Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-10-20 20:22

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 03-10-20 20:22

Dementerende grootmoeder die echt lastig is. Maar zo lastig in de zin van ruzie zoeken en kwaad worden omwille van god mag weten wat. En dan kwaad wordt, roept en je net niet uitscheldt. En ergens weet ik dat het 'zij' niet is, maar ergens is het toch wel je oma die daar dan zo op je staat te tieren.. :'( rotziekte

Even maar weer eens Coco kijken en traantjes laten

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-20 05:37

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-20 05:37

Hoe is het nu met iedereen hier?

Sterkte voor degenen die het nodig zijn.

**Geplaatst**: 09-10-20 09:36

Geplaatst: 09-10-20 09:36

Momenteel relatief oké. Helaas wel nog wat tegenslagen gehad o.a. dat mijn zadelpasser de samenwerking met het merk waarvan ik een zadel besteld had stopzet wegens de verschrikkelijke communicatie en belachelijke levertijden. Ik ben dus voorlopig Koos Zadelloos en helaas nogal pietje precies als het zadels betreft. Paard en ik zijn ook gewoon geen 'makkelijke' combinatie om een zadel voor te passen. Echt een domper dus, al komt het financieel wel effe beter uit.

Daarnaast dacht ik meerdere keren per week therapie te kunnen krijgen maar dat kan mijn psychologe niet aanbieden. Ik word dus overgedragen naar een andere dienst omdat zij wel denkt dat 1 sessie per week onvoldoende is. Gelukkig is die dienst gratis, maar normaal gezien komen ze aan huis. Echter wil ik dit niet ivm niet alle gezinsleden op de hoogte zijn van mijn issues en omdat ik dat voorlopig zo wil houden. Mijn anxiety heeft wel moeite met de verandering.. Ik ken de nieuwe therapeut(en) niet en voelde me heel goed bij de huidige, ik weet niet waar de sessies alternatief kunnen doorgaan en als ik meerdere keren per week weg ben valt dat ook op natuurlijk en zal ik me maw als nog moeten verantwoorden. Niet leuk.

Gelukkig is mijn psychologe bereid om haar verlof op te offeren om er bij te zijn bij het intake gesprek zodat ze me kan ondersteunen en ik niet geheel van nul moet beginnen met mijn 'verhaal'. Ze ging ook het verslag overdragen. Die heb ik ook mogen nalezen om te kijken of alles klopt. Wel confronterend zo als je het allemaal op papier ziet.. :/

Ohja.. Inmiddels ook job interview waar ik naartoe ging gecanceld. Ik denk niet dat ik het zou trekken in deze situatie. Gelukkig waren ze heel begripvol. Nu even tijd om mezelf terug op te lappen..

**Geplaatst**: 09-10-20 10:53

Geplaatst: 09-10-20 10:53

Kaatastrof, dat klinkt ook erg veel allemaal, niet gek als je hoofd dan zo vol zit. Om het allemaal terug te lezen geeft wel meer overzicht maar ook de bevestiging dat het niet niks is toch? Om die reden heb ik mijn oude dagboek er weer bij gepakt, om weer te gaan schrijven.

Mijn hoofd loopt ook over. Kreeg net een berichtje van vader, ‘in memoriam..’ Het is vandaag gewoon een jaar geleden dat mijn moeder overleed: zelfs dat vergeet ik..

Verder heb ik nu definitief de knoop doorgehakt en uitgesproken: ik ga niet verder met mijn relatie. We hadden nog even de hoop om het toch te proberen (ik bedoel 20 jaar samen en 4 kinderen, is het echt klaar?) Maar het voelt echt alsof ik telkens een pleister op een open wond doe, en die er dan net niet volledig aftrek. Dan wat nieuwe lijm op die pleister en weer dichtplakken. Bij het (bijna) lostrekken van die pleister gaat de wond nog meer open. Nu moet ik die pleister volledig verwijderen en aflaten zodat de wond écht kan helen, niet telkens dichtplakken en ze wond willen bedekken maar óók tegenhouden tot genezing.

Het is pijnlijk, maar gelukkig begrijpen we beiden dat het beter is. Gister zijn er flinke stappen gezet, maar een huis vinden is ook lastig nu. Daarom is hij verder aan het kijken en ook hulp hierbij aan het vragen: dat ziet er positiever uit dan een week geleden toen hij zich bijna opsloot en afzonderde op zolder..

**Geplaatst**: 09-10-20 11:17

Geplaatst: 09-10-20 11:17

Hier ook iemand die er helemaal doorheen zit.. Tot 2 weken terug voelde ik me ontzettend happy, ik had eindelijk alles wat ik wilde en ik zag een mooie toekomst voor me.

Helaas is dat 2 weken terug compleet ingestort en sindsdien gaat het met de dag slechter. Ik ben ontzettend gestrest en angstig, merk het door mijn hele lijf. Ik word meerdere keren per dag overvallen door mentale breakdowns en ik voel mezelf gewoon afglijden.. Ik heb altijd veel rust kunnen halen uit de paarden, maar zelfs daar wil ik niet meer heen.

Helpt ook niet mee dat ik kantoorwerk heb en dus tegenwoordig 5 dagen per week vanuit huis werk, ik ben dus heel veel alleen

**Geplaatst**: 09-10-20 11:42

Geplaatst: 09-10-20 11:42

Marocje schreef:
Kaatastrof, dat klinkt ook erg veel allemaal, niet gek als je hoofd dan zo vol zit. Om het allemaal terug te lezen geeft wel meer overzicht maar ook de bevestiging dat het niet niks is toch? Om die reden heb ik mijn oude dagboek er weer bij gepakt, om weer te gaan schrijven.

Mijn hoofd loopt ook over. Kreeg net een berichtje van vader, ‘in memoriam..’ Het is vandaag gewoon een jaar geleden dat mijn moeder overleed: zelfs dat vergeet ik..

Verder heb ik nu definitief de knoop doorgehakt en uitgesproken: ik ga niet verder met mijn relatie. We hadden nog even de hoop om het toch te proberen (ik bedoel 20 jaar samen en 4 kinderen, is het echt klaar?) Maar het voelt echt alsof ik telkens een pleister op een open wond doe, en die er dan net niet volledig aftrek. Dan wat nieuwe lijm op die pleister en weer dichtplakken. Bij het (bijna) lostrekken van die pleister gaat de wond nog meer open. Nu moet ik die pleister volledig verwijderen en aflaten zodat de wond écht kan helen, niet telkens dichtplakken en ze wond willen bedekken maar óók tegenhouden tot genezing.

Het is pijnlijk, maar gelukkig begrijpen we beiden dat het beter is. Gister zijn er flinke stappen gezet, maar een huis vinden is ook lastig nu. Daarom is hij verder aan het kijken en ook hulp hierbij aan het vragen: dat ziet er positiever uit dan een week geleden toen hij zich bijna opsloot en afzonderde op zolder..

Hey Marocje, dat klinkt ook allemaal heftig zeg.. Wat dapper dat je nu die pleister er wel durft af trekken. Dat toont aan dat je toch nog naar een betere toekomst toe wil werken. Hopelijk kunnen jij en de kinderen het een beetje verwerken. Dikke knuffel :knuffel:

Relatiebreuken zijn altijd zo heftig.. Mijn ex-vriend zei me nog één van de laatste keren dat ik hem sprak dat hij ook gedacht heeft aan zelfmoord toen ik de bom liet vallen. Dat was heel heftig. Ik weet dat ik niet zo mag denken, maar ik voel me zo schuldig. Had alles gewoon gegaan zoals vroeger, alles gewoon oké gebleven dan had die gedachte er nooit geweest..

Je beschrijft het inderdaad mooi.. mijn hoofd zit overvol. Ik moet inderdaad zaken opschrijven of ik vergeet ze. Ik kan niet meer helder nadenken. De dagen smelten samen, ze voelen niet meer afgebakend. Het is een eindeloze cyclus van met moeite uit bed geraken en tijdverdrijf te zoeken tot de avond weer valt zodat ik eindelijk weer kan slapen. Ik had onlangs nog iets opgeschreven in de aard van 'Ik leef nog, omdat ik adem'.

Misschien moet ik ook beginnen met gewoon dagelijks op te schrijven hoe ik me voel, wat ik gedacht heb en wanneer zodat ik meer overzicht heb. Ik heb namelijk ook moeite met zaken voor de geest te brengen tijdens mijn sessies.

Ghostattack schreef:
Hier ook iemand die er helemaal doorheen zit.. Tot 2 weken terug voelde ik me ontzettend happy, ik had eindelijk alles wat ik wilde en ik zag een mooie toekomst voor me.

Helaas is dat 2 weken terug compleet ingestort en sindsdien gaat het met de dag slechter. Ik ben ontzettend gestrest en angstig, merk het door mijn hele lijf. Ik word meerdere keren per dag overvallen door mentale breakdowns en ik voel mezelf gewoon afglijden.. Ik heb altijd veel rust kunnen halen uit de paarden, maar zelfs daar wil ik niet meer heen.

Helpt ook niet mee dat ik kantoorwerk heb en dus tegenwoordig 5 dagen per week vanuit huis werk, ik ben dus heel veel alleen

Dit is ook zo ontzettend herkenbaar. Ik heb bepaalde beslissingen genomen om te staan waar ik nu ben en toch ben ik ongelukkig. Ik heb zeker niet alles wat ik wil, maar zou dat perfect kunnen bereiken. Echter ontbreekt de motivatie en de energie. Ik stel zo veel dingen uit gewoon omdat ik mij moet aankleden, dat is zelf al te veel moeite. Ik kwam vandaag dit tegen: "I feel like I'm constantly worrying about the next part of my life without realizing that I'm right in the middle of what I used to look forward to."

Ik ben wellicht niet de juiste persoon, maar als je een luisterend oor wilt, ben ik bereid om die voor je te zijn. En dat ivm het kantoorwerk.. dat is voor mij ook een beetje de reden geweest waarom ik de job uiteindelijk geweigerd heb.. Voor de ene kan het een mooie afleiding zijn, maar ik denk dat het voor mij alleen een extra bron van stress is. Zo heb ik toch bv. mijn voorbij stages ervaren. En dan niet zo zeer het werk zelf, maar het sociale aspect.

Heb je mogelijkheid tot professionele hulp? Ik zou daar toch even naar kijken.. Het helpt niet meteen voor iedereen. Zo is bij mij erover praten geen 'opluchting'. Ik blijf er alleen maar aan nitpicken en dat is dan ook de reden waarom het voor mij waarschijnlijk een verhaal van lange duur is. Echter sleep ik de meeste dingen dan ook al jaren mee. Mijn depressie was gewoon sluimerend. Ik vond ergens afleiding in waardoor het even vergat, maar van zodra het tegenstak kwam het weer boven water drijven. Met destructieve gevolgen op vlak van mijn sociaal leven tot gevolg.

Ik besef dat ik me zeer kwetsbaar opstel door hierover zo uitgebreid te praten online. Maar, aangezien het ook de week van de mentale gezondheid betreft en ik vind dat hierover nog te veel taboe heerst, wil ik best transparant zijn. Mentale problemen/aandoeningen zijn evengoed ziektes.

**Geplaatst**: 09-10-20 11:46

Geplaatst: 09-10-20 11:46

Sterkte allemaal. Depressies zijn verschrikkelijk. En relatiebreuken inderdaad enorm pijnlijk. Is echt een rouwproces. Voor mij zodanig heftig geweest dat ik een bewuste keuze heb gemaakt om dit niet meer te willen. Het goede weegt voor mij niet op tegen het kwade. Ik ben gelukkig nu en dat heb ik jaren niet kunnen zeggen. Ik voel me goed, sterk en ‘heel’. En dat houden we zo.

**Geplaatst**: 09-10-20 11:50

Geplaatst: 09-10-20 11:50

Suzanne F. schreef:
Sterkte allemaal. Depressies zijn verschrikkelijk. En relatiebreuken inderdaad enorm pijnlijk. Is echt een rouwproces. Voor mij zodanig heftig geweest dat ik een bewuste keuze heb gemaakt om dit niet meer te willen. Het goede weegt voor mij niet op tegen het kwade. Ik ben gelukkig nu en dat heb ik jaren niet kunnen zeggen. Ik voel me goed, sterk en ‘heel’. En dat houden we zo.

Ik mis een relatie heel erg. Gewoon volledig transparant kunnen zijn over alles, leed delen, affectie, je zelfzekerder voelen omdat je geliefd bent, ..

Maar ik weet dat ik er niet klaar voor ben. Juist omdat ik mezelf niet lief heb. Uiteindelijk is het er altijd op neer gekomen dat ik afhing van een ander voor mijn geluk. En dat is geen gezonde levensstijl. Dan ben je een soort van bloedzuiger die het geluk van een ander opzuigt. Maar op een bepaald moment raak je verzadigd en moet je toch loslaten. Echter ben je dan niets meer. Het is geen symbiose meer, het is parasitisme.

Bedankt Suzanne voor je steun :knuffel:

**Geplaatst**: 09-10-20 11:52

Geplaatst: 09-10-20 11:52

Kaatastrof schreef:
Suzanne F. schreef:
Sterkte allemaal. Depressies zijn verschrikkelijk. En relatiebreuken inderdaad enorm pijnlijk. Is echt een rouwproces. Voor mij zodanig heftig geweest dat ik een bewuste keuze heb gemaakt om dit niet meer te willen. Het goede weegt voor mij niet op tegen het kwade. Ik ben gelukkig nu en dat heb ik jaren niet kunnen zeggen. Ik voel me goed, sterk en ‘heel’. En dat houden we zo.

Ik mis een relatie heel erg. Gewoon volledig transparant kunnen zijn over alles, leed delen, affectie, je zelfzekerder voelen omdat je geliefd bent, ..

Maar ik weet dat ik er niet klaar voor ben. Juist omdat ik mezelf niet lief heb. Uiteindelijk is het er altijd op neer gekomen dat ik afhing van een ander voor mijn geluk. En dat is geen gezonde levensstijl. Dan ben je een soort van bloedzuiger die het geluk van een ander opzuigt. Maar op een bepaald moment raak je verzadigd en moet je toch loslaten. Echter ben je dan niets meer. Het is geen symbiose meer, het is parasitisme.

Bedankt Suzanne voor je steun

Wat goed dat je dit inziet! Jij wil een relatie als een invulling van jezelf. En dat is niet goed, het moet een vrijwillige aanvulling zijn op je leven. Je moet eerst zelf ‘heel’ worden. En dan de vrije keuze maken. Je moet niet emotioneel afhankelijk zijn van iemand anders, dat is erg gevaarlijk.

**Geplaatst**: 09-10-20 12:07

Geplaatst: 09-10-20 12:07

Mooi omschreven Kaatastrof, veel sterkte ook! :knuffel:

Ik herken dat ook wel, helaas was het bij mij het geval dat ik na jaren eindelijk weer die affectie had gevonden en daardoor was ik ontzettend gelukkig. Jammer genoeg heeft degene mij best wel hard laten vallen na slechts enkele weken op een nogal bijzondere manier en ben ik heel erg bang dat het niet meer goed komt. Vandaar ook de angst en stress in mijn lijf

**Geplaatst**: 09-10-20 12:10

Geplaatst: 09-10-20 12:10

Wat fijn maar ook heftig om jullie berichten te lezen.

Kaatastrof: wat naar dat jij dit ook hebt moeten horen, dat je vriend zelfmoord zou plegen. Helaas heeft mijn ‘echte’ vader (degene waar ik hiervoor over schreef is mijn stiefvader, maar zie hem inmiddels als mijn vader) dit echt gedaan. Mijn moeder wou scheiden van hem toen ik baby was, hij kon niet zonder haar en sprong voor de trein. Dit moet echt heel naar zijn geweest voor haar, want het werd haar ook echt kwalijk genomen door zijn broer bijv.

Zelf zou ik dus ook nooit zelfmoord plegen, vanwege de mensen die je achterlaat. Maar vaak genoeg heb ik gedacht, dat ik een ongeluk oid niet uit de weg ga.

Ik moet er nu niet te diep op ingaan merk ik, ben aan het werk.

**Geplaatst**: 09-10-20 12:15

Geplaatst: 09-10-20 12:15

Welja, het kon louter een gedachte geweest zijn maar dat alleen al is eigenlijk al niet oké. Zeker niet omdat ik hem altijd heb gekend als een zeer positief ingestelde man die mij op dat vlak wat kon uitbalanceren.

Wat vreselijk dat je vader dit echt gedaan heeft.. Wat moet dat verschrikkelijk geweest zijn voor je moeder.. Ik herken mezelf wel in dat voorlaatste zinnetje, al moet ik toegeven dat als ik echt met die concrete gedachten zit je daar op die moment niet meer aan denkt. Je lijdt zo hard en wilt dan gewoon verlost worden. Dan is er geen reden meer. Je denkt louter emotioneel en instinctief.

Probeer idd je gedachten wat te verzetten op het werk. Sorry als ik een gevoelige snaar heb geraakt :(:)

Laatst bijgewerkt door Kaatastrof op 09-10-20 12:29, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-10-20 12:23

Geplaatst: 09-10-20 12:23

Mijn echte vader heeft dit gedaan, mijn stiefvader leeft nog en is nu weduwe. (28 jaar getrouwd met mijn moeder die dus is ook overleden)

**Geplaatst**: 09-10-20 12:30

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 09-10-20 12:30

Och sorry, had het misbegrepen. Dacht al dat je moeder had gezegd ipv vader. Wat ontzettend heftig zeg, jeetje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-20 16:30

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-20 16:30

Jeetje wat een heftige verhalen zeg!

Dapper Marocje, om nu toch voor jezelf te kiezen, ook al doet het eerst nu heel veel pijn. Ik hoop dat het gauw zal verzachten. Wens je veel sterkte en succes! :(:)

Och Kaatastrof, wat zwaar allemaal! Probeer nu niet aan anderen te denken (al begrijp ik ook wel weer dat je niet wil dat iedereen alles weet), maar vecht voor jezelf. Hou vast aan het licht aan het einde van de tunnel! Hoe cliché het ook klinkt... en niet alles hoeft vandaag hè, take it step by step, day by day. Sterkte!! :knuffel:

Jij ook sterkte en een knuffel Ghostattack! Zet jezelf op nummer 1 en cijfer jezelf niet weg voor die ander hè. Jij doet ertoe! :(:)

**Geplaatst**: 09-10-20 20:25

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 09-10-20 20:25

Dat de offerte voor de boekenkast van mijn dromen 2x zo duur uitviel.... Echt een luxe probleem om verdrietig iver te zijn maar toch. Dat bedrag kunnen we niet betalen.

**Geplaatst**: 10-10-20 12:29

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 10-10-20 12:29

Hier gewoon verdrietig door dingen op mijn werk die ik liever niet openbaar gooi... maar het is weekend en kan het niet loslaten.

**Geplaatst**: 10-10-20 12:32

Geplaatst: 10-10-20 12:32

Dat is naar en zeer herkenbaar! Soms helpt het om tegen jezelf te zeggen: kan ik hier nu wat mee? Op dit moment? Als het antwoord nee is, parkeer het dan tot na het weekend.

**Geplaatst**: 10-10-20 12:41

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 10-10-20 12:41

Ook na het weekend kan ik er niets mee. Heb gewoon een fout gemaakt en dat kan je niet terug draaien..

**Geplaatst**: 10-10-20 12:56

Geplaatst: 10-10-20 12:56

Ah oké. Ik dacht dat iemand misschien iets heeft gezegd wat je nog dwars zit. Maar ook dan: kan je er iets mee of aan veranderen? Weet je of dit zich kan herhalen?

Je kan er nú niks mee behalve dat het in je hoofd blijft malen. En andersom: het zit je zo dwars dat je het een volgende keer zeker zal proberen te voorkomen, dus dit is een les geweest die je hebt geleerd en nu mag loslaten :knuffel:

**Geplaatst**: 10-10-20 13:04

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 10-10-20 13:04

Dat wel, maar ga nu wel met tegenzin naar mijn werk.

**Geplaatst**: 10-10-20 15:32

Re: Lucht je hart, verdrietig zijn mag!

Geplaatst: 10-10-20 15:32

Hierom:

Tweede keer deze week. Baal zo dat ze er nog steeds niet achter zijn. Wil gewoon een ‘normaal’ leven.

**Geplaatst**: 10-10-20 18:19

Geplaatst: 10-10-20 18:19

Ik kwam er vanochtend achter dat de fjord die ik verzorgde op stage begin dit jaar ingeslapen is ivm ernstige artrose. Ik mis haar zo

**Geplaatst**: 11-10-20 08:40

Geplaatst: 11-10-20 08:40

Ghostattack schreef:
Mooi omschreven Kaatastrof, veel sterkte ook!

Ik herken dat ook wel, helaas was het bij mij het geval dat ik na jaren eindelijk weer die affectie had gevonden en daardoor was ik ontzettend gelukkig. Jammer genoeg heeft degene mij best wel hard laten vallen na slechts enkele weken op een nogal bijzondere manier en ben ik heel erg bang dat het niet meer goed komt. Vandaar ook de angst en stress in mijn lijf

En ik had gelijk, het is definitief over

Ben echt volledig gebroken..

**Geplaatst**: 11-10-20 11:35

Geplaatst: 11-10-20 11:35

Ghostattack schreef:
Ghostattack schreef:
Mooi omschreven Kaatastrof, veel sterkte ook!

Ik herken dat ook wel, helaas was het bij mij het geval dat ik na jaren eindelijk weer die affectie had gevonden en daardoor was ik ontzettend gelukkig. Jammer genoeg heeft degene mij best wel hard laten vallen na slechts enkele weken op een nogal bijzondere manier en ben ik heel erg bang dat het niet meer goed komt. Vandaar ook de angst en stress in mijn lijf

En ik had gelijk, het is definitief over Ben echt volledig gebroken..

Sterkte en een dikke knuffel van mij :(:)