pien_2010 schreef:In Nederland mag je best nog veel. Dus voor de mensen die alleen zijn zoek een oplossing voor je eenzaamheid. IN Frankrijk, Spanje , Rusland mag je weinig tot niets (In Rusland zitten de mensen al weken in huis).
Mijn zoon die alleengaand is heeft met 2 alleengaande vrienden een vast clubje die na het werk (dus echt vaak) bij elkaar komen. Zij zijn diegene waar Nederland "zo trots op is" op dit moment, als ik onze minister president mag geloven en ik ben het met hem eens.
Ik geloof nooit dat deze 3 gasten thuis de hele tijd met 1,5 meter van elkaar zitten. Het zijn gasten die zorgen voor het eten van iedereen in Nederland cq voor patiënten op de cohid afdeling en dus lopen ze via hun werk het meeste risico op corona.
Dus ze bezoeken niemand meer behalve elkaar, want hoe je het went of keert, het is toch wel belangrijk dat zij emotioneel en geestelijk deze crisis volhouden want ze hebben pittig werk waar het wel op aan komt en de boog kan niet altijd gespannen zijn.
Wat ik je dus kan aanraden friezenfan2, zoek naar een manier dat jij ook zoiets gaat doen. Hetzij met je ouders, hetzij met een vast clubje vrienden. Doet er niet toe. Maar de hele dag weken aan een stuk alleen zitten is niet goed voor de mens en dat hoeft ook helemaal niet in Nederland.
Mensen die niet alleen zijn, zo als mijn man en ik, zitten echt niet 1,5 meter van elkaar. We delen ook hetzelfde bed, tafel etc. Wel mijden wij ook anderen (moet ook met de lock down in Frankrijk).
Ik voelde mij niet goed de afgelopen weken, ik dacht zelf niet direct aan het virus, maar moest voor de zekerheid natuurlijk toch thuisblijven. Ik zit dus al een aantal weken alleen thuis helaas en ik ben vast niet de enige alleenstaande in zo'n situatie. Je moet met een hoestje of een snotneus al thuisblijven tenslotte.
Nu voel ik me sinds kort beter gelukkig, maar een vast clubje vrienden waarmee je alleen elkaar ziet, dat ga ik niet voor elkaar krijgen helaas.
Het is niet de bedoeling dat je met OV vrienden gaat bezoeken, en ik heb geen rijbewijs, dus dat is echt een flinke beperking voor mij. Als je allebei geen auto hebt en te ver woont om te fietsen, kun je elkaar gewoon niet zien nu. Een heel goede vriendin behoort tot de risicogroep, die wil nog niet afspreken nu, wat ik goed snap. De meeste vrienden en kennissen hebben een gezin en/of partner. En die partners en kinderen zien ook weer mensen. Mijn familie woont ook niet echt in de buurt en die hebben ook gezinnen.
Dus ik zal af en toe buiten met een vriendin of familie afspreken voor een wandeling op anderhalve meter afstand, maar meer durf ik niet goed.
Het valt mij best zwaar, moet ik bekennen. Beeldbellen doe ik wel, maar is niet hetzelfde. Hopelijk kan ik volgende week weer aan het werk, dan zie ik weer collega's in ieder geval.
Maar eenzaamheid is er volop nu, ook in Nederland. Dat is niet altijd op te lossen in deze omstandigheden.