Bokt.nl

JoAnn schreef:

HF, hoe heb je dat kindje dan in bed gekregen?

Chubby schreef:

HF, ik vind zulke situaties echt van heel andere orde. Dat zijn eigenlijk "ontspoorde" kinderen en dan ontkom je er inderdaad vaak niet aan als oppas om zonder straffen iets te bereiken als een normale samenlevingssituatie.

Ik ga uit van een opvoeding van mijn kind, vanaf zijn geboorte tot dat hij volwassen is/ het huis uit gaat. Dat is toch een heel ander uitgangspunt.

horseyfries schreef:

JoAnn schreef:

HF, hoe heb je dat kindje dan in bed gekregen?

De kinderen waar ik al voor zorgde hadden een heel duidelijke bedtijd routine. De één ging om zeven uur op bed, de ander om half acht. Bij allebei was het eerst tandjes poetsen, dan een verhaaltje voorlezen, en dan toedekken en slapen.
Dat zorgde voor een heel rustige sfeer tijdens het slapen gaan. Dat jongetje is toen met allebei de kinderen mee naar boven geweest en heeft gezien hoe zij op bed gingen, en de hele routine gevolgd. Toen de tweede sliep vroeg ik hem op een heel normale toon of hij nu ook wilde gaan slapen, en hij zei tot mijn verbazing Ja. Toen hebben we dezelfde routine gedaan, tandjes gepoetst, ik heb hem ingestopt, en toen begon hij te huilen. Ik realiseerde me dat het om zijn fopspeen was maar die lag beneden, dus heb ik hem uitgelegd dat ik bij hem moest blijven als hij huilde, dus dat ik zijn speen alleen kon gaan halen als hij stopte met huilen. Dat begreep hij en stopte met huilen, ik ging naar beneden, kwam terug boven met speen, en vond een snurkend jongetje....

Chubby schreef:

Blok, dat klinkt niet als een reflex omdat er gevaar dreigt voor je kind. Dat klinkt voor mij als frustratie en als je niet oppast versterk je elkaar in die negativiteit en wordt het een neerwaartse spiraal. Mi moet je jezelf tot de orde roepen in zulke situaties als je weet dat je dit niet wilt doen - al geef je jezelf een time out.

horseyfries schreef:

Chubby schreef:

Blok, dat klinkt niet als een reflex omdat er gevaar dreigt voor je kind. Dat klinkt voor mij als frustratie en als je niet oppast versterk je elkaar in die negativiteit en wordt het een neerwaartse spiraal. Mi moet je jezelf tot de orde roepen in zulke situaties als je weet dat je dit niet wilt doen - al geef je jezelf een time out.

Klinkt idd als eventjes helemaal overlopen, heel begrijpelijk in jouw situatie Blok, maar misschien goed om eens na te denken over wat tijd om uit te blazen voor jezelf af en toe, zodat je iets minder op je tippen loopt en de druk wat van je af is?

horseyfries schreef:

Chubby schreef:

Blok, dat klinkt niet als een reflex omdat er gevaar dreigt voor je kind. Dat klinkt voor mij als frustratie en als je niet oppast versterk je elkaar in die negativiteit en wordt het een neerwaartse spiraal. Mi moet je jezelf tot de orde roepen in zulke situaties als je weet dat je dit niet wilt doen - al geef je jezelf een time out.

Klinkt idd als eventjes helemaal overlopen, heel begrijpelijk in jouw situatie Blok, maar misschien goed om eens na te denken over wat tijd om uit te blazen voor jezelf af en toe, zodat je iets minder op je tippen loopt en de druk wat van je af is?

horseyfries schreef:

Chubby schreef:

HF, ik vind zulke situaties echt van heel andere orde. Dat zijn eigenlijk "ontspoorde" kinderen en dan ontkom je er inderdaad vaak niet aan als oppas om zonder straffen iets te bereiken als een normale samenlevingssituatie.

Ik ga uit van een opvoeding van mijn kind, vanaf zijn geboorte tot dat hij volwassen is/ het huis uit gaat. Dat is toch een heel ander uitgangspunt.

Daar schuilt nu juist het gevaar denk ik, ook al is het je eigen kind en voed je hem zo op dat intrinsieke motivatie op één staat, dan nog is het wel noodzakelijk om te leren dat het gewoon ook zonder intrinsieke motivatie gewoon even niet kan, want dat bereid je kind in mijn ogen ook voor op de wereld der volwassenen.
Dus mij lijkt een combinatie van de twee juist heel gezond, omdat dat ook in het echte leven zo gaat. Je probeert eerst het één, en zoals ik het lees is het dan soms niet overtuigend genoeg, dan zou ik toch kiezen voor het ander, want ook dat leerproces moet een kind meemaken denk ik.

Salsa schreef:

Hihi straks met een tweede kindje met BV, huishouden en een peuter van twee zijn dit nog de makkelijke momenten denk ik Blok.

Chubby schreef:

horseyfries schreef:

Daar schuilt nu juist het gevaar denk ik, ook al is het je eigen kind en voed je hem zo op dat intrinsieke motivatie op één staat, dan nog is het wel noodzakelijk om te leren dat het gewoon ook zonder intrinsieke motivatie gewoon even niet kan, want dat bereid je kind in mijn ogen ook voor op de wereld der volwassenen.
Dus mij lijkt een combinatie van de twee juist heel gezond, omdat dat ook in het echte leven zo gaat. Je probeert eerst het één, en zoals ik het lees is het dan soms niet overtuigend genoeg, dan zou ik toch kiezen voor het ander, want ook dat leerproces moet een kind meemaken denk ik.

Intrinsieke motivatie is altijd bij je, dat schakel je niet uit he. Extrinsieke motivatie is niet bij je, dat levert iets of iemand van buitenaf.

Sjapaz schreef:

Waarom zouden de gevoelens van mijn kind eigenlijk anders zijn dan die van mij of mijn man? En waarom zou je als kind geen erkenning willen voor wat je voelt? Is het als je kind bent ineens niet belangrijk dat je een mening hebt en gevoelens? Jawel toch? Dus benoem ik dat ik snap dat ze iets voelt/vind. Maar dat het nu even niet kan. En waarom. En dan is het vaak voorbij en gaan we weer verder.