__Robijn__ schreef:Ik snap het heel goed hoor! ik ben zelf ook iemand die het allemaal interessant vind, en dan heb ik 'geluk' met een beroep die hieraan voldoet![]()
![]()
Het enige wat ik wel aan mezelf merk ik dat veel 'panischer' ben als mijn man. Ik zie overal beren op de weg doordat ik weet hoe snel dingen fout kunnen gaan.. binnen enkele sec staat je leven op zijn kop.
Ik heb bijvoorbeeld als mijn man later thuis is dan wat hij normaal is, dan zie ik alle dodelijke ongevallen voorbij komen en word ik heel onrustig... zeker als ik m niet kan bereiken of zijn telefoon uit staat..( omdat zn batterij weer is leeg is...)
En ook als ik thuis kom en hij ligt op de bank in een rare houding te slapen dan ren ik er bijna naar toe om te voelen of te kijken of die nog adem haalt...![]()
![]()
Er zitten dus ook echt wel keerzijdes aan dit beroep. Maar inmiddels laat ik dit steeds meer los maar ik realiseer mij heeeeeel goed hoe kwetsbaar je als mens bent![]()
Laatst ben ik naar een sectie van een verbrand lichaam geweest. Die was deels verkoold. Heel bizar want het rook een soort naar gewoon gebakken vlees.... en het was ook heel stug toen de patholoog erin sneed... je zag gewoon dat de eerste laag 'gebakken' was wat normaal gewoon ook zacht is.
Apart om t zien.
T enige vervelende gedeelte bij een sectie vind ik als ze de schedel gaan zagen en de hersenen los maken van de ogen etc. Dat zagen doen ze btw met de hand en niet net een zaag zoals in films
Nu je dit zo schrijft, kan ik mij heel goed voorstellen dat je het leven anders bekijkt/beleeft. Als je het beroep niet uitoefent, dan ben je je er pas van bewust als er dichtbij iets gebeurt en dan ook nog alleen in het specifieke geval. Omdat jij meerdere varianten keer op keer meemaakt, zul je inderdaad meer op je hoede zijn. Dubbel ergens.