Nu woon ik samen met een echt geweldige vent... bijna 7 jaar ouder dan ik ben (ik ben 19) maar dat doet er niet toe. Ik kan niet anders dan het eens zijn met HC: mijn vriendje kookt omdat hij erg precies is over zijn eten en het leuk vindt om te koken. Geen probleem, dan verzorg ik de was wel (zijn minst favoriete klusje) en stop ik 's ochtends de broodjes in de oven en maak ik thee. Ik vind het geweldig om met een schaal versgebakken broodjes en een paar grote mokken thee nog even bij hem onder de dekens te kruipen voor ik naar het werk ga. In 'ruil' daarvoor brengt hij me altijd naar mijn paardje, voor mij een uur fietsen maar voor hem met de auto een kleine 20 minuten. Hij werkt vaak 's nachts en in het weekend terwijl ik overdag werk, dus we genieten echt van die kleine momenten samen. Zo nam hij me gisteravond spontaan mee lopend naar de stad voor een ijsje

Ik kan niets toevoegen aan wat HC heeft gezegd... wijze woorden en zeker een inspiratie/motivatie. Hier dezelfde vraag die al eerder is gesteld, wat heb je gestudeerd om dit allemaal zo mooi te verwoorden?
, in heel veel richtingen; er is altijd meer. Ben nu ondergedompeld in een boek dat Bandida heeft opgestuurd: 'The Mind in the Cave' van David Lewis-Williams, ISBN 0-500-28465-2.
ingeschat!
Dat is bijna mooier dan zelf in het zonnetje gezet worden? Of is dit nu het verzorgende van een vrouw? Wat zeggen de mannen in dit topic?
).