verootjoo schreef:*dit is een topic voor mensen met Klimaatstress, niet om te discussiëren over het al dan niet waar zijn van de klimaatcrisis*
Wie herkent dit en hoe gaan jullie ermee om?
Ik had vanaf eind jaren zestig serieuze zorgen hierover.
Stond op de barricades bij/tegen Borsele, VOL actief tegen plastic vanwege het niet afbreken ervan, en nog heel veel meer. Zó bezorgd dat we besloten geen kind in de ellende willen mikken en een vasectomie gehad omdat dit het minst ingrijpend was.
Kortom; meer dan een halve eeuw meer dan gemiddeld milieuACTIEF.
Inmiddels ervaren dat het allemaal tóch door gaat. Oorlogen idem.
Ook geleerd dat er ongelooflijk amorele misleiding is over wat er aan de hand is en wat er aan gedaan moet worden. Door óns plebs uiteraard en met extra kosten voor ons. Hou daarom met extreem ver gaan een beetje een slag om da arm. Je kan ook al heel eco leven zonder haast onleefbare of kostbare keuzes welke 20 jaar laten onjuist blijken.
Ik ben >30 jaar terug ´slow´ gaan leven en met de eeuwwisseling op een boerderij in de andalusische bergen gaan wonen. Alles zo eco en zelfvoorzienend mogelijk.
Onder de EU vlag van veiligheid, volksgezondheid en milieu (lees regels voor verkapte belasting) steeds
mìnder eco en zelfvoorzienend.
Ik heb geleerd het los te laten. We maken zo eco bewust mogelijk de keuzes maar binnen redelijkerwijze leefbare grenzen en verder.... gebeurt het tóch.
Ik voel me heel goed bij zélf geen milieuprobleem te zijn. De rest ligt buiten mijn invloedssfeer.
Ik voel me ook goed bij hoe we onze zoon opgevoed hebben (geluk gehad met vasovasectomie) en ook hij is evenwichtig eco bewust. Heeft net een apparaat gemaakt op plastic flessen te hergebruiken voor 3D-printer filament.
Dit weekeinde was hij thuis en we hebben úren dode bomen tot stookhout verwerkt. We verwarmen uitsluitend op hout.
Probeer het los te laten. Doe wat je redelijkerwjze kan binnen jouw omstandigheden en KLAAR!!! Geniet er verder van. Sterkte. La vida es bella.