. Ook 's winters loop ik geregeld op pumps. Vergeet niet dat de temperatuur op kantoren vaak prima is.Overigens is de Amsterdamse binnenstad inderdaad een verschrikking op smalle hakken.
Verder is het bij mij zeer afhankelijk van de klant wat ik draag. Wat de één casual vindt, wordt door de ander als te zakelijk gezien.
Variërend van een mantelpak (dus rok met bijbehorende blazer) in zwart/donkerblauw/grijs, witte blouse, panty, bescheiden zwarte pumps (verzekeraar) tot spijkerbroek met gympen en shirt (entertainment wereld). En vooral alles daar tussenin. En dat gebied is erg grijs, zeer afhankelijk van klant en waar je jezelf prettig bij voelt.
Jurkjes vind ik zelf heerlijk, vrouwelijk en makkelijk aan te passen naar zakelijker of juist minder zakelijke stijl. Ik heb vele variaties van het welbekende "little black dress". Waarbij allen anders zijn met bepaalde laarzen/pumps/riem/jasje/sieraden. Dus ook makkelijk vaker dan één keer per maand te dragen.
En sexy, ook dat is zo verschillend per organisatie. Ik ben uiteindelijk, in de hoop om geen starende blikken meer te hebben als volgt naar een klant gegaan; in een broekpak dat nog net niet als een hobbezak zit, gesloten platte schoenen, blouse tot aan mijn kin dicht geknoopt, vestje erover, haar in een knot, geen sieraden en geen make-up. En nog barstten mijn collega's in gelach uit als ik een meeting bij die klant binnenkwam of tijdens de lunch in de kantine (was een echt mannenbedrijf). Wat was dat vreselijk zeg!
Of tijdens een meeting continu knipoogjes en glimlachjes krijgen, ook normaal gekleed, broekpak, bescheiden pumps, lichte make-up, haar vast.
Binnen bepaalde type organisaties blijf je dat houden. Maak er gebruik van! Ik krijg sommige dingen veel makkelijker gedaan door klant of leverancier dan mijn (mannelijke) collega's. En als je zorgt dat jij die slimme opmerking maakt tijdens een meeting of de klant bij paniek uit de brand helpt, wordt je echt wel serieus genomen (ok, je blijft altijd uitzonderingen houden, maar dat blijft ongeacht hoe je je kleed, helaas).
En om terug te komen op het vasthouden van een wijnglas, ik heb een keer een klant enorm beledigd door hem te corrigeren op de manier waarop hij een bepaalde champagne uitsprak (hij gebruikte een zeer Amerikaanse uitspraak waarbij deze toch echt Frans behoorde te zijn). Ik begreep in eerste instantie niet eens over welke champagne hij het had. Helaas was het een verschrikkelijke yup die zich nogal snel op zijn teentjes getrapt voelde.
En dames, bij een goede wijn is het echt zonde van de smaak om je glas niet bij de steel vast te houden (je ruikt je handen ipv de wijn, verkeerde temperatuur van de wijn door de warmte van je hand).
(ik ben te visueel ingesteld voor dit soort posts 
alleen dan niet ordi (dat is moeilijk voor te stellen) 


dan hoef ik het glas helemaal niet meer aan te raken