Bokt.nl

Simon1234 schreef:

Je leven wordt zo vaak geleefd door de ogen van anderen. Ik heb een heel ander leven geleid en niet gelijd. Ik heb eerst een aantal vaste relaties gehad en daarmee doel ik op een aantal jaar en na de laatste relatie ging ik me echt een beetje afgeven op de buitenwereld, maar vooral op mannen. Ik zoende ze wel, maar had echt geen zin om met ze in bed te liggen. Ja, als het mij uitkwam. Ik wilde geen vaste relatie meer en ben toen helemaal veelvuldig gaan reizen naar Verwegistan. Mensen vonden dat ook raar en naar zulke enge landen?!?!?! Mijn familie heeft daar nooit iets over geroepen. Heeft dat altijd geaccepteerd hoe ik mijn leven leidde. Als iedereen het keyword heeft hoe je je leven PERFECT moet leven en iedereen perfectionisch is of daartoe in staat is, dan wordt het ook weer een saaie boel.

Ik merk nu zelf dat mensen van rond de 40 en dan maakt het niet uit of het nu een man of een vrouw is, maar veelal niet uit het leven hebben gehaald wat erin zit. Of zich aan iemand hebben aangepast. Ik weet dat ik voor sommige mensen misschien zonderling ben, maar voor zovelen ook niet. Mijn vriendenkring bestaat uit jong en wat ouder, maar veelal zonder kinderen. Zit van alles tussen. Boven een bepaalde leeftijd noem ik het geen kinderen meer. Ligt zo rond de 15/16 jaar en die ook een beetje over alles mee willen en kunnen denken.

Dus kinderen kunnen niet altijd in je leven passen. Je kan er niet aan toe zijn, je zal er nooit misschien aan toe zijn, je bent onvruchtbaar, te jong, te oud en zo kan ik nog legio factoren opnoemen. Tja, het is een kwestie van prioriteiten stellen. Ik wil wel zeggen dat ik tieners totaal niet geschikt vind voor kinderen. Gedachtengang kan namelijk nog zo veranderen en daarin kan een kind de dupe worden. Dat hoeft niet, maar ik ben gewoon van mening "bij twijfel niet inhalen". Geldt ook voor iemand die op wat latere leeftijd kinderen wilt nemen.

GamblersCup schreef:

En hoe reageren de niet-kinder-wensers op een vriend/man die al een kind heeft bijvoorbeeld? Heb je daar dan bezwaar tegen, hefet dat grote gevolgen voor de relatie?
(of moet ik voor deze vraag een nieuw topic openen? Vond m hier wel passen...)

Kwanyin schreef:

Ergens is het wel zo dat je leeftijd een rol speelt in je denkwijze en dat je met ouder worden kan gaan veranderen, ookal hoor je dat op dat moment niet graag. Op mijn 17de riep ik ook nog altijd heel hard dat ik nooit kinderen wilde en dat ik nooit een relatie zou aangaan met iemand die die wens niet respecteerde..en dat riep ik al van kinds af aan, nooit een kinderwens gehad eerder een gruwelijke afkeer voor het idee alleen...mijn mening is herzien..een jaartje geleden? En omgekeerd heb je uiteraard ook, mensen die op hun 17de roepen dat het hun droom is om kinderen te hebben. Totdat ze wat ouder worden en vriendinnen kinderen beginnen krijgen En ze zien wat voor een opoffering het meebrengt. Dan zijn er ook die zeggen "eh, bij nader inzien kom ik wel eens babysitten "

Net zoals ik op mijn tiende zwoor dat ik nooit jongens met mijn tong zou kussen want dat was echtzo ieuw walgelijk . Met ouder worden verander je die mening veelal.
En zelfs nu nog. Kan goed zijn dat eens we samenwonen, we zouden zeggen: nee, voor kinderen hebben we toch geen plaats in ons leven. Hoe je volgend jaar of over 10 jaar denkt weet je nooit. Eigenlijk kan je pas honderd procent zeker weten dat je geen kinderen hebt gewild of ze juist wel wou als je oud en versleten bent en je nog steeds geen spijt van je keuzes hebt.

Is zo'n mooi gezegde: always and never are two words you should always remember never to use

Ayasha schreef:

Maar dat kan je niet weten dus het is niet eerlijk om er van uit te gaan dat de mening nog wel veranderd. Ik roep al van mijn 14 dat ik geen kinderen wil, ben 21 en nog steeds geen haar op mijn hoofd die er aan denkt. Ben enkel stelliger geworden in mijn niet willen

GamblersCup schreef:

En hoe reageren de niet-kinder-wensers op een vriend/man die al een kind heeft bijvoorbeeld? Heb je daar dan bezwaar tegen, hefet dat grote gevolgen voor de relatie?
(of moet ik voor deze vraag een nieuw topic openen? Vond m hier wel passen...)

Ayasha schreef:

Again; Hoe jij bent zegt niks over hoe anderen zijn. Waarom kunnen mensen niet gewoon "aannemen" dat iemand "neen" zegt zonder te zeggen "wacht nog maar 5 jaar"? Daar gaat dit hele topic over. Waarom moet dat? Waarom moeten mensen het door de strot geduwd krijgen?

En wat dan nog dat iemand zegt "neen ik wil geen kinderen" en een jaar later zwanger is, gaan ze daar dood van? (laten we hopen van niet, zonde van de zwangerschap ) Ga jij daar dood van?
Indien niet, wat is dan het nut van er toch op te drammen?

En ja Quellian, wij hebben die discussie al zo vaak gevoerd. Maar ik kan er nog altijd niet bij met mijn hoofd.

jesito schreef:

Zwanger worden wel of niet heeft bijna niks met principes te maken, dit is een gevoel.

jesito schreef:

Zwanger worden wel of niet heeft bijna niks met principes te maken, dit is een gevoel.