Bokt.nl

OsMo schreef:

Ik heb zo´n beetje het hele topic door gelezen en ik zou wel graag een ding willen benoemen waarin de meesten voor bij gaan.

(vanuit mijn ervaring bij het vluchtelingewerk)

In veel islam culturen is de familie band erg groot, je familie is alles wat je hebt en waar je op kunt terug vallen. Zo heel raar vind ik het niet dat deze gozer TS nog niet heeft voorgesteld.
Voor hem kan het betekenen dat de familie hem verstoot.
Zeker als er sprake is van uithuwelijken laat al zien hoe ouderwets de ouders zijn van TS haar vriend.
Ook herken ik wel de onvrede van de vriend van TS over mannelijke vrienden en uitgaan.
Dit is ook herkenbaar voor de cultuur, het is niet passend binnen de cultuur dat een getrouwde vrouw nog uitgaat zonder haar man of mannelijke vrienden heeft.
Dit heeft niets met de persoon zelf te maken die zelf een steekje los heeft, dat is iets wat hij heeft mee gekregen van uit zijn opvoeding.
De vriend van TS komt op mij over als een man die veel gebruiken vanuit zijn cultuur eigen heeft gemaakt maar niet heel streng is in bijvoorbeeld het dragen van een hoofddoek.
In deze cultuur die op sommige vlakken echt niet veel verschild met andere culturen is het schaamte gevoel ook groot wanneer 1 van de kinderen niet volgt wat de normen binnen hun cultuur aangeven.
Dan is dat een schande voor de familie. Eerwraak is geen onbekend fenomeen.

Het zal dus best moeilijk zijn voor TS om geaccepteerd worden als buitenstaander. Ook al zal zij volledig bekeren tot Islam.

Beste TS als jou vriend daadwerkelijk van jou houdt dan zal hij ook voor jou kiezen. Op dit moment kan hij die keuze schijnbaar nog niet maken.
Voor jou belangrijk om er achter te komen of hij de waarheid spreekt over zijn familie.
Zijn zij echt zo streng als hij doet voorkomen of zegt hij dit alleen omdat hij jou wel makkelijk vind als vriendin maar hij dus idd die commitment niet wil aan gaan met jou?

senna21 schreef:

Ts, blijf trouw aan jezelf.
Religie kan verrijkend en bevrijdend zijn , maar ook beknotten/ mensen klein maken.

Harvey1 schreef:

Wauw... ik schrik hiervan TS! Ik deel dit met je omdat ik je wil laten weten dat het ook anders kan. Mijn vriend komt ook uit Irak, op zijn 3e hier gekomen en ik heb echt de meest relaxte schoonouders ooit. Zijn ouders zijn heel vrij, moeder is wel moslima maar dat is gewoon voor haarzelf, haar man doet vrij weinig met geloof en heefte en hekel aan hoofddoekjes (haha)

Ik ben vanaf dag 1 met open armen ontvangen en mocht zelfs direct blijven slapen. Er is geen dag gepraat over dat ik geen Iraakse ben of Moslim (ik ben zelf Nederlands met Italiaanse ouders, katholiek) We zijn inmiddels al 5 jaar samen en we wonen samen. Hij is trouwens super modern en Hollands wat dat betreft. We doen beide helemaal niks met het geloof en zijn heel gelukkig! Hij is overigens net klaar met HBO en nu 25 jaar oud. Er wordt nooit druk gegeven over trouwen of kinderen.

Als hij ineens van mij verwacht dat ik moslim zou worden, zou ik bij hem weggaan. Dat weet hij ook al vanaf dag 1 omdat ik toen nog weleens twijfelde aan of dat echt zo zou zijn. Maar na bijna 6 jaar kan ik wel stellen dat we beide niet geloven en dit ons het gelukkigst maakt!

Mijn ouders hadden wel moeite met hem, want ja... ik bracht een Irakees thuis! Hallo? Moest ik dan ook een hoofddoek? En het was zo'n gevaarlijk land en vrouwen werden daar anders behandeld... Mijn moeder was echt bang voor het idee. Dat heeft een paar keer geduurd en nu is mijn familie super close met hem en ben ik close met zijn familie.

Ik wil je niet lekker maken hoor maar ik wilde dit toch even kwijt omdat ik sommige mensen zie reageren alsof het altijd zo gaat bij mensen van deze afkomst. Het kan ook anders, echt! Het zal niet veel voorkomen maar het kan echt.

Wat betreft de TS: kijk uit en blijf vooral in jezelf geloven.. Als je moslima wilt worden ben je daar vrij in maar doe het niet voor hem. Hij zal steeds meer van je verwachten en dat kun je straks misschien niet waarmaken. Hij zal uiteindelijk toch de stap moeten maken naar zijn ouders, doet hij dat niet... dan zegt dat misschien ook wel iets over zijn karakter. Hij moet met jou verder, niet met zijn ouders. Als jij de liefde van zijn leven bent dan moet dat opgelost kunnen worden. Niemand kan jullie dwingen om te trouwen.

Denk goed na, blijf realistisch en blijf hem confronteren. Alleen dan weet je precies hoe hij erin staat!