Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-06-15 00:33

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 21-06-15 00:33

Joscaa: hele dikke knuffel... :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-15 03:37

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-15 03:37

Citaat:
Er zijn een paar dingen die ik al heel lang kwijt wil. Dingen die ik niet meer heb durven aankaarten omdat ik het niet meer wilde oprakelen, bang dat ik het alleen maar ongemakkelijker voor ons zou maken. Na al die maanden zit het nog in mijn hoofd, zit jij nog steeds in mijn hoofd, en wil ik het toch nog even kwijt..

Soms zou ik willen dat ik het anders had aangepakt. Ik heb dingen gedaan en gezegd, waarvan ik achteraf spijt heb. Ik heb me op sommige momenten anders opgesteld naar jou toe, omdat ik bang was dat ik het anders zou verpesten. Het spijt mij echt als ik voor ongemakkelijke momenten heb gezorgd en ik ben je echt dankbaar dat je altijd eerlijk tegen mij bent geweest.

Ik ga je missen en eerlijk gezegd deed ik dat al. Ik heb zo vaak op het punt gestaan je een berichtje te sturen om af te spreken, maar ik wist dat dat niet was wat jij wilde. Ik heb er zoveel aan gedaan om je uit mijn hoofd te krijgen, maar op een of andere manier leek dat tot nu toe onmogelijk.

Ik wens je echt het allerbeste en hoop dat je het goed naar je zin gaat krijgen op je nieuwe plek. Dat verdien je.
Take care & wie weet tot ooit..

**Geplaatst**: 16-07-15 17:20

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 16-07-15 17:20

jij weet net als mij dat het goed is zo.

**Geplaatst**: 30-07-15 00:41

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 30-07-15 00:41

I told you, I told him. I kept my promise though I am not sure if it was the right thing to do.
Because I don't know whether or not it was foolish or just the right thing to do...
But when I told him, he didn't seem to quite understand. Or he just thought it was something else, nothing major. I don't know, perhaps it's because he has seen many of these issues. Perhaps it's not that bad.
But God, how I love the metal against my skin, the blood dripping and the stung...

**Geplaatst**: 30-07-15 01:52

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 30-07-15 01:52

Wat heb ik je misdaan dat ik dit verdien?! Waarom zeg je niets meer? Jij was degene die het zo ver heeft laten komen..

**Geplaatst**: 03-08-15 15:04

Geplaatst: 03-08-15 15:04

Zertab schreef:
Stoof schreef:
Ik mis je.

Dat is het enige wat ik al heel lang kwijt wil, maar nooit kan zeggen. Wat een fijn idee dit topic.

Eigenlijk precies dit. Maar ik heb het gezegd, maar het heeft niets opgeleverd.

Idem.

**Geplaatst**: 03-08-15 16:30

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 03-08-15 16:30

Veroordeeld door aannames dus nee, het spijt me niet.

**Geplaatst**: 15-08-15 23:30

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 15-08-15 23:30

Niet een gezegde maar een gedachte. Waarom voel ik me zo f*ing eenzaam. Is het karma, is het een straf god knows. Zal ik altijd eenzaam blijven? Degene die ik leuk vind is 6000 km van me verwijderd. Ik mis je zo! Of zal ik voor de rest van me leven eenzaam blijven

**Geplaatst**: 15-08-15 23:34

Geplaatst: 15-08-15 23:34

Ik vroeg je nog zo me na deze zware tijd niet te kwetsen. Je hebt me niet gekwetst, je hebt me nog verder gebroken dan dat ik was.

Vertrouwen is iets raars. Iets zeldzaams.

**Geplaatst**: 17-08-15 17:35

Geplaatst: 17-08-15 17:35

Vandaag jou verjaardag... die had je niet meer mogen beleven.67 vind ik veel te vroeg,net als Mams 35 jaar geleden. Voel mij nog steeds kind... verdrietig maar ook boos. Niet boos om de dood van jullie twee... maar om het geheim dat jullie mee in jullie graf genomen hebben...en nu is het te laat... Iedereen wist het... en wij hoorden en pas 1 maand voordat je overleed... en er was geen mogelijkheid meer om te vragen. ..ons hele leven met een geheim/leugen en nu is niemand meer over,die ons de waarheid kan vertellen...

**Geplaatst**: 17-08-15 21:19

Geplaatst: 17-08-15 21:19

Iemand verliezen die je dierbaar is, is een stukje van jezelf verliezen. Had jij maar een vinger of een teen meegenomen. Of zelfs mijn haar. In plaats daarvan nam je dat ene stukje met je mee, dat ik echt nodig heb. Je kwam, je zag, je overwon, en toen ging je, met mijn hart in jouw handen.
Er gaat geen dag voorbij, zonder dat ik aan je denk. Vaak zelfs geen uur. Er zijn honderden kleine dingen, die me stuk voor stuk aan jou doen denken. Herinneringen, die me als speldenprikjes doorboren, en me naar adem doen snakken. Nog steeds kan ik niet aan je denken zonder dat het pijn doet. Nog steeds bezorgt de gedachte aan jou, hoe miniem ook, me een steek in mijn buik. Nog steeds reageer ik bij zulke gedachten instinctief, en wendt ik m'n hoofd af, alsof ik zo ook de storm van herinneringen kan afwenden, die een lawine aan emoties veroorzaken. Ik KAN niet aan je denken, na 3 seconden voel ik een hol gevoel in mijn maag, dat zich snel verspreid en me zonder adem zet, terwijl ik mijn hart plots als een gek voel bonzen en mijn ogen zich paniekerig verwijden, en ik moet die gedachten wel afbreken of ik stik in mijn verlies.
Je zit onder mijn huid, in mijn bloed, je kent mijn ziel en ik probeer nog steeds elke dag opnieuw zonder jou te leren leven. Het lukt me niet, weet je. Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt, dat het moet slijten. Bij mij is het niet gesleten en geheeld, het is als een infectie in mijn hart en ziel gaan woeden, heeft zich als een tandbeenontsteking diep en nukkig in me geworteld, constant aanwezig. Elke keer ik in de spiegel kijk, zie ik jouw ogen terug kijken.
Ik vraag me af, of jij ook aan mij denkt. Of jij nog weet wat ik weet, namelijk elke seconde die ik met jou heb doorgebracht. Of jij voelt wat ik voel, en dat is vooral dat alles verterende gevoel van verlies, van weten dat er niks of niemand jou ooit nog deze gevoelens bij je zal losmaken, want de liefde die je had en verloor was alles, en uniek en onvervangbaar. Ik probeer nu al jaren over je heen te komen, over jou niet meer in mijn leven te hebben heen te komen, en ik heb me er bij neergelegd dat dit nooit zal gebeuren. Het was ons niet gegund, en ik blijf achter als van glas. En ik weet, als ik heel eerlijk ben, jij exact hetzelfde voelt. Want ik ben jou, en jij bent mij, en ik vertrouw erop dat we elkaar in een volgend leven weer tegenkomen. En ondertussen denk ik aan je, en voel ik je en adem ik je. Ik zie je. Tot later vriendje.

**Geplaatst**: 18-08-15 11:30

Geplaatst: 18-08-15 11:30

Charmant, grappig, knap. Wat een man. Applaus.
Je hebt het voor elkaar. Om de paar maanden val je weer door de mand en er zijn altijd weer mensen die je opvangen omdat ze in je mooie verhalen geloven. Applaus.
Je bent geweldig in het vertellen van verhalen, je grappen verspreiden, het feestje de kamer in brengen. Ergens bewonder ik je en benijd ik je, je laat mensen in je geloven, je laat mensen lachen, huilen, het onderste uit de kan halen. Je haalt er kracht uit, het voedt je.

Ik zou je moeten bedanken.
Zoals je in mijn leven kwam, me energie gaf, mij alles liet geven en mij op de proef nam. Dankzij jou heb ik mezelf heel goed leren kennen. En je probeerde alles af te breken, langzaamaan, elke keer was er weer een stukje van mij dat je kapot wilde maken.
Ik was bijna stuk. Bijna had je me. Bijna.
Maar ik heb míjn kracht ontdekt, en wel dankzij jou. Want dankzij jou ben ik sterker. Elk stukje dat jij af hebt gebroken is dubbel zo sterk terug gegroeid.

Je bracht me in gevaar, financieel en fysiek. En ik heb gevochten, gevochten met jou, familie, vrienden en met mezelf. En ik heb het geflikt. Zonder jou had ik nooit geweten hoe sterk ik ben. Nooit heeft iemand mij zo getest.

Ik hoop dat ooit geen mens meer over is om in je leugens te trappen.
Dat je leugens zich tegen je keren en je ziels alleen over blijft, geen rooie cent meer te jatten hebt en je in je eigen leugens stikt. De pijn van alle mensen die je belazerd en in gevaar gebracht hebt in één keer door je lichaam gaat razen en je in de foetushouding jezelf in slaap huilt. Ik wil dat je het vóelt.

En ik wacht geduldig tot dat moment.

**Geplaatst**: 22-08-15 19:09

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 22-08-15 19:09

Ik heb je geblokkeerd. Omdat je mij niet hebt verteld dat je gaat trouwen. Ik hoop alleen niet dat je je toekomstige vrouw behandeld zoals je mij behandeld hebt. Als een stuk vuil. Want dat is ze niet waard. Niemand niet. Maar ja karma?

**Geplaatst**: 23-08-15 17:21

Geplaatst: 23-08-15 17:21

.

Sorry toch mn reactie weer weggehaald... Tja de titel is waar he

**Geplaatst**: 23-08-15 23:02

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 23-08-15 23:02

Ik hoop heel erg dat je me begrijpt en me terug toevoegd. Ik mis je in mn leven

**Geplaatst**: 24-08-15 13:03

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 24-08-15 13:03

Ik vind je leuk en tegelijkertijd vertrouw ik je voor geen meter... -O-

**Geplaatst**: 24-08-15 13:15

Geplaatst: 24-08-15 13:15

Voor mn overleden broer
er gaat geen dag voorbij dat ik je niet mis. Ik zou alles geven voor een seconde met jou,kon ik je maar tegenhouden,had toch iets gezegt. Ik had je kunnen helpen,dit had niet gehoeven
27 februari 2014 staat op mijn netvlies geschreven......
En nu leef je voort in mijn hart en in mijn geheugen voor altijd
Er is nog een ding wat ik wil zeggen lieve broer het spijt me ...

**Geplaatst**: 27-08-15 17:35

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 27-08-15 17:35

Tja... mams... vandaag 35jaar geleden stond papa s'ochtends om 4 bij ons aan't bed..."Mamilie ist gestorben "...
Tot de dag van vandaag kan ik het niet verwerken dat wij niet mochten afscheid nemen...
Onder de mom van "de kinderen moeten gespaard blijven" mochten wij jou de laatste 2 maanden niet meer zien...
Lang dacht ik,dat het jou wens was en ik heb je ervoor gehaat. Inmiddels weet ik dat het de superstomme keuze van paps en de gehele familie was. Goed bedoeld maar de idiotste keuze die hun hadden kunnen maken.
Zo ook om jou meer als 10 jaar niet meer te noemen...
Hoe vaak praat ik met jou? Ik ben gelovig maar als ik bid dan alleen naar jou .
En hoe dubbel voelt het vandaag. .. met al wat wij te weten gekomen zijn vlak voor papa's dood...
Ik voel me zo alleen. ....
Kon ik alleen maar nog eens 5 seconden dat kleine meisje zijn die in jou armen ligt... ik hou van jou

**Geplaatst**: 27-08-15 23:22

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 27-08-15 23:22

Deze vond ik terug op mijn pc, van 4 maanden terug...

Jij beslist de dingen, die ik moet doen.
Jij vindt het nodig mij te dwingen.
Te dwingen tot iets wat ik niet wil.
Maar daar sta jij geen moment bij stil.

Ik moet doen wat moet.
Omdat iedereen dat doet.
Maar ik kan niet meer.
Ik ga kapot.

Deze pijn, diep van binnen
Kan ik niet meer overwinnen.
Alleen, in de steek gelaten
En ik kan er met niemand over praten.

Jij dringt me je regels op
Jouw wetten en gewoontes
Jouw verwachtingen, de moetjes

Maar mijn lijntje is gebroken
Geknapt als een dunne grasspriet
Maar er is niemand
Die dat ziet.

**Geplaatst**: 28-08-15 00:13

Geplaatst: 28-08-15 00:13

Lieve snuitje,

Het spijt me dat jouw laatste dagen draaide om mijn verdriet. Want als we heel eerlijk zijn, was dit niet het afscheid wat je verdiende. Wat wij beide nooit gewild hadden, het einde van jou aan deze verschrikkelijke rit, mijn mooiste droom en ergste nachtmerrie. Zou dat ooit nog goed gekomen zijn? De periodes van heftige emoties, liefde en gemis, haat en vriendschap, dateren aan onze tijd samen. Hoe hard we, ik, wel niet gewerkt hadden om samen te kunnen zijn. Het allermooiste en meest heftige laatste cadeau van pa.
Het allerlaatste wat ik op dat moment nodig had, waren de ijskoude leugens die verteld werden op je allerlaatste dag. Zoiets heiligs wat altijd maar weer bezoedelt moest worden. Zout op jouw wonden was niet erg genoeg. Het ontbreken aan interesse was niet erg genoeg. De leugens... De leugens zijn de monsters die nog elke avond aan mij vreten. Hoe kan een persoon daar mee leven? Troostende woorden die gesproken werden waren totaal misplaatst. Was jij degene die werd ingeslapen? Of een ander paard? Ik zal nooit kunnen vergeven. Ik zal nooit vertrouwen. Ik zal nooit meer gecontroleerd willen worden. Het spijt me... Dat had ik graag willen horen. Dat had de wonden een beetje kunnen smeren, zoals dat bij jou nooit gebeurd is. Het spijt me als ik je te kort geschoten ben. Het spijt me als ik egoïstisch ben. Het spijt me dat je er nu niet meer bent. Het spijt me dat ik niet sterk genoeg ben en het spijt me het allermeest, dat ik het niet kan laten gaan.

Het spijt me dat jouw laatste dagen alleen maar draaiden om mijn verdriet. Het spijt me, vergeven kan ik niet.

**Geplaatst**: 30-08-15 08:43

Geplaatst: 30-08-15 08:43

Lieverd, meisje,

Het spijt me zo. Ik heb zo ontzettend veel spijt. Geloof me alsjeblieft als ik zeg dat ik zo ongelooflijk veel spijt heb. De spijt doet pijn vanbinnen. De stress gaat maar door, de depressieve gedachten gaan maar door m'n hoofd. Ik wilde dat dit niet was gebeurd, al die tijd niet. Het spijt me zo ontzettend erg...

En jij, de lieve prachtige wonderbaarlijk sterke jij, blijft maar zeggen dat het niet mijn schuld was. Dat het nog steeds niet mijn schuld is. Geloof me alsjeblieft als ik zeg dat ik me zo ongelooflijk schuldig voel. Het is mijn schuld, ik had mijn leven anders moeten aanpakken. Ik had niet zo ver moeten laten komen dat ik deze 'depressie' belandde. Een depressie is iets voor een volwassene zei ik als zeven jarig kind. 'Depressief zijn betekent dat je moe bent en dat je heeeel lang moet slapen. Van al dat slapen word je weer gelukkig. Want depressief zijn is ongelukkig zijn.' Het denken word me teveel, alles wordt me teveel.

Je betekent zoveel voor me. Geloof me alsjeblieft als ik zeg dat je ongelooflijk veel voor me betekent. Iedere keer als ik geniet, boos, verdrietig, ongelukkig of juist blij, positief, energievol ben, denk ik aan jou. Aan de vrolijke glimlach die altijd op je gezicht staat. Ik denk de hele dag aan je. Ik weet dat je niet de hele dag aan mij denkt, niet de hele dag met mij wilt praten en dat ben ik het ook zeker niet waard. Maar ik denk wel aan jou. Ik denk zoveel aan je, het is niet meer normaal.

Ik slaap 's nachts niet goed meer. Ik denk steeds aan je. Ik ben je iets schuldig, ik ben je iets enorms verschuldigd. Door jouw actie is mijn leven veranderd. Door jou gaat alles ooit beter worden en zie ik het licht aan het eind van deze inmens diepe tunnel weer. Ik wil je bedanken, maar ik weet nog steeds niet hoe.

Nogmaals, het spijt me dat ik je zo vaak huilend heb geappt, of je weer eens in paniek appte omdat het uit de hand liep. Het hele probleem escaleerde op dat moment. En dan ging het ook fout, écht goed fout. Ook spijt het me dat ik zelf geen hulp zocht. Het spijt me dat ik je in onzekerheid liet zitten. Het spijt me dat je belde die avond, de spanning moest grandioos zijn geweest. Verder spijt het me, dat ik vaak boven aan de flat stond. En het zal je niet verbazen, maar hier sta ik. Bovenaan de flat te genieten van de wind en het leven onder mij. Ik heb zo lang getwijfeld te springen, zovaak op het hekje gezeten en naar voren gekanteld, naar beneden getrokken door de mensen die hier woonden. Maar sinds jij op deze manier in mijn leven bent gekomen weet ik dat alles goed gaat komen.

Dankjewel, liefste.

**Geplaatst**: 30-08-15 11:26

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 30-08-15 11:26

Lieve lieve schat,

Het spijt me dat ik sommige dingen niet goed aanpakte.
Jij deze met subtiele hints aangaf en ik pikte ze onvoldoende op.

we hebben enorme tegenslagen gehad.
Moeilijke momenten en tijden door andere.
Waar we ons sterk door heen sloegen.
We deden ons best.
Er bleven tegen slagen komen en dit maakte het voor ons beide moeilijk.

We reageerde op elkaar af tot we slaande ruzie hadden.
Die we wel uitspraken maar ons uit elkaar dreven.

En nu?
Nu is het te laat.
We kunnen door alle frustratie en dingen amper normaal praten.
Ik zag te laat in hoe jij met dingen zat en dat ik daar beter op letten moest.

Nu ben ik mijn aller grootste liefde kwijt.
Jij hebt mij in de afgelopen maanden gelukkiger gemaakt als ik in 10jaar geweest was.

Jij bent mijn droomman.
Ik kan me geen fijnere en lievere vriend wensen.
Je zou je zelf weg cijferen als ik niet lekker in vel zat.

Je bent werkelijk het bijzonderste mens wat ik ken!

Lieve schat.
Straks komt het zware moment dat ik je moet laten gaan.
Dat we onze eigen wegen moeten volgen.
En dat vind k enorm moeilijk.

Dus sorry voor alles!!
Het spijt me enorm en ik hou nog steeds van je!

Dat zal ik ook altijd blijven doen en je zal.altijd een bijzonder plekje in mijn hart hebben!!

Lieve lieve schat.
Het spijt me!

**Geplaatst**: 31-08-15 17:31

Geplaatst: 31-08-15 17:31

Vandaag,gisteren en 30 september, 9 jaar geleden, werd alles geheel zwart. De dagen waren ineens 'wel 24 uur' in plaats van maar. De dagen zonder jullie scheurde alles stuk. Nooit meer eens een dagje naar de hertenkamp, nooit meer die lekkere fruitsnoepjes en nooit meer zomaar bij oma op bezoek en verwend worden. Nooit meer lekker bij oma slapen, nooit meer die dagen dat je je rot voelt even uitpraten bij oma. Nooit meer een zakje snoep halen bij oma met St. maarten..
Nooit meer die prikkussen, nooit meer opa storen bij z'n werk in het kantoor..
Nooit meer die liefde die ik die 7 jaar lang gevoeld heb, want er mist een deel.. Een heel belangrijk deel. Opa en oma.

Wat gaat de tijd toch snel, veel te snel. 9 jaar geleden zat ik nog een ijsje te eten bij de snackbar en zo waren jullie er niet meer..

30 augustus 2006, 31 augustus 2006 & 30 september 2006 †

**Geplaatst**: 01-09-15 01:53

Re: Words we couldn't say..

Geplaatst: 01-09-15 01:53

Ik mis je zo erg, wetende dat ik nooit meer wat van je ga horen..

**Geplaatst**: 01-09-15 05:47

Geplaatst: 01-09-15 05:47

Ruim drie jaar lang waren we collega's, we konden goed met elkaar opschieten. We vertelde veel over ons leven, deden leuke dingen en namen elkaar in vertrouwen. We voelde elkaar aan, zoals die nacht dat ik wakker schrok met het gevoel alsof er iets vreselijk mis was met jou... Het bleek waar toen ik je erover vertelde.. Je had die nacht voor het pillen kastje gestaan om een einde aan je leven te maken.
Toen ik plotsklaps ophield met werken, (nadat ik mijn bazin had verteld te willen stoppen kon ik meteen vertrekken) had ik gedacht van jou iets te horen.
Maar helaas er kwam geen enkele aandacht voor de situatie, ik hoorde niks meer van je. Boos en vooral teleurgesteld in jou was ik... Ik voelde me zo verdrietig en verraden.
Nu ben ik nog steeds teleurgesteld omdat ik niks van je hoor,maar allerliefste collega, vriendin ik mis je zo.... :'(