Angela_ schreef:ik lees hier verschillende die vallen over dat anderen iemands paard betalen. Ergens begrijp ik dat wel eigenlijk.
Ik heb 2 jaar geleden mijn pony verkocht omdat ik het allemaal maar net kon betalen. Toen raakte ik mijn baan kwijt en dat was voor het moment om haar te verkopen. Ik heb gezorgd dat ze een goed huisje kreeg, die wel alles konden betalen voor haar. Mijn grootste angst was dat ze ziek zou worden en dat ik de DA niet kon betalen of zo. Stalling enzo kon ik wel ophoesten, maar als er eens iets mis zou gaan...
Nadat mijn pony verkocht was had ik snel genoeg een nieuwe baan, en heb ik nog een hele poos gewerkt, maar afgelopen mei kwam al het verdriet eruit. Verdriet om mijn pony, schuldgevoel, problemen met mijn ex, enz. Ik raakte in een burn out, en daarna raakte ik depressief.
Het is dus niet makkelijk om je pony te verkopen, en het kan veel verdriet meebrengen. Maar ik vind het vaak wel het eerlijkste tegenover het paard als je het eigenlijk financieel niet meer kan opbrengen.
Ik leef momenteel per dag, mijn deeltijdbehandeling is klaar, en heb nu nog 2 keer per week therapie. Ik maak strakke dagschema's met voldoende rust erin en daar probeer ik me aan te houden. Soms lukt dat, sommige dagen ook echt niet.
Ik heb mijn paard gekocht een maand voordat ik mijn baan verloor... Maar voordat ik haar kocht had ik al afgesproken dat als ik ooit haar niet zou kunnen betalen, stalling, Da, hoefsmid oid. Dat het dan door mijn moeder betaald zou worden. Zo vreemd vind ik dat niet hoor...