Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-12 12:45

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-12 12:45

De overleden persoon is inmiddels bekend...
http://www.waterdragers.nl/v3/nieuws/

Dinsdag is er een afscheidsgelegenheid en begrafenis en alles is open, iedereen is welkom staat op de site..

De dader zit momenteel in de cel..
Ging om een 20 jarige gozert die door rood gereden is met zijn Alfa Romeo...
De rechtercommesaris gaat bepalen of hij langere straf krijgt

Wat erg voor de familie dit....

**Geplaatst**: 06-07-12 12:51

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst: 06-07-12 12:51

Mijn grote bewondering voor iedereen die het aangaat iemand te reanimeren! Helaas overleven velen het ongeval niet maar doordat er mensen zijn die aandurven wat jij deed jolliegirl, zijn er ook mensen die het wel overleven. Zoals mijn schoonvader die dit jaar eind april onwel werd en in het zwembad is verdronken. Hij is gereanimeerd en met de AED geklapt. En dankbaar kan ik zeggen dat mijn kinderen hun opa gelukkig nog hebben! Zonder reanimeerders was dt heeeel anders afgelopen.

Ik heb zelf ook mijn EHBO en draai soms bewakingen voor de Reddingsbrigade. Ik hoop dat als het mij overkomt ik net zo moedig kan zijn als jij.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-12 12:54

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-12 12:54

Wauw Zilfstar! Dat is wel echt geluk hebben!
Hoe is je schoonvader er nu onder? Weet hij er nog iets van? Of merk je daar op dat moment niets van?
Misschien rare vraag, maar dit soort dingen vraag ik mij echt wel eens af...

En als zoiets gebeurt, niet nadenken maar DOEN...!

Ik heb woensdag zelfs eraan gedacht of ik moest gaan helpen...
Terwijl er al 100 man omheen stonden...
Daarom zijn we doorgereden, anders weet ik 100% zeker dat ik geholpen had, dan was ik op adrenaline verder gegaan.

**Geplaatst**: 06-07-12 12:55

Geplaatst: 06-07-12 12:55

Ik heb er kippenvel van....

Heel erg..
Sterkte Ts..

**Geplaatst**: 06-07-12 12:59

Geplaatst: 06-07-12 12:59

Schoonvader heeft niks gemerkt. Hij was echt ehm... Dood zeg maar. Naderhand wel pijn op de borst van de reanimatie, maar hij was blij dat hij dat kon voelen

Tsja of hij er verder iets van heeft... Hij weet van het hele gebeuren niks meer en de dag erna ook niet. Schoonpa heeft hartinfarct gehad trouwens en daarop ong 3 minuten onder water gelegen. Verder uit hij zijn emoties niet zo en zegt er psychisch niks aan over gehouden te hebben...

Op het moment dat iemand reanimatie nodig heeft is de persoon feitelijk dood. Immers je hart klopt niet meer, ademhaling staat stil, dus bewustzijn is ook weg. Een slachtoffer merkt er dus niks van.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-12 13:03

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-12 13:03

Hmm.. apart om dat te horen zeg!
Last van de borstcompressie is logisch, daar zit best vele kracht achter!

Idd, in principe is iemand dood, als je niets doet kan hij/zij doodverklaard worden door een arts.
Dit is ook wat ik altijd heb geleerd..

Bij het ongeval afgelopen Woensdag durfden ze niet meteen te reanimeren i.v.m. open botbreuken..
Dan denk ik : potverdomme...DOE het gewoon.. diegene is al ''dood''.. baad het niet dan schaad het niet...
En ga niet zitten piepen over het omleggen van iemand ivm botbreuken... Dood zijn is veel erger....
Het zal wel onwetendheid geweest zijn helaas...

**Geplaatst**: 09-07-12 11:31

Geplaatst: 09-07-12 11:31

Jolliegirl schreef:
ownwise schreef:
Mijn vriend heeft het ongeluk gisteren zien gebeuren, de jongen die aangereden is kwam naast zijn auto terecht na eerst meters de lucht in geslingerd te zijn. De stukken van zijn fiets lagen op de voorruit van mijn vriend... Er is nog geprobeerd te reanimeren maar mijn vriend zei dat er al geen leven meer in zat, alles was kapot aan de jongen :'(
De automobilist reed veel en veelste hard en reed door rood. Hij wilde eerst doorrijden, maar toen hij toch uitstapte had hij geen moment van spijt of schuldgevoel... hij was duidelijk onder invloed van iets of anders gewoon knettergek want hij wilde weg en begon met omstanders te vechten

Je ben de zoveelste die dit zegt....

Hoop dat hij voor gaas gaat...maar zal wel dagje taakstraf worden.

Is je vriend in orde?

Hij was behoorlijk overstuur maar inmiddels wel op orde.
Hij heeft zich gemeld als getuige bij de politie, omdat hij wil aangeven dat dit pure moord is en geen ongeluk... gelukkig zijn er een heleboel mensen die willen getuigen, hij kan deze week zijn verhaal doen.
Ik hoop ook dat hij voor gaas gaat, maar vrees hetzelfde als jij...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-07-12 15:30

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst door de TopicStarter : 09-07-12 15:30

Hij zit langer vast....maarja...
Echt idioot...er liggen ook heel veel bloemen nu op de plek...

Ook het shirt wat ilja met basketbal droeg hangt erbij...speelnummer gaat niet meer gebruikt worde...

**Geplaatst**: 09-07-12 15:32

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst: 09-07-12 15:32

Heb je het aangedurft er bloemen te leggen Jol? :(:)

**Geplaatst**: 09-07-12 16:19

Geplaatst: 09-07-12 16:19

Heb getwijfeld om te reageren en uiteindelijk besloten dat toch te doen. Eerst en vooral: het is ontzettend heftig om ongelukken zoals de aanleiding van dit topic en het recente verkeersongeluk mee te maken. Dat doet iets met je als mens en het doet iets met je hersenen. En het kost tijd om het een plekje te geven. Ik zou zelf toch, als het zien van een lifeliner alleen al zó'n enorme impact heeft, toch eens kijken of je daar iets mee kunt. Misschien niet eens met allerlei professioneel praatvolk, maar wellicht is het mogelijk om zo'n dienst eens te bezoeken met een open dag ofzo?

Waar ik een beetje over val - en wat mogelijk erg gevoelig ligt - is het gemak waarmee onder andere TS hier uithaalt naar anderen. Dat je zelf iets erg naars hebt meegemaakt geeft in mijn ogen nog niet het recht om ongegronde vooroordelen over (in dit geval) de veroorzaker van het recente ongeluk en het rechtsonderzoek dat daar nog op moet volgen te uiten. En de reden dat ik ervoor gekozen heb om daar toch iets van te zeggen, is dat ik denk dat je het voor jezelf helemaal niet gemakkelijker maakt door een wantrouwende houding aan te nemen.

Citaat:
Hoop dat hij voor gaas gaat...maar zal wel dagje taakstraf worden.

Citaat:
Hij heeft zich gemeld als getuige bij de politie, omdat hij wil aangeven dat dit pure moord is en geen ongeluk... gelukkig zijn er een heleboel mensen die willen getuigen, hij kan deze week zijn verhaal doen.
Ik hoop ook dat hij voor gaas gaat, maar vrees hetzelfde als jij...

Als uit het onderzoek blijkt dat de veroorzaker van het ongeluk door rood reed en bovendien te hard reed dan is het nog steeds geen moord maar doodslag. Gezien de grote hoeveelheid getuigen zal dat onderzoek wel lukken. En dan moet nog onderzocht worden hoe de veroorzaker ertoe kwam om door rood te rijden. Onder invloed, onder bedreiging, psychotisch, zonlicht in het verkeerslicht waardoor het niet goed zichtbaar was? Zelfs al is het ongeluk veroorzaakt door gebruik van alcohol en/of drugs, dan zou het zomaar kunnen dat die kerel eenmaal weer nuchter helemaal gek wordt als hij beseft wat er is gebeurt. Lijkt mij persoonlijk ook geen prettige ervaring. Als doodslag wordt bewezen dan kan de veroorzaker daarvoor maximum 15 jaar krijgen. Niks taakstraf dus.

Jolliegirl schreef:
Bij het ongeval afgelopen Woensdag durfden ze niet meteen te reanimeren i.v.m. open botbreuken..
Dan denk ik : potverdomme...DOE het gewoon.. diegene is al ''dood''.. baad het niet dan schaad het niet...
En ga niet zitten piepen over het omleggen van iemand ivm botbreuken... Dood zijn is veel erger....
Het zal wel onwetendheid geweest zijn helaas...

Dit snap ik, maar toch kan ik me ook de twijfel goed voorstellen. 't Zal wel geen populair thema zijn in reanimatieland, maar als ik zelf na een zwaar verkeersongeluk zodanig in de kreukels lig dat m'n beste kans een rolstoel met mondbediening is, laat die reanimatie dan alsjeblieft zitten. En als ik minder in de kreukels lig maar door de reanimatie verandert een scheurtje in een nekwervel alsnog een in volle breuk, dan zou het wat mij persoonlijk betreft ook al liever niet gehoeven hebben.
Dat maakt dat het hebben van de vaardigheden om te reanimeren een forse verantwoordelijkheid is, en ik heb groot respect voor iedereen die die verantwoordelijkheid aan wil gaan.

**Geplaatst**: 09-07-12 16:34

Geplaatst: 09-07-12 16:34

Jeetje ik lees dit topic nu pas. Jij hebt echt wat mee gemaakt meid. Poeh, hoop dat je er mee leert leven. Enige wat ik kan doen is je alleen maar sterkte wensen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-07-12 18:53

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst door de TopicStarter : 09-07-12 18:53

maura : De quote over moord was niet van mij

Verder heb je gelijk, bedankt voor je hele duidelijke post.

ook over het reanimeren heb je gelijk,...
Maar je bent dit verplicht te doen...
Ik heb meerdere cursussen gehad en hiervoor diploma's behaald op school, en daar heb ik geleerd dat je ten aller tijde verplicht bent hulp te verlenen.

**Geplaatst**: 10-07-12 09:48

Geplaatst: 10-07-12 09:48

maura schreef:
Citaat:
Hij heeft zich gemeld als getuige bij de politie, omdat hij wil aangeven dat dit pure moord is en geen ongeluk... gelukkig zijn er een heleboel mensen die willen getuigen, hij kan deze week zijn verhaal doen.
Ik hoop ook dat hij voor gaas gaat, maar vrees hetzelfde als jij...

Als uit het onderzoek blijkt dat de veroorzaker van het ongeluk door rood reed en bovendien te hard reed dan is het nog steeds geen moord maar doodslag. Gezien de grote hoeveelheid getuigen zal dat onderzoek wel lukken. En dan moet nog onderzocht worden hoe de veroorzaker ertoe kwam om door rood te rijden. Onder invloed, onder bedreiging, psychotisch, zonlicht in het verkeerslicht waardoor het niet goed zichtbaar was? Zelfs al is het ongeluk veroorzaakt door gebruik van alcohol en/of drugs, dan zou het zomaar kunnen dat die kerel eenmaal weer nuchter helemaal gek wordt als hij beseft wat er is gebeurt. Lijkt mij persoonlijk ook geen prettige ervaring. Als doodslag wordt bewezen dan kan de veroorzaker daarvoor maximum 15 jaar krijgen. Niks taakstraf dus.

Dat was mijn tekst

Doodslag is juridisch gezien de juiste term, maar wat ik alleen maar aan wilde geven met "moord" is dat het in mijn ogen niet zomaar een ongeluk geweest is.
Als iemand zo hard rijd en door rood rijd, iemand vervolgens dood rijd, door wil rijden, toch uitstapt en dan gaat vechten met omstanders... is het in mijn ogen dus geen gewoon ongeluk. Zo veel factoren die mij dus doen denken "moord". Niet de juiste juridische term misschien, maar wel mijn gevoel, het zal je dierbare maar zijn...

Anyway, als de dader ontnuchterd is en zich heel ineens wel schuldig gaat voelen, zal dat misschien geen prettige ervaring voor hem zijn... maar heel eerlijk? Gezien de omstandigheden zoals ik ze ken, heb ik daar geen medelijden mee. Misschien schrik jij van zo'n reactie, maar ik schrik ervan dat iemand (veel) te hard rijd, door rood rijd, iemand dood rijd, door wil rijden, gaat vechten met omstanders en dan moet ik het maar sneu vinden hoe hij zich zal voelen als hij vermoedelijk ontnuchterd is?
Nope sorry, no can do.

Ik snap dat de hele waarheid nog boven moet komen en dat een groot gedeelte speculatie is. Maar het verhaal komt bij mij van een vriend die het op de centimeter heeft zien gebeuren, daarnaast hoor ik keer op keer op keer precies hetzelfde verhaal. Het spijt me, maar ik trek mijn conclusie daar al enigzins uit.

Verder hoop ik dat je gelijk hebt en dat het geen dagje taakstraf wordt, of de dader later nu wel of geen schuld gevoel ontwikkeld heeft, ik hoop dat hij boet voor zijn daad.

**Geplaatst**: 10-07-12 11:24

Geplaatst: 10-07-12 11:24

Heftig.. Goed dat je er over praat

**Geplaatst**: 10-07-12 12:07

Geplaatst: 10-07-12 12:07

Tranen priemen in mijn ogen door het oorspronkelijke verhaal van TS. Heb het hele topic gelezen en ben zelf helemaal van slag. Ik begrijp helemaal hoe het is en hoe je je voelt als je na zo lang er toch weer zo heftig mee geconfronteerd word. Fijn dat je veel steun vind bij je vriend! Blijven praten!

Ik ben nu 5,5 jaar verder en praat nog steeds over mijn eigen verhaal en heb nog steeds zulke momenten als jij beschrijft.

In het kort:
1 november 2006 stak ik over op de fiets en werd geschept door een veel te hard rijdende taxichauffeur die mij lanceerde. Dankzij omstanders ben ik roerloos op de grond blijven liggen toen ik bij bewustzijn kwam.
Resultaat: gebroken nek (tegen de hersenstam aan), 3 verbrijzelde ruggewervels, beschadigde schedel, gekneusde enkel en vooral veel angst. Ik durfde niet meer op straat te komen en bij het horen van een ambulance flipte ik volledig.
Nu dus 5,5 jaar later heb ik nog altijd rij-angst, kijk ik 500x voordat ik oversteek (ook als het groen is), en word ik nog altijd naar van het horen of zien van een ambulance met sirene.

Al met al ben ik goed weggekomen maar zulke traumatische ervaringen draag je altijd met je mee.
Blijf altijd praten als je het gevoel van die dag terug krijgt en zo kun je iedere keer een klein stukje van die dag met iemand anders delen om jou leed te verzachten.

**Geplaatst**: 10-07-12 12:29

Geplaatst: 10-07-12 12:29

God jolanda dat jij nu net weer dit moet zien....
Denk er om he je hebt je best gedaan he !
Je hebt haar een kans gegeven en helaas heeft ze die niet kunnen pakken.

maura schreef:
Jolliegirl schreef:
Bij het ongeval afgelopen Woensdag durfden ze niet meteen te reanimeren i.v.m. open botbreuken..
Dan denk ik : potverdomme...DOE het gewoon.. diegene is al ''dood''.. baad het niet dan schaad het niet...
En ga niet zitten piepen over het omleggen van iemand ivm botbreuken... Dood zijn is veel erger....
Het zal wel onwetendheid geweest zijn helaas...

Dit snap ik, maar toch kan ik me ook de twijfel goed voorstellen. 't Zal wel geen populair thema zijn in reanimatieland, maar als ik zelf na een zwaar verkeersongeluk zodanig in de kreukels lig dat m'n beste kans een rolstoel met mondbediening is, laat die reanimatie dan alsjeblieft zitten. En als ik minder in de kreukels lig maar door de reanimatie verandert een scheurtje in een nekwervel alsnog een in volle breuk, dan zou het wat mij persoonlijk betreft ook al liever niet gehoeven hebben.
Dat maakt dat het hebben van de vaardigheden om te reanimeren een forse verantwoordelijkheid is, en ik heb groot respect voor iedereen die die verantwoordelijkheid aan wil gaan.

Wilde ook graag nog even reageren op deze post.
Het is jammer dat ze niet gelijk wilden starten, helaas snappen mensen nog steeds niet dat mensen die gereanimeerd moeten worden al dood zijn en dat je het niet erger kan maken.
Als jij met een reanimatie bij wijze van spreke al zijn ribben breekt krijg je een pluim in je kont van de ambulance broeders.
Waarom ??? zo'n persoon moet toch onder het mes en gebroken ribben genezen vanzelf maar het geeft aan dat je in ieder geval diep genoeg hebt gedrukt (weliswaar moet je natuurlijk ook niet dwars door het slachtoffer heen drukken

).
Als jij gewoon recht naar beneden gereanimeerd breek je ze van het borstbeen af en komen de ribben boven op het borstbeen te liggen en is er niets aan de hand.
Reanimeer je scheef breek je ze halverwege en kun je een long perforeren, komen ze in het ziekenhuis kunnen dat dat gelijk ook dicht naaien wand ze zijn dan toch al bezig.

Doe je niets ?? krijg je een missie geslaagd patiënt overleden verhaal.
Het is jammer dat sommigen dit nog steeds niet begrijpen.

@ Maura als jij daar zo over denkt in het voor jou raadzaam een niet reanimeren penning aan te schaffen, dit kun je via de huisarts regelen.
En heel bot gezegd de reden dat jij noemt dat jij niet gereanimeerd wil worden kan ik heel goed in komen maar een EH er kan dit niet zien aan de buitenkant.
Als EH er mag jij niet oordelen over wie je wel een kans geeft en wie niet.
En reken maar dat na een flinke klap met veel bloed het er vaak erger uit zien dan dat het is, het zijn de ongelukken met weinig bloed waar je je zorgen om moet maken de zo genoemde stille slachtoffers.

Bedenk je nu heel goed dat jij eigenlijk insinueert dat jij van een EH er verwacht dat die gaat beslissen over leven en dood.
Wil je dit niet vraag dan zo'n penning aan weet je zeker dat je jou kansen verkleint.

**Geplaatst**: 10-07-12 13:05

Geplaatst: 10-07-12 13:05

Jolliegirl en Ownwise, tof dat jullie mijn commentaar zo fijn hebben opgepakt. Het ging mij er trouwens niet om wie precies wat zei, maar om het schijnbare gemak waarmee conclusies over 'goed' en 'slecht' en 'dader' en 'slachtoffer' worden getrokken zonder dat de precieze situatie bekend is. 't Is niet dat ik niet begrijp waar dat vandaan komt, maar dat maakt het nog niet oké.
De opmerking 'het zal je dierbare maar zijn...' gaat in mijn ogen bijvoorbeeld net zo goed op voor de veroorzaker van het ongeluk. Je zal maar door je vriend, man, zoon gebeld worden met de mededeling dat hij is opgepakt voor het veroorzaken van een dodelijk verkeersongeval. Die kant van een ongeluk heeft óók familie en vrienden.

Ik heb overigens zelf niet snel medelijden met ontnuchterde stommelingen hoor en ik verwacht dat zeker ook niet van anderen. Alleen geloof ik niet dat iemand er beter van wordt als de ontnuchterde stommeling in kwestie door alles en iedereen uitgekotst wordt. Wat ik hoop is dat mensen durven vertrouwen dat zulke dingen eindigen met een (gevangenis)straf die recht doet aan wat er gebeurd is in plaats van dat ze daarop hopen (als je voelt wat ik bedoel met het verschil tussen vertrouwen en hoop). Als je daarop kunt vertrouwen voel je je veiliger. En hoewel er inderdaad, net als met alles, af en toe iets misgaat in de rechtspraak, leven we toch echt in een land met één van de beste en succesvolste rechtssystemen ter wereld.

@ Rommulus: ik heb geen niet-reanimeren penning en ik wil er ook geen. Ik ben ook helemaal niet tegen reanimatie bij dergelijke ongevallen, 't zou een beetje vreemd zijn om aan te geven dat ik groot respect heb voor degenen die die verantwoordelijkheid willen dragen als ik ertegen zou zijn. Ik geef alleen aan dat ik me kan voorstellen dat mensen op zo'n moment even twijfelen. Hoe veel cursussen iemand ook heeft gevolgd, het blijven mensen, geen machines. Als je dan ook nog weet dat niet iedereen die is teruggehaald daar onverdeeld gelukkig mee was, dan kan ik me voorstellen dat je in de chaos even iets minder resoluut te werk gaat dan in een cursusomgeving. Om te zeggen dat ik daarmee insinueer dat EH'ers keuzes moeten maken over wie een kans krijgt op overleven en wie niet vind ik op z'n zachtst gezegd tamelijk ver gaan.
En uiteindelijk - niet om bot te doen maar om toch ergens iets positiefs uit te halen - bestaat de kans dat door de ervaring bij dit ongeval de mensen die reanimeerden een volgende keer nèt iets sneller en resoluter te werk gaan. Het is zelfs mogelijk dat Jolliegirl zelf een volgende keer (die hopelijk niet komt, maar je weet nooit) nog iets sneller en resoluter zal zijn. En voor hier en nu blijft natuurlijk de vraag of dit slachtoffer het wel had kunnen halen als men sneller had gereanimeerd. Die kans lijkt me heel erg klein.

**Geplaatst**: 10-07-12 16:22

Geplaatst: 10-07-12 16:22

Wat jammer dat er toch een heel aantal mensen uit ervaring kunnen spreken. Helaas weet ook ik hoe ik reageer in crisissituaties al was me daar vanaf het begin duidelijk dat reanimatie geen kans op slagen had aangezien mijn man al enkele uren overleden was.

Toch ben ik ook blij een deel herkenning te vinden. Zo heb ik niet alleen geleerd het levend nog minder vanzelfsprekend te vinden als ik dat al deed, omdat het zelfs zonder rechtstreekse aanleiding of "dader" zomaar voorbij kan zijn. Ik heb ook geleerd hoe ik reageer in extreme crisissituaties. En zoal iemand (JG dacht ik) hier al eerder aangaf : tot op zekere hoogte geeft het mij wel rust te beseffen dat ik niet als versteend blijf staan, hoewel ik begrip heb voor mensen die anders reageren. Ik heb geleerd dat ik op zulke momenten, overmand door adrenaline,switch naar automatische piloot en methodisch doe wat ik op die moment als beste handeling ervaar. In mijn geval was dat geen reanimatie, maar ik heb er wel voor gezorgd dat de hulpverleners vlot konden werken. Achteraf bekeken was 112 misschien iet nodig geweest en soms voel ik me nog wel schuldig dat ik de ambu "bezet" heb terwijl dat niet nodig was. Het was op dat moment alleen mijn enige handvat, de enige die ik durfde bellen.

Wat Maura zegt is dus zeker waar, een dergelijke ervaring laat enerzijds een diepe indruk na maar geeft je ook een vreemd gevoel van rust en zorgt ervoor dat je de volgende keer (die ik intussen ook al heb gehad, dan wel door een fiks ongeluk met een dronkenman en enkel materiële schade, en inderdaad morele sxhade bij de familie van de veroorzaker, je zit als vrouw met een baby va
4 maanden niet te wachten op het zoveelste dronken ongeluk van je man) nog net iets scherper reageert.

Al met al wens ik niemand deze levensles toe, want wat verschillende mensen aangeven herken ik ook : sneller alert op ambulances en een zekere angst ervoor.

JG, hoe gaat het inmiddels met jou?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-07-12 17:12

Geplaatst door de TopicStarter : 10-07-12 17:12

Maura: Sneller handelen dan bij het zwembad toen, kan niet...
Daar zat echt nog geen seconde tussen.. Meisje kwam uit het water, en ik hing er al boven toen zij nog op dr kop hing aan dr vaders armen die het water eruit wilde laten lopen..
neergelegd en direct begonnen.

Met mij gaat het goed

Ik weet wel, ik reanimeer altijd...
Tenzij penning duidelijk om de hals hangt.. Ik ga niet eerst in portemonee zoeken o.i.d...

De uitvaart van Ilja is inmiddels geweest....

**Geplaatst**: 10-07-12 17:16

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst: 10-07-12 17:16

Ik was zelfs niet op de hoogte van het bestaan van zo'n penning. Dragen veel mensen die?

Zou overigens dringend nog eens een cursus eerste hulp willen gaan doen, het is al zo lang geleden. Hulde overigens voor de telefonist van 112, die praat je door de reanimatie heen. Bij mijn achterbuurten is op die manier het leven van hun kindje gered.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-07-12 17:19

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst door de TopicStarter : 10-07-12 17:19

Ik kreeg ook een telefoniste a.d lijn van 112.
Maar dit gesprek was snel afgelopen, aangezien ik mijn diploma reanimeren een week ervoor had behaald en alles vers was en nog iemand met zeer ervaring erbij had. het werkte alleen maar afleidend.

**Geplaatst**: 10-07-12 17:24

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst: 10-07-12 17:24

Ik heb er wel steun aan gehad. Om me bij de les te houden dan. Want hoewel ik wist wat ik moest doen werd ik erg afgeleid door de zekerheid dat het niet meer zou baten. Knap hoe die mensen in die omstandigheden kalm blijven en je bijstaan. Ik was ook helemaal alleen 's avonds in het donker. Vond iemand om op terug te vallen dus wel fijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-07-12 20:03

Re: Hoe een rustige dag een drama werd met fatale afloop...

Geplaatst door de TopicStarter : 10-07-12 20:03

Dan is het fijn ja!
Ik had na 10 minuten de ambulancemensen om me heen die zeiden dat ik zo door mocht gaan.
En de adrenaline heeft me overeind gehouden

**Geplaatst**: 10-07-12 20:09

Geplaatst: 10-07-12 20:09

wat erg!! maar je hebt wel geprobeert haar te redden en daar kan je heel trots op zijn!!