Vjestagirl schreef:Ik betwijfel het een beetje. Ik was degene die het contact warm hield, hij niet.
Wat ik wel heel erg pijnlijk vond was dat hij vanmorgen zei "ik had al nee=nee gezegd, en nu ben je toch weer hier". Dat ik dacht "ja, je hebt me zelf uitgenodigd. Als jij gezegd had dat je me ook nooit meer wilde zien dan was ik hier niet".
Maar ik mis de leuke, lieve attente man. Degene die me aankeek alsof ik de mooiste op de wereld ben, die me sexy vond en dat ook regelmatig zei, die een half uur eerder z'n bed uit kwam om ontbijtjes voor me te maken, die me knuffelde, die me muziek stuurde, waarmee ik heerlijke avonden op de bank heb gelegen met wijn en kaas en een haardvuurtje, waarmee ik poezië kon lezen in de boekwinkel.
De pieken waren zó hoog. Het was zó fijn, dat het dal nu gewoon heel erg diep is.
Girl, if it's not a 'Hell yes' it is a 'No'. Die opmerking van hierboven slaat ook echt he - le - maal kant nog wal, zoiets zeg je gewoon niet.
Hele hoge pieken en diepe dalen zijn geen basis voor een lange, stabiele relatie. Je zit nu nog in de fase dat je alleen de positieve dingen 'ziet' en 'mist', wat niet gek is als iemand zo met je gevoel speelt zoals je hier beschrijft. Maar wat 'ie nu flikt, dat hoort óók bij die persoon. Romantiseer de goede momenten niet over wat hij nu laat zien, want dat is dus een all-in package. Dit soort onrespectvolle acties behoor je niet naar mensen te ondernemen, zeker niet naar mensen die het beste met je voor hebben. Als er iets is wat een frustratie is, dan uit je dat door te communiceren. Niet door rare capriolen te gaan uithalen, iemand uit te nodigen en vervolgens te gaslighten door te zeggen 'Waarom ben je hier nu?'. Ga een eind fietsen op een gletsjer, grow up en boek een sessie bij een psycholoog. No contact, alles blokkeren en verwijderen (dat blokkeren doe je voor jezelf, niet voor hem).