Bokt.nl

Kuggur schreef:

gohya schreef:

Zelf had ik een lies blessure,dit duurt normaal minstens een week of 3 tot je weer kan trainen.
Na 1 week was heel de blessure weg.Ach dat was natuurlijk toeval,of het was vast geen lies blessure.

Ik ben een fysiotherapeut. Deze opmerking is onzin.
Een lies blessure heeft niet "minimaal" drie weken nodig voor je weer kunt trainen.
Dit is een glijdende schaal, weinig trauma, bv een lichte verrekking, korte hersteltijd (dag, een paar dagen) tot ernstiger gradaties, zwaar verrekt, partiele scheuren etc kan véél langer duren dan jouw drie weken.
Net als in geval van Marleen wil je (in mijn opinie althans) zó graag dat je gave echt is dat je de werkelijkheid op een sterk gekleurde manier interpreteerd.

marleen_usar schreef:

Artsen en fysio enz staan er helaas niet achter, of geloven er niet in.

Vera schreef:

marleen_usar schreef:

Artsen en fysio enz staan er helaas niet achter, of geloven er niet in.

Niet helemaal waar.
Een vriendin van mij kan pijn bij brandwonden wegnemen en werd ingezet door het Brandwondencentrum in Beverwijk.
Niet dat ze er openbaar mee gaan hoor, maar ze werd wel gebeld......

Kuggur schreef:

Marleen heeft nog steeds weinig interesse in de incidentie van agorophobie. Of zou haar waarneming zo selectief zijn dat mijn posts onzichtbaar zijn? Dat zou mijn punt natuurlijk nog beter illustreren...

Kuggur schreef:

Of zou haar waarneming zo selectief zijn dat mijn posts onzichtbaar zijn? Dat zou mijn punt natuurlijk nog beter illustreren...

Citaat:

Reiki is een gecompliceerd soort handoplegging waarbij universele levensenergie wordt doorgegeven en energetische blokkades worden opgeheven. Uit een recente enquête onder 800 Amerikaanse ziekenhuizen bleek dat 15 procent reiki aanbood. Verscheidene oncologische afdelingen zien het als een manier om het welbevinden van patiënten te bevorderen.

Anita Catlin (2011), professor of nursing aan een universiteit in Californië, leidde een onderzoek waarbij reiki met pseudo-reiki werd vergeleken. De reikibehandeling werd uitgevoerd door een oncologisch verpleegkundige die in reiki was opgeleid en daar ook les in gaf. Zij volgde een vast protocol van twintig minuten, waarbij ze haar handen in verschillende posities op het lichaam van de patiënt plaatste. Ze begon met het hoofd en werkte over de kleding heen naar beneden. Zes veronderstelde energiecentra werden behandeld, waaronder de kruinchakra, de keelchakra en de hartchakra.

De pseudotherapeut was eveneens een oncologisch verpleegkundige. Zij volgde hetzelfde voorgeschreven protocol. Er werden vier reiki-instructeurs ingeschakeld om ervoor te zorgen dat ze vrijwel precies hetzelfde deed als de echte therapeut. Dr. Catlin zorgde er ook voor dat beide behandelaars in zoveel mogelijk opzichten op elkaar leken. Een verschil was dat de placebobehandelaar niet in levensenergieën geloofde en ondertijd in gedachten rekensommen maakte of een boodschappenlijst opstelde.

De patiënten waren naar een kliniek gekomen voor een infuus met chemotherapie. Daar werden ze op de hoogte gesteld van de mogelijkheid aan het onderzoek deel te nemen. In totaal waren er 189 patiënten die eraan meededen. Zij moesten eerst een Comfort Questionnaire en een Well-Being Analog Scale invullen, met allerlei vragen over hoe ze zich voelden. Een op de drie deelnemers ontving alleen chemotherapie en werd verder niet behandeld. De rest kreeg reiki of pseudo-reiki terwijl ze aan het infuus lagen. Er was ook een reguliere verpleegkundige aanwezig, maar zij wist niet wie de echte reikibehandelaar was.

De dagen waarop reiki, pseudo-reiki of niets werd gegeven, waren aselect gekozen. De behandeling die de patiënten kregen, hing af van de dag waarop ze naar de kliniek kwamen, want het was praktisch gezien niet goed mogelijk om voor elke patiënt een afzonderlijke toevalskeuze te maken. Na afloop van de handopleggingen liet men de patiënten de eerdere vragenlijsten opnieuw invullen om het effect van de behandeling te meten.

Een reiki-sessie bleek het mentale welzijn van de patiënten significant te verbeteren. Maar dat gold in precies dezelfde mate voor de pseudo-reiki. Vermoedelijk was Catlin er goed in geslaagd om uiterlijke verschillen tussen echt en nep te elimineren. Op het lichamelijk welzijn had de behandeling minder effect. Al boekte de pseudo-reiki als enige een significant resultaat wat betreft ‘physical comfort’. De namaakbehandeling was dus toevallig nog iets effectiever dan de echte. Catlin concludeerde dat men het welzijn van de patiënten kan bevorderen door ze wat extra aandacht te geven.

joyce B schreef:

...knip... Helaas voor mensrn die harde bewijzen willen, maar toch fijn dat het bestaat, want vele mensen en dieren voelen zich er brter door.

Ruga schreef:

Kuggur schreef:

Of zou haar waarneming zo selectief zijn dat mijn posts onzichtbaar zijn? Dat zou mijn punt natuurlijk nog beter illustreren...

Vermoedelijk.. en niet verrassend. Denken dat je paranormaal begaafd bent, dat valt nuchter bekeken vooral onder autosuggestie denk ik?
Dat wil dus zeggen dat zo iemand al een hele poos van zichzelf denkt dat hij/zij speciaal en anders is. Tja wie wil dat niet? Dat hopen we allemaal wel ergens. Alleen is het niet gezond daar zo veel mee bezig te zijn dat je getraind wordt in het naar de eigen navel staren, en op de duur denkt een gave te hebben die de rest niet heeft. Die je alleen kan duidelijk maken aan mensen die dat ook geloven, en die nooit enige objectieve toets zal doorstaan.
Als de tegenpartij dan gaat zeggen 'geloven we niets van, en bewijs het maar eens' en dat kan niet, nu niet, nooit niet.
Tja, dan zeg je eigenlijk.. 'jij bent niet speciaal, je bent een gewone grijze muis zoals al de rest, maar eentje die zich inbeeldt anders te zijn'.

En het is blijkbaar voor veel mensen een makkelijkere oplossing om daar selectief mee om te gaan, en zich onder de gelovers te blijven bewegen, dan om kritisch naar zichzelf te kijken, de waarheid onder ogen te zien, en te aanvaarden dat de meest waarschijnlijke verklaring voor het niet kunnen aantonen van die gave is dat er NIET meer is onder de sterren. En dat we dus allemaal even zeer aan de toevalligheden van het bestaan onderworpen zijn, allemaal even onbelangrijk zijn, en allemaal even sterfelijk.

Focussed schreef:

Even inhakend op dit, er zijn al meerdere onderzoeken geweest om te kijken wat de verschillen zijn tussen mensen die wel "bijgelovig" zijn (geloven in het paranormale) en mensen die dit niet zijn. Testen met o.a. willekeurige cijferreeksen, uitgebreide vragenlijsten en onderzoek naar de werking van de hersenen.

Mensen die geloven in het paranormale zien eerder verbanden (in bijvoorbeeld willekeurige cijferreeksen zagen zij significant meer verbanden die er niet waren of patronen), leggen eerder (foutieve) causale verbanden tussen gebeurtenissen en make meer Type I fouten (verbanden zien die niet werkelijk bestaan, waarbij een nulhypothese ten onrechte wordt verworpen), zien meer overeenkomsten tussen bepaalde objecten of gebeurtenissen, en hebben een meer versterkte werking van de rechterhersenhelft (die onder andere een belangrijke rol speelt bij creativiteit en verbeelding) en een minder dominante linkerhersenhelft (die een belangrijke rol speelt bij onder andere logica, beredenering en methodologie).

Aria_zz schreef:

Dat paranormale is geen stunt of googeltruc als het echt is, als het echt is is het intiem, hoop gevend en bij iemand met een gave gaat dit tot in het diepste van zijn ziel.