Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-12-09 21:19

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 12-12-09 21:19

Helemaal eens met Shadow

Ik was echt niet onverdeeld gelukkig omdat ik een broertje had, eerder het tegendeel

**Geplaatst**: 12-12-09 21:19

Geplaatst: 12-12-09 21:19

Karin schreef:
Het is geen garantie dat je goed met je broertje of zusje kunt opschieten.

Of met je ouders

**Geplaatst**: 12-12-09 21:20

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 12-12-09 21:20

Of met je kind

Onvoorwaardelijke liefde kan ook vergankelijk zijn tussen ouder en kind..

**Geplaatst**: 12-12-09 21:23

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 12-12-09 21:23

nee oke dat is ook waar, maar ik weet nu wel al dat Als we 2 kindjes willen, dan wel snel achter elkaar.. Waarom? Omdat ze dan ook meer aan elkaar hebben vind Ik. Vaak zie je 7 jaar ertussen, dan hebben ze ook kwa spelen enz niet veel aan mekaar.

**Geplaatst**: 12-12-09 21:24

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 12-12-09 21:24

Nogmaals: hoeft niet

Mijn zusje en ik schelen 3 jaar en we vochten elkaar standaard de tent uit (echt vechten..)

Mijn neefjes schelen 8 jaar met elkaar en spelen heel lief samen..

**Geplaatst**: 12-12-09 21:24

Geplaatst: 12-12-09 21:24

Ik wil graag 2 kinderen omdat ik zelf als enigskind altijd graag een broertje of zusje had gehad.
Tuurlijk is er ook weleens ruzie maar over het algemeen gaan broers en zussen wel goed met elkaar om.

**Geplaatst**: 12-12-09 21:25

Geplaatst: 12-12-09 21:25

Met twee jaar ook niet hoor

Een klein verschil qua jaren zorgt er echt niet voor dat je kinderen de beste vriendjes worden

**Geplaatst**: 12-12-09 21:28

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 12-12-09 21:28

ik wil graag een tweeling

maarja.. hebben we niet voor het uizoeken he

**Geplaatst**: 12-12-09 21:30

Geplaatst: 12-12-09 21:30

zonnebloem18 schreef:
Ik wil graag 2 kinderen omdat ik zelf als enigskind altijd graag een broertje of zusje had gehad.
Tuurlijk is er ook weleens ruzie maar over het algemeen gaan broers en zussen wel goed met elkaar om.

Echt, trek die conclusie niet te snel, het gras is altijd groener bij de buren

Ik vind dat je een kindje op de wereld moet zetten omdat graag moeder wilt worden, niet omdat het een 'moetje' is om broertje of zusje te entertainen.

**Geplaatst**: 12-12-09 22:47

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 12-12-09 22:47

Ikzelf wil erg graag kinderen werk in de kinderopvang dus kinderen trekken me heel erg.
Ik ben 24 en heb geen verkering maar ben ervan overtuigd dat als de tijd voor mij rijp is en geen vaste verkering heb er echt wel kinderen komen dan zoek ik wel een tijdelijke scharrel...

**Geplaatst**: 12-12-09 23:16

Geplaatst: 12-12-09 23:16

Never, nooit niet geen kinderen!

Heb er om het weekend al een paar kado van mijn man en zijn vorige huwelijk en dat zijn schatten hoor, (en soms ook niet) maar moet er niet aan denken om zelf kinderen te baren.

Ik voel mezelf nog kind!

**Geplaatst**: 12-12-09 23:31

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 12-12-09 23:31

ja ik voel mezelf idd ook nog kind en zie mezelf nou nog nie echt een mormel opvoeden!

**Geplaatst**: 13-12-09 00:43

Geplaatst: 13-12-09 00:43

Heb effe zitten lezen, en alle redenen die aangegeven worden om geen kinderen te nemen heb ik ook allemaal gehad of twijfel er nog over.
Ik moest er niet aan denken een kind.
Heb nooit opgepast. Vond/vind baby's niets aan en ook echt niet aandoenlijk.
Irriteerde me aan alles wat een kind deed/doet.
Toen een vriendin van me zwanger werd en de kleine had wist ik het bijna zeker zo wil ik niet leven.
Mijn huidige vriend wilde graag maar gaf aan dat ik een duidelijk keuze moest maken zodat hij wist waar hij aan toe was en aan gaf dat een verder leven zonder kinderen ook prima was.
Bij mijn schoonfamilie werd er zo'n druk op gelegd wanneer er bij ons nou kinderen kwamen terwijl ik duidelijk aan gaf ze niet te willen en het moedergevoel erg ver te zoeken was. Ging mij daar ook steeds meer tegen verzetten door dat gezeur. Ook hun manier van omgang met kinderen zichzelf helemaal wegcijferen verafschuw ik.

Maar nu 29 jaar en 34 weken zwanger.
Raakte "per ongeluk zwanger" Mijn wereld storte in, hoe moest dat nou, mijn paard,mijn honden, mijn vrije leven en al die gedachtes die ik altijd had gehad over kinderen, het paste gewoon niet bij me. Dan wordt je voor de keuze gesteld hou ik het of niet. had altijd geroepen dat het direct weggehaald zou worden maar ineens wist ik net niet meer zo zeker!? Toen raakte ik helemaal in de war. Waar kwamen die gedachtes ineens vandaan help.
Uiteindelijk na veel gesprekken met goede vriendinnen en vrienden(die kinderen hebben maar ook een 'eigen' leven hebben en eigen ouders die er ook allemaal niet zo romantiserend over denken zoals een groot deel van de maatschappij) besloten het te houden. Vriend superblij en ik met toch nog wel gemengde gevoelens.
Je moet er toch aan wennen en dat kost tijd. Nou ik heb het geweten. Ben de eerste 20 weken zo ziek geweest dat ik niet uit bed kon komen, wen er dan maar eens aan. En dan al die mensen die zeggen dat het zo fantatisch is om zwanger te zijn. Rot op dacht ik. Ben mezelf niet, heb geen controle meer over mezel en kon niets doen wat ik normaal deed door div klachten. Dit mag je bijna niet uitspreken want mensen begrijpen of willen je gewoon niet begrijpen. Ik moest maar gelukkig zijn. pffff Gelukkig had ik steun van die enkeling die het ook niets vond waarbij het uiteindlijk allemaal goed is gekomen. Inmiddels moet ik toegeven dat je er naar toe gaat leven en twijfel nog steeds heel erg of het wel wat voor me is maar er komen steeds meer gedachten die naar nieuwschierigheid neigen. Nog steeds heb ik veel last van de zwangerschap en wil niets liever dan bevallen dat ik een nieuw leven kan beginnen. Moedergevoel is ook nog ver te zoeken maar wat is dat nou eigenlijk ik weet het niet.
Mijn vriend en ik zijn gewoon heel nuchter en dat zal misschien wel datgene zijn waarin wij niet de roze wolk zien oftewel het dromerige waar sommige in zitten. Sorry dat heb ik niet, voel me nog regelmatig schuldig om dat te zeggen maar het wordt je soms zo opgedrongen.

Maar tot slot om maar effe een eind te maken aan dit lange verhaal. Zeg nooit nooit, er kan vanalles in leven gebeuren waardoor het veranderd.
Als het niet was gebeurd was er naar mijn idee nooit een kind gekomen. Maar als ik zie dat sommige jaren moeten wachten op een kinderwens die door vanalles niet in vervulling kan gaan, mag je toch wel van geluk spreken als het mogelijk is.
Onze kleine is meer dan welkom en wij bepalen zelf hoe we ons leven met een kind in gaan delen het is ons geluk en als ik daarnaast nog een liefde heb als een paard(en twee honden) moet dat kunnen en mogen. fiets wat de maatschappij allemaal zegt en denkt.
Zo nu eerst bevallen

Succes met jullie keuzes, ik vond het een hele moeilijke keuze.

**Geplaatst**: 13-12-09 10:31

Geplaatst: 13-12-09 10:31

kruimeltje3 schreef:
Zeg nooit nooit, er kan vanalles in leven gebeuren waardoor het veranderd.

Ik ben ook per ongeluk zwanger geweest 5 jaar geleden en was ook niet direct voor abortus, (mijn partner destijds wel) maar ik wilde in die situatie ook geen kind krijgen en mijn hormonen waren flink in de war en ik had wel nesteldrang en voelde alle moedergevoelens die je maar kunt hebben.
Heel verwarrend allemaal en toen kreeg ik een miskraam...
Wat ook absoluut geen pretje was en de behandeling die je daarna moet krijgen staat gelijk aan abortus. (wat overigens een hele pijnlijke ervaring was en je werd behandeld als een nummer daar in die kliniek)
Heel naar dus, je voelt je zo onbegrepen.
Ergens opgelucht dat ik zelf niet over het beëindigen van leven hoefde te beslissen, maar anderszijds toch wel heel verdrietig.
Mede daardoor wil ik ook geen kinderen.
Bovendien heeft mijn huidige man al kinderen van een vorig huwelijk en die zie ik als mijn eigen wanneer ze er zijn en verder vind ik het prima.
Het is niet makkelijk om kinderen op te voeden, nu zit er ook wel verschil in, denk ik, wanneer het niet je eigen kinderen zijn, maar voor mij hoeft het niet zo.
Ik heb nog genoeg andere dingen die mijn aandacht nodig hebben en voel het niet als een gemis.

**Geplaatst**: 13-12-09 13:06

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 13-12-09 13:06

Wat een verhalen kruimeltje en miska.

Tja zo kan het ook... Sterkte allebei. En kruimeltje (als het goed is) gaan hormonen er voor zorgen dat je gevoel ook beter mee gaat met de situatie.
Ook als je hier heel nuchter over bent kan het voor een kind een prima plek worden.

Dat is wat ik ook even wilde zeggen hier.

Er wordt hier bijna alleen maar vanuit jezelf als mogelijke moeder gedacht.
Het is wel zo fijn als je je even in het leven van het nog niet geboren kind kan plaatsen.

Ik werk met kinderen die het vaak erg moeilijk hebben. Zo erg dat ze het leven niet meer aankunnen.
Meerdere malen heb ik horen zeggen:"Was ik maar niet geboren."
Vaak is zoiets genetisch bepaald, maar kan ook komen door omgevingsfactoren.
Tuurlijk kun je nooit van te voren zeggen dat je een stabiel mens op de wereld kan zetten.
Maar het zou fijn zijn om ook vanuit het kind te denken. Wil DIE hier wel zijn?
Vanuit dat oogpunt vind ik het dan wel eens egoistisch als iemand een kind wil, waarvan je denkt, "wat moet er van komen"?

**Geplaatst**: 13-12-09 13:23

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 13-12-09 13:23

Ik ben nu 36 en heb altijd geweten nooit kinderen te willen krijgen.Ben zo blij met mijn leventje zoals het nu is en je moet toch wel een hoop veranderen als je kinderen wilt.
Ik heb verder niets met kleine kinderen maar geef wel graag kinderlesjes.Je kunt er zo heerlijk eerlijk tegen zijn en meestal zijn ze dat ook tegen jou.Met eerlijk bedoel ik natuurlijk niet 'hard' maar je kunt altijd leuke grapjes met ze maken en ze zijn zo trouw naar jou toe.
Toch mis ik er nix aan al hoewel ik wel denk mijn moedergevoelens te projekteren op mijn honden en katten.Daar zorg ik echt super voor en 1 klein zuchtje s'nachts en ik ben al wakker.Dit in tegenstelling tot mijn vriend,die slaapt rustig door.
Gelukkig heeft hij er ook geen behoefte aan en ik denk wel dat hij een goede vader zou zijn.Maar zoals ik hem al heb gezegd:maak ze maar bij een ander!!!

**Geplaatst**: 13-12-09 13:37

Geplaatst: 13-12-09 13:37

kruimeltje3 schreef:
Inmiddels moet ik toegeven dat je er naar toe gaat leven en twijfel nog steeds heel erg of het wel wat voor me is maar er komen steeds meer gedachten die naar nieuwschierigheid neigen. Nog steeds heb ik veel last van de zwangerschap en wil niets liever dan bevallen dat ik een nieuw leven kan beginnen. Moedergevoel is ook nog ver te zoeken maar wat is dat nou eigenlijk ik weet het niet.
Mijn vriend en ik zijn gewoon heel nuchter en dat zal misschien wel datgene zijn waarin wij niet de roze wolk zien oftewel het dromerige waar sommige in zitten. Sorry dat heb ik niet, voel me nog regelmatig schuldig om dat te zeggen maar het wordt je soms zo opgedrongen.

Maar tot slot om maar effe een eind te maken aan dit lange verhaal. Zeg nooit nooit, er kan vanalles in leven gebeuren waardoor het veranderd.
Als het niet was gebeurd was er naar mijn idee nooit een kind gekomen. Maar als ik zie dat sommige jaren moeten wachten op een kinderwens die door vanalles niet in vervulling kan gaan, mag je toch wel van geluk spreken als het mogelijk is.
Onze kleine is meer dan welkom en wij bepalen zelf hoe we ons leven met een kind in gaan delen het is ons geluk en als ik daarnaast nog een liefde heb als een paard(en twee honden) moet dat kunnen en mogen. fiets wat de maatschappij allemaal zegt en denkt.
Zo nu eerst bevallen

Dit kan ik me zó goed voorstellen. Ik hoop met heel mijn hart dat ik zelf nooit in zo'n situatie terecht kom, maar mocht het zo lopen, dan heb ik een sterk vermoeden dat het op dezelfde manier zal gaan als bij jullie. Ik wil dus geen kinderen en mijn vriend is daar nóg stelliger in dan ik - we hebben elkaar daar niet op uitgezocht maar het maakt het wel een stuk makkelijker

- maar we realiseren ons ook dat je over dit soort kwesties pas daadwerkelijk kunt oordelen als je er zelf middenin zit. Je zult een keuze moeten maken met gevolgen, hoe dan ook.

Ik ken ouders bij wie het zo is gegaan als bij jullie, en mijn ervaring is dat ik dat vaak ook de fijnste ouders vind. Realistisch, nuchter, praktisch, dat soort dingen. Het is gelopen zoals het is gelopen en we maken er iets van. Al heb ik niet zoveel met kinderen (baby's in het bijzonder), met hen vind ik het een stuk leuker om over hun kind te praten. Met vrouwen die zich continu op die roze wolk bevinden heb ik gewoon veel minder raakvlakken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-09 17:04

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-09 17:04

Ik vind het absoluut niet ego wanneer je géén kinderen wilt.
Sommige hebben er gewoon niks mee of hebben er gewoon geen behoefte aan om welke reden dan ook.. sommige kunnen ze niet eens krijgen dus absoluut niet egoistisch. want wat heeft je kind er nou aan als die op de aarde word gezet terwijl de moeder het eigenlijk niks vind of er niks mee heeft. dan toch beter geen kinderen, in sommige levens past dat nou eenmaal beter

.
(al denk ik wel dat ik later wel iets zou missen mocht ik ze daadwerkelijk niet willen) ik vind het gewoon écht een keuze die je later moet maken (en er nu al over kan praten) geloof me, bijna iedereen zegt nu 'nee geen kinderen'. maar later word dat mééstal wel wat anders

ik ken bijna niemand die na mate ze ouder werden geen kinderen wilde.

**Geplaatst**: 13-12-09 17:10

Geplaatst: 13-12-09 17:10

Marieke_K schreef:
Nogmaals: hoeft niet Mijn zusje en ik schelen 3 jaar en we vochten elkaar standaard de tent uit (echt vechten..)

Mijn neefjes schelen 8 jaar met elkaar en spelen heel lief samen..

Mijn zusje en ik schelen bijna 1,5 jaar en ook wij vochten elkaar iedere dag de tent uit en ook bij ons soms echt vechten..

Mijn ouders bleven zelfs in nl op vakantie omdat we in de auto voordat we op de snelweg zaten al ruzie hadden

Leeftijdsverschil zegt imo idd helemaal niks.. Karakters des te meer en daar heb je helaas 0 invloed op..

**Geplaatst**: 13-12-09 17:16

Geplaatst: 13-12-09 17:16

ponygekje21 schreef:
ik wil graag een tweeling maarja.. hebben we niet voor het uizoeken he

Ik hoef absoluut geen tweeling.
Tja, ook dat heb je niet voor het uitzoeken.
Maar je komt handen te kort.
Daarnaast ben je er natuurlijk wel in 1x vanaf.

**Geplaatst**: 13-12-09 17:31

Geplaatst: 13-12-09 17:31

Marieke_K schreef:
Je hoeft niet een hekel aan kinderen te hebben om geen kinderwens te hebben

Nee, klopt. Maar om voor mij volstrekt onduidelijke redenen voelen mensen altijd weer de behoefte omdat dat in dit soort 'discussies' wel te melden. En ik vind dat zo'n vreemde opmerking en nog totaal respectloos ook. Dat heeft verder helemaal niets met mijn eigen eventuele kinderwens te maken, maar ik vind dat je zoiets gewoon niet kan zeggen over andere mensen

Want daar hebben we het wel over, over mensen, niet over één of andere vreemde diersoort ofzo. Je bent toch zelf ook kind geweest, kijk je naar foto's van vroeger terug met het idee "wat een walgelijke parasiet was ik toch?" of waren je vrienden van vroeger ook allemaal afstotelijke wezens, tot de dag van je 18e verjaardag en je opeens op mysterieuze wijze in de superieure soort "mens" veranderde? Ik denk dat ik er gewoon niets van snap. Wat niet betekent dat ik vind dat iedereen maar kinderen MOET nemen, maak vooral je eigen keuzes en wees er gelukkig mee.

**Geplaatst**: 13-12-09 17:48

Geplaatst: 13-12-09 17:48

Soda schreef:
Nee, klopt. Maar om voor mij volstrekt onduidelijke redenen voelen mensen altijd weer de behoefte omdat dat in dit soort 'discussies' wel te melden.

Zie het nut er niet van in waarom dit niet vermeld mag worden, de een hout van spruiten, de ander weer van bloemkool, niets spannend aan toch?
Ik heb een bloedhekel aan kinderen, en dat ga ik zéker niet onder stoelen of banken schuiven zou niet weten waarom ik dat zou moeten doen.
Jij heb toch ook het recht om te vertellen dat jij die dingen geweldig vindt?

**Geplaatst**: 13-12-09 17:57

Geplaatst: 13-12-09 17:57

Ik vind melden dat je iets geweldig vindt nog weer wat anders dan hard roepen hoe vreselijk het is. Natuurlijk mag je kinderen niet leuk vinden en ik vind het ook prima dat je dat zegt. Ik begrijp alleen niet waarom het nodig om dat meteen met "een bloedhekel" te betitelen. Ik zal zelden (in het openbaar dan

) zeggen dat ik een bloedhekel aan dingen heb, ook niet over spruiten of bloemkool, laat stáán als ik het over andere mensen heb. Waarom zou ik? Als ik zeg dat ik niet van bloemkool hou, dan is de boodschap toch ook duidelijk? Ik hoef dat toch geen kracht bij te zetten door te zeggen dat bloemkool zo walgelijk vind dat ik ga kotsen bij de gedachte het te eten en dat het op vies goor babysnot lijkt? Om maar wat te noemen?

Die opmerking voegt toch werkelijk niets toe aan mijn standpunt over bloemkool? Ik begrijp dat gewoon niet zo goed, dat je de behoefte voelt om je argumentatie 'op te sieren' met zulke krachttermen. Maar goed, ik zal wel één of andere softe hippie zijn

En daarbij vind het hele "hekel aan kinderen"-idee zo gegeneraliseerd en blijf ik me afvragen of je dan ook retrospectief een bloedhekel aan jezelf, aan je eventuele broertjes en zusjes en al je jeugdvrienden of -vriendinnen hebt.

**Geplaatst**: 13-12-09 18:05

Re: Later kinderen of geen kinderen

Geplaatst: 13-12-09 18:05

Vroeger wilde ik nooit kinderen - ik vond het vooral vervelende monsters, die altijd schreeuwden en altijd voor de voeten liepen. Ook kon ik een hele rits rationele aspecten verzinnen waarom ik geen kinderen zou willen (geld, tijd, vrijheid).
Echter ben ik nu 3 jaar samen met mijn vriend, krijgen steeds meer vriendinnen kinderen en begint er bij mij ook steeds meer te kriebelen. En waarom? Geen flauw idee.
Kinderen willen of niet valt niet te rationaliseren; sterker nog, er is geen enkel goed argument te verzinnen vóór het krijgen van kinderen (hoewel, het is natuurlijk wel goed voor de economie op langere termijn), en duizenden tegen. Maar het komt toch uiteindelijk neer op je gevoel, en dat valt niet te verklaren of te rationaliseren.

Al denk ik wel nog vaak, als ik en mijn vriend kinderen krijgen die echt een mengeling van ons zijn, dan moeten we het misschien maar niet doen

We zijn allebei niet de makkelijkste... maar goed, karakter kan je toch nooit voorspellen dus hopelijk gaan we binnen 3 jaar wel voor een kindje

**Geplaatst**: 13-12-09 18:06

Geplaatst: 13-12-09 18:06

Hermelijn schreef:
Vroeger wilde ik nooit kinderen - ik vond het vooral vervelende monsters, die altijd schreeuwden en altijd voor de voeten liepen. Ook kon ik een hele rits rationele aspecten verzinnen waarom ik geen kinderen zou willen (geld, tijd, vrijheid).
Echter ben ik nu 3 jaar samen met mijn vriend, krijgen steeds meer vriendinnen kinderen en begint er bij mij ook steeds meer te kriebelen. En waarom? Geen flauw idee.
Kinderen willen of niet valt niet te rationaliseren; sterker nog, er is geen enkel goed argument te verzinnen vóór het krijgen van kinderen (hoewel, het is natuurlijk wel goed voor de economie op langere termijn), en duizenden tegen. Maar het komt toch uiteindelijk neer op je gevoel, en dat valt niet te verklaren of te rationaliseren.

Zo denk ik er ook over.