Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-02-16 21:58

Geplaatst: 15-02-16 21:58

fleurtjeuh schreef:
Maar ik test ook gewoon positief.
Maar ze gaan na een week kijken of de hormonen iets doen.

Dat kan hoor. Ik was een aantal jaren geleden ook zwanger. Op de echo was toen niets (meer) te zien. Ik moest ook een week later terug komen om te kijken of het aantal zwangerschapshormonen omlaag was gegaan.
Was ook zo trouwens, was ook een miskraam.

**Geplaatst**: 15-02-16 22:14

Geplaatst: 15-02-16 22:14

Diablo schreef:
fleurtjeuh schreef:
Maar ik test ook gewoon positief.
Maar ze gaan na een week kijken of de hormonen iets doen.

Dat kan hoor. Ik was een aantal jaren geleden ook zwanger. Op de echo was toen niets (meer) te zien. Ik moest ook een week later terug komen om te kijken of het aantal zwangerschapshormonen omlaag was gegaan.
Was ook zo trouwens, was ook een miskraam.

Dus het kan wel zo zijn dat bij de eerste echo te vroeg was, en dat het voor de 2e echo is weggegaan?

**Geplaatst**: 15-02-16 22:18

Geplaatst: 15-02-16 22:18

Ik vind het eigenlijk een beetje jammer dat dit topic nu more or less is opgeëist door Fleurtjeuh. Er zijn nog meer mensen hier die posten, zoals NiNa_14, maar die worden gewoon ondergesneeuwd

Welkom, Nina!

NiNa_14 schreef:
Mag ik hier mee kletsen .

Heb ook een zeer aanwezige kinderwens maar het past nog niet helemaal in het plaatje nu.
Ik moet eerst maar is afstuderen, dan een baan zoeken en dan opzoek naar een koopwoning met mijn vriend. Ook heb ik niet bijna 7 jaar gestudeerd om daar dan niet van te gaan profiteren.
Dus botvier alles nu maar op mijn neefje (bijna 4) en nichtje(van 4,5 maand)

Binnen "onze" vriendengroep is iedereen ongeveer even oud en begint nu iedereen aan samenwonen, huizen kopen verder zit de trouw fase er nu ook echt aan te komen bij iedereen geloof ik.
Had het er dus met een aantal vriendinnen over wanneer hun willen beginnen, dan verschillen we daar ook niet echt in. Eigenlijk iedereen wil voor hun 30ste gaan voor de eerste (ik ben nu 25), dus dat wordt een babyboom binnen de vriendengroep. Hebben jullie ook die ervaring dat het binnen jullie vrienden groepen ook zo gelijk loopt allemaal?

Verder weet ik dat je geen kind neemt en dat het best even kan duren voordat het allemaal lukt enzo

**Geplaatst**: 15-02-16 22:21

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 15-02-16 22:21

Excuus dat was niet mijn bedoeling.

**Geplaatst**: 15-02-16 22:24

Geplaatst: 15-02-16 22:24

Voor mijn gevoel klinkt 25 zo jong, hihi....
Ik zat deze week eens te rekenen. Over 2 mand ben ik 31. Als we deze zomer gaan "beginnen" en er vanuit ga dat het zwanger worden +/- 1 jaar duurt ben ik zwanger met 32,5 als ik beval dus ruim 33. Wij willen graag 2 kids, en voor mn 36e ivm de risico's. Dan mogen we dus wel opsxhieten.....

**Geplaatst**: 15-02-16 22:27

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 15-02-16 22:27

Same here liezel, ik ben ook al 32.

**Geplaatst**: 15-02-16 22:28

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 15-02-16 22:28

Paren voor je leven meiden. Hup!

**Geplaatst**: 15-02-16 22:42

Geplaatst: 15-02-16 22:42

lieveli schreef:
Paren voor je leven meiden. Hup!

Hoi Nina!
Wij hebben het hier met de vriendinnengroep (23/24 jaar) ook wel eens over. Er zijn er 3 van de 5 erg uitgesproken bij ons. Ik met nog een vriendin willen qua gevoel NU METEEN een baby, maar als we even nadenken weten we ook wel dat we misschien nog even moeten wachten. Een andere vriendin verklaard ons voor gek en wacht zéker tot ze 30 is. Dan is er nog eentje vrijgezel en eentje zegt er gewoon niks over. Hier woont iedereen sinds het afgelopen jaar ook samen waarvan de helft in een koopwoning.
Maargoed als ik dan even tel. Ik ben nu 23, mijn spiraal moet volgend jaar vervangen worden (of eruit) en vriendlief moet dan nog 2,5 jaar studeren. Dus beter een nieuwe spiraal erin, nog even sparen samen, een keertje trouwen en dan kunnen we. Tja dan ga ik ook al aardig richting de 30... en dat is natuurlijk een prima leeftijd, maar pff.. het duurt nog zoooo lang :roll:

Fleurtje, heel veel sterkte. Dit is natuurlijk ook super verwarrend. Je hebt je keuze gemaakt en dan gaat je lichaam ineens van alles doen, wat je niet verwacht had.

**Geplaatst**: 15-02-16 22:51

Geplaatst: 15-02-16 22:51

Liezel1 schreef:
Voor mijn gevoel klinkt 25 zo jong, hihi....

Vind ik ook daarom gaan we stappen ondernemen als ik 28 ben

.
enigste jammere is dat volgend jaar mijn spiraal vervangen wordt maarja die nieuwe gaat dan ook niet zo lang mee

.

@renskep: echt he, voor mijn gevoel lijkt het nog super lang te duren terwijl ik wordt over 2,5 jaar al 28 :Y)

**Geplaatst**: 15-02-16 22:56

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 15-02-16 22:56

Ja dat gaat eigenlijk ook hartstikke snel. Nog twee keer kerst en dan is het al bijna voor jou :))

**Geplaatst**: 16-02-16 08:57

Geplaatst: 16-02-16 08:57

Als je er zo over nadenkt. Nog erger theoretisch zou ik dan bij de derde kerst zwanger kunnen zijn :wow:

**Geplaatst**: 16-02-16 09:02

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 16-02-16 09:02

Zou je dan nog wel een spiraal terug laten zetten? Ik weet niet wat voor soort spiraal je hebt, maar volgens mij is het beter als je een tijdje hormoon vrij bent voor je zwanger wordt, en volgens mij staat er gemiddeld een jaar voor als klus-tijd.

**Geplaatst**: 16-02-16 09:11

Geplaatst: 16-02-16 09:11

Shanna schreef:
Zou je dan nog wel een spiraal terug laten zetten? Ik weet niet wat voor soort spiraal je hebt, maar volgens mij is het beter als je een tijdje hormoon vrij bent voor je zwanger wordt, en volgens mij staat er gemiddeld een jaar voor als klus-tijd.

Ik ga er gewoon een terug laten plaatsen.
Ik heb vroeger de pil geslikt maar daar kreeg ik mega moodswings van. de lage dosering van hormonen door een spiraal bevalt mij dus heel goed, het enigste alternatief (met condooms) staat ons niet aan en vind ik te bewerkelijk.

We beginnen als ik 28 word in de zin dat de spiraal er dan uit gaat en vanaf dan zien we wel hoe het loopt. Buiten dat ik een prominente kinderwens heb, heb ik geen haast

**Geplaatst**: 16-02-16 11:43

Geplaatst: 16-02-16 11:43

Hey Dames, mag ik ook binnenvallen?
Ik herken heel erg wat sommigen zeggen, in je omgeving is het meer en meer. Maar het past nu nog niet in je leven.
Ik switch dan ook een beetje heen en weer tussen mn gevoel: ach, ik heb er wel de leeftijd voor en t lijkt me mooi. En verstand: wil eerst mn hoofd meer op de rij hebben, stabielere financieen, spaargeld. Alles doen wat ik wil doen voor ik/we aan kleintjes begin(nen). 1 van mijn vriendinnen heeft een kleine sinds augustus, mn nicht is in dec bevallen van een tweeling, stalgenootje in januari en vorige week hoorde ik dat mn beste vriendin zwanger is.

Tegelijkertijd ben ik wat afstandelijk naar andermans kinderen, ik hou ze niet snel vast of geef ze de fles. Ik weet me geen houding te geven. Dus misschien toch nog niet helemaal moedergenen :')

heb overigens al wel 5 jaar dezelfde vriend en wonen nu 2 jaar samen.

**Geplaatst**: 16-02-16 15:43

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 16-02-16 15:43

Ik zit in hetzelfde schuitje.
Mijn kinderwens komt met vlagen enorm opzetten. Zo erg dat ik obsessief nergens anders aan kan denken. Helaas ziet mijn vriend het nog niet zitten en als ik realistisch kijk heeft hij wel gelijk.

We zijn 5.5 jaar bij elkaar en wonen samen dus dat zit wel goed. Maar hij is nog bezig met zijn studie (wel in de afrondende fase, hij is nu zijn scriptie aan het afmaken) en ik heb net mijn HBO studie afgerond maar heb nog geen vaste baan. Financieel is het dus nog te onzeker...

Ik heb alleen een grote angst dat als we het te lang uitstellen, het op een gegeven moment te laat is en niet meer lukt...

**Geplaatst**: 16-02-16 15:49

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 16-02-16 15:49

Maar wanneer maken jullie de stap, vraag ik me af.
voor mij wil ik zorgen dat de relatie goed is, dat we een huis hebben, beide een stabiel inkomen en voldoende spaargeld. (wat ik denk dat er dus over 2 a 3 jaar is

)

**Geplaatst**: 16-02-16 15:52

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 16-02-16 15:52

Ja, ik/wij ook zoiets. Over een jaar of 3. Dan ben ik 30 en hij 29. Tenzij mn onderzoek uitslagen roet in het eten gaan gooien, dan word het misschien eerder. En als het nu zou gebeuren ondanks voorbehoedsmiddelen dan is het ook wel welkom. Maar kiezen er nu nog niet bewust voor.

**Geplaatst**: 16-02-16 16:15

Geplaatst: 16-02-16 16:15

Ik wil hier ook graag meepraten. Ik heb al zeker 10 jaar keihard rammelende eierstokken, mijn lijf en gevoel schreeuwt om een kind. Ik heb hier nooit aan toegegeven omdat mijn geestelijke gesteldheid niet goed genoeg is/was en afgelopen jaren ook fysiek slecht gaan.
Na tig jaren therapie ben ik er psychisch eindelijk echt klaar voor en durf het aan. Ik zit echter nu nog met mn lijf die niet meewerkt omdat ik jarenlang inactief heb geleefd en in deze tijd heb ontdekt dat ik hypermobiel ben, wat nogal veel rugklachten geeft. Ik ben nu langzaam aan het trainen en weer actief aan het worden maar voordat dat acceptabel genoeg is ben ik zo enkele maanden verder. Daarbij moet ik nog stoppen met wiet, wat ik nu nog als slaapmiddel gebruik. Dat is mn laatste stukje om psychisch op te lossen, mn levenslange slapeloosheid. Het plan is om 1 maart te stoppen, dan duurt het nog ongeveer 3 maand voor de thc uit mn lijf is (weet ik uit ervaring) en eerder wil ik absoluut niet zwanger worden. Dus voor 1 juni zal dit sowieso niet gebeuren. En dan ook alleen als mn slapen beter gaat en ik fysiek sterker ben. Er zitten dus jammergenoeg nog wel wat mitsen en maren aan vast.

Verder is alles prima in orde: stabiele relatie, koopwoning, partner stabiele baan en ik wil niks liever dan mijn dagelijks leven verrijken met een kleine hummel. Hij is er ook echt aan toe, verlangt heel erg naar een gezinnetje.
Ik ben wel al gestopt met de pil na 16 jaar gebruik, dat voelt al enorm spannend en is voor mij al een stukje voorpret! Als alles zo door blijft gaan, hoop ik dit jaar nog zwanger te zijn. Mag ook wel, ik word 32 in augustus. De biologische klok tikt hard door!

Wat ik de laatste tijd merk, is dat mn kinderwens nu echt ondraaglijk is geworden. Zolang het echt absoluut niet kon, kon ik het makkelijker van me af zetten. Was ook vaak moeilijk, maar nu zit mn hoofd echt 24/7 vol met babies en hormonen.... Als ik bijv door een winkelstraat loop en mn oog valt op babykleding, dan verdwijnt gewoon de hele omgeving en loop ik er op af alsof het een magneet is die aan me trekt. Om te zwijgen van het effect wat babys zelf op me hebben.... Ik ben bijna in staat ze mee te jatten als mama niet kijkt! Echt bizar! Ik heb al jaren dat het me trekt, maar nu overheerst het echt. Hoe dichter ik bij mn doel kom, hoe obsessiever ik word. Jullie misschien tips om dat wat te minderen?

**Geplaatst**: 16-02-16 16:36

Geplaatst: 16-02-16 16:36

Er aan toe geven :))

(Niet babys jatten natuurlijk)

**Geplaatst**: 16-02-16 16:40

Geplaatst: 16-02-16 16:40

NiNa_14 schreef:
Maar wanneer maken jullie de stap, vraag ik me af.
voor mij wil ik zorgen dat de relatie goed is, dat we een huis hebben, beide een stabiel inkomen en voldoende spaargeld. (wat ik denk dat er dus over 2 a 3 jaar is )

Dat is een goede vraag...
Eerst was het: studie afmaken. Die is nu af
Toen was het: een baan vinden. Die hebben wij beiden
Toen was het: een vast contract hebben. Die hebben wij beiden
Toen was het: een ander huis kopen. Die hebben we inmiddels ook

en toch... vind ik het nog steeds doodeng.
10 jaar bij elkaar, 8 jaar samenwonend, een koophuis met 4 slaapkamers, beiden een vaste baan en spaargeld en toch denk ik steeds: ik vind het zo eng... stel dat... en stel dat...

**Geplaatst**: 16-02-16 16:46

Geplaatst: 16-02-16 16:46

Liezel1 schreef:
Dat is een goede vraag...
Eerst was het: studie afmaken. Die is nu af
Toen was het: een baan vinden. Die hebben wij beiden
Toen was het: een vast contract hebben. Die hebben wij beiden
Toen was het: een ander huis kopen. Die hebben we inmiddels ook

en toch... vind ik het nog steeds doodeng.
10 jaar bij elkaar, 8 jaar samenwonend, een koophuis met 4 slaapkamers, beiden een vaste baan en spaargeld en toch denk ik steeds: ik vind het zo eng... stel dat... en stel dat...

Wat houdt je nog tegen?
Het is en blijft denk ik toch altijd een stap richting het onbekende.
Als je hem nooit zet...

(bedoelt als motiverende schop in de goede richting

)

**Geplaatst**: 16-02-16 17:06

Geplaatst: 16-02-16 17:06

Zwerte schreef:
Ik wil hier ook graag meepraten. Ik heb al zeker 10 jaar keihard rammelende eierstokken, mijn lijf en gevoel schreeuwt om een kind. Ik heb hier nooit aan toegegeven omdat mijn geestelijke gesteldheid niet goed genoeg is/was en afgelopen jaren ook fysiek slecht gaan.
Na tig jaren therapie ben ik er psychisch eindelijk echt klaar voor en durf het aan. Ik zit echter nu nog met mn lijf die niet meewerkt omdat ik jarenlang inactief heb geleefd en in deze tijd heb ontdekt dat ik hypermobiel ben, wat nogal veel rugklachten geeft. Ik ben nu langzaam aan het trainen en weer actief aan het worden maar voordat dat acceptabel genoeg is ben ik zo enkele maanden verder. Daarbij moet ik nog stoppen met wiet, wat ik nu nog als slaapmiddel gebruik. Dat is mn laatste stukje om psychisch op te lossen, mn levenslange slapeloosheid. Het plan is om 1 maart te stoppen, dan duurt het nog ongeveer 3 maand voor de thc uit mn lijf is (weet ik uit ervaring) en eerder wil ik absoluut niet zwanger worden. Dus voor 1 juni zal dit sowieso niet gebeuren. En dan ook alleen als mn slapen beter gaat en ik fysiek sterker ben. Er zitten dus jammergenoeg nog wel wat mitsen en maren aan vast.

Verder is alles prima in orde: stabiele relatie, koopwoning, partner stabiele baan en ik wil niks liever dan mijn dagelijks leven verrijken met een kleine hummel. Hij is er ook echt aan toe, verlangt heel erg naar een gezinnetje.
Ik ben wel al gestopt met de pil na 16 jaar gebruik, dat voelt al enorm spannend en is voor mij al een stukje voorpret! Als alles zo door blijft gaan, hoop ik dit jaar nog zwanger te zijn. Mag ook wel, ik word 32 in augustus. De biologische klok tikt hard door!

Wat ik de laatste tijd merk, is dat mn kinderwens nu echt ondraaglijk is geworden. Zolang het echt absoluut niet kon, kon ik het makkelijker van me af zetten. Was ook vaak moeilijk, maar nu zit mn hoofd echt 24/7 vol met babies en hormonen.... Als ik bijv door een winkelstraat loop en mn oog valt op babykleding, dan verdwijnt gewoon de hele omgeving en loop ik er op af alsof het een magneet is die aan me trekt. Om te zwijgen van het effect wat babys zelf op me hebben.... Ik ben bijna in staat ze mee te jatten als mama niet kijkt! Echt bizar! Ik heb al jaren dat het me trekt, maar nu overheerst het echt. Hoe dichter ik bij mn doel kom, hoe obsessiever ik word. Jullie misschien tips om dat wat te minderen?

Hier ook 32 en ongeveer hetzelfde gevoel, ik mijd kinderafdeling, en alles wat over babys gaat is interessant, echt heel erg, mijn zusje bevalt over een maand ongeveer, dus ik gok dat het dan pas echt los gaat. hier ook altijd gewacht op een vaste baan, we zijn 5 jaar samen, wonen samen (geen koophuid, maar dat lijkt me niet gelijk een vereiste nu), verder wel wat spaargeld,... Ik heb het nu altijd uitgesteld ivm werk (en mn vriend heeft nu niet de droombaan), maar ik kan zo blijven uitstellen. Binnenkort maar een keer erover hebben, want ik ben het hele hormoongedoe ook wel een beetje zat, mn gevoel zegt per direct buiten gooien dat ding, mijn verstand is helaas nog steeds de baas over mn gevoel :')

. Ik ben altijd al een eeuwige twijfelaar geweest ivm belangrijke beslissingen.

**Geplaatst**: 16-02-16 17:07

Geplaatst: 16-02-16 17:07

Liezel1 schreef:
NiNa_14 schreef:
Maar wanneer maken jullie de stap, vraag ik me af.
voor mij wil ik zorgen dat de relatie goed is, dat we een huis hebben, beide een stabiel inkomen en voldoende spaargeld. (wat ik denk dat er dus over 2 a 3 jaar is )

Dat is een goede vraag...
Eerst was het: studie afmaken. Die is nu af
Toen was het: een baan vinden. Die hebben wij beiden
Toen was het: een vast contract hebben. Die hebben wij beiden
Toen was het: een ander huis kopen. Die hebben we inmiddels ook

en toch... vind ik het nog steeds doodeng.
10 jaar bij elkaar, 8 jaar samenwonend, een koophuis met 4 slaapkamers, beiden een vaste baan en spaargeld en toch denk ik steeds: ik vind het zo eng... stel dat... en stel dat...

Kijk dit bedoel ik! :')

maar een vriendin zegt dan ah ik had geen werk, mijn vriend half, geen koophuis en toch zijn ze groot geworden en doen ze het prima....

**Geplaatst**: 16-02-16 19:03

Re: Kinderwens - maar het is nog lang niet zover

Geplaatst: 16-02-16 19:03

Vaak zijn het ook meer de eisen waar je zelf aan wilt voldoen. bedoel als ik nu zwanger zou raken word het ook wel groot

en denk ook dat het niks tekort zou komen, maar ideaal is anders

**Geplaatst**: 16-02-16 19:09

Geplaatst: 16-02-16 19:09

Liezel1 schreef:
NiNa_14 schreef:
Maar wanneer maken jullie de stap, vraag ik me af.
voor mij wil ik zorgen dat de relatie goed is, dat we een huis hebben, beide een stabiel inkomen en voldoende spaargeld. (wat ik denk dat er dus over 2 a 3 jaar is )

Dat is een goede vraag...
Eerst was het: studie afmaken. Die is nu af
Toen was het: een baan vinden. Die hebben wij beiden
Toen was het: een vast contract hebben. Die hebben wij beiden
Toen was het: een ander huis kopen. Die hebben we inmiddels ook

en toch... vind ik het nog steeds doodeng.
10 jaar bij elkaar, 8 jaar samenwonend, een koophuis met 4 slaapkamers, beiden een vaste baan en spaargeld en toch denk ik steeds: ik vind het zo eng... stel dat... en stel dat...

Soms moet je gewoon de sprong in het diepe wagen

Je kan alles zo goed voorbereiden, en over tien jaar alsnog werkloos worden of arbeidsongeschikt. Tja, dat is het leven.
Niet dat ik vind dat je zomaar in het wilde weg aan een kind moet beginnen, maar als je alles zo op orde hebt heb je mi wel een echt goede basis voor een kind