Mayo schreef:Tuttebel die mee wil rijdenHeb ik een post gemist?
nee hoor, zij zit in het verkeerde topic haha
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

winnie03 schreef:We hebben er in de loop der tijd al meerdere malen over gepraat. Maar ik zie de effecten er dus niet van terug. Wat ook zo vervelend is is dat hij het ook nog zo weet te draaien dat ik altijd het gevoel heb dat ik te claimend en te veeleisend ben door simpelweg te vragen hoe laat hij ongeveer thuis zal zijn...

winnie03 schreef:We hebben er in de loop der tijd al meerdere malen over gepraat. Maar ik zie de effecten er dus niet van terug. Wat ook zo vervelend is is dat hij het ook nog zo weet te draaien dat ik altijd het gevoel heb dat ik te claimend en te veeleisend ben door simpelweg te vragen hoe laat hij ongeveer thuis zal zijn...

winnie03 schreef:Ik weet nooit precies hoe hij zich voelt. Hij is het gesloten type wat nooit een eigen mening heeft, althans, hij heeft hem wel maar zal het niet uiten, zelfs niet na aandringen. Ik was gisteravond zo beroerd dat ik niet de kracht had om erover te beginnen. We zijn meteen naar het ziekenhuis gespoed en daarna ben ik in een soort coma beland door de morfine. Vanmorgen is hij om 8 uur vertrokken om te werken dus er is nog geen woord over gesproken. Helaas ook geen spontane spijtbetuiging van hem uit.
In voorgaande situaties laat hij nooit merken ook maar enigzins te begrijpen wat mijn probleem is. Het antwoord is altijd hetzelfde, namelijk: 'jaahaa, ik heb toch sorry gezegd. Ik heb nu geen zin om het erover te hebben, ik ga daar niet op in nu. Ik ben er nu toch?!' Tja,..

Liedje schreef:Wat ontzettend lastig Bernadet...![]()
Ik zou toch een keer een goed gesprek proberen te voeren. En hem dan niet laten weglopen, absoluut niet. Hij heeft je gewoon gigantisch laten zitten en dat doet pijn... Laat hem dat maar inzien.
Heel veel beterschap.

Ninx schreef:Wordt eerst maar beter... dit kan wachten.
Mensen maken de dingen 'die er wel zijn' in hun hoofd vaak mooier als tegenwicht voor de zaken die 'ontbreken'.
Er zal een moment komen dat je die plussen en minnen objectief kunt zien, en ineens kom je dan tot de schokkende ontdekking dat de plussen niet zo overweldigend zijn.
Voor hem een gemis dat hij niet weet/ voelt hoe het is om onvoorwaardelijk lief te hebben, te steunen, te verzorgen wanneer dat nodig is, echt diep houden van iemand... Maar dat kan jouw zorg niet zijn, jij weet het namelijk diep van binnen wel... en er zal iemand zijn die dat net zo goed weet als jij. Dat komt vanzelf.
Mensen kunnen heel lang leven op een liefdesmaal van water en brood, maar wat is het pijnlijk wanneer je jaren verder (met iemand anders) ontdekt wat je al die jaren hebt gemist, een goed gevulde tafel... met voor- hoofd- en nagerecht.... we kunnen onszelf echter goed voor de gek houden en ons vastklampen aan al die kleine positieve snippertjes... want dat zijn het: snippertjes.

Laura82 schreef:hunter87 schreef:ik zit in hetzelfde schuitje als jou! maar morgen ''pak ik hem terug'' om het maar zo te zeggen. hij heeft het ook totaal niet in de gaten dat het mij super irriteerd.
morgen is zijn nichtje jarig. hij heeft om 10 uur afgesproken om daar te zijn. ik ga hem ophalen, rond kwart voor 10. nou denk je toch niet dat ik er om kwart voor 10 ben he... het is niet zn hele belangrijke afspraak om morgen daar op tijd te zijn, maar misschien ziet hij dan iets in dat het mij irriteerd, miss gaat hij dan nadenken. miss ook zo iets doen als je weer een beetje opgeknapt bent?
Sorry, maar dit vind ik eerlijk gezegd dan weer een beetje kinderachtig... Dan ben je net zo erg bezig. Wat is er met praten gebeurd?




winnie03 schreef:Mijn excuses voor mijn afwezigheid. Ik heb de afgelopen dagen even bewust afstand genomen van het hele gebeuren omdat ik alleen maar zieker door, vermoed ik, stress.. Ik ben nu een paar dagen even onafhankelijk van jullie na gaan denken en dat heeft me wel goed gedaan denk ik. Ik voel me in ieder geval fysiek een stukje beter
Even een korte update. Afgelopen dinsdag verschrikkelijk ruzie gekregen waardoor hij het spontaan uitmaakte. Ik ging erin mee omdat ik dat natuurlijk ook al een tijdje overweeg. Toen kwamen de spijtbetuigingen en verhalen en verontschuldigingen ineens in overvloed. Ik laat me altijd te makkelijk overhalen dus ik ging er wederom in mee. Hij beloofde beter en ik gaf het nog een kans..
Nu, zaterdagavond half 1 geweest. Hij zou om half 11 thuis zijn van vrienden zodat we nog iets konden doen samen. Echter nog steeds geen spoor.. Telefoon staat uit,Ik denk dat ik het wel weet...