Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-02-08 19:17

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 25-02-08 19:17

ik heb het ook in nabije omgeving een aantal keren mee gemaakt.
Mensen die dit besluit nemen zijn 98% niet over 1 nacht ijs gegaan,
daar is zoveel aan vooraf gegaan...zij zitten in een grote visieuze cirkel daar kan een "gezond" denkend mens zich niet volledig in inleven..
Enerzijds vind ik het ook een vorm van respect wat ik voor de mensen heb die deze stap nemen anderzijds vind ik het zo ontzettend triest voor hun dat ze zo diep in hun ellende zitten dat ze het in hun belevenis met niemand kunnen delen.

Hoewel ik ook iemand ken die het in een impulsieve actie heeft gedaan...

Een stapmaatje van mij heeft ook zelfmoord gepleegd, zijn varkensbedrijf stond op het randje van failisement en hij voelde zich zo schuldig en nam het zichzelf vreselijk kwalijk dat hij deze stap genomen heeft....
Ik ben in de loop der jaren al veel mensen verloren, natuurlijke dood, ziekte en verongelukt maar ik mis hem zo ontzettend, nogsteeds na al die jaren..op een of andere manier heb ik met zijn dood meer moeite om het te accepteren dan de dood van andere mensen die dichterbij mij stonden....

**Geplaatst**: 25-02-08 19:48

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 25-02-08 19:48

Lydiaaa schreef:
Eyes schreef:
"Ik zou dat nooit gedaan hebben. Als mij dat zou overkomen zou ik het positief in blijven zien".
Vaak komen deze stellingen van personen die alles nog hebben. Die geen echt lijden hebben gekend.
Goede raad komt meestal van mensen die nog niks hebben meegemaakt, die zich niet in andere situaties kunnen inleven.
Totdat...............

Ik heb al heel veel gezien, heel veel meegemaakt en ik leef me altijd verschrikkelijk veel in.
Ik ben onzeker, verlegen en mijn vertrouwen in mensen is niet groot, maar toch blijf ik positief en hang ik dus
zelf de slingers op. Ik vind je theorie dus niet helemaal passen.

Ik denk dat het ook (in ieder geval van mijn kant uit Knipoog

) vooral bedoeld is als "tegenstelling". Zoals jij zegt dat je zelf alles in de hand hebt, zegt eyes (en ik) dat dat niet zo is. Misschien een beetje overdreven gesteld, maar om een punt te maken dus. Natuurlijk zijn er ook zat mensen die veel meegemaakt hebben en toch heel positief zijn en een leuk leven hebben. Maar je kan gewoon níet zeggen dat als jij dat kan, anderen dat dan ook maar moeten kunnen. Zo werkt het gewoon niet...

Het heeft ook zeker niet met kracht te maken (lees mijn eerdere stukje, en dat van shadow). Misschien (uiteraard hoop ik dat niet voor je!!) maak jij morgen iets mee waardoor je opeens helemaal stuk gaat... Je weet het gewoon niet.

Overigens zit depressiviteit bij mij in de familie (moeders kant) en bij hun is er ook geen nare ervaring aan vooraf gegaan voordat ze depressief werden. Maar het werkt niet zo van: "schop onder je kont en verder gaan". Helaas niet, anders had ik ze graag die schop gegeven Knipoog

**Geplaatst**: 26-02-08 00:32

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 26-02-08 00:32

Snoevie schreef:
Eyes schreef:
"Ik zou dat nooit gedaan hebben. Als mij dat zou overkomen zou ik het positief in blijven zien".
Vaak komen deze stellingen van personen die alles nog hebben. Die geen echt lijden hebben gekend.
Goede raad komt meestal van mensen die nog niks hebben meegemaakt, die zich niet in andere situaties kunnen inleven.
Totdat...............

ook lekker makkelijk gezegd.
ik ken mensen die door een diep dal zijn gegaan en eruit zijn gekomen.

beetje raar,mensen die niet meteen iets heel ergs hebben meegemaakt(of wat is erg?)kunnen zich niet inleven.
of hebben geen echt lijden meegemaakt

ook als je vreselijke dingen meemaakt,kán je daar uiteindelijk uitkomen.
maar niet iedereen heeft die kracht

Ook even terugkomend op jouw later geplaatste reactie dat ik alles over één kam scheer; Daarom schrijf ik ook MEESTAL! Anders had ik dat woordje 'meestal' wel weggelaten.

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten heb ik verleden maand mijn vriendin Natalie van den Broek verloren door een niet natuurlijke dood!

Ik zal jullie de commentaren besparen die ik daarop gekregen heb. En geloof mij... de meesten kwamen van mensen met gelukkige gezinnen voor wie het leven hun toe lacht! Die zullen wel even hun mening gaan verkondigen! Meningen waarop ik totaal niet zit te wachten, meningen die ronduit beschamend zijn, meningen die gewoon pijnlijk zijn, en op de vraag op welke ervaringen zij hun meningen baseren of welk referentiekader zij daarvoor gebruiken dan is het antwoord.....GEEN!!!!
Daar kan ik dus G*dverdorie zo kwaad om worden!!!

Ik weet dat niet iedereen zo denkt en ik weet dat er ontelbare andere situaties zijn te bedenken, daarom, nogmaals het woordje MEESTAL omdat ik daarmee juist niet iedereen over één kam scheer!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-02-08 08:08

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst door de TopicStarter : 26-02-08 08:08

@eyes, er zijn nu eenmaal mensen die zich niet in kunnen leven of begrijpen hoe mensen zich na zoiets tragisch kunnen voelen. Ik denk dat de meningen die je te horen hebt gekregen, berusten op onwetendheid en ook op niet weten hoe je met iemand moet praten na zoiets. Deze mensen begrijpen niets van je pijn, maar ik denk niet dat het kwaadwillig bedoeld is...ook al doet zo'n mening ontzettend pijn.....

**Geplaatst**: 26-02-08 09:19

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 26-02-08 09:19

dank voor je toelichting eyes,het spijt me en ik vind het verschrikkelijk wat je mee hebt gemaakt,kende je nathalie goed?

ik blijf je stukje een beetje vreemd opgeschreven vinden,maar ik kan er nu iets meer begrip voor opbrengen.

**Geplaatst**: 26-02-08 10:48

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 26-02-08 10:48

frisiangirl, ik weet dat het niet kwaadwillend bedoeld is. Ik zou dat als geen ander moeten weten natuurlijk maar op zo'n moment, als je zelf met het meest intense verdriet rondloopt dan is iedere verkeerd geplaatste opmerking er één teveel.
Onwetendheid is idd de grootste oorzaak van 'verkeerd' geplaatste opmerkingen en men heeft vaak geen idee hoe irritant dat kan overkomen.
Vaak heeft men het idee dat men 'iets moet zeggen' (waar die drang vandaan komt weet ik niet) en dan 'zeggen ze maar wat'. Maar als je niets weet te zeggen dan doe je er toch beter het zwijgen toe? Men probeert vaak om jou in HUN belevingswereld te trekken omdat vanuit hun oogpunt jij op dat moment in een 'verkeerde' gemoedstoestand zit maar vaak wordt niet de moeite genomen om op dat moment in 'mijn' gevoelswereld te kruipen.
Als er dan ingezien wordt dat zo'n wisseling van gevoelswerelden een vruchteloze poging is dan gaat men vaak argumenten gebruiken om aan te tonen waardoor jij in die 'foute' gevoelswereld zit.
"Ze heeft het toch zelf gewild? Ze was waarschijnlijk een vrij labiel persoon. Ik vond altijd al dat......" etc.
Dat is echt niet leuk hoor op zulke momenten.

Snoevie;
Natalie was 'mijn' vriendin. Dus een relatie.
En ja... ik mis haar vreselijk en het doet zo'n vreselijke pijn.
Maarreh... het hoeft jou toch niet te spijten? Als ik op dat moment iets een beetje krom opschrijf dan mag/kan/moet je daar gewoon op reageren hoor Knipoog

.

**Geplaatst**: 26-02-08 11:08

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 26-02-08 11:08

Om de een of andere reden zit er nog een behoorlijk taboe op zelfdoding. Zeer waarschijnlijk omdat het zo een vaag gebied is. Ik merk vaak ook wel dat mensen er niet zo goed op weten te reageren. Ik ga meestal ook niet uitvoerig in op hoe mijn vader overleden is, gewoon dat die overleden is toen ik jong was.

Dat "iets moeten zeggen" herken ik wel. Ik heb daar zelf ook erg veel moeite mee, ook in andere situaties. Ik weet nooit zo goed wat ik moet zeggen in situaties die duidelijk erg moeilijk voor de ander zijn. Tegenwoordig zeg ik dat maar gewoon, dat komt toch beter over dan niets zeggen.

Dat geschreven hebbende wens ik je heel veel sterkte in deze tijd Eyes. Ik vind het in ieder geval heel knap dat je er zo open over kan schrijven en het een plek probeert te geven. Daar heb ik erg veel bewondering voor.

**Geplaatst**: 26-02-08 13:19

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 26-02-08 13:19

Ik ken die goedbedoelde opmerkingen en het 'iets moeten zeggen' helaas ook. Opmerkingen als 'het leven gaat toch door' en dat ik de foto's van mijn broer dan maar weg moest zetten, want dan werd ik niet zo aan het verdriet herinnerd Gestoord

ik kan er nu alleen maar om lachen... In het begin werd ik er zo verdrietig en zo boos om... nu snap ik dat die mensen gewoon goedbedoeld iets wilden zeggen, maar de plank volledig missloegen en beter hun mond hadden kunnen houden. Ze wisten gewoon niet beter.... Veel mensen gaan je ook ontwijken, gewoon omdat ze niet weten wat ze tegen je moeten zeggen en ze denken dat je met rust gelaten wilt worden, maar je hebt juist zo'n behoefte om te praten over degene die je kwijt bent. Ik heb toen gewoon zelf mijn vriendinnen opgebeld en gezegd dat ik ze nodig had!

Ik vind het wel heel erg dat je na ongeveer een paar maanden er met bijna niemand meer over kunt praten... mensen vergeten snel... en ik wil/kan het niet vergeten, ik wil over mijn broer blijven praten, de leuke en de minder leuke dingen. Dood ben je pas echt als niemand meer over je praat en je dus bent vergeten! Gelukkig kan ik er met mijn moeder erg goed over praten en met de lotgenoten die ik samen met mijn moeder heb leren kennen, dat is erg fijn om met mensen te praten die hetzelfde hebben meegemaakt.

@ Manic, het klopt dat er inderdaad dat zelfdoding in Nederland nog steeds een groot taboe is. Ik ben nu een goed boek aan het lezen van Bram Hulzebos: Een te dunne huid heet het boek en het gaat over de zelfdoding van zijn vader en ook over dat het nog steeds een groot taboe is, jaarlijks sterven er in NL meer mensen aan zelfdoding dan aan verkeersongelukken!

Ik heb na de dood van mijn broer heel veel boeken over zelfdoding en geestelijk lijden gelezen.

**Geplaatst**: 26-02-08 16:34

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 26-02-08 16:34

wat erg eigenlijk dat er zoveel mensen in NL zijn die zichzelf om het leven brengen...........dat er zoveel mensen zijn die zo lijden

**Geplaatst**: 26-02-08 17:40

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 26-02-08 17:40

heel herkenbaar eyes

mensen die maar wat zeggen en zo totaal de plank misslaan
vaak wel goedbedoeld maar totaal verkeerd overkomend
mensen die jou wel even vertellen hoe zij erover denken
dat er altijd wel een oplossing is en dat er dan niet hard genoeg geprobeerd is door diegene
of ja ik heb dit en dit meegemaakt en ik heb mijn koppie ook niet laten hangen
ik kan me zo boos daarover maken
ik weet dat ieder uit eigen ervaringen kijkt en dat het soms moeilijk is om verder dan je neus te kijken

maar oeh wat kunnen dat soort opmerkingen je boos maken maar vooral kwetsen
ik heb dan de neiging om heel beschermend op te treden tegen over de gene die overleden is
maar ben er nu al achter dat het geen zin heeft en mij meer pijn doet dan hun weten

ik probeer maar zo te denken
ik ben blij dat zij het niet snappen en hoop voor hun dat zij het ook niet zullen snappen

**Geplaatst**: 26-02-08 18:12

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 26-02-08 18:12

@Eyes en Zydeco, het meest vreselijkste wat jullie en andere nabestaanden meemaken. Goed bedoelde adviezen, maar denk dat jullie voor jezelf kunnen uitmaken wat wel en/niet van belang is. Je echte vrienden geven geen eigen mening en advies, maar zijn er gewoon voor je Lachen

**Geplaatst**: 26-02-08 18:40

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 26-02-08 18:40

ik denk het vaak alleen maar goed bedoeld is hoor,het is heel moeilijk om het goede tegen iemand te zeggen of te doen.

het kan uiteraard wel pijnlijk zijn

**Geplaatst**: 26-02-08 19:30

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 26-02-08 19:30

Miss_Blimm schreef:
@Eyes en Zydeco, het meest vreselijkste wat jullie en andere nabestaanden meemaken. Goed bedoelde adviezen, maar denk dat jullie voor jezelf kunnen uitmaken wat wel en/niet van belang is. Je echte vrienden geven geen eigen mening en advies, maar zijn er gewoon voor je

En zo is het maar net!!! Ach gut

Maar ach.... ik blijf niet boos hoor. Ik snap ook wel dat het goed bedoeld is alleen is het zeggen om wat te zeggen zo vervelend en is men er zich niet van bewust hoeveel pijn het doet en hoe kwaad je je erover kunt maken als er een 'analyse' van iemand gemaakt wordt die ze alleen maar kennen van een paar keer 'hallo en goedendag'.
Jij kent dat persoon door en door en jij weet welk lijdens- en pijntraject zij/hij heeft doorlopen. Dan zijn die 'losse flodderopmerkingen' niet zo wenselijk om aan te horen.

Enne Zydeco, ik begrijp het gevoel maar al te goed dat je dan met lijf en leden voor de overledene springt om hem/haar te beschermen.
Ik los dat tegenwoordig iets anders op.
Ik vraag gewoon direct of ze daarmee willen stoppen of anders op te stappen.

**Geplaatst**: 26-02-08 19:33

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 26-02-08 19:33

@Eyes, daarbij heb ik wel diep respect voor je Lachen

**Geplaatst**: 01-03-08 21:12

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 01-03-08 21:12

Zelfmoord vind ik niet egoistisch, meestal zitten mensen die zelfmoord willen plegen zo diep in de put. Tuurlijk is het voor de nabestaanden vreselijk, zeker als ze het totaal niet aan zagen komen.
Zelf heb ik sinds mijn 10de een hele zoot pogingen gedaan. Nu ging het weer even goed, zeker nu het vakantie is (en ik geen andere mensen om me heen heb) maar met uitzicht op school en stage ga ik me weer al beroerder voelen, dan is er thuis voor de miljoenste keer ruzie en doe ik door alles wat ik opkrop te snel geirriteerd tegenover me pony's (dan krijg je weer spijt enzo) Met als resultaat dat ik hier weer een hele zoot asperine heb liggen en ik er ook weer een aantal heb geslikt.
Misschien is het wel aandacht trekkerij, anders zou ik het wel gewoon doen en ik wil ook heel graag gewoon rust. Maar ja, ik weet het allemaal gewoon niet meer Verdrietig

**Geplaatst**: 01-03-08 21:20

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 01-03-08 21:20

Vorig jaar heeft een vriendin van ons zelfmoord gepleegd. Niemand heeft het bij haar aan zien komen en is ook een grote schok geweest... Wat er allemaal precies aan de hand was weet niemand en komen we waarschijnlijk niet meer te weten ook.
Haar brief was best duidelijk dat ze niet meer kon en wilde leven. Ondanks t verdriet heb ik voor mezelf wel 'vrede' mee gekregen en respecteer ik haar besluit. Al is t gemis er niet minder om. Ze was nog zo jong en had nog zo veel kansen....
Gelukkig ben ik op t werk heel goed opgevangen en door mijn man. Kreeg idd soms ook wel vreemde reacties van mensen of die puur op sensatieverhalen uit waren

We hebben nog wel fijn contact met haar ouders en daar ben ik wel blij om.
Verder hoop ik dat ze de rust heeft gevonden die ze zo nodig had..

**Geplaatst**: 01-03-08 21:22

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 01-03-08 21:22

Marijkjuh schreef:
Zelfmoord vind ik niet egoistisch, meestal zitten mensen die zelfmoord willen plegen zo diep in de put. Tuurlijk is het voor de nabestaanden vreselijk, zeker als ze het totaal niet aan zagen komen.
Zelf heb ik sinds mijn 10de een hele zoot pogingen gedaan. Nu ging het weer even goed, zeker nu het vakantie is (en ik geen andere mensen om me heen heb) maar met uitzicht op school en stage ga ik me weer al beroerder voelen, dan is er thuis voor de miljoenste keer ruzie en doe ik door alles wat ik opkrop te snel geirriteerd tegenover me pony's (dan krijg je weer spijt enzo) Met als resultaat dat ik hier weer een hele zoot asperine heb liggen en ik er ook weer een aantal heb geslikt.
Misschien is het wel aandacht trekkerij, anders zou ik het wel gewoon doen en ik wil ook heel graag gewoon rust. Maar ja, ik weet het allemaal gewoon niet meer

Kan je niet met een vertrouwenspersoon over je problemen praten? Dat is zo belangrijk!
Wat denk je wat voor verdriet het je ouders/familie en vrienden doet als je zoiets gaat doen? Die willen je niet kwijt.
Ik zou hulp zoeken in jouw geval.

**Geplaatst**: 01-03-08 21:47

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 01-03-08 21:47

Dat hulp zoeken klinkt vaak zo makkelijk, maar vertrouwenspersonen zijn niet makkelijk te vinden en die paar keer dat ik met iemand gepraat heb heeft dat zeker niet geholpen. Ik denk wel dat het voornamelijk al mij ligt, omdat ik er ook gewoon niet voor open sta.
Ik denk dat het daarom ook vaak fout gaat, goede hulp vinden is niet makkelijk en je moet er ook voor openstaan. De kans dat je terugvalt is ook nog is ontzettend groot.

**Geplaatst**: 01-03-08 21:49

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 01-03-08 21:49

precies,dat is belangrijk,openstaan voor hulp.
maar zelfs dan is het moeilijk(denk aan de wachtlijsten...)

**Geplaatst**: 01-03-08 21:55

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 01-03-08 21:55

Wachtlijsten.. Ik denk dat dat wel een hele grote boosdoener is! De mensen die hulp vragen (en dus er wat aan willen doen), die worden een nummertje en op een wachtlijst gezet, en worden zo weer naar huis gestuurd. Dat kán toch niet!
Ik was zelf ook 3 jaar geleden zwaar depressief, ben zo weer naar huis gestuurd. Nog steeds heb ik er heel vaak last van, omdat ik nooit hulp heb gekregen ervoor.
2 jaar geleden ben ik toen helemaal ontspoort, en waren er heerlijk lange wachtlijsten om alleen al uit huis geplaatst te worden. Pas als je moeder je spontaan (Na ruim 7 maanden dat je hulp hebt gevraagd!) op een vrijdagochtend voor je naar school gaat meld dat je over 15minuten met spullen en al weg moet zijn, word er iets gedaan. Naja, gedaan? 2 weken later kon ik eindelijk in crisisopvang.. Scheve mond

Een vriendin van mij die ik op de leefgroep daarna heb leren kennen had het super zwaar. Haar ouders zeiden dat ze naar de hel moest etc (gelovige familie, zei dus ook), en ze had flashbacks van vroeger, waarbij ze dus regelmatig snachts haar hele kamer aan kant maakte en de hele buurt kon genieten van haar geschreeuw. Niemand herkende ze dan, en als het weer over was wist ze er niks meer van. Dat meisje sneed zich ook heel veel, en hulp? Kreeg ze niet.
Na een jaar loopt ze bij de psych, maar door alle slechte ervaringen met hulpverleners kan die haar gewoon geen hulp bieden. Dat meisje is nu naar een andere leefgroep gegaan (ik was er ook al een tijdje weg), en dat gaat gelukkig al iets beter. Ze is gestopt met drugs, uit zichzelf, waar ik haar heel erg mee heb aangemoedigd en ondersteund bij heb. Want toen wij samen daar zaten gebruikten we alle2 als een gek, dat was voor ons de enige manier om ons goed te voelen. Ik was eerder gestopt dan haar, maar zei begon steeds verslavender te worden. Hulp? Nee hoor, helemaal niks. Voor haar was dat de manier om de flashbacks te onderdrukken, en uiteindelijk kon ze dus niet meer zonder. Nu gebruikt ze niet meer, en dat heeft ze zélf gedaan. Echt respect heb ik voor haar!
En hulp met haar flashbacks? Krijgt ze niet.
Ze gaat niet meer uit, drinkt niet meer, doet gewoon bijna niks leuks, slaapt nergens anders, omdat ze vaak door gevolg van deze dingen flashbacks krijgt.
Ze had ook al aangegeven dat ze graag in een pleeggezin wilde, want 13x in een jaar verhuizen was veel te moeilijk voor haar. Pleeggezinnen? Jeugdzorg reageerde niet eens. Na een halfjaar erover doorzeuren zeiden ze dat het niet mogelijk was omdat er geen pleeggezinnen zijn voor 16jarige. (Je kan mij dat niet wijsmaken, als ze echt goed zoeken zullen ze die vast wel vinden).
Dat meisje gun ik gewoon zo'n fijn plekje waar ze zichzelf kan zijn.
Sorry, ik denk dat het een beetje offtopic is, maar zo maakt het wel duidelijk dat de wachtlijsten onmogelijk lang zijn. Dat vind ik zó erg aan Nederland! Dat merk je pas als je er zélf helemaal in zit.
Mensen die zelfmoord plegen, daar kan ik gewoon niks over zeggen. Ik heb zelf die tijd ook gehad dat ik zulke ideeen had. Gelukkig gaat het nu na 3 jaar beter, ik heb er nog steeds last van als ik een tegenvaller heb, en bij mij vooral dan als ik een vriendje heb die het uit maakt. Dat is echt mijn zwakke plek en ik grijp dan ook snel weer naar de drugs en snijden etc.
Nu ben ik daar een halfjaartje helemaal vanaf, en zelfs toen ik 2 maanden geleden een kútperiode heb gehad, heb ik het vol kunnen houden.
Maar ik snap ook heel goed dat mensen gewoon geen uitweg zien, en daardoor zelfmoord plegen. Er is gewoon geen hulp, je staat er helemaal alleen voor. En dán moet het je maar net lukken om uit dat cirkeltje te komen. Mensen die daar niet uit komen begrijp ik dan ook heel goed dat ze zelfmoord plegen, wie wil er nou zn hele leven in dat cirkeltje blijven, en als maar vechten tegen je zelf en je eigen gedachtes en behoeftes? Er komt een keer dat het ophoud. Hetzelfde als je bijvoorbeeld kanker krijgt. Je kan er niet eeuwig tegen blijven vechten als het niet meer over gaat.
Voor vrienden/familie vind ik het heel treurig, maar ik vind dat ze wel begrip moeten tonen. Diegene doet het niet voor niks, en de meeste (hoop ik) hebben er goed over na gedacht. Die bedenken dat niet zomaar, die hebben echt wel goede redenen.

**Geplaatst**: 01-03-08 22:02

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 01-03-08 22:02

maarja de wachtlijsten zijn moeilijk,al die mensen hebben hulp nodig en er ook recht op.
al vind ik het ook wel moeilijk,ik wil nu ook wel aan de beurt zijn

**Geplaatst**: 06-03-08 23:03

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 06-03-08 23:03

Een heel moeilijk onderwerp, waar een ieder zijn mening vaak over klaar heeft staan.

Zelfdoding is een keuze, maar waarom is het geen egoistische keuze? Dat is iets wat ik niet zo goed snap. Met wat voor verdriet en beschadiging laat je je nabestaanden achter??
Ik zelf ook een hele zware periode heb meegemaakt, maar juist daarom zo goed het besef heb gehad dat het einde niet de oplossing was, omdat dan het verdriet wat ik had, mijn nabestaanden dan ook dubbel zouden hebben.

En vooroordelen over mensen die vrijwillig uit het leven stappen, die heb je ook over mensen die verongelukken, en idd daar zit je helemaal niet op te wachten, vooral als "ze" helemaal niet kennen, dat is echt ongelofelijk.

En de vraag 'waarom' is hier net zo goed de hoofdvraag voor velen maar dat is bij mensen die een ongeluk krijgen net zo denk ik. Maar daar krijg je ook geen antwoord op.
De vraag waarom hoort imo bij de verbijstering, na de verbijstering komt het verdriet en na het verdriet komt de verwerking, zoals ze dat ze mooi zeggen de 3 V's.
Verwerking is het moeilijkste, het een plek geven, wonden helen, maar er blijven grote littekens over.

**Geplaatst**: 07-03-08 21:31

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 07-03-08 21:31

Snoevie schreef:
wat was haar uitleg dan?
ellende kan heel diep zitten(ondanks een 'mooi' leven)

ik snap jou ook wel,maar je weet niet hoe zij zich voelde

Oeps, een beetje late reactie hier! Bloos

Als je al jaaaaaren bezig bent om zo'n iemand te helpen en als dank een zoveelste poging om je oren krijgt, dan houdt het ergens op.
Nieuw huis? Goed , we helpen wel weer. Behangen,verven, logisch. Vloertje leggen. Tuin moet anders, okay. En als alles zo goed als klaar is, dan krijg je de volgende poging...
Bij mij ging de knop om.
Uitleg? Geen echte in onze ogen. 'Ja, foutje, tijdens het koken overviel het me...' Wat moet je daar nou mee?
Toen brak ik.
En heb haar beloofd dat ik haar bij de volgende poging eigenhandig naar de andere kant zou helpen, mocht het weer niet lukken.
Het schijnt indruk gemaakt te hebben, want dát is toch niet echt de bedoeling geweest....
Mooi. En houden zo.
Klinkt keihard, maar sommige mensen hebben juist zoiets nodig om te laten beseffen dat ze niet zomaar zoiets kunnen doen.
Ja zeggen tegen de hulpverlening/ ons en nee doen, ging er hier niet meer in. De grens is gezet door de familie en so far, so good.

**Geplaatst**: 17-04-08 14:30

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 17-04-08 14:30

Vraagje aan degenen die dit van heel dichtbij hebben meegemaakt:
Hebben jullie hulp gezocht bij de verwerking of zo nee hoe hebben jullie het verwerkt (als jullie het al verwerkt hebben)

**Geplaatst**: 17-04-08 21:59

Re: Vrijwillig uit het leven stappen.....

Geplaatst: 17-04-08 21:59

Ja, ik heb hulp gezocht! Ben bij psycholoog geweest en daarnaast bij nabstaanden van zelfdoding waar is samen met mijn moeder naar toe ben gegaan. Vooral aan dat laatste hebben we heel veel steun en troost gehad! Mijn moeder gaat er nog steeds 2x per maand naar toe. Ik ga zelf nog maar 2x per jaar als ze een grote bijeenkomst van nabestaanden hebben (voor de kerst en in het voorjaar). Ik weet eigenlijk niet hoe ik er zonder hulp uit had moeten komen...

Ik heb het nu zo'n 2,5 jaar na de dood van mijn broer redelijk verwerkt denk ik, maar heb het er op bepaalde momenten nog steeds wel erg moeilijk mee, dat zal denk ik nooit meer overgaan.