Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-07-22 22:23

Geplaatst: 22-07-22 22:23

Noppes schreef:
Wat reageer je elke keer netjes en uitgebreid TS. Ik zou zelf eerlijk gezegd wel klaar zijn met een groot deel van de reacties. Volgens mij pak je het allemaal erg goed aan, ik hoop dat jullie er samen uitkomen.

Haha echt zo, vind het zo knap!

**Geplaatst**: 22-07-22 22:50

Re: Partner wil geen 2e kind

Geplaatst: 22-07-22 22:50

Inderdaad. Zeker complimenten voor je reacties. En het netjes quoten!

**Geplaatst**: 23-07-22 12:32

Geplaatst: 23-07-22 12:32

Noppes schreef:
Wat reageer je elke keer netjes en uitgebreid TS. Ik zou zelf eerlijk gezegd wel klaar zijn met een groot deel van de reacties. Volgens mij pak je het allemaal erg goed aan, ik hoop dat jullie er samen uitkomen.

Ik denk dat TS dit ook ergens wel wilt? Reacties en meningen van anderen in de hoop dat het gouden inzicht daardoor naar boven komt drijven.

**Geplaatst**: 23-07-22 19:50

Geplaatst: 23-07-22 19:50

Gini schreef:
Noppes schreef:
Wat reageer je elke keer netjes en uitgebreid TS. Ik zou zelf eerlijk gezegd wel klaar zijn met een groot deel van de reacties. Volgens mij pak je het allemaal erg goed aan, ik hoop dat jullie er samen uitkomen.

Ik denk dat TS dit ook ergens wel wilt? Reacties en meningen van anderen in de hoop dat het gouden inzicht daardoor naar boven komt drijven.

Dat dacht ik ook!
Maar idd TS, petje af hoor. Ik heb over mijn vorige post heel erg getwijfeld of ik hem wel zou plaatsen, ik verkondigde niet echt een blije boodschap. Maar ik ben blij te lezen dat je het op mijn bedoelde manier opneemt - als iets om over na te denken, en niet als een aanval. Maar top dat je dat kan hoor, met al die minder-blije antwoorden!

TS, waarom wil jij zo graag 2 kinderen?
Gaat het puur om het speelkameraadje, opgroeien met een broertje/zusje? Geloof je dat een enig kind eenzaam is/zal zijn?
Heb je nog andere redenen die je kan benoemen?

Ik lees dat je erg graag antwoorden wilt van je partner. Dat snap ik wel hoor, jij komt zo'n beetje uit de lucht gevallen en je hebt het gevoel dat je er beter mee kunt dealen als je bepaalde antwoorden zou hebben. Maar ik ga akkoord met wat ik geloof ik van een andere bokker hier gelezen heb, ik vind het alleen niet zo 1-2-3 terug: het zal voor je partner waarschijnlijk meer een gevoel zijn, en een gevoel is niet altijd makkelijk uit te drukken.
Heb je er al eens bij stilgestaan dat hij het misschien niet echt durft zeggen? Zo van "hey liefje, ik vind je een fantastische moeder voor onze dochter, maar jeetje, al je tijd en aandacht gaat nu altijd naar haar uit, waardoor je niet meer de vrouw bent waar ik destijds wat mee begonnen ben; en ik mis wie je toen was, wie wij toen waren". Dat lijkt me iets dat snel het verkeerde keelgat kan inschieten, en het voelt volgens mij ook nogal raar om iets te zeggen wat lijkt op het verwijt dat iemand een te goede moeder is (wat een absurd verwijt zou zijn), waardoor ze een minder goede/leuke/aanwezige partner is..

Onze vrienden hebben een baby van bijna een jaar oud. Wij hebben onlangs een lange dag met hen doorgebracht, en ooh.. arme moeder :')

Nou ja, dat vond ik, zijzelf helemaal niet hoor. Met een brede smile liep ze constant te redderen voor de baby, bij elk geluidje dat het kind maakte schoot ze uit haar startblokken, geen 2 minuten kon ze haar aandacht bij "de gasten" houden. Fantastische moeder, maar ik lag halfdood van de honger en de dorst, want sinds ze moeder is, is ze de slechtste gastvrouw die ik ken, en helemaal geen leuke/aangename gesprekspartner meer. Ik zié haar ogen glazig worden en haar oren spitsen om maar geen seconde van de baby te missen. Fantastische moeder - maar geen leuk gezelschap meer... Ik zit naast je kind, je hoeft me er geen foto's van te tonen hoor, ik zié haar :')

Alles wat niét met de baby te maken, leek compleet aan haar voorbij te gaan. En ze hebben dan verdorie nog een makkelijk kind ook _O-

En toen het kind dan eindelijk in bed lag, plakte moeder met haar oog tegen de baby-camera (zo heet dat ding vast niet, maar ik weet niet hoe het wel heet :')

)

Toen mijn vriend daar een paar dagen later tegen de papa een voorzichtige opmerking over maakte ("alles oké thuis? je vriendin kwam nogal gestresst over") zei die "ja, maar zij is 96% van de tijd de baby haar armen en benen!"
Toen mijn vriend me dat vertelde, stond ik echt met mijn mond vol tanden. Je-zus, wat moet dat vermoeiend zijn!

Ik weet niet of het bij jullie zo is. Ik haal dit aan omdat ik dit van vrij dichtbij meemaak, en als ik mijn vriendin zo bezig zie en hij zegt morgen "ik pas voor een tweede" zou ik alleen maar kunnen denken "en terecht!!"
Hij schoot nogal in de verdediging na mijn vriend zijn vraag/opmerking, dus die heeft er verder niets meer over gezegd, maar wij hebben vanaf de zijlijn wel zoiets van "ze is niet meer de vrouw van, ze is niet meer de attente gastvrouw, ze is ook niet meer de leuke vriendin om mee te kletsen, en véél minder de toegewijde huisdierenmama - ze is 96% van de tijd enkel en alleen moeder van haar baby".
Nogmaals - ik weet niet of het bij jullie zo is. Ik haal het aan omdat ik een situatie zie waarbij ik het héél erg zou snappen als papa "nee" zou zeggen tegen een tweede kind. Deze papa hoeft niets te doen in hun huishouden, de mama werkt niet en neemt dat allemaal volledig op zich; en ook hij heeft nog steeds de tijd voor zijn hobby's, dus voor hem verandert er op dat gebied ook niet veel, net zoals voor jouw man - jij neemt het leeuwendeel op je, net zoals mijn vriendin. Maar misschien is het net daardoor dat mijn vriendin de tijd/fut/zin niet meer heeft om méér te zijn dan "enkel" moeder, en misschien loop jij ook wel een beetje te veel te moederen en te weinig te partneren? Het is niet omdat je man nog tijd heeft voor zijn hobby's en omdat jij de roosters opstelt, dat "het hebben van een kind" geen impact heeft op zijn, jullie leven.

Maar ik kan me dus wel voorstellen dat geen enkele verstandige man dit er zomaar zou uitflappen, het voélt gewoon fout om zoiets te zeggen als "je kwaliteiten als partner zijn er op achteruit gegaan sinds we ouders zijn geworden". Dat zegt niemand natuurlijk zo, mag ik hopen - maar die vibe geeft het wel. Ik denk niet dat een liefhebbende man zoiets makkelijk over zijn lippen zou krijgen.
Bén je nog steeds de "vrouw van" die je was voor je ook mama werd? Niet helemaal, kan ik me zo wel inbeelden, je hebt nu tenslotte een kind, maar is er véél verandering aan jou, je algemene vibe, stress-level, tijd voor je partner, tijd voor jullie als koppel, ... of valt dat allemaal reuze mee?

Ik ben nieuwsgierig naar waarom je zo graag een tweede kind wilt, TS. Naar waarom 1 kind niet genoeg zou kunnen zijn voor jou specifiek. Naar waarom je kinderwens niet vervuld is met "slechts" 1 kind.
Ik neem je geen verhoor af hoor haha, ik ben oprecht nieuwsgierig

**Geplaatst**: 23-07-22 20:16

Geplaatst: 23-07-22 20:16

LWDaisy schreef:
wij hebben vanaf de zijlijn wel zoiets van "ze is niet meer de vrouw van, ze is niet meer de attente gastvrouw, ze is ook niet meer de leuke vriendin om mee te kletsen, en véél minder de toegewijde huisdierenmama - ze is 96% van de tijd enkel en alleen moeder van haar baby".

Wat dramatisch geformuleerd, alsof je vriendin blijvend gemuteerd is ofzo :')

. Het is toch heel normaal dat de baby prioriteit heeft nu? Gaat vanzelf weer voorbij als die opgroeit. Niet voorbij de tropenjaren kunnen kijken is imo nogal korte termijn visie mbt het krijgen van een tweede / volgend kind.

**Geplaatst**: 23-07-22 20:23

Geplaatst: 23-07-22 20:23

Gwahir schreef:
LWDaisy schreef:
wij hebben vanaf de zijlijn wel zoiets van "ze is niet meer de vrouw van, ze is niet meer de attente gastvrouw, ze is ook niet meer de leuke vriendin om mee te kletsen, en véél minder de toegewijde huisdierenmama - ze is 96% van de tijd enkel en alleen moeder van haar baby".

Wat dramatisch geformuleerd, alsof je vriendin blijvend gemuteerd is ofzo . Het is toch heel normaal dat de baby prioriteit heeft nu? Gaat vanzelf weer voorbij als die opgroeit. Niet voorbij de tropenjaren kunnen kijken is imo nogal korte termijn visie mbt het krijgen van een tweede / volgend kind.

Ik vind dit idd ook een vreemde uitspraak. Zo hoort een moeder toch ook te zijn, zorgen voor de kleine. Ik denk dat voor elke moeder haar kind belangrijker is dan haar bezoek of vrienden. Je klinkt bijna jaloers naar dat kind toe.

**Geplaatst**: 23-07-22 20:29

Re: Partner wil geen 2e kind

Geplaatst: 23-07-22 20:29

Ja ze klinkt jaloers maar het is toch ook niet leuk als je volledig lucht bent voor een vriendin omdat ze een kind heeft?

**Geplaatst**: 23-07-22 20:41

Geplaatst: 23-07-22 20:41

Weet niet of het normaal is. In de babytijd voelde ik me ook 2x compleet in beslag genomen door de baby, ze zijn afhankelijk van je en hebben continu je aandacht nodig, ze willen steeds drinken, weer schone luier, weer even bij je zijn. Het is (mi) gewoon de heftigste tijd van kinderen. Maar het duurt relatief kort.
Naarmate ze opgroeien word je steeds meer jezelf en gaan de kids zonder je naar de speeltuin en heb je weer tijd voor jezelf.

Voor je het weet zijn de hele weekenden zelf de hort op, hebben ze een baan en heb je nog meer tijd voor jezelf. Het zijn de tropenjaren die pittig zijn. Vanaf de basisschool is het een eitje. (Tot de puberteit ms maar daar ben ik nog niet :')

)

**Geplaatst**: 23-07-22 21:11

Geplaatst: 23-07-22 21:11

Voor de baby zorgen is wat anders dan geen andere focus meer hebben.
Zelfs als het slaapt is de focus daar. Dat heeft niets met goed zorgen te maken maar met overdreven zorgen.
Eigelijk gelijk aan mijn eerdere bericht.

En dat een man dan zegt als die focus na 2 jaar wat verminderd niet nog een keer is dat wel te begrijpen.

Maar of dat hier aan de orde is weten we niet en zullen we ook niet snel weten. Of de man moet reageren

**Geplaatst**: 23-07-22 21:14

Re: Partner wil geen 2e kind

Geplaatst: 23-07-22 21:14

Ook een moeder moet uitzoeken hoe ze moet moederen. Daar hoef je verder niet zoveel van te vinden.

En de 1 doet het met enorme toewijding en de ander laat haar kinderen in het weekend bij haar ouders achter om te feesten.

**Geplaatst**: 23-07-22 21:19

Re: Partner wil geen 2e kind

Geplaatst: 23-07-22 21:19

Wel als de man daar wat van vind...

**Geplaatst**: 23-07-22 21:21

Re: Partner wil geen 2e kind

Geplaatst: 23-07-22 21:21

Dat is iets wat je als stel moet uitzoeken, een kind haalt vaak de balans uit de relatie en dat heeft soms tijd nodig.

Maar ik dacht dat het nu ging over de vriendin van LWDaisy?

**Geplaatst**: 23-07-22 21:25

Geplaatst: 23-07-22 21:25

Allereerst wil ik even zeggen dat ik niet alle pagina's heb gelezen. Maar wil graag mijn/ onze ervaring delen ookal is deze niet helemaal hetzelfde omdat het hier ging om een 3e.

We hebben 2 gezonde zoons niet altijd de makkelijkste maar mogen zeker niet klagen. Ik heb meteen na de geboorte van de 2e de drang naar een 3e al gehad. Mijn man hield dat toen af maar ik dacht het is nog erg snel etc. Hij heeft gedacht dat het bij mij wel af zou zwakken. Dit is echter nooit gebeurd. Mijn wens naar een 3e bleef en was echt heel erg hardnekkig. Bij hem is de wens er gewoon nooit meer geweest.

Uiteindelijk hebben wij hier heel erg veel over met elkaar gepraat. Ook afzonderlijk van elkaar met mensen om ons heen. Mijn wens bleef maar hij deelde deze wens echt niet. Bij kinderen is er nou ook eenmaal geen tussenweg. Een halve is geen optie. Maar echt door te blijven praten, praten en praten. Over van alles niet alleen mijn kinderwens zijn we eruit gekomen.

Ik ben hardstikke blij met mijn 2 knappe koppen. En ook nog steeds hardstikke blij met mijn man. Neemt niet weg dat het altijd nog een beetje kriebelt. En als er iemand in de omgeving zwanger is of bevallen rammelen mijn eierstokken echt nog wel.Ik denk dat het nooit meer weggaat.

Uiteindelijk moet je erachter komen of de liefde voor hem groter is als je wens.

Neem in ieder geval de tijd! Maak geen overhaaste beslissing.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-07-22 21:45

Geplaatst door de TopicStarter : 23-07-22 21:45

LWDaisy schreef:
Dat dacht ik ook!
Maar idd TS, petje af hoor. Ik heb over mijn vorige post heel erg getwijfeld of ik hem wel zou plaatsen, ik verkondigde niet echt een blije boodschap. Maar ik ben blij te lezen dat je het op mijn bedoelde manier opneemt - als iets om over na te denken, en niet als een aanval. Maar top dat je dat kan hoor, met al die minder-blije antwoorden!

TS, waarom wil jij zo graag 2 kinderen?
Gaat het puur om het speelkameraadje, opgroeien met een broertje/zusje? Geloof je dat een enig kind eenzaam is/zal zijn?
Heb je nog andere redenen die je kan benoemen?

*knip weer ivm lange quote

Ik denk dat ik een hele relaxte moeder ben. Ik duik echt niet bovenop elk huiltje of piepje, als mijn dochter iets niet lukt kan ze uit frustratie wel gaan gillen maar ik probeer haar het ook vaak zelf (deels) op te laten lossen omdat ze hier naar mijn idee alleen maar van leert. Als ze haar zin niet krijgt kan ik haar gemiep rustig negeren maar als ze me nodig heeft, ziek is of pijn heeft dan heeft ze mijn volledige aandacht. Maar dat lijkt me niet meer dan logisch. Ik denk dat ik zelfs wat relaxter ben dan mijn man (ik laat haar rustig zelf de glijbaan op klimmen, mijn man is sneller geneigd om erheen te lopen om te checken of het goed gaat) maar dat komt denk ik vooral doordat ik iets meer tijd met haar doorbreng (omdat ik iets meer thuis ben) en daardoor sneller weet wat ze wel of niet zelfstandig kan en haar dit vertrouwen ook kan geven.
Ik ben ook niet 100% met haar bezig. Wij verdelen de taken ook eerlijk, hoewel mijn man de poepluiers heel graag aan mij uitbesteed ;-)

Uiteindelijk komt het er vaak op neer dat mijn man de afwas doet en ik onze dochter op bed breng, maar dat is niet omdat ik die taak naar me toe trek.

Ik vind het wel een mooie vraag om aan hem te stellen of hij mij door het moederschap ook veranderd vind als zijn vrouw. Dit heb ik hem nog nooit gevraagd. Als de gelegenheid zich voordoet zal ik hem dit vragen :-)

ben zelf ook wel benieuwd eigenlijk want ik vind mezelf niet heel erg veranderd als persoon. Dat hoeft natuurlijk niet zo te zijn voor mijn man. Overigens vind ik hem niet anders als partner sinds onze dochter er is.

Ik heb meerdere redenen waarom ik graag nog een 2e wil. Ik voel de liefde gewoon, niet goed te beschrijven. Verder idd een broertje/zusje voor onze dochter (met het besef dat een goede broer/zus band niet altijd vanzelfsprekend is). Ik gun de opa’s en oma’s nog een kleinkind (en nee, ik doe het echt niet alleen voor hun). Het zwanger zijn, de babytijd vond ik een super mooie tijd met ook zeker zijn zware momenten maar ik kijk daar nog steeds fijn en positief op terug. Het lijkt me heel mooi om dat nog eens mee te maken ondanks dat ik weet dat het zeker anders kan zijn.
Als ik fantaseer over de toekomst zie ik mezelf zitten met 2 kindjes op schoot of aan elke hand eentje. Ik zie mezelf zitten in het gras van de speeltuin genietend van 2 kindjes die lekker aan het spelen zijn.

Ik weet dat dit echt allemaal heel geromantiseerd en happy klinkt. Het is echt niet dat ik alles sprookjesachtig voor me zie, maar ook de minder leuke scenario’s calculeer ik in en dan nog steeds zit die wens zo diep van binnen dat ik dat nog steeds zou willen. Het is een gevoel die niet zo goed te omschrijven is.

**Geplaatst**: 23-07-22 21:49

Geplaatst: 23-07-22 21:49

LWDaisy schreef:
wij hebben vanaf de zijlijn wel zoiets van "ze is niet meer de vrouw van, ze is niet meer de attente gastvrouw, ze is ook niet meer de leuke vriendin om mee te kletsen, en véél minder de toegewijde huisdierenmama - ze is 96% van de tijd enkel en alleen moeder van haar baby".

Iets om misschien ook rekening mee te houden: ze zijn sámen ouders geworden. Het kind is niet alleen van haar, maar ook van hem. Zijn identiteit is als het goed is net zo hard veranderd. Als ik naar mijn eigen relatie kijk (volle bak in de tropenjaren): we doen véél minder dingen zoals stappen etc, maar we zijn meer verbonden dan ooit. En het voelt echt als een team. Onze levens zijn sámen veranderd. Als iemand nu op mij zou inzoomen en zou zeggen "nou ik weet niet wat die man ervan vindt hoor dat zij 95% moeder is" gaat die daarmee voorbij aan de hele beleving van mijn man die er net zo diep inzit als ik zeg maar. Dus ik vind het niet gek dat jullie vriend een beetje aangevallen reageerde.

Naast dat lijkt het me wel echt irritant als je je lucht voelt voor je vriendin. Ik probeer dat altijd echt te voorkomen, mijn meeste vrienden zijn nog kinderloos en ik spreek dus meestal af zonder kinderen :')

**Geplaatst**: 23-07-22 22:04

Geplaatst: 23-07-22 22:04

_Mir schreef:
Gwahir schreef:
Wat dramatisch geformuleerd, alsof je vriendin blijvend gemuteerd is ofzo . Het is toch heel normaal dat de baby prioriteit heeft nu? Gaat vanzelf weer voorbij als die opgroeit. Niet voorbij de tropenjaren kunnen kijken is imo nogal korte termijn visie mbt het krijgen van een tweede / volgend kind.

Ik vind dit idd ook een vreemde uitspraak. Zo hoort een moeder toch ook te zijn, zorgen voor de kleine. Ik denk dat voor elke moeder haar kind belangrijker is dan haar bezoek of vrienden. Je klinkt bijna jaloers naar dat kind toe.

Dat begrijpen jullie dan verkeerd

Het is dat ik het kan vergelijken met een ander koppel met een baby van dezelfde leeftijd. Met haar kan ik wel gewoon een gesprek voeren. Natuurlijk zal zij haar baby ook checken als die zou huilen oid, ze is een even goede moeder als mijn vriendin. Maar het verschil in aandacht naar de omgeving toe is er wel degelijk, en dat maakt van de tweede moeder aangenamer gezelschap. Zij is veel meer "aanwezig" in een gesprek.

Natuurlijk moet een moeder zorgen voor de kleine! En ik wil niet belangrijker gevonden worden dan haar kind - maar zij nodigt mij uit, en ik kan me werkelijk maar 2 gespreksonderwerpen herinneren terwijl ik daar toch vrij lang gezeten heb. Ik had evengoed kunnen thuisblijven, ik bedoel - er was amper conversatie, dat is niet wat ik gezellig noem.

Een moeder is toch méér dan enkel moeder? Ze zou meer moeten zijn, vind ik. Ze is (meestal) ook nog de partner van, vriendin van, en ook zichzelf. Het is zonde, als de individualiteit verdwijnt omdat iemand, bovenop al de rest, ook moeder geworden is. Ik zie hoe mijn vriendin zichzelf compleet wegcijfert, terwijl dat helemaal niet nodig is. Het maakt je geen slechtere moeder als je je aandacht even van de baby weghaalt om ergens anders op te focussen, en die vibe pik ik bij mijn vriendin heel erg op. Ze komt erg gestresst over, en is echt alleen nog maar met de baby bezig.
Als dat zo 24/7 is (en dat geloof ik jammer genoeg wel), en daar draait mijn punt om, kan ik voorstellen dat de vader "nee dankje" tegen een tweede kind zou zeggen.

**Geplaatst**: 23-07-22 22:29

Geplaatst: 23-07-22 22:29

Hmmm, ik heb echt getwijfeld hoe ik dit moet verwoorden en ik ben bang dat het naarder klinkt dan ik het bedoel. Maar ik zie een risico als je vanwege je kinderwens besluit om bij je man weg te gaan en met iemand anders een 2e kind te maken. Ik ben namelijk bang dat kind 1 dat gaat zien als: mama is bij papa weggegaan omdat ik niet genoeg was.
Een kind kan niet beredeneren of begrijpen hoe sterk jouw wens om een tweede is, maar ziet wel het resultaat. Bedoel dit niet gemeen, maar volgens mij geven jonge kinderen zichzelf sowieso al makkelijk de schuld van een scheiding en vrees dat kind 1 dit zo gaat zien.

Verder wens ik je veel sterkte, het is een rottige situatie.

**Geplaatst**: 23-07-22 22:31

Geplaatst: 23-07-22 22:31

Nezzie schreef:
Hmmm, ik heb echt getwijfeld hoe ik dit moet verwoorden en ik ben bang dat het naarder klinkt dan ik het bedoel. Maar ik zie een risico als je vanwege je kinderwens besluit om bij je man weg te gaan en met iemand anders een 2e kind te maken. Ik ben namelijk bang dat kind 1 dat gaat zien als: mama is bij papa weggegaan omdat ik niet genoeg was.
Een kind kan niet beredeneren of begrijpen hoe sterk jouw wens om een tweede is, maar ziet wel het resultaat. Bedoel dit niet gemeen, maar volgens mij geven jonge kinderen zichzelf sowieso al makkelijk de schuld van een scheiding en vrees dat kind 1 dit zo gaat zien.

Verder wens ik je veel sterkte, het is een rottige situatie.

Als je alle reacties van ts hebt gelezen is daar nu ook geen sprake van. Ze laat het nu een poos rusten.

**Geplaatst**: 23-07-22 22:40

Re: Partner wil geen 2e kind

Geplaatst: 23-07-22 22:40

Als ik alle reacties gelezen heb (wat ik heb gedaan) zie ik inderdaad dat TS gisteravond zegt het idee van een tweede op de lange baan te schuiven. In diezelfde post zie ik echter ook: "Ik ben juist énorm aan het onderzoeken of ik verder kan met mijn partner zonder mijn kinderwens verder in te vullen. Dat is juist een van de redenen dat ik dit topic gestart ben." Iets een poos laten rusten is iets anders dan een definitief besluit (om bij elkaar te blijven) nemen.

**Geplaatst**: 24-07-22 09:09

Geplaatst: 24-07-22 09:09

VogeltjeM schreef:
LWDaisy schreef:
wij hebben vanaf de zijlijn wel zoiets van "ze is niet meer de vrouw van, ze is niet meer de attente gastvrouw, ze is ook niet meer de leuke vriendin om mee te kletsen, en véél minder de toegewijde huisdierenmama - ze is 96% van de tijd enkel en alleen moeder van haar baby".

Iets om misschien ook rekening mee te houden: ze zijn sámen ouders geworden. Het kind is niet alleen van haar, maar ook van hem. Zijn identiteit is als het goed is net zo hard veranderd. Als ik naar mijn eigen relatie kijk (volle bak in de tropenjaren): we doen véél minder dingen zoals stappen etc, maar we zijn meer verbonden dan ooit. En het voelt echt als een team. Onze levens zijn sámen veranderd. Als iemand nu op mij zou inzoomen en zou zeggen "nou ik weet niet wat die man ervan vindt hoor dat zij 95% moeder is" gaat die daarmee voorbij aan de hele beleving van mijn man die er net zo diep inzit als ik zeg maar. Dus ik vind het niet gek dat jullie vriend een beetje aangevallen reageerde.

Naast dat lijkt het me wel echt irritant als je je lucht voelt voor je vriendin. Ik probeer dat altijd echt te voorkomen, mijn meeste vrienden zijn nog kinderloos en ik spreek dus meestal af zonder kinderen

Zo had ik het nog niet bekeken.
Misschien omdat ik, als ik daar ben, niet veel verandering bij hem zie. Hij is heel relax, en hoewel hij ook wel met hun dochter bezig is, doet hij dat veel .. ik vind het woord niet meteen .. meer ongedwongen. Hij kan haar bijvoorbeeld naast zich in de zetel leggen en haar kietelen, maar tegelijk wel nog een gesprek met ons voeren. Zijn vriendin echt richt de volle 100% aandacht op haar dochter, en sluit zich op die manier héél wat momenten af van het gesprek.
Hij vervangt ook luiers, speelt ook met haar, geeft haar aandacht - maar hij is ook met "de gasten" bezig. Hij kan zijn aandacht beter verdelen. Hij is nog steeds "de joviale, aangename kerel die hij altijd al was + papa". Mama is eerder.. "niet meer wie ze was, maar overheersend vervangen door mama-zijn".

Ik heb het eerder al gezegd - ik weet natuurlijk niet hoe het er achter gesloten deuren aan toegaat. Ik merk niet zo heel veel "team" op als ik daar ben, maar dat kan achter gesloten deuren natuurlijk anders zijn.

En ik snap wel dat hij zijn vriendin verdedigt hoor - het was alleen niet aanvallend bedoelt, eerder als "ik maak me zorgen, redden jullie het wel, je vriendin kwam namelijk echt heel gestresst over". En dat is geen verwijt - ze kwam echt heel gestresst over. Maar ik snap het wel hoor!

**Geplaatst**: 24-07-22 15:48

Geplaatst: 24-07-22 15:48

Nezzie schreef:
Als ik alle reacties gelezen heb (wat ik heb gedaan) zie ik inderdaad dat TS gisteravond zegt het idee van een tweede op de lange baan te schuiven. In diezelfde post zie ik echter ook: "Ik ben juist énorm aan het onderzoeken of ik verder kan met mijn partner zonder mijn kinderwens verder in te vullen. Dat is juist een van de redenen dat ik dit topic gestart ben." Iets een poos laten rusten is iets anders dan een definitief besluit (om bij elkaar te blijven) nemen.

Misschien bedoelde TS als in: laten rusten als gespreksonderwerp tussen haar en haar partner.
Ze geraken er nu even niet uit en het zorgt voor druk/ stress.
Daarom kan ze wel in zichzelf verder zoeken wat ze nu eigenlijk diep vanbinnen het liefste wil.

**Geplaatst**: 24-07-22 20:48

Geplaatst: 24-07-22 20:48

Urbanus schreef:
Ja ze klinkt jaloers maar het is toch ook niet leuk als je volledig lucht bent voor een vriendin omdat ze een kind heeft?

Dat zal vast niet zo leuk zijn, maar als moeder zijnde wel normaal.

**Geplaatst**: 24-07-22 21:03

Geplaatst: 24-07-22 21:03

_Mir schreef:
Urbanus schreef:
Ja ze klinkt jaloers maar het is toch ook niet leuk als je volledig lucht bent voor een vriendin omdat ze een kind heeft?

Dat zal vast niet zo leuk zijn, maar als moeder zijnde wel normaal.

Vind je? Ik ervaar dat niet zo bij mijn vriendinnen gelukkig.

**Geplaatst**: 24-07-22 21:05

Re: Partner wil geen 2e kind

Geplaatst: 24-07-22 21:05

Ik vind dat eigenlijk ook niet perse normaal. Misschien even tijdelijk, maar niet voor langere tijd. Dan gaat er toch wat mis denk ik (uitzonderingen daargelaten).

**Geplaatst**: 24-07-22 21:07

Geplaatst: 24-07-22 21:07

_Mir schreef:
Urbanus schreef:
Ja ze klinkt jaloers maar het is toch ook niet leuk als je volledig lucht bent voor een vriendin omdat ze een kind heeft?

Dat zal vast niet zo leuk zijn, maar als moeder zijnde wel normaal.

Sorry off topic maar vind ik niet normaal. Ik heb 2 kinderen en vooral de jongste sliep heel slecht en wou continu op mij slapen of in de draagzak. Dat mocht maar dan kan je evengoed een normaal gesprek voeren en aandacht hebben voor de andere persoon.

Ts ik wil jullie alleen veel sterkte wensen en ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen.

Hier had ik door een horror bevalling geen wens voor een 2e. Na 6jr toch een 2e omdat mijn vriend graag een 2e wou en we dachten dat het leuker was voor onze 1e.

Ze hebben altijd ruzie. Beide diagnose ass en adhd dus de jackpot. Soms denk ik wel hadden we er maar 1 gehad. Zoveel meer rust in huis. Ik hou zielsveel van beide maar wat een hoop zorgen en stress heb ik ervan.