Ze woonden er toen nog niet heel erg lang, maar het contact was goed.
Ze waren immers samen gaan wonen en hadden dit over uit de inboedel. "Doen we toch niks mee, staan in de weg in de schuur, anders doen we ze weg".
Ik mocht wel ff komen kijken.
Inderdaad 2 mooie zilverkleurige lampen, maar niets echt speciaals.
Ik kon ze echter wel goed gebruiken. Ja, mag ik ze alle 2? Oh heel fijn, super bedankt.
Als bedankje wilde ik dan later wel een bosje bloemen of fles wijn oid komen brengen.
Maar toen ik ze geaccepteerd had en al in handen had uit de schuur, bleek dat ze er 20 euro per stuk voor wilde hebben....

Dat had ik dus echt niet verwacht; kwam echt over als neem maar mee joh.
Ik voelde me te opgelaten om dan te zeggen; "oh nee laat maar, dan hoef ik ze niet".
Had ik nu serieus wel gedaan.
Thuis gekomen vond mn moeder het ook erg belachelijk, en vooral sneu voor mij.
Dus heeft zij uiteindelijk de lampen voor mij betaald.