Ik ga volgende week wandelen met een vriendin. Snak naar een ander gesprek!

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
bigone schreef:Er mag gewoon gezegd worden waar je tegenaan loopt of klagen over hoe je leven nu is. Voor de één veranderd er weinig , voor de ander zal door heftige omstandigheden het leven nooit weer zo zijn als voor Corona. Alle ervaringen staan op zich en zijn niet te vergelijken maar zeggen dat je niet zo mag denken omdat anderen het nog veel erger getroffen hebben is typisch Nederlands . Dus inderdaad , tel je zegeningen, zwelg maar even in zelfmedelijden maar bagataliseer het niet tov van anderen want voor jou telt je eigen gevoel gewoon het zwaarst.
safina schreef:Ik ben vanmorgen juist opgestaan met het bevrijdende gevoel helemaal nergens heen te hoeven. Ik ga lekker klussen in de moestuin. En brood bakken. .
bigone schreef:Er mag gewoon gezegd worden waar je tegenaan loopt of klagen over hoe je leven nu is. Voor de één veranderd er weinig , voor de ander zal door heftige omstandigheden het leven nooit weer zo zijn als voor Corona. Alle ervaringen staan op zich en zijn niet te vergelijken maar zeggen dat je niet zo mag denken omdat anderen het nog veel erger getroffen hebben is typisch Nederlands . Dus inderdaad , tel je zegeningen, zwelg maar even in zelfmedelijden maar bagataliseer het niet tov van anderen want voor jou telt je eigen gevoel gewoon het zwaarst.
Astorga schreef:Mijn enige contacten zijn patiënten en collega's. Veel bekenden die ik op straat tegenkom springen een meter extra van me af als ze horen met wat voor patiënten ik werk, en dan hou ik al trouw afstand van iedereen.
Zie ineens wel de voordelen van een relatie in, al is dat nu een beetje te laat, want daten is ook niet echt een optie nu.
safina schreef:bigone schreef:Er mag gewoon gezegd worden waar je tegenaan loopt of klagen over hoe je leven nu is. Voor de één veranderd er weinig , voor de ander zal door heftige omstandigheden het leven nooit weer zo zijn als voor Corona. Alle ervaringen staan op zich en zijn niet te vergelijken maar zeggen dat je niet zo mag denken omdat anderen het nog veel erger getroffen hebben is typisch Nederlands . Dus inderdaad , tel je zegeningen, zwelg maar even in zelfmedelijden maar bagataliseer het niet tov van anderen want voor jou telt je eigen gevoel gewoon het zwaarst.
Mooi gezegd wel. Toch merk ik aan mezelf dat als ik 's morgens opsta met dat gevoel van "heerlijk, ik hoef nergens naar toe!" me een beetje schuldig voel. Het voelt een beetje fout om te genieten van iets wat voortkomt uit deze ellendige crisis en van iets dat anderen als iets heel naars ervaren.
Maar het heeft veel te maken met hoe je leven eruit ziet, denk ik. Ik maak op mn werk lange, intense dagen en krijg daar genoeg verdriet en ellende mee. Ik denk dat mijn hoofd de rust en stilte juist nodig heeft. Diezelfde stilte die een ander teveel wordt.
Jessix schreef:Ik blijf er zeker niet in hangen. Mijn glas is altijd halfvol. Maar ik merk wel dat ik lastige momenten heb. En ook niet eens om mezelf hoor. Ik vind het ook vreselijk hoeveel bokkers hier in het topic zijn geraakt. Hartverscheurend om te lezen hoe mensen hier afscheid moeten nemen van hun dierbaren of nog in de zenuwen zitten met een ziek persoon. En dan denk ik wel even “poeh... wat een k** situatie zitten we toch in”
Janine1990 schreef:Horen jullie trouwens ook veel mensen om je heen die zo achteraf het idee hebben het ook al te hebben gehad? Zij het in zeer lichte mate?
Van voor het eerste geval in NL?
Janine1990 schreef:Horen jullie trouwens ook veel mensen om je heen die zo achteraf het idee hebben het ook al te hebben gehad? Zij het in zeer lichte mate?
Van voor het eerste geval in NL?