Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Shadow0 schreef:Intrigerend, een topic over opvoeding waarbij de laatste pagina's eerder aan bod komt hoe manipulatief, krengig, t*ringlijers de kinderen zijn, en verder hoe je kinderen zo snel mogelijk af moet leren om iets te willen.
Is het echt zo uit de mode om kinderen liefde te geven, te proberen om aan hun behoefte aan geborgenheid te voldoen, en de ruimte te bieden om zichzelf te ontplooien en te ontwikkelen tot empathische, gelukkige en zelfstandige volwassenen die hun eigen weg kunnen gaan?
wemkelover schreef:Hahaha dit is niet best. Ja kinderen moeten alle liefde krijgen, alle aandacht, iedereen moet zich maar aanpassen aan de kinderen want die gaan helemaal voor.
Ik voed mijn kleintje liever tussen die twee uiterste op. Ja mijn kind krijgt mijn liefde en aandacht. Maar niet altijd zijn zin. Ja hij mag boos worden, maar krijgt wel mee dat als hij boos word nee niet in een keer ja word. En kind heeft behoeftes maar papa en mama ook. En die hebben daar ook recht op.
Serieus wat voor kinderen krijg je als alles altijd om hun draait, altijd achter ze aan rent, altijd alles mogen.
Er is ook zoiets als een middenweg.
Desiree schreef:Joltsje schreef:En ja ze bemoeit zich meer met mij wat huishouden en opvoeding betreft. Helemaal geen moeite mee. Maar ze zegt dan ook regelmatig, maar je bent mijn enige dochter. Bij mijn schoondochters doe ik dat niet.
Maar haar zoons dan? Of is opvoeden nog steeds alleen de taak van de moeder?
Dat is de reden waarom moeders zich nog voor elke beslissing moeten verantwoorden en vaders nog altijd hun goddelijke gang kunnen gaan.
Mensen zijn het zich niet bewust, dat zie je wel.
SusanH schreef:Vind het wel heel wat om te stellen dat probleemkinderen komen doordat beide ouders veel werken. Ik zie om me heen juist vaak de meeste problemen ontstaan wanneer 1 of beide ouders zonder werk thuis (komen te) zitten, of wanneer kinderen opgroeien in een gezin waar van meet af aan al andere complexe problemen spelen.
Als je tegenwoordig in NL in een koophuis wil wonen en ook nog een beetje geld over wilt houden om leuke dingen te doen met je gezin moet je wel beiden werken, anders is het gewoon niet op te brengen als je een kind of meerdere kinderen hebt.
Siesjuh schreef:het is een feit dat als je een kindje krijgt, de behoeften van de ouders tijdelijk naar de achtergrond gaan. Er is namelijk een klein, afhankelijk wezentje geboren wat tijdelijk vrijwel alle aandacht van de ouders nodig heeft om zichzelf te ontplooien tot een verstandige, goedgemanierde volwassene die weet hoe het leven in elkaar zit.
Sammie schreef:Siesjuh schreef:het is een feit dat als je een kindje krijgt, de behoeften van de ouders tijdelijk naar de achtergrond gaan. Er is namelijk een klein, afhankelijk wezentje geboren wat tijdelijk vrijwel alle aandacht van de ouders nodig heeft om zichzelf te ontplooien tot een verstandige, goedgemanierde volwassene die weet hoe het leven in elkaar zit.
Dat kun je helemaal niet als feit stellen... Hooguit als een mening. Je leven verandert en dien je aan te passen aan de behoeften van een baby. Dat is gezien de kwetsbaarheid en onbehulpzaamheid begrijpelijk. Een baby is compleet afhankelijk van de zorg van de ouders. Die dient dus gegeven te worden. Dát weet je, daar pas je je op aan. Maar behoeftes van ouders kunnen niet naar de achtergrond gaan. Ouders blijven mensen en hebben dus ook hun behoeftes. Eten, slapen, plezier maken horen daar gewoon bij. Tig dingen die onder behoeftes vallen, een groot deel kun je ook gewoon doen met een baby in je leven.
Er is geen ouder die [alle] behoeftes +18 jaar (de wettelijke leeftijd eer een kind volwassen is, ontplooiing gebeurt je leven lang) naar de achtergrond zet. Een heel simpel voorbeeld daarvan is al op vakantie gaan. Een baby, peuter of kleuter geeft daar geen drol om, maar toch toogt gezinnend Nederland massaal naar Center Parcs ('ff er tussenuit met de kids')
Sizzle schreef:Was de reden dat er vraag was naar kindvrije horeca ook niet ontstaan omdat er te veel ouders zijn die vinden dat kinderen onder het mom van zelfontplooiing gewoon alles mogen doen wat ze willen en daarmee dus ook anderen tot last mogen zijn?
Siesjuh schreef:Maar naar mijn idee wordt er tegenwoordig wel heel makkelijk met het krijgen van kinderen omgesprongen en te weinig stil gestaan bij wat voor impact deze nu werkelijk hebben...
Shadow0 schreef:Desiree, dat is niet helemaal hoe empathie werkt
Joltsje schreef:Ooh nee als er iemand een feminist is dan is het mijn moeder wel. Mijn vader strijkt zijn eigen kleren. Zorgde 's ochtends voor het ontbijt etc. Mijn moeder ging werken toen ik weer naar de basisschool ging. Als ze dan een avond vergadering hadden vroegen ze wie er oppastte. Niemand zei mijn moeder dan. Mijn man is thuis.
Ze praat zeker met mijn broers over de opvoeding. En mijn broers en man doen ook voldoende. Het hele topic is begonnen omdat mijn broer vond dat ik mijn zoon beter niet in bed kon nemen. Omdat je er dan nie meer vanaf komt.
Desiree schreef:Nee dat klopt, maar dat weten die kinderen niet want dat wordt ze niet geleerd, als de hele omgeving altijd met hen rekening moet houden maar andersom niet.
Desiree schreef:Ik snap wel hoe kinderen leren, maar ze leren niet met anderen mee te denken als ze dat nooit eens hoeven, snap je?
Citaat:Er is namelijk niets dat je zou kunnen leren door het NIET te doen. Je leert iets alleen aldoende.
Ik denk dat grenzen stellen deel uit zou moeten maken van de basis. Want ook grenzen geven duidelijkheid en dus veiligheid. IK denk dat dit onderschat wordt.
Shadow0 schreef:Desiree schreef:Ik snap wel hoe kinderen leren, maar ze leren niet met anderen mee te denken als ze dat nooit eens hoeven, snap je?
Dat klopt dus niet helemaal.Citaat:Er is namelijk niets dat je zou kunnen leren door het NIET te doen. Je leert iets alleen aldoende.
Ik denk dat grenzen stellen deel uit zou moeten maken van de basis. Want ook grenzen geven duidelijkheid en dus veiligheid. IK denk dat dit onderschat wordt.
Alleen is dit iets dat niet meer echt een terrein van meningen en wensdenken is. Er is namelijk behoorlijk wat bekend over hoe kinderen zich ontwikkelen, en hoe ze empathie, sociaal gedrag etc eigen maken. En daarin is het heel erg duidelijk dat dat veel meer voortkomt uit veel positieve interactie in een gezonde omgeving, dan dat je ze 'traint.'
En je mag beslist denken dat het anders is, het staat iedereen vrij om te geloven in dingen, ook als ze niet kloppen. Maar het klopt niet.
Overigens - je schuift nu de discussie op van het ontwikkelen van empathie naar grenzen voor veiligheid, wat best wel iets anders is.
Citaat:Vanaf een maand of 6 krijgen kinderen door dat ze een reactie kunnen uitlokken. Dat is niet hetzelfde als manipuleren. Ze willen iets en proberen je dit duidelijk te maken. Ze hebben maar één manier ter beschikking en dat is huilen. Verwennen en gewennen liggen dicht bij elkaar. Als je gewend bent om elke dag chocoladepasta te eten dan noemen we dat verwennen en als je gewend bent om elke dag bij papa en mama in bed te slapen als je twee bent, dan noemen we dat gewennen. Het is maar net waar je zelf de grens trekt...
Ik vind dat een kind vanaf de eerste dag kan gewennen en dat je als ouder er zelf verantwoordelijk voor bent waar een kind aan went en wat je daar van vindt. Aanwennen is gemakkelijker dan afwennen (afleren). Maar goed, antwoord op je vraag.. vanaf ongeveer 6 maanden krijgen babies beter door dat ze ergens om kunnen 'vragen'. En vragen doen ze door te huilen.
Let op er zit een groot verschil tussen om iets vragen en de consequenties van gedrag kennen. Dat laatste is pas aan de orde vanaf een jaar of 2,5 - 3!!!
Sizzle schreef:Tja, dat heb je altijd als je korte posts hebt ipv een volledig handboek.
Citaat:Maar als iemand ergens streng in is hoeft het niet zo te zijn dat het kind meteen helemaal geen liefde krijgt.