Geplaatst: 11-02-22 23:08 Dreamy schreef:Zijn er hier nog meer mensen die vooral af en toe op Tinder zitten uit verveling, amper echt gesprekken hebben (want te kritisch qua uiterlijk en daardoor weinig matches) en als het dan dicht bij afspreken komt afkappen?Zo gaat het bij mij iig echt al twee jaar
Zag nou laatst een bekend gezicht op Tinder, een oud klasgenoot van de middelbare (15 jaar geleden?) waar ik verder niet echt mee om ging, en had naar rechts geswiped omdat het mij wel leuk leek om bij te kletsen. Zo zijn we aan de praat geraakt, niet eens een heel lang gesprek, en voordat ik het wist hadden we een date staan.
Ik had aangegeven dat mijn weekenden druk waren, maar dat ik om de maandag ook vrij had waaronder die aankomende maandag. Hij had dat toen opgevat als zijnde dat ik dan ook gelijk zou willen en kunnen afspreken, dus ik kreeg op zondag ineens een bericht of ik dieetwensen had (hij wilde voor mij gaan koken) en te horen dat hij al een taart had gebakken (had in een gesprek een plaatje van een taart doorgestuurd die mij echt goddelijk leek). Aangezien ik verder ook echt vrij was en niks gepland had, dus ook echt geen excuus had om het niet door te laten gaan, ben ik maar gewoon gegaan. Ondanks dat ik het toch wel erg spannend vond en hem ook niet perse naar rechts had geswiped omdat ik hem wilde datenDit ook gezegd, maar hij vond dat ik er ook niet te zwaar aan moest tillen en we gingen gewoon gezellig afspreken.
Daar aangekomen had hij echt een hele fancy kaasplank in elkaar geflansd, was echt onder de indruk. En het was gewoon erg gezellig, hebben gewoon heel fijn gepraat. Door die kaasplank zaten we echter zo vol dat we het avondeten maar hebben gelaten (hij zou nog moeten koken)En vervolgens gelijk weer afgesproken voor de zaterdag, dan zou ik hem Leiden laten zien
Ook dit was gezellig en we hebben uiteindelijk ook gezoend.
En nou staat er morgenavond dus dan wél een diner op de planning.
Ik merk alleen wel dat ik teveel nadenk over wat ik voel of wil voelen of juist niet voel. Mijn vorige date heb ik destijds toch een soort "teleurgesteld" toen ik het na een aantal afspraakjes toch niet voelde (had daar tijdens het daten ook al over gecommuniceerd, maar je moet zoiets denk ik ook tijd geven bij iemand die je nog niet kent?) en ik zou niemand's tijd willen verdoen/weer willen teleurstellen. Maar misschien ben ik ook bang om mezelf weer open te stellen?
Ik weet dat ik het moet loslaten, vooral genieten en blijven communiceren. Is alleen een beetje lastiger dan gedacht
Goh klinkt net alsof ik dit geschreven heb
heel herkenbaar dus 
Heb je nog wat geantwoord? 
