Lieve allemaal!
Inderdaad alleen maar positieve berichten de afgelopen dagen, en dat vind ik een traditie om in stand te houden, dus bij deze opnieuw
: Mijn sonde is eruit!
De arts die er vandaag was kon geen reden bedenken om hem er nog langer in te houden dus met hulp van een verpleegster is hij er gelijk uitgehaald, en tjee, wat is dat een heerlijk gevoel zeg, geen slangetje meer in mijn keel en mijn hoofd weer vrij kunnen bewegen! Wanneer ik nu in de spiegel kijk zie ik weer een klein beetje meer van mezelf, en iets minder patiënt 
Behalve dat mijn sonde eruit is gaat eigenlijk ook alles goed, ik heb vannacht voor de verandering eens goed geslapen en dat heeft mijn humeur ook goed gedaan, een goede nachtrust in combinatie met het zonlicht van vandaag én de vooruitblik op morgen weer naar buiten mogen (stiekem hou ik nogsteeds in mijn achterhoofd dat het misschien toch niet mag, maargoed, overmorgen is ook super natuurlijk, dat staat namelijk vast
) maken dat mijn tranen eens wegblijven 
Een minpuntje is dat ik veel last heb van de insteek van mijn hickman/broviac, zoveel dat ik niet op mijn buik/zij kan liggen aan die kant én de oefeningen van de fysiotherapeut niet meer kan doen. Ik probeer dat maar een beetje op te lossen door op de hometrainer te stappen die ik ervoor heb gekregen om toch te proberen mijn conditie een béétje op te krikken, en dat gaat gelukkig goed! Iedere dag eventjes langer en uiteindelijk ook wat zwaarder.
Tja, wat kan ik verder nog vertellen... morgen gaan ze de laatste medicijnen overzetten van mijn hickman/broviac naar oraal en dan willen ze 2 dagen de spiegel daarvan in mijn bloed in de gaten houden omdat het erg belangrijk is dat die op peil blijft. Als dat allemaal goed gaat staat in principe donderdag op de planning om naar huis te gaan. Voor die tijd wordt mijn hickman/broviac er nog op de afdeling (dus zonder narcose) uitgehaald, en dan ben ik slangloos! 
Ik probeer niet teveel op donderdag te hopen, laat ik op zaterdag/zondag hopen, dan valt het enkel mee
Nou, ik ga nu even liggen want echt, ik ben nog steeds een wrak
maar wel een vrolijke. Als je zo lang tussen 4 muren opgesloten ligt te zijn dreigt het gevaar dat je vergeet waarvoor je het allemaal doet, dat heb ik zelf ondervonden. Ik heb mezelf inmiddels geloof ik wel weer bijeen geraapt en kijk weer vooruit 
Dinsdag zie ik mijn liefste vriendinnetje weer, waaaaaaaah! 
Liefs,
Yellowfish