemorgen, artikel net gelezen. Best een aardige weergave, maar ik vind het met name te aardig voor de artsen. Geen calamiteit melden is niet alleen respectloos, het is onprofessioneel en zeker tuchtwaardig.

Deze komt letterlijk uit mijn pleitnota, dus ik snap hem wel. Daarin zei ik

"De zorgaanbieder had een wettelijke verantwoordelijkheid om dit incident te melden en grondig te onderzoeken. Dat dit niet is gebeurd, getuigt van een gebrek aan respect voor mijn man, onze familie, en het zorgsysteem dat moet leren van fouten."

Ondertussen explodeert de boel hier een beetje. Dat was niet echt de intentie merk ik, de verslaggever had het ook over een "klein artikeltje over de zitting" maar het staat hier 2 pagina groot in de gelderlander met een verwijzing op de voorpagina. In een dorp van 1200 man zorgt dat voor wat opschudding...