Saskia9 schreef:Niemand is zomaar zijn kinderen beu.
Wel de situatie.
Het is niet zomaar leuk vrij zijn en tijd voor je kinderen hebben.
Er heerst namelijk angst, voor het virus, voor het onbekende. De één voelt dit meer als de ander.
Er zijn zorgen, banen die wegvallen, rekeningen wellicht niet betaald kunnen worden. Ouders die thuis moeten werken maar ook kinderen moeten vermaken en verzorgen.
Kinderen die ineens hun ritme, structuur en zekerheid kwijt zijn.
Uitdaging wat zij normaal op school en bij leeftijdsgenootjes vinden zijn ineens weg.
En het is geen vakantie, niemand kan even een dag vrij nemen en naar het zwembad of de efteling gaan.
Zelfs speeltuintjes, of de supermarkt is een potentieel gevaar.
Ineens zit je dan bijna opgesloten in je huis, van totake vrijheid naar angst en onzekerheid. Mensen en dus ook kinderen reageren daar op. Er moet een nieuw ritme gevonden worden, hoe daag je elkaar positief uit? Hoe ga je met elkaar om als iemand er even doorheen zit en je niet even uit de situatie kan..
Het is echt geen kwestie van ouders die hun kinderen kwijt willen, het is een kwestie van onzekerheid, angst en op elkaars lip zitten..
Laten we elkaar niet afbranden en veroordelen, de één kan wat meer aan als de ander, de één zit ergens sneller doorheen dan de ander. Laten we lief voor elkaar zijn want dat is echt het enige wat we nog hebben nu.. Elkaar...